Mark met Sacha.

Onze jongens gingen altijd graag logeren bij opa en oma op "De Boomgaard". Ook Oma in Hattem was een geliefde plek om eens een paar dagen onder moeders vleugels vandaan te zijn.
Er was wel een speciale tactiek nodig  om het afscheid voor Rick te verzachten, want dat stond hem echt niet aan. Logeren vond hij geweldig, maar wanneer het vertrek van de rest van de familie aanbrak ging hij gewoon krijsend voor de auto liggen. Daar had mama het volgende op gevonden.
"Rick ga jij maar fijn met opa de kalfjes voeren"? Of "Ga je even mee met opa naar buurman Lettink. Daar is net weer een kalfje geboren". En intussen gingen wij weer naar Hengelo. Waren we één keer weg...was er niets meer aan de hand.
Mark had oma een keer tuk. We komen hem op een gegeven moment ophalen en mama vraagt: "Is er iets met Mark. Mankeert hem iets? Hij zegt dat hij van de dokter geen spinazie mag hebben"!
Maar de pannenkoeken van oma kan niemand evenaren...zeggen ze.
De laatste zondag bij pa en mama op "De Boomgaard", voor ze naar Vorden verhuisden, zal ons heugen. Iedereen was er. Ook Ben en Diny met Berend Jan en Wouter. Mark en Rick ontdekten samen met Berend de giertank en liepen er wat aan te sjorren. Mark probeerde een hendel uit: "Wat is dit voor ding"?  Op hetzelfde moment zaten Rick en Berend die er achter stonden van top tot teen onder de gier! Ben en Diny waren snel weg in  de auto met hun stinkend pakketje achterin. Rick werd onder de douche gezet en namen we fris in een veel te groot trainingspak van Johan weer mee naar Hengelo. Een raar afscheid was het. Gelukkig niet echt, want nog steeds zijn we op diezelfde Boomgaard altijd welkom bij Johan en Joke.

www.campingboomgaard.nl[/b]