Zwei Liter Milch, bitte…of..Badenhard 2xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar dan , de jongens! Onderweg zongen ze dat het een lieve lust was. “Theeeejooooo, wir fahrn nach Lodz. Het autorijden met onze drie is nooit een probleem geweest. Er waren zoveel auto’s op de weg…en zoveel stripverhalen op de achterbank. Het 2^e jaar dat we er heen gingen( en er volgden er nog vele) hadden we een route aangevraagd bij de ANWB. Die voerde ons door het Sauerland, alleen deden we er toen wel een hele dag over i.p.v. 4 uur. En dan het leven daar op het platteland: melk halen bij boer Steeg, lekkere Brötchen bij de bakker en de niet te versmaden Pommes mit Bratwurst bij de Imbiss in St Goar.

Vooral Mark was veel bij boer Steeg te vinden. ’s Morgens stond hij soms voor dag en dauw op om bij het melken te zijn. Boer Steeg had drie dochters en stelde voor om Mark maar in te ruilen. Gerhard en Mark gingen meestal melk halen voor de Brinta . Het “zwei Liter Milch bitte”kenden ze snel. xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Rick deed eigenlijk met alles goed mee. Hij was net als de andere twee helemaal gek van het zwembad in een dal bij Oberwesel. Hij zwom als een waterrat, veel onder water.

 Het spannendste wat we ooit meegemaakt hebben was een slippartij op de weg van Emmelshausen bovenlangs naar St Goar. Er heeft waarschijnlijk olie op de weg gelegen. De andere auto had wat schade en onze linkervoorkantje was gewoon wèg. Toen we later door Utzenhain reden zag een oudere dorpsbewoner ons aankomen. We waren al vlakbij en ik zie hem nog  zijn ogen opensperren en het stompje sigaar uit zijn mond vallen.

De ANWB was niet van plan er iets aan te doen en Wim plakte het linker knipperlichtlampje, dat er los bij hing, met een plakbandje vast. We hadden buurman Bertus gevraagd om ons in geval van nood op te halen. Nee veel steun van de ANWB hebben we niet gehad.. Zolang het ding nog rijdt, dan rijdt ie! Ik snap eigenlijk niet dat we er nog steeds lid van zijn! Straks gaan we ook nog met ze camperen in Nieuw- Zeeland!

De jongens vonden het echter geweldig spannend…..net een avonturenroman. Onderweg hadden we dan ook veel bekijks en er werd veel gezwaaid, getoeterd en meelevend gekeken. We kwamen thuis zonder buurman Bertus te hoeven bellen. Er was iets van 5000 gulden schade, wat nu niet veel lijkt, maar toen waren het heel veel ribben uit ons lijf! We hebben de auto toen maar ingeruild. Dat was erg jammer, want die hadden we nog geen half jaar daarvoor van Edmund en Maran gekocht,vrienden van Dick en Anda! Een ruime stationcar, ideaal met 3 kinderen en een hond!

Toen ik Wim nog maar pas kende wees hij mij in Hattem in de verte iets aan. Ik zeg zo: “O, bedoel je daar bij die sesy kar?””Wat zeg je me nou?” “Ja, daar bij die sesykar”. Hij kwam niet meer bij. ”Wij noemen dat hier anders een stationcar, hoor”. Ik wist niet beter. Ik wist weinig van auto’s en mijn moeder zei altijd sesykar. Die had wel meer van die vervalsingen. Halverwege Varsseveld was een restaurant “De Radstake”, maar zij beweerde steeds:”O, als je daar bij de Radsasa …”

Dat heeft toch ook wel iets….eigen initiatief….. of niet?!

foto: de Bratwurst bij de Imbiss smaakt ook nu nog uitstekend!

meer weten?   www.hettysite.nl