Berdena met het poezie album waarin opa en opoe Eggink een gedichtje schreven.

In 1992 worden Herman en Nettie uitgenodigd voor het 40 jarig huwelijksfeest van neef Bernard en zijn vrouw Riek Eggink, die in Granger, Indiana wonen. Herman was zijn sponsor toen hij in 1948 naar de USA kwam. Ze willen met de trein gaan, want 600 mijl autorijden… daar zien ze tegen op. Vanaf Minneapolis is er een goede treinverbinding en dit kunnen ze combineren met de doop van hun achterkleinkind, kleinkind van Charlie en Leona en de baby van Rodney en Karla. Herman begint nu wat meer te vertellen over de klein-en achterkleinkinderen, al is het meestal in combinatie met een koeienproject of om de pauwen te vangen of om in de tuin te werken. Via Twila en Kevin Heemstra worden ze naar Berdena en Curtis gebracht. De volgende morgen haalt Charlie ze op voor de doop terwijl Diane en Keith die peter en meter zullen zijn diezelfde dag vanuit Sibley aankomen. ’s Avonds moeten ze weer teruggaan i.v.m. het werk van Keith in de fabriek waar ook Charlie werkt- meer dan 300 km-
Ze werken in drie ploegen van 8 uur. Charlie heeft er een leidinggevende baan en werkt van 4 uur ’s middags tot 12 uur’s nachts . In de winter wanneer het erg koud is weigeren er nog wel eens auto’s bij het weggaan en Charlie blijft altijd tot iedereen vertrokken is van zijn groep. Hij heeft ze zelfs wel eens mee naar huis genomen.
De volgende morgen, nog steeds bij Berdena en Curtis, is Nettie niet in orde en i.p.v. op de trein te stappen nam Berdena haar mee naar de dokter. Janeen is haar dochtertje net komen brengen en Pam, die nog thuis woont, zal op haar passen. De dokter wil Nettie naar het ziekenhuis hebben voor onderzoek, maar het lijkt Berdena beter haar naar haar eigen huisarts te laten gaan. De dokter is het daarmee eens wanneer ze maar meteen naar hem toe gaan. Dat gebeurt. Curtis en Berdena brengen ze halfweg tot aan Mankato waar ze door Leona en Luella weer opgehaald worden na schooltijd en brengen ze weer thuis. Nettie gaat naar haar dokter in Sioux Falls die haar de vorige keer geopereerd heeft. Hij ontdekt dat ze opnieuw een licht herseninfarct heeft gehad en dat veroorzaakt de pijn in haar rechterbeen en voet. De bloedcirculatie is niet meer optimaal. Wanneer Bernard en Riek Eggink die zomer bij hen op bezoek komen brengen ze een elektrisch kussen en deken mee voor Nettie’s koude been en voet. Daar heeft ze zoveel plezier van, overdag wanneer ze in haar gemakkelijke stoel zit en ‘s nachts gaat die zelfs mee naar bed.

We blijven bezig. Nettie met haar plaatselijke fair en Worthington Fair, Garden Club en de Ladies Aid Organisation. En beiden bezoeken we de Club 60+ van de kerk. Eens per week ga ik naar een zorgcentrum The County View Manor en in de schoolvakanties vragen ze me om de achterkleinkinderen mee te brengen om te zingen. Dat wordt bijzonder gewaardeerd. Charlotte, onze oudste kleindochter speelt dan op de piano.
In september gaan we naar de Spencer Fair waar Harold en Leroy een hele mooie plek hebben met hun vee bij de ingang van de Holstein Show ruimte. Bij hun mooi versierde kramen en productie records is er ook een bord met een opschrift dat de Eggink family al 37 jaar met Holstein vee op de Fair aanwezig is. Dit zorgt voor veel bezoekers.