Buurvrouw Boet was niet verkeerd….nee, maar wel één met gebruiksaanwijzing. Ze liet zeker niet over zich lopen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op een dag was Gerhard bezig om vanuit het raam van zijn kamer pijltjes te schieten en zó dat je niet in de gaten had waar het vandaan kwam, dacht hij. En buurvrouw Boet was blijkbaar een uitdaging voor hem. Maar B.B. stond ogenblikkelijk aan de deur en keek me aan of ik de grootste misdadiger aller tijden was en sprak:”Ik weet niet wie het doet, maar het komt uit dát raam”.

Wanneer ze eens naar zoon Jan is, die bij de douane werkt in Vlissingen, is het aangenaam rustig. De buurman komt gezellig even op de koffie en zegt, dat hij iedere keer telefoon krijgt, terwijl er niets gezegd wordt. Bij ons werd ook al eens gebeld met de vraag of de buren thuis waren. “Bel ze zelf”, zei ik toen, maar ’t was wel raar.

Enfin, buurman gaat op een avond even weg. Het is zaterdag en dus sauna-avond. We horen een uurtje later iemand bij hem aan het hek en nog even later, horen we rennende voetstappen op de trap naast ons. Ik denk nog…dat kan de buurman ook niet zijn…die loopt niet zo hard. Een halve minuut later staat de buurman bleek en ontdaan bij ons aan de deur.”Kom gauw buurvrouw, ze hebben bij me ingebroken!” Hij had ze betrapt , hij kwam te vroeg thuis en was die lui in de gang tegengekomen. Ze trokken de hele kapstok met jassen

over hem heen. Ik kijk wel uit en Wim belt snel de politie. Ze hadden de buit, de klok, in de tuin van zich afgegooid, maar lieten een enorme ravage achter.

Gelukkig is de bende later opgerold. Een ouder iemand belde steeds overal naar toe om te kijken wanneer de mensen wel en niet thuis waren en jonge knullen deden het inbrekerswerk. Ze hadden het vooral gemunt op antieke klokken.