Vier jaar na de logeerpartij kwam ik dus in Hattem wonen. Ik logeerde de eerste paar dagen bij de fam. Aartsen, maar per 1 september 1962 begon mijn baan aan de Van Heemstraschool en kwam ik bij de fam. Sobering in huis...eigenlijk werd ik daar een soort lid van de familie. Ik heb het er erg goed gehad. Met Sietse ging ik iedere week naar een avond van het Rode Kruis. Dineke zat nog op de huishoudschool en was een heerlijke puber. Albert heb ik het eerste jaar weinig gezien, maar de verhalen beloofden veel goeds. Ha...! En mevr. Sobering was een lieve schat die haar gezin met stevige hand bestuurde. Ze zat in het Oranje Comité en met Koninginnedag liep ze mee in de optocht...ik denk zelfs achter de Chr. Muziek aan.
Met Jan Gerrit Aartsen ging ik af en toe 's ochtends zwemmen. Het zwembad was gewoon een uitgegraven gat., een natuurbad heet zoiets. De kikkervisjes zwommen ahw zo je badpak in. Dat vond ik wat minder...
Roelie, net zo jong als ik en met dezelfde opleiding was m'n steun en toeverlaat in goede èn minder goede tijden. Wat hebben we toen veel lol gehad,.... of niet Roelie?!
Ineens werd oom Jan mijn baas en dus op school meneer Aartsen. Op school keek hij ook anders...enigzins uit de hoogte kon hij de hele school overzien. Iedere morgen stond hij op het hoge gedeelte van het plein te kijken hoe we de kinderen netjes twee aan twee in de rij zetten en daarna naar hun klas begeleidden.
Toen Wim na een half jaar in beeld kwam was die perplex dat ik toch zo'n goede indruk van de beste man had en toen hij wat later in de tijd hem Achterhoeks hoorde praten met pa en mama wist hij niet hoe hij het had.
Hij had niet zulke beste ervaringen...ook geen slechte, maar meer die "uit de hoogte" houding van meneer Aartsen was het wat hij zich juist herinnerde. Het klinkt niet erg vriendelijk, maar weet je dat hij vroeger ...heel stiekem...Aadje Rooiepoep werd genoemd.... Dat scheen met de kleur van zijn jas te maken te hebben. Ik heb het niet meer meegemaakt, maar er is mij uit betrouwbare bron gemeld dat hij vroeger naar school kwam met een soort bolhoed en een wandelstok. Die hing hij in de klas.
Je moet het niet verder vertellen, maar toen Wim in de hoogste klas zat heeft hij eens, toen "het hoofd" aan de telefoon geroepen werd, de bolhoed opgezet en met de wandelstok in het rond gedraaid net zoals Charlie Chaplin deed. De klas grinnikte voluit, maar hield ook de adem in. Hij werd betrapt en zijn actie werd hem niet in dank afgenomen. Er volgden geen represailles...misschien kon meneer Aartsen er toch de lol van inzien.
Toch had diezelfde meneer Aartsen wel vertrouwen in deze Wim, want als er een envelop met geld naar het postkantoor gebracht moest worden, mocht hij dat vaak doen. Niemand anders liep zo hard heen en terug als hij.

Het huis van de familie van der Kolk aan de Dorpsweg vlak naast de van Heemstraschool, zoals het er vroeger uitzag met die kleine ruitjes.


Het stadhuis van Hattem


De Dijkpoort
Hattem is één van de oude Hanzesteden en ademt de sfeer van vroeger nog steeds uit.