Het moet in ieder geval na kerst 1945 geweest zijn. Voor de kerst herinner ik me dat papa Hendrik Jan een konijn aan het villen was aan het plafond van het keukentje op De Haar. Hij trok het vel zo van boven naar beneden van het arme beest af. Ik vond het zo eng dat ik zittend op schoot bij opoe of mama, telkens de handen voor mijn ogen deed en er dan toch stiekem tussen de vingers door probeerde te kijken. Papa had opgerolde overhemdsmouwen en zo’n vestje aan met puntjes aan de onderkant. Hij had een strook lichter haar. Als ik m’n ogen dichtdoe zie ik het als een filmpje voor me. Het zijn de enige bewegende beelden die ik van hem heb. Ergens net voor nieuwjaar moest hij ’s avonds nog gauw even op en neer naar zijn zagerij op het Medler. Inderdaad in de haast. Er stond in het donker een legervoertuig onverlicht geparkeerd aan de kant en gedeeltelijk op de weg , een militair met zijn vriendinnetje hielden daar hun retraite. Het licht van zijn motor haperde ook wat. Zo ontstond de botsing die hem twee gebroken armen en een been, een hersenschudding en inwendige kneuzingen bezorgde. Net toen het de goede kant met hem op leek te gaan en oom Sjoerd voor het eerst wat zakelijke paperassen voor hem meebracht naar het ziekenhuis in Zutphen, overleed hij plotseling op 9 januari 1946 aan wat een trombose genoemd werd.
Ik herinner me allemaal ruggen met donkere jassen voor me die allemaal naar het kamertje van opoe en opa gingen en ik wilde ook mee… naar papa, maar ik werd vastgehouden …overstuur en verder weet ik alleen nog de woorden: Kom maar bij opoe… kom maar bij opoe.
De zagerij werd meen ik overgenomen door zijn eerste knecht en ik meen te weten dat dat Ribbers was, de vader van Arie, de man van o.a. de Achterhoekse Spreukenkalender en Marijke waar later neef Johan Aartsen mee trouwde.
Maar steeds heeft de zagerij de naam van zijn oprichter gedragen: H.J.Eggink