Een paar maanden voor de verhuizing was onze superhond Laska overleden. Wat een verdriet. Zonder hond vertrokken we naar Emmen. We zouden niet lang zonder zijn!

Er was nog een klein probleempje! We wilden i.v.m. de scholen van de jongens aan het eind van de grote vakantie verhuizen, maar Kuifmees 20 zou pas begin 1984 klaar zijn. Inter Pares, de woningbouwvereniging die ook de huizen in de Rietlanden liet bouwen, had tijdelijk een woning voor ons en wel aan de Rolderbrink in Bargeres. Wij blij…. En ongezien accepteerde Wim het aanbod. Toen ik die volgende dinsdag meeging met Wim zou ik even kijken waar het huis precies stond. Wims collega’s keken al wat bedenkelijk en geschrokken toen ze het adres vernamen, maar gaven niet echt uitleg. Ach....ik moest toch in de Bargeres op een school zijn om een hele methode rekenboekjes af te geven  die afkomstig waren van de Dr Kuyperschool in Hengelo, waar ik die laatste maanden aan het invallen was. Daar kon ik er mooi even naar informeren.
Ik werd met open armen ontvangen en vroeg het hoofd maar even naar de buurt daar aan het eind van de Rolderbrink. Hij dook meteen in zijn namenregister en zei:”Tja…ik mag er niet veel over zeggen, maar met opgroeiende teeners….enfin…rij er gewoon rustig door, stop maar eens bij het bewuste huis, stap maar uit …kijk goed rond. Ik had het even niet meer.
Enfin… ik reed die straat in en langzaam zocht ik verder  naar de plek waar ons nieuwe huis zou zijn. Tegenover ons a.s. onderkomen lagen een paar mannen aan een auto te sleutelen. Er stond ook nog een man met ontbloot bovenlijf iets onduidelijks aan zijn motor te doen. Ik reed heel langzaam. Ze stopten ogenblikkelijk met hun bezigheden, zetten hun handen in de zij en keken naar mijn verrichtingen. Man…. Ik stopte niet eens, laat staan dat ik uit zou stappen. Ik wist maar één ding…..
Even later kwam ik bij Wim op kantoor. De hele afdeling keek me nieuwsgierig aan en wilde mijn oordeel ook wel eens horen. Ik zei alleen maar:”Daar wil ik niet wonen” en de waterlanders stroomden al….!
Ja… toen wilden ze allemaal wel vertellen over die Rolderbrink. Inter Pares had daar alle mensen geplaatst met een verhaaltje…zonder werk of… te beroerd om te werken enz. Ach wat hadden ze met mij te doen. Wim pakte alleen de telefoon en legde de woningbouwvereniging in wat sterke bewoordingen uit wat hij vond van hun actie en dat hij heel binnenkort een ander aanbod verwachtte.
Dat gebeurde…..op 24 augustus betrokken we een huis aan de Laan van de Marel in de Emmerhout om de winter te overbruggen.