Mies en Gijs met de twee jongens, Harry en Peder.


Ik heb het al eens eerder genoemd, maar ik vind het hier bij passen om het te vertellen. Gerald, je weet wel onze “tuinadviseur”, vertelde over het slimme en felle Jack Russelltje van Mies en Gijs, Het was ooit door een wild varken te pakken genomen en z’n hele buik lag los. Gijs had toen in het bos die wond provisorisch weer genaaid. Het hondje overleefde de ingreep en was een perfecte hond wat betreft het opsporen van wild.
Op een keer waren prins Bernard en consorten er om op wilde varkens te gaan jagen. Meestal werd vóór de jachtpartij de beer gevangen en apart gezet. Die was aangekocht en vrij kostbaar. Dan zou het beginnen. Gijs kon dit keer niet mee maar Gerald had z’n hondje wel meegenomen. Bernard had z’n eigen honden bij zich en het eerste wat hij zei was:”Weg met die hond”. Gerald hield het hondje achter z’n jas en beloofde dat ze er geen last van zouden hebben. De honden van prins Bernard bakten er deze dag niets van. Geen varken kregen ze in het vizier. “Zal dit hondje het eens proberen”, stelde Gerald toen voor. Bernard zag er niets in, maar hij mocht het proberen met die kleine Jack Russell. In korte tijd kregen ze 10 varkens te zien en schoten er vier.
Bernard was onder de indruk en bood ƒ1500 voor de hond. Maar het was de hond van Gijs. Alle medewerkers, inclusief de hond, kregen de gebruikelijke ƒ7,50 mee als vergoeding. Toen Gerald de hond plus de ƒ7,50 terug bracht bij Gijs en Mies vertelde hij van het aanbod van de prins. Hoewel het lang geen vetpot was bij jachtopzieners in die tijd, keek Gijs Mies eens aan en wees het aanbod af:”Deze week heeft die kleine opdonder ons nog wakker gemaakt bij een beginnende brand. Hij blafte net zo lang tot we wakker waren. Die hond gaat hier nooit weg”.

Gerald, as you might know our garden adviser, told about that smart and sharp Jack Russell of Gijs and Mies. Once a wild boar had wounded that little dog and in the woods Gijs had sewed that large wound provisional. The dog survived that trauma and was a perfect dog to hunt up the wild boars.
One time Prince Bernard and his friends came hunting. Gijs could not come this day and Gerald had to go. He took Gijs dog with him and kept him in his jacket. Prince Bernard had his own hunting dogs with him and said: That dog has to go. But Gerald promised him to keep that dog under his jacket. He wouldn’t cause any trouble. So the hunting dogs didn’t do their job well. No wild boar was to be seen. Than Gerald offered to do a try with Gijs’ dog. Prins Bernard agreed and in no time 10 boars were to be seen and they shoot four of them.
Prins Bernard was very impressed and offered Gerald ƒ 1500 for that smart doggie. Gerald promised to ask Gijs. So all the men ànd the dog went home with ƒ7,50 each for their service.
When Gerald came to the house of Gijs and Mies he told about the good work of his dog and the offer of Bernard to buy the dog for ƒ1500. A forest ranger did not earn much money, but Gijs looked at Mies and shaked his head. “No no. Last week he saved us. He was barking until we waked up at night, because there was a begin of a fire in the house. We’ll never let him go”!