Bij de vlaggestok- zie kruisje- is het postkantoor, meldde oom Jaap.

Wel eens van Johanna F. van Buren gehoord? Zij schreef tijdens haar leven 1881-1962 meer dan 1000 dialectgedichten. De streektaal is die van de omgeving Hellendoorn. Het lijkt op het Achterhoeks en ook het Veluws en ja.... vooral Sallands/Twents is er in te herkennen. Het dikke boek met verzamelde gedichten van Johanna van Buren kreeg ik te leen van neef Wim Harwig. Het boek is van tante Riek geweest. Wim vertelde dat zijn ouders, onze tante Riek en ome Jaap, altijd Nederlands spraken, maar daar kwam verandering na de pensionering van oom Jaap en gingen ze terug naar de streektaal.
Voorin het boek staat het gedichtje dat tante Riek ook op de rouwkaart na het overlijden van oom Jaap had laten zetten.

Een man en vader waar je op kon bouwen,
Met een woord waar je op kon vertrouwen.
Achter je ligt een leven van plicht.
En juist dat bepaalde jouw eigen gezicht.

W.H. Bijenhof
19 mei 1984

In het boek heeft ze een telegram en een paar dierbare kaarten als boekenlegger gelegd. Een telegram voor haar verjaardag van jonge Jaap toen die op zee voer en verstuurd is vanaf ms de Japara via Radio Holland: -Lieve moeder, gefeliciteerd hoor. Ik vergeet u niet al ben ik ver weg. Jaap-. En een paar ansichtkaarten van ome Jaap, die in 1953 blijkbaar op het postkantoor van Lunteren werkte en kwam daardoor alleen in het weekend thuis. Toen kostte een postzegel nog 7 cent. Ik denk dat het net de tijd was voor ze vanuit Zutphen naar Vorden verhuisden. Op één van de kaarten meldt oom Jaap tot twee maal toe dat ze dat ene jurkje maar moet gaan kopen dat ze hadden gezien bij het tramstation in Zutphen. En aan het eind….. voor Henny een kusje, Jan en Jaap de groetjes en zelf een pakkerd, schrijft oom Jaap. Zo lief.
Ik zag dat vader Hein nog niet doen. Dit soort taal werd niet gebruikt in de boerenstand. Liefde en houden van…. Daar werd niet over gepraat. Jammer! Maar het was er wel…. Gelukkig!