Misschien heb ik deze foto al eens laten zien. De familie Bijenhof.
Wim als oudste staat er statig bij, onbeweeglijk lijkt het. De beide zussen Riek r. en Coba l. achter de tafel die er speciaal voor is neergezet, compleet met kleed en een vaas met bloemen. Hermien, de jongste aan de rechterkant. Ik denk dat ze hier 17, 15, 14 en 11 zijn. Misschien ook nog wel een jaar jonger. Opoe, zie ik nu, heeft toch vrij donker haar.
De meisjes allemaal in zelfgemaakte jurken zo te zien. En.... de schoentjes zijn gepoetst. Dat was altijd zaterdagmiddagswerk. Dan werden alle schoenen verzameld en gepoetst.
Tante Hermien vertelde dat wanneer zij uit school kwamen zat opoe thuis op De Haar te wachten met een pot thee èn een beschuitje. En samen hadden de dearns ene fietse. Maar goed dat ze zo dicht bij het dorp woonden.
Wat zijn ze nog jong allemaal. Opa lijkt hier in de kracht van zijn leven.
Op de achtergrond zie je het Herstellingsoord De Decanije. Onze vriend Frans heeft er nog een week of zes doorgebracht om aan te sterken. Dat was in de vijftiger jaren.
Nu is het allang geen herstellingsoord meer, maar staat er een complex met luxe appartementen, ook nu De Decanije genoemd.
Mijn ouwe fietsmaatje van toen, Wim Ruiterkamp, woont hier ook met zijn Lydia.