Wim en ik hebben drie zonen, alle drie heel bijzonder, maar dat zegt waarschijnlijk elke moeder van haar kinderen. Ik was zo trots als een pauw toen ik liep te pronken met Gerhard. Die lachte tegen iedereen. Hij was al jong behoorlijk zelfstandig, maar dat lag er misschien ook wel aan omdat Rick, onze nr twee door zuurstofgebrek bij zijn geboorte wat meer zorg nodig had. Ondanks zijn lichamelijke beperking( spastisch aan de linkerkant) groeide Rick met hulp van veel mensen om ons heen op tot een bijzonder en gevoelig mens, die nu toch heel zelfstandig woont en werkt. Hij is het wel die heel cryptische omschrijvingen hanteert. Vaak weet ik wel wat hij bedoelt, maar als je hem hoort zeggen: "Ik heb mijn ogen nog op chinees staan", heb ik toch echt niet zo gauw door dat hij bedoelt dat hij nog niet goed wakker is. En wat kun je bedenken bij de opmerking: "Morgen ben ik Fred Flintstone". Hij bedoelt alleen maar dat de schone sokken op zijn. Of: "Mijn slaaphok is al in Griekenland", wanneer hij 's avonds de wekker al verzet had voor de zomertijd de andere dag. Iets makkelijker te snappen is de opmerking bij zijn hoog opgeschept bord met mayonaise op de top: "Het lijkt de Himalaya wel". Ja onze Rick... om met Joh. Kievit te spreken: "Een bijzonder kind en dat is-ie".
Reacties op bericht (1)
18-06-2007
hey wim en hetty
leuke uitspraken van jullie zoon, veel zouden er nog niet eens opkomen!
