Met elkaar plannen we een 2-daagse tocht, een onderdeel van de Karawankenweg. Ben en Diny brengen ons weg  en zullen ’s avonds onze overnachtingsplek in een alpenboerderij bezoeken om samen te eten en gelijk Berend Jan te brengen die de 2^e dag met ons mee gaat lopen. Het is nog steiler dan ik dacht, maar we rusten op tijd. Het is die tocht waarbij we net onder het hoogste punt een pauze inlassen. Gerhard balanceert daar op een grote steen en ik denk aan de afgrond erachter. Ik roep:”Gerhard, doe niet zo eng, straks val je!” Waarop xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Rick ogenblikkelijk reageert met:”Dan is Gerhard in de hemel………en dan kan ik in z’n tent”. Hij vindt het maar niks om bij ons in het huisje te bivakkeren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit wordt echt de tocht der tochten. We lopen van ’s morgens 7 uur tot ’s avonds half 8. Onderweg is er gelukkig nog wel een hut om wat te kunnen drinken en een verlaten boerderij waar we water kunnen tappen uit de pomp. Dan is er eindelijk onze boerderij. Ben en Diny zijn er al en we eten gezamenlijk Kaiserschmarn, allemaal stukjes pannenkoek met abrikozenjam. Ze hebben hier geen electra en het blijkt dat Berend en Mark de meeste luxe hebben .Die krijgen de kamer van de Bergwacht mèt kaarsen! We liggen vroeg in bed en horen in het donker het gegiechel van de Mädel en de donkere bromstemmen van de Knaben, die ontspanning zoeken. Het doet ons even denken aan Heisse Nächte in Tirol of gewoon aan onze eigen jongelui bij het bruggetje in de Rietlanden.

 Klaas heeft geïnformeerd of we vroeg geroepen kunnen worden, want we hebben weer een hele tocht voor de boeg. “Nicht nötig”, antwoordt de Bäuerin. “Sie werden sehen”. De andere morgen vroeg worden we inderdaad gewekt door het gebel van een kudde geiten die gemolken moeten worden. De 2^e dag wordt opnieuw een prima dag, stralend weer. Berend Jan klimt mee of hij nooit anders gedaan heeft. We lopen hier ook over de grens met Joego- Slavië. Deze dag is minder zwaar omdat we niet meer zo naar boven hoeven te klimmen, alleen dalen bij Nassfeld. En daar zijn Ben en Diny weer om ons op te halen.

Het heeft toch wel wat om af en toe je grenzen te verleggen!