De grootste camper van Nederland.

Of er een bus leegloopt. Om 10.50  arriveert  de camper plus een personenauto, 15 man in totaal. We maken kennis met onze reisgenoten, zwaaien Mark uit … en ons avontuur begint.
Bij gebrek aan een café wordt er in de camper maar koffie gezet en we horen tussen neus en lippen door dat we niet naar Kiel maar naar Hirtshals gaan. “Die kaas niet zo dik snijden”, roept Jaap als één van onze medereizigers tegen de middag brood gaat smeren. “Daar moeten we nog 18 dagen mee doen”! Zo… dat belooft wat!
Het wordt dus de hele dag rijden naar het noorden van Denemarken voor de oversteek naar Christiansand. Na de file bij Hamburg begint de race tegen de klok om op tijd bij de ferry te zijn. De camper is met 11 personen zo vol dat er steeds een paar boven de cabine op bed moeten liggen. Dat is echter geen probleem, want iedereen heeft van te voren slecht geslapen zodat er dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Bij een benzinepomp bestelt Jaap koffie voor ons. Wie heeft er even Duitse marken? Greta! In Denemarken moet er worden getankt. Wie heeft er Deense kronen?  Wieke! Jaap roert  onderweg nog gauw een paar pakjes soep door een pan water. Met een paar sneetjes brood is de eerste honger gestild. We zijn ’s avonds hondsmoe en dolblij dat we net op tijd bij de ferry in Hirtshals zijn, waar we onze luxe hut zullen betrekken.
“Ha”, grapt Glenn,”dat zullen ook wel 16 stapelbedjes worden met een gordijntje ervoor”. Eenmaal op de ferry, het is ondertussen 1 uur geworden, blijkt Jaap in de camper te blijven slapen. Ellie die zich op het laatste moment aangemeld heeft, en Jan Dirk, de 20 jarige zoon van Jaap en chauffeur van de auto, zullen eveneens in de camper overnachten.
We kijken al nergens meer van op en als we na een snelle hap aan boord onze luxe hut willen betrekken, blijkt Glenn met z’n grap precies in de roos te hebben geschoten. Het zijn niet 16, maar wel 50 stapelbedden onder in het schip. We zijn laaiend! Glenn slaapt die nacht aan  dek. Greta, Wim en ik zoeken onze couchette toch maar op. Ik slaap zelfs niet bij Wim in z’n stapelbed. Uiteindelijk val ik in slaap met het fototoestel in de ene en de tas met geld en papieren in de andere arm.