Hans Knol had een magere motte op de Diemse merkt ‘ezeenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

En verduld hee kon’t neet laoten um daorveur es geld te been.

Nao een klein ketierken pingeln was de haandel gauw akkoord

En op zien heuvelkarre  eladen ging Hans Knol er vlug mee voort.

Toen e in huus kwam nam boer Hannes gauw de berkenbessemstok

Ranselt et verken van de karre regelrecht in ’t verkenshok.

Trui de vrouw die vlug d’r bi’j was zei: “Wat is e slank in’t lief”.

“Hup, allo, loop an toe leunes.”“Hannes , zee’j ’t neet, hee’s stief!”

“Gekke toete bu’j belazerd…Denk ie’j da’k gien ogen heb!

Hup allo , loop an toe leunes”en metene kreeg e een mep.

“t Duren zo een dag of zesse..dat ’t keujman as e vretten mos

Kröppel naor de bak toe krop,daor kwam gien verandring in.

Doch boer Hannes zol ’t wel wetten:

hee ging mergen naor de slager en verkopen daor zien zog.

Alle kooplui weten ’t fijn wat hun condities zijn.

Hoor dan hoe zijn zwijn zo prompt in des slagers handen komt.

“Goeiemergen samen leukes, al zo druk weer in de weer.

He’j eheurd van de anbesteding, he’j mien nog wat disse keer?

He’j mien nog een paar pond butte, miene vrouw is neet al te fiks.

’t Spek da’w hebt is tao en gaste, daor wil ze niks van etten …niks.

En dan wo’k oe mededelen da’k nog een heel mooi keuntjen had.

‘k Wol ‘em lever an oe brengen dan em leevren in de stad.

“t Is een daonig lekker keuntjen met een köpken klein en fien.

Kom ie’j mergen mor es kieken,

dan köj oew eigen gedachten laoten gaon en geld mien bien.

En Hans die gaat heen en de slager verscheen

Om het varken te zien en te kopen.

Maar ziet tot zijn spijt een verken als krijt

In het verkenshok lopen.

Nee, ’t is een magere mot met de helft wel van bot

En met poten en oren en een kop van een ezel.

En Hans die vraagt geld en de slager ontsteld

Vraagt duchtig brutaal en verwonderd:

“Maar drommelse vent, je vraagt 30 cent.

Maar kerel, je bent niet goed in je kop of betoeterd.

Eerst zeg je aan mij dat je verken zo’n mooi en fijn keun is.

Nu zie ik tot m’n spijt dat het de moeder van menige zeun is.

Maar kom ik ben hier en voor jouw plezier

Ik wil rond en royaal met je leven.

Ik wil je voor dien schram omdat ik hier kwam

Een kwartje voor ’t pondje dan geven.”

“Neu…, da’s mien te min, daor an he’k nog gien zin.

Dat mo’k eerst met de vrouw overleggen”.

Maar de slager geleerd, maakt zich fluks rechtsomkeerd,

daar hij zijn zwijn niet begeert en niet langer wil staan te mallen.

Maar Hans grijpt hem vast bij de slip van zijn jas

En tot kluchtig vermaak voor de buren

Schreeuwt hij hem in’t oor:“Je krijgt hem er voor,

Ik zal je hem donderdag sturen!”

Deze voordracht stamt uit ong. 1905, toen opa het op de Jongelingsvereniging voordroeg.