Ja... toen onze jongens nog klein waren....
Hier op de NSU van Henk tijdens een vakantie in Badenhard.

De lootjes zijn verdeeld. Sinterklaas komt er aan en dit jaar wordt dat opnieuw samen gevierd en wel in Sleen. D.w.z. onze kinderen met aanhang, Robin en Eva natuurlijk en Judiths ouders Jan en Edith. Dit jaar worden de cadeautjes voor onze beide kleinkinderen afgeschaft. Ze doen gewoon mee net als de anderen. Hun cadeautjes liepen elk jaar weer de spuigaten uit. Iedereen had toch wat extra’s voor de kinderen in de mand gedaan. Niet meer dus.
Ik ben wel blij met mijn schoondochters. Als het aan die jongens van mij lag kwam er niet veel terecht van die hele sinterklaas. En voor Wim hoeft het al helemaal niet. Het is me een stelletje ongezellige kerels. Snap je dat nu? Bij onze familie op de Boomgaard was het een hoogtepunt met paard- onder een wit laken, maar dat zag je vanuit de keuken toch niet- en al. Bij moeder van der Kolk was het ook altijd een gezellige boel. Toen onze kinderen klein waren kwamen de Egginks naar Hengelo op 5 december. Ik herinner me de plek waar mama zat. De dag erna lag de vloer rond die stoel bezaaid met chipskruimels. Toen Ben en Diny de jongens klein hadden werd de verjaardag van sint gezamenlijk bij hen gevierd. De buurtsint en piet kwamen toen persoonlijk langs en Berend moest zelfs laten horen hoe goed hij al piano kon spelen. We zijn zelfs vanuit Emmen nog eens op de Boomgaard geweest toen Jos nog zo’n klein manneke was. Maar toen begon de afstand mee te spelen en was het gebeurd met de pret.
Maar …sinds Judith en later Jennifer ook een vinger in de pap hebben…, tja dan heb je weer steun, wordt de verjaardag van de goedheiligman weer gevierd. En… volgens mij vinden de mannen het best gezellig.
Vanmiddag hebben Wim en ik de inkopen al gedaan. We waren er vlot mee klaar en terwijl we bij de Goede Luim achter de chocolademelk zitten, hoor ik een zucht:”En nou nog dat gedicht…!”