The Angel of the North en de cathedral of Durham.

Eén van de mooiste kerken van Groot Brittannië zou de cathedral van Durham zijn. We zijn al verschillende keren in de buurt geweest op weg naar Schotland, maar moeten we toch eens gezien hebben!
Bij Newcastle passeren we de Angel of the North. Even later  hebben we een goedkope boerencamping in de buurt gevonden en we gaan die middag al richting Durham Cathedral. Wat een mooie oude stad is Durham! En inderdaad is het een eindeloos mooie kathedraal. We zijn er met de plattegrond er bij een paar uur zoet mee. In de binnenhof is er ieder uur een “bell ringing”… videobeelden… helemaal om ons heen en met het geluid er bij geeft het ons een indruk hoe je een bell ringing kunt beleven. Natuurlijk is er een shop èn een tearoom er bij. We drinken daar een “awfully nice cup of tea”!
Om 5.15 zal er ook een Evening Song zijn. Ik heb daar zo’n idee bij van het samen zingen van Engelse hymnen. Zullen we? Om 5 uur zijn we terug. Wim moet hevig plassen, maar de toilets in de cathedral zijn al gesloten. Wat nu? Lichte paniek! Het is net een comedy als hij even later de muur van de omheining gaat inspecteren en zonder dat iemand het merkt van z’n hoge nood afkomt.
De kerk gaat open. Het blijkt op maandag een Evening Prayer te zijn. De liturgie is voor een niet-Engelse niet- Katholiek niet te volgen. Af en toe proberen we wat mee te prevelen.
“Ik kniel niet hoor”, zegt Wim nog. Dat ben ik ook al niet van plan. Dat gaan zitten en staan is al bijna niet bij te houden. Dan gaan de drie geestelijken in hun kleurige gewaden weer weg. De voorste heeft een soort zilveren staaf in zijn handen.
De laatste, in het zwart, komt weer terug en gaat bij de uitgang staan en wenst ons allemaal  “a good evening and God bless you” toe.