02-08-2009: Achttiende zondag door het jaar: Evangelie Joh 6,24-35. Vers 35: 'Jezus sprak tot hen: Ik ben het brood DES LEVENS: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen' In de vertalingen is het bijna onvermijdelijk om het accent van de zin: 'Ik ben het brood des levens' te leggen op brood. In de oorspronkelijke openbaringstaal ligt het accent altijd op het tweede woord als ze naast elkaar geplaatst worden. In feite staat er:' Ik brood dat LEVEN' Door een 'van' te plaatsen tussen beide woorden verschuift het accent naar het eerste woord. In moeder Gods (van God) dreigt ook hier God ondergeschikt te worden aan moeder terwijl God ook hier het accent moet krijgen: Moeder dankzij God. Ik ben brood nl HET LEVEN. Hugo Rosier.
Dit is stellig de profeet die in de wereld MOET KOMEN
26-07-2009: Zeventiende zondag door het jaar: Evangelie Joh.6,1-15. Vers 14: Toen de mensen het teken zagen dat Hij had gedaan, zeiden ze: 'Dit is stellig de profeet die in de wereld MOET KOMEN.' Profeet(Nabi) betekent zoals reeds gezien letterlijk : wij doen (God) komen en dan wordt het werkwoord komen (bo) waaruit het woord profeet is samengesteld andermaal gebruikt. In feite staat er dus:' Deze die God doet komen komt in de wereld.' In onze vertalingen zijn dat twee verschillende woorden geworden: profeet en komen. Oorspronkelijk was dat anders. Eenvoudig en transparant. Hugo Rosier
19-07-2009: Zestiende zondag door het jaar. Evangelie Marcus 6,30-34. Vers 34: 'Toen Jezus aan land ging, zag Hij dan ook een grote menigte. Hij gevoelde medelijden met hen, want zij waren als schapen zonder HERDER; en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten. Rohe of herder is degene die zorgt draagt voor de kudde: - Hij brengt de schapen bij groene weiden en drinkbaar water - Hij zoekt naar een veilige rustplaats. De schapen volgen de herder niet als een kudde maar omdat elk schaap de stem van de herder herkent. Het contact schaap-herder is via de stem van de herder persoonlijker dan we van een kuddedier zouden verwachten. Hugo Rosier.
12-07-2009 Vijftiende zondag door het jaar. Evangelie Marcus 6,7-13. Vers 11: 'En is er een plaats waar men u niet ontvangt en niet naar u LUISTERT, gaat daar dan weg en schudt het stof van uw voeten als een getuigenis tegen hen.' Het luisteren -samaa- heeft de betekenis van gehoor geven waardoor men zich beluisterd voelt ,aandacht krijgt en erkend wordt: in een sfeer van mogen thuis komen. Hugo Rosier.
O5-07-09: Veertiende zondag door het jaar. Marcus 6,1-6. Vers 4:' Maar Jezus sprak tot hen: Een profeet wordt overal geëerd behalve in zijn eigen stad, bij zijn verwanten en in zijn eigen kring'
Het woord dat wij vertalen als profeet is in Jezus taal NABI en betekent letterlijk ' Wij doen komen, wij veroorzaken het komen ' . In deze context is dat duidelijk :God doen komen. Dat is de opdracht van de bijbelse profeet. Dat klinkt niet altijd mee in wat wij spontaan denken over een profeet. Denken wij niet eerder aan een voorspeller van de toekomst? Ook hier worden we weer uitgenodigd het beeld 'profeet' los te laten en het woord (duiding) letterlijk te nemen en dan liefst vanuit Jezus'taal.
Hugo
28-O6-09: Dertiende zondag door het jaar. Marcus 5,21-43. Vers: 41 ' Hij pakte de hand van het kind en zei tot haar: TALITA KOEMI: wat vertaald wordt met : Meisje , Ik zeg je, sta op.
Vandaag nemen wij twee woorden, uiteraard.
TALITA betekent 'mijn schaapje' (koosnaam) en KOEMI betekent 'sta op'. Je kunt deze twee woorden ook anders lezen : TALI TAKOEMI en dan betekenen ze:' Mijn schaapje, gij zult opstaan' De toekomende tijd: Gij zult opstaan is altijd sterker dan de gebiedende wijze: sta op. In die toekomende tijd staan trouwens de geboden geschreven: ' Gij zult niet doden ...' en heeft de betekenis : Het is evident dat gij niet zult doden. Daar is geen twijfel over.
Zo ook hier : Wat is sterker ? : Sta op (dan zou het opstaan nog kunnen afhangen van de reactie van het meisje) of gij zult opstaan ( en wie er nog meer hoort in mee klinken kan dat best al staat dit buiten deze context)
Even belangrijk is ook de sfeer bij dit wonder. Jezus doet zoals altijd bij een 'wonder' heel gewoon en dit in schril contrast met de omstaanders. Hij zegt trouwens dat het kind slaapt en zo neemt Hij haar gewoon bij de hand, richt haar op, noemt haar bij haar koosnaam of misschien wel haar echte naam en zegt zelfs daarbij : 'Geef haar iets te eten en vertel het niet verder.' Gewoner kan toch niet?
Hugo Rosier
21-06-09: Twaalfde zondag door het jaar. Marc.4,35-41. Vers 39: ' Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot het water: Zwijg, STIL ! De wind ging liggen en het werd volmaakt stil ' . Demmah is rustig,stil. Het belangrijkste in deze tekst is de diepe rust die van Jezus uitging. Hij lag ondanks de storm te slapen : een rustige slaap. Die innerlijke rust(menucha) in de bijbel de belangrijkste eigenschap van God deelt Jezus mee aan zijn omgeving. Dat is in feite het wonderlijke in deze tekst: de leerlingen ontdekken de diepe rust die van Jezus uitging waarbij het fysisch gebeuren van de storm gestild onbelangrijk wordt.
Hugo Dierick Rosier
14-06-O9: Elfde zondag door het jaar. Mc.4,26-34. Vers 34: 'Anders dan in gelijkenissen sprak Hij niet tot hen, maar éénmaal met zijn leerlingen alleen, gaf Hij over alles UITLEG' Baheer betekent uitdiepen,verklaren,inprenten. Marcus geeft ons hier een belangrijke sleutel om Jezus goed te verstaan. Jezus sprak altijd in beelden, gelijkenissen. Beelden spreken immers onmiddellijk aan maar de diepere betekenis zit niet in de beelden maar in de woorden waarmee de beelden worden opgeroepen. En die betekenis , uitleg of duiding die de woorden weergeven, vernemen alleen de leerlingen. Zo vertalen wij dabar iets te gemakkelijk als woord. In feite betekent dabar duiding.
Beelden zijn een gemakkelijk middel om de aandacht te trekken. Daarna moeten wij die beelden kunnen loslaten om de duiding te vernemen en die vinden wij in alleen in de woorden. Uiteraard in de oorspronkelijke woorden van Jezus taal.
Hugo Dierick Rosier
07-06-09 : Drievuldigheidszondag: Die Vader-Die Zoon-Die Heilige Geest of Die Liefde uit puur verlangen- Die Godsgelijke- en Die Ademgevende Verruiming van die Liefde.
Vandaag de laatste zondag over die Liefde en meteen het hoogtepunt van de nieuwe of christelijke invulling van de Godsnaam. Als we er in lukken om de beelden van Vader-Zoon en Geest los te laten , kunnen wij het teken van onze verlossing - het kruisteken- maken en bij het uitspreken van de namen Vader-Zoon-Geest iets verlangends ervaren, een uitdaging naar gelijkwaardigheid beleven en een oproep horen naar verruiming en gerichtheid op anderen.....................................
Gij puur liefdesverlangen, maak ons los van plicht en offer. Breng ons terug in ons eigen diepste verlangen dat gericht wil zijn op anderen en op U en Gij in ons hebt gelegd als een kostbare schat. (Vader)........................
Gij , Godsgelijke, bevrijd ons uit dat enge gevoel van minder of meer te zijn. Laat ons de vreugde smaken van gelijkwaardig te zijn met onze naaste, partner, kinderen,ouders, samenwonenden, onze gemeenschap (Zoon).............
Gij die adem zijt en ruimte geeft aan wie zich willen hechten aan elkaar. Dat zij verbonden niet-gebonden vrij kunnen leven , wijder en ruimer ademen en groeien in die Liefde die van U komt(Heilige Geest)
Hugo Rosier.
24-05-09 : Zevende Paaszondag: Joh17,11b-19: 'Opdat zij één mogen zijn zoals WIJ.'
Waar gaat het over bij de Zoon ? Zoon is in de oorspronkelijke openbaringstaal : Been en betekent : op het niveau getild, opgetrokken tot bij Abba, even waardevol gelijk aan dit 'langend liefhebben' van de Vader. Ook hier laten wij best het beeld dat een zoon oproept. Zoniet komen we in onze Westerse afbeeldingen terecht die ons niet spontaan uitnodigen tot bidden. In de Westerse iconografie is zoon altijd afgebeeld als die jongere man, altijd de mindere in leeftijd en ervaring terwijl zijn naam zegt : de gelijke, evenbeeld van Abba.
In ons bidden tot Hem kunnen wij Hem beter aanspreken als: 'Gij Godsgelijke evenbeeld van Godsverlangende Liefde' Er zijn zoveel uitspraken van Jezus zelf die deze gelijkwaardigheid verwoorden : 'Wie Mij ziet ,ziet de Vader.' In voorbereiding op drievuldigheidszondag kunnen wij volledigheidshalve best bidden tot DIE Zoon want het gaat altijd over Ha-Been . Ha het bepalend lidwoord in het Hebreeuws heeft de waarde van het aanwijzend voornaamwoord: DIE, eveneens als bij de Liefde: DIE Liefde.
Hugo Rosier.
31-05-09 : Pinksteren .
Vandaag vieren wij het sluitstuk van die relationele Liefde. Alle aandacht gaat naar de Heilige Geest. Ook hier laten wij het beeld dat Geest bij ons oproept los. Ook de iconographische voorstelling - de duif- die we hebben vanuit het evangelie laten wij best los. Want ook hier primeert het oorspronkelijke woord voor duif ( jona) op de voorstelling ervan . Jona betekent letterlijk : God doen komen nml profeet zijn.
In de Sint-Pauluskerk waar de Paulustentoonstelling elke zondag toegankelijk is tussen 14.OO u en 17.OO u hangt bij de schilderijen van de rozenkrans een werk van Matthijs Voet (1617 )Deze stelt de Nederdaling van de Heilige Geest voor. Je ziet de apostelen samen met Maria die vanuit een duif de vurige tongen ontvangen.
Vergeet het beeld van de duif en van de tongen en concentreer je op de spraak (openbaringstaal) waarin de boodschap is in mee gegeven. Wij doen dat in de oorspronkelijke openbaringstaal : Roeach Ha Kodesch : Adem die Heilige. Roeach heeft een dubbele betekenis naar gelang men het woord uitspreekt : Roeach is adem en Revech is ruimte. Beide woorden versterken mekaar. Adem heeft met ruimte te maken. Met andere woorden : Wil die sterke intimiteit Vader-Zoon niets verstikkends hebben is er nood aan adem en ruimte en daar staat die 'Geest' voor . Kodesch betekent heilig in de zin van apart, speciaal, bezonder , afgezonderd van het gewone. Die bezondere "Geest" daagt de intimiteit die er is tussen Vader en Zoon uit om open te bloeien en niet te verstikken.
In voorbereiding op de drievuldigheidszondag kunnen wij nu bidden tot die 'Roeach' die Geest van verruiming en openheid waaruit in feite de schepping is ontstaan. Zo lezen wij toch in het Genesisverhaal: Die Roeach -Geest- zweefde over de wateren.
'"Gij, die er voor zorgt dat liefde niets verstikkends heeft, breng ruimte en adem in elke liefde met twee, in elke gemeenschap, in elk familie, in elk samenzijn, in elk volk... opdat mensen vrij kunnen ademen en ten volle kunnen leven."
17-05-09 - Zesde Paaszondag.
Zoals de VADER Mij heeft liefgehad.... Wij weten ondertussen dat vader in Jezus' spreektaal abba is. Aramees was de spreektaal en Hebreeuws de geschreven taal. In feite dezelfde taal . Voornamelijk in de klanken (klinkers) hoor je het verschil. De stam van het woord abba is ava en betekent langen - rekken - verlangen wat wil zeggen een beminnen vanuit een langen, ver-langen : van binnen uit dus niet opgelegd of niet uit plicht. De God van Jezus verlangt ons graag te zien. Dat "verlangend aspect' van zijn beminnen gaat gedeeltelijk verloren in onze vertalingen. Wij doen er goed aan de beelden die wij horen in de woorden -zoals hier- VADER los te laten en in de plaats daarvan de betekenis van het woord letterlijk te nemen. Het woord Vader roept voor ieder van ons een beeld van een vader op vanuit eigen ervaring terwijl het woord vader als woord niet iets specifieks zegt. Dan is het verrijkend naar het oorspronkelijke woord teug te gaan en ontdekken wij iets letterlijks: langend -verlangend. In ons bidden tot die God van Jezus kunnen wij Hem dus zo aanspreken: 'Gij die niets anders zijt dan puur verlangen om ons graag te zien....... 'In feite zeggen wij dat als wij bidden tot 'Onze Vader' Voor mensen die omwille van allerlei redenen moeite hebben om tot God te bidden als tot 'Vader'
kunnen op deze manier wellicht toch in contact komen met die Verlangende Liefde. Verlangen en liefde zijn woorden die iets heel specifieks zeggen.
Hugo Rosier
10-05-O9 : Vijfde zondag na Pasen .
Wij herlezen voor de derde maal het laatste vers (13) van Paulus'liefdeslied uit de Korintiërsbrief:' Nu blijven dat gehechtzijn aan die God (en Jezus), dat met zekerheid wachten op de definitieve ontmoeting met God en die LIEFDE maar de grootste van de drie is die LIEFDE.
Die LIEFDE betekent in het Hebreeuws : Ha ahava: Die bepaalde liefde die haar bron heeft in de gerichtheid op God en als kenmerk heeft (ava) het zich langen, rekken, gerichtzijn naar, het verlangen naar..
Nu kunnen wij dit laatste vers volledig oorspronkelijk vertalen:
'Nu zijn er die drie : geloof, hoop en die liefde. Geloof of het zich vast hechten aan God.
Hoop of met zekerheid verwachten om God terug te zien. Die Liefde die voortkomt uit de Liefde van God die ons verlangt te zien.Die drie blijven overeind maar groot is die liefde.'
Hiermee wil het onderscheid tussen 1&2 tegenover 3 geduid worden.
1: gehechtheid aan God (geloof) en 2 (hoop) met zekerheid wachten op die God zijn menselijke attitudes terwijl
3 DIE LIEFDE goddelijk is en daarom groot (onvergelijkbaar).
Hugo Rosier
03-05-09 : Vierde Zondag na Pasen.
We herlezen het afsluitend vers van de eerste Korintiërsbrief 1Kor.13,13 in de ons vertrouwde vertaling :' Nu blijven geloof( ons vastgehecht zijn aan God),HOOP en liefde de grote drie maar de grootste is die Liefde.'
Het Hebreeuws woord voor HOOP is ha tikva en betekent : met zekerheid wachten op de definitieve ontmoeting met God( van aangezicht tot aangezicht).
Hugo Rosier
26-04-09 Derde Paaszondag
We lezen nu het dertiende en afsluitende vers uit de Paulus'liefdesbrief tot de Korintiërs (1Kor.13,13). Dit vers is ons bekend in deze vertaling:' Nu echter blijven GELOOF, hoop en liefde de grote drie maar de grootste is de liefde.'
Wij treffen dit vers in zijn oorspronkelijke betekenis op de laatste trede van de trappen van het hoofdaltaar in de Sint-Pauluskerk van Antwerpen.
Het Hebreeuwse woord voor GELOOF is emoena en betekent: Gehecht zijn aan (adhérence), vastgehecht zijn aan God (en Jezus)
Deze invulling van het geloof komt dus heel dicht bij 'die Liefde'
Zo is geloven iets anders dan iets voor waar aannemen wat ik niet kan bewijzen.
Wie gelooft, hecht zich aan die God van die Liefde.
Hugo Rosier.
12-04-09 : Pasen
De zondagevangelies tussen Pasen en Drievuldigheidszondag blijven 'die Liefde' die in de Goede Week haar hoogtepunt bereikte verder verhelderen.
Deze rubriek: ' 't is maar 1 woord' blijft uitzonderlijk negen weken lang 'die Liefde' vanuit de oorspronkelijke openbaringstaal belichten. Waarom zo lang stilaan bij dat éne woord ?
Het heeft met de apostel Paulus te maken, in wiens herdenkingsjaar wij nu leven.
Paulus heeft immers sterke liefdesbrieven geschreven over ' die Liefde' waar Jezus van en voor geleefd heeft.
Bovendien opent de Antwerpse Sint-Pauluskerk een tentoonstelling over deze patroonheilige: Beloken Pasen om 14.00 u .
Het koninginnestuk hierbij wordt Paulus'Passie of zijn hooglied over 'die Liefde' in zijn bekende brief aan de Korintiërs. (1 Kor 13, 1-13)
Een bezoek aan de tentoonstelling is niet strikt nodig maar maakt 'die Liefde' duidelijker en helder zoals trouwens de schitterende uitstraling van deze bijzondere kerk aan de Scheldekaaien van Antwerpen.
Hugo Rosier
10-04-09 Beloken Pasen.
Wij staan nu voor het indrukwekkende hoofdaltaar van de Antwerpse Sint-Pauluskerk zoals aangekondigd in de vorige aflevering . Tegen de trappen naar dit monumentale altaar lezen wij een verkorte versie van Paulus' hooglied van die Liefde vanuit de oorspronkelijke openbaringstaal:
- Die Liefde duurt lang alvorens ze omslaat in kwaadheid,doet het goede overvloedig
zal niet jaloers zijn en zichzelf niet verheffen...
- Die Liefde laat niet toe dat ze verbittert, zal niet agressief denken
zal zich niet verheugen in onrecht maar haar vreugde vinden in de waarheid
zal alles verheffen
- Die liefde zal in alles een gelegenheid zien om zich om zich aan God te hechten
en God met zekerheid te verwachten
- Die Liefde verwelkt nooit
Hugo Rosier
29 maart- vijfde zondag in de veertigdagentijd - Joh.12,20-33- vers 24 : 'Voorwaar, voorwaar, Ik zeg : als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort.'
Het woord korrel klinkt in de oorspronkelijke openbaringstaal als karkar en betekent als werkwoord : vreemd blijven, zich niet toevertrouwen aan de omgeving.
ALS DE GRAANKORREL IN DE AARDE ZICH NIET ALS VREEMDE GEDRAAGT MAAR ZICH TOEVERTROUWT IN DIE AARDE BRENGT HIJ VEEL VRUCHT VOORT.
Hugo Rosier
5 april - Palmzondag - Mc.14,1-15,47 - Vers 22 uit het veertiende hoofdstuk : ' Onder de maaltijd nam Jezus brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun met de woorden: Neemt, dit is mijn Lichaam'
Mijn lichaam klinkt in de oorspronkelijke openbaringstaal als één woord: GOUF-I. Betekent LICHAAM- IK met het accent op het tweede deel. In feite zei Jezus: Dit lichaam- IK.
Waardoor het accent ligt op : IK ben hier !
Hugo Rosier
22 Maart - Vierde zondag in de veertigdagentijd - Joh.3, 14-21 - Vers 14: ' En deze Mensenzoon moet OMHOOG GEHEVEN WORDEN , zoals Mozes eens de slang omhoog hief in de woestijn.'
Nassa: opheffen, omhoog heffen. Dit beeld is dus letterlijk te nemen: Jezus wordt bij zijn terechtstelling(kruisiging) op de grond gelegd(gehumilieerd) dicht bij de humus(aarde) gebracht. Zo wordt hij op de grond op het kruis gelegd. Dan wordt het kruis opgericht (opgeheven) en verheven met een naam die alle namen te boven gaat. Dit is een rechtstreekse verwijzing naar de Filippenzenbrief 9 en10 : Jezus Christus is de Heer. Dit is Jezus' beste naam terwijl we wellicht verwacht hadden wat op het plaatje stond dat boven op het kruis werd aangebracht INRI
(Jezus koning van de Joden)
Hugo Rosier
