Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
http://www.youtube.com/watch?v=72r4-_zAO0I&NR=1 Als je op deze link klikt, krijg je een videootje van mijn favoriete, overleden zanger te zien. Ik hoop dat hij jullie bevalt. Je kan ook klikken op de andere video's, beluister vooral de liedjes "guns and roses" en "it's not easy", je kan zo een beetje een gedacht krijgen welke ambiance er heerste op zijn optredens. YESSIE
En hier zie je weer één van mijn lievelingsdieren, het is het hondje van mijn zus en schoonbroer. Zijn naam is BRAM en hij is een heel speciale hond, hij houdt namelijk niet zo van wandelen als hij zelf moet stappen. Hij vindt het wel heel plezant als je met hem gaat wandelen en hij zelf niks moet doen dan kijken en eens blaffen als hij wat ziet dat hem niet zint of als mensen te dicht bij zijn "buggy" komen. Mijn zus heeft er namelijk een karretje voor gekocht , waar hij languit kan in liggen zodat hij kan slapen als hij mee mag. Hij glundert als je het woord "kar " al maar uitspreekt.En als hij in zijn karretje ligt, kijkt hij tevreden als een koning op zijn troon. Als mijn zus op verlof gaat, dan ga ik "dogsitten" bij hem en ga ik er elke dag mee wandelen.Dogsitten is hetzelfde als babysitten maar dan bij een hond natuurlijk. Eigenlijk ga ik liever "dogsitten" dan "babysitten"....
Dit is de mooie hond van mijn vriend Guido ( en zijn dochter Tina). Hij heet KAZAN en is een labrador. Enkele jaren geleden heeft hij een attackje gehad zoals ze dat zeggen , en nadien was zijn motoriek niet meer hetzelfde als voorheen. Maar desondanks kon hij vorig jaar in de zomer nog goed zwemmen, hij was wel kort van adem maar hij was de koning te rijk als hij mee mocht naar een plaats waar hij kon zwemmen en waar ook andere hondjes waren zodat hij kon spelen met hen. Als hij wat te veel hooi op zijn vork neemt en te lang loopt, is hij buiten adem en dat geeft wel eens bange momenten, hij hijgt dan heel hard en zakt soms door zijn poten. Wij hopen dat hij nog lang mag leven want hij is zo lief , als je in de zetel gaat zitten, komt hij direct kusjes geven en bij je liggen En als hij een papiertje hoort ritselen, weet hij heel goed dat hij wat lekkers krijgt.Van dieren krijg je zo een onvoorwaardelijke liefde, dat kan je van veel mensen niet verwachten...
Enkele weken geleden zat er een duif aan de achterdeur van mijn huis, ze leek niet zo bang, dus dacht ik dat het een vliegduifje was dat even de wijde wereld in wilde in plaats van te wachten tot ze mocht vliegen van de "duivenmelker".Het eerste wat ik deed, was kijken of ze geringd was. Dat was niet het geval, dus kon ik al geen contact opnemen met de eigenaar van het beestje. Ze vloog niet weg toen ik dichter bij haar kwam, dus ofwel was ze gekwetst, ofwel was ze echt wel heel gewoon geweest aan mensen in haar omgeving Omdat ik in de tuin waar ze zat, toch elke dag eten strooide voor de vogels (vetbollen, boterhammen, zakje met nootjes) wist ze al vlug dat ze hier niet zou verhongeren. Het was een lust, te zien hoe ze iedere dag haar buikje vol zat te eten. Het huisje dat in de tuin hangt, palmde ze al vlug in , het was nu "haar huisje". 's Morgens als ik nu buiten kom, zit ze nog steeds in haar warme nestje en maakt dan even plaats door op de omheining te gaan zitten, dan weet ze dat ze weer een nieuwe maaltijd krijgt..ik denk niet dat ze nog vlug op zoek zal gaan naar een nieuw "baasje", ze heeft hier immers al wat haar hartje (en buikje) lust en een dakje boven haar hoofd voor de nacht., ze ziet er heel gezond uit ,wel wat "struis" maar daar heeft ze duidelijk geen last van want ze vliegt heel charmant boven de daken uit... Van mij mag ze blijven, het is nu "mijn duifje", zolang zij zelf wil... .
Vandaag heb ik speciaal gedacht aan twee mensen die mij heel dierbaar waren maar die zijn gestorven . De eerste persoon is mijn vader, hij zou vandaag verjaard zijn als hij niet gestorven was vijf jaar geleden ,op de leeftijd van 87 jaar. Hij had de Ziekte van Parkinson en de Ziekte van Alzheimer. De laatste negen maanden van zijn leven lag hij op de geriatrie van het ziekenhuis in Turnhout. Hij kreeg veel bezoek, vooral van ons, zijn twee kinderen.Mijn moeder lag in hetzelfde ziekenhuis toen mijn vader stierf. Ik denk aan hem terug met dank voor de goede vader die hij voor ons is geweest, en ook een goede echtgenoot voor mijn moeder. Hij kloeg of zaagde nooit, altijd was alles goed voor hem. Ik mis hem nog steeds....
De tweede persoon is mijn favoriete zanger uit Zuid Afrika, LUCKY DUBE; Hij werd vorig jaar in oktober vermoord in een "zogezegde car-jacking". Hij was een zeer goed reggae-artiest. Als ik de kans had, ging ik naar zijn concerten, waar de sfeer vanaf de eerste SECONDE altijd super was.En dan moest je zijn danseressen zien, pure klasse. Hij zong over de problemen in de wereld (apartheid, corruptie, misbruik van macht bij de regering in zijn land , liefde enz...)Mensen die mij goed kenden, zegden wel eens dat ik een ander persoon werd als ik voor het podium mee stond te zingen en te dansen.Ik ben blij dat deze personen mij dat gevoel hebben gegund, ik heb er zo van genoten en mis het allemaal wel . Nooit zal hij nog een album kunnen uit brengen, hij was nog zo jong, waarom werd hij vermoord, wie zal het zeggen....Mensen kunnen soms zo ongevoelig zijn, Lucky zong er ook over, hij heeft het zelf met zijn leven bekocht....Als je zijn muziek niet hebt gekend, heb je iets gemist....het enige wat ik over houd, zijn al zijn albums, mooie, heel mooie gevoelige teksten.... Ik mis hem ook.
Ja zeg, worden jullie ook allemaal een beetje chagrijnig door het slechte weer van de voorbije dagen? Vandaag heb ik mijn moeder bezocht in het rustoord, zij is 82 jaar en een beetje "vergeetachtig" zoals men dat in beleefde taal uitdrukt (dement is een beter woord, dat verstaat ook iedereen). Soms word je echt moe om steeds maar te antwoorden op dezelfde vragen. Tien maal op enkele minuten moet je uitleggen waar je "die mooie schoenen "gekocht hebt. Mijn vader is vier jaar geleden overleden, ook dat is ze vergeten , de tijd is blijven stil staan toen ze een herseninfarct heeft gehad.....maar ach , misschien staat ons dat ook nog te wachten ooit, iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn .... Maar als ik dan terug thuis ben, ben ik blij dat ik haar weer wat verpozing heb kunnen geven, want elke keer als ik binnen kom bij haar zegt ze "nu ben ik zoooooo blij dat ik je nog eens zie". Toch is het soms best inspannend , we zijn maar met twee kinderen thuis zodat we ook maar met twee kunnen afwisselen om haar te bezoeken (de afspraken wanneer wie naar haar gaat vallen best mee, we komen goed overeen) Soms wil je effe niet gaan, dan wil je JEZELF eens lekker verwennen met een reisje naar hier of ginder. Een weekje Spanje of iets dergelijks... Het blijft nu nog wat bij dromen van voorbije reisjes van verleden jaar april want er is nog geen tijd om echt te gaan reizen nu, de trap moet nog geschilderd worden, kasten moeten nog op orde gelegd worden en gepoetst (en dan ook wat klederen weg doen natuurlijk, anders blijf je geen ruimte hebben in je kleerkast, wat zijn vrouwen toch eigenaardige wezens haha). Nog even geduld en dan wordt het weer lente, als de bomen weer in bloei staan, en het zonnetje schijnt, kunnen we weer lekker buiten gaan fietsen en wandelen, nog even.... Ondertussen zal het bij dromen blijven, ik voeg er enkele foto's bij van vorige lente in Spanje (Benidorm).
Hiermede heet ik jullie allemaal welkom op mijn blog . Ik hoop echt dat ik goed bezig ben, want ik heb nog wat "drempelvrees" om deze dingen uit te testen. Het is nog wat koud misschien voor de meeste van jullie om al aan fietsen of wandelen te denken, maar voor mij is het een hobby voor alle seizoenen, dus als jullie goede wandelingen weten (10 à 15 km) of fietsroutes doorheen heel veel groene natuur (mag tot 150 km per dag zijn), laat het mij dan weten, ik zal jullie heel dankbaar zijn. Laat maar reacties los ook over de manier van het opmaken van deze blog, want ik ben echt een "beginneling", dus fouten mag je zeker melden......
Ik ben YESSIE
Dit is de mooie hond van mijn vriend Guido ( en zijn dochter Tina). Hij heet KAZAN en is een labrador. Enkele jaren geleden heeft hij een attackje gehad zoals ze dat zeggen , en nadien was zijn motoriek niet meer hetzelfde als voorheen. Maar desondanks kon hij vorig jaar in de zomer nog goed zwemmen, hij was wel kort van adem maar hij was de koning te rijk als hij mee mocht naar een plaats waar hij kon zwemmen en waar ook andere hondjes waren zodat hij kon spelen met hen.
Vandaag heb ik speciaal gedacht aan twee mensen die mij heel dierbaar waren maar die zijn gestorven . 
