Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Een kleine jongen en zijn opa harken bladeren in de tuin. De jongen vindt een aardworm die tracht terug te kruipen in dat kleine holletje waar hij uit kwam. Hij zegt, "Opa, Ik wed dat ik die worm terug in dat holletje kan stoppen." Opa antwoordt, "Ik wed voor 5 euro dat je het niet kunt. Hij is te glad en te slap om terug in dat holletje te steken.." De kleine loopt in het huis en komt terug met een bus hair spray. Hij bespuit de worm tot hij recht en stijf is, en dan duwt hij de worm moeiteloos in het holletje. Opa geeft de kleine 5 euro, grabbelt de hair spray, en loopt ermee naar binnen. Een half uur later komt opa terug buiten en geeft nog 5 euro aan de kleine. De kleine zegt, "Opa, Ge hebt mij al 5 euro gegeven." En opa antwoordt, "Ik weet het jongen. Maar deze zijn van Oma.
Een Antwerpenaar, een West-Vlaming en een Limburger wachtenin de States in de zogenaamde "Death Row" op de uitvoering van hun doodstraf.
De gevangenisdirecteur geeft hun alledrie de keuze: 1. dood met de kogel 2. dood door ophanging 3. een injectie met het Aids-virus.
De Antwerpenaar zegt, "Schiet moa mor recht tusse ma'n twie oegen", En "BANG"... den Antwerpenaar dood.
De West-Vlaming zegt, "Hangt mi mar op an een koor'ke", En "SNAP"... de West-Vlaming dood.
De Limburger knipoogt en zegt, "Injekteeeer mich maaaar met dien Aids-toestand!". De beul dient hem zijn injektie toe. De Limburger valt al lachend op de grond, en zegt: "Geeef mich nog maaar wa van dien Aids-dinges", en de beul voert uit. De Limburger lacht nu zo hard, dat hij kronkelt vanplezier.
De beul vraagt hem: "Wat mankeer jij in feite, kerel? "Waarop de Limburger: "Ich heb een condoom aan, joeng!"
Advocaten zouden nooit aan een oudere dame vragen moeten stellen als ze niet voorbereid zijn op haar antwoord.
Tijdens een proces in Amerika riep de aanklager zijn eerste getuige naar voren, een dame op leeftijd. Hij ging naar haar toe en vroeg: "Mevrouw, kent u mij?" Zij antwoordde direct: "Welja ik ken u, mijnheer. Ik ken u al van toen u nog een knaap was en eerlijk gezegd ben ik in u erg teleurgesteld. U liegt, u bedriegt uw vrouw, u manipuleert de mensen en spreekt kwaad achter hun rug. U denkt dat u een hele meneer bent terwijl u geen verstand genoeg hebt om te beseffen dat u het nooit ver zult brengen. Jawel, ik ken u." De aanklager stond perplex. Niet wetend wat anders te doen wees hij door de zaal naar de verdediger en vroeg: "Mevrouw, kent u de advocaat van de verdediging?" Zij antwoordde weer direct: "Welja, ik ken hem ook al van toen hij klein was. Hij is lui, onverdraagzaam, en hij heeft een drankprobleem. Hij kan met niemand een normale relatie opbouwen en zijn praktijk is de slechtste van het land. Bovendien heeft hij zijn vrouw bedrogen met drie verschillende minnaressen, waaronder uw vrouw. Jawel, ik ken hem." De verdediger zakte bijna ineen van schaamte. Toen riep de rechter de twee advocaten bij zich en zei heel stilletjes: "Als een van jullie beiden het waagt aan die dame te vragen of ze mij kent, dan stuur ik jullie allebei naar de elektrische stoel!"
Twee bowlingteams, de ene allemaal blondjes en de andere brunettes, charteren samen een dubbeldekkerbus om mee te doen aan een toernooi.
Het team van de brunettes zit in het onderste gedeelte van de bus, de blondjes boven.
Beneden in de bus, bij de brunettes, gaat het er heel plezant aan toe. Zingen, moppen tappen; de ambiance zit er goed in.
Tot het één van de brunettes op valt dat het boven bij de blondjes wel héél stil is. Ze besluit poolshoogte te gaan nemen en gaat naar het bovenste gedeelte van de bus.
Wanneer ze boven komt ziet ze alle blondjes heel angstig in de stoelen zitten, allemaal met opengesperde ogen rechtdoor starend, de leuning van de zetel voor hun zo hard vastklampend dat hun knokkels er wit van zien.
De brunette vraagt : "Wat is hier allemaal aan de hand.
Bij ons beneden zit de ambiance er goed in...!".
Eén van de blondjes kijkt verschrikt op, slikt eens en fluistert: "JA, MAAR JULLIE HEBBEN WEL EEN CHAUFFEUR"
Als ge voelt dat ge energie hebt, dan moet je dingen ondernemen. En dat voelde ik dus donderdagmorgen: energie... Dus de fiets op en naar Scherpenheuvel gebold, natuurlijk voor de "moppen van Scherpenheuvel", waarvan ik graag snoep maar altijd te veel! Voor diegenen die op dieet zijn (wat wil dat woord eigenlijk zeggen, heeft een negatieve bijklank volgens mij), niet kijken naar de foto, en voor diegenen die niet op dieet zijn , alé vooruit, ook naar Scherpenheuvel en een paar pakken van die vrouwentongen (die zijn altijd lang zeggen de mannen), en pepernoten (nam nam) gaan halen...en dan maar smullen.
Dinsdagavond hadden we geen plannen gemaakt voor woensdag, maar als je dan s woensdags ziet dat het weer mee zit, dan wil je toch weer ergens naartoe.
Zomaar opeens dacht ik aan Antwerpen linkeroever.
Dus vlug, vlug naar de markt in Turnhout om met de bus te vertrekken. We hadden het zo gepland dat we s avonds met de trein zouden terug komen.
Na een uur met de bus rijden, zijn we in Antwerpen, nu eerst nog een hele weg afleggen voordat we aan het water zijn, om daar via de voetgangerstunnel naar de linkeroever te wandelen . (We passeren eerst de grote markt , de plaats waar de boten vertrekken (vroeger de Flandria genaamd) en Het Steen.
HET STEEN
Dan wandelen we onder het water via de voetgangerstunnel, die vanaf 1933 dienst doet.
Aan de linkeroever aangekomen , doen we een mooie wandeling, het is eens wat anders dan bossen . Antwerpen, vanaf de linkeroever bekeken, met de O.L.Vrouwkathedraal en de vroegere boerentoren, (nu KBC).
En een lekker etentje hoort er ook bij natuurlijk. Als we in het treinstation aankomen , nemen we een ticket en vragen aan de baliebediende of deze trein rechtstreeks naar Turnhout rijdt. We krijgen een volmondig 'jazeker".
Maar als we op het perron aankomen vertelt men ons dat we eerst naar Lier moeten, daar overstappen naar Herentals en in Herentals met de bus naar Turnhout worden gebracht...(omdat in Herentals het seingebouw is afgebrand). Een trein in het station van Antwerpen
Het is door deze toestand heel laat geworden , de trein wordt door ons niet vlug meer genomen, met de bus zouden we op 1 uur rijden thuis geweest zijn (en het is goedkoop!), nu waren we na 2,5 uur thuis!!!!! (en een stuk duurder en met meer ongemakken nl. wachttijden om over te stappen). De keuze is voortaan vlug gemaakt!
Hij is 80, zij is 20. Het was het gesprek van de dag toen een oude man van 80 jaar trouwde met een meisje van 20.
Na een jaar beviel ze in het ziekenhuis van haar eerste kindje. De verpleegster feliciteerde de oude man en zei 'Dit is verbazingwekkend, hoe doet u dat op uw leeftijd?' Hij antwoordde 'Je moet de oude motor draaiend houden' Het volgende jaar beviel de jonge bruid opnieuw. De zelfde zuster zei 'U verbaast mij weer, hoe doet u dat toch?' En weer zei hij 'Je moet de oude motor draaiend houden'. Hetzelfde gebeurde in het volgende jaar. De zuster zei: ''Wel, wel, wel, u kunt er zeker wat van . 'Hij antwoordde 'Je moet de oude motor draaiend houden.
De zuster zei: "Wel u moet nu zeker de olie verversen, want deze is zwart !!!"
Als je naar het zwembad in Arendonk rijdt, vind je daar een parking. Daar vlakbij aan het bruggetje begint een mooie natuurwandeling van 10,5 km (verkorting van 7 km mogelijk).
Deze wandeling gaat langs de oevers van de Wamp en ook door natuurgebieden.
De uitkijktoren van waarop je een prachtig uitzicht krijgt. Uitzicht vanop de toren Langs de oevers van de WAMP is het wandelweggetje zelfs niet meer zichtbaar, precies een oerwoud waar je doorheen moet. Op en neer De mais staat hoger dan ikzelf.
Het is een heel mooie wandeling, slechts 1 minpuntje nl. de bordjes zijn niet altijd te vinden. Wij hadden de beschrijving van de route helemaal in tekst mee genomen en waren er achteraf wel blij om, ik denk dat we anders de weg waren zoek geraakt.
Zondag van 10 tot 18 u was er in Ravels, vlakbij Turnhout een unieke oldtimershow van tractoren, stoomlocomotieven, landbouwmachines, legervoertuigen en woonwagens.
We gingen er natuurlijk ook een kijkje nemen.
Met dit warme weertje was er natuurlijk veel volk.
Enkele fotos:
Stoomtractor die aangedreven wordt door hout. Een Lanz Bulldog Een pletwals De honden trokken vroeger de melkkar en de graankar voort. Even plaats nemen De tractoren trekken zo hard om meer meters te halen, dat ze soms op hun achterste banden alleen nog staan. Oldtimer woonwagen(bemerk int klein de oldtimer Solex (brommertje) Toch weer een dag om niet vlug te vergeten.
Jamu is een acht-jarige leeuw die in een Zuid-Afrikaans dierenpark resideert. Resideren is wel het juiste woord want het beest krijgt elke dageen uitgebreide pootmassage van zijn verzorger.
Het heeft me zes jaar gekost om zijn vertrouwen te winnen maar nu beseft Jamu maar al te goed hoeveel deugd hij van mijn behandeling heeftlacht Alex Larenty.
Maar ik ben wel de enige die zijn poten mag masseren, Jamu is erg kieskeurig !!
Woensdag was het wel heel warm maar we zijn toch met de auto naar Lommel gereden om daar in het kattenbos te gaan wandelen. Omdat de Kalmthoutse heide ons wat teleurgesteld had, waren we eens kerieus of deze heideparel ons wel zou bevallen.
En dat hebben we ons niet beklaagd. Het was er wel warmer dan we gedacht hadden, maar daar staan de Limburgse witzandgronden bekend voor, daar is het altijd het warmst van heel België.
De startplaats van deze mooie wandeling is Lommel, voor mensen met GPS , Zandstraat Lommel intikken, dan kom je aan de parking aan de molen, waar de wandelingen starten.
Wij volgden de rode wandeling:9,4 km, dat is genoeg met dit warme weer.
Enkele fotos:
Het is nog jonge heide, daarom is ze zo mooi paars.
De Leysensmolen werd in 1960 gekocht door het gemeentebestuur van Lommel , dat de molen afbrak en opnieuw opbouwde in Kattenbos in 1964. 8 windmolens. Bemerk de gewassen (rapen), die liggen allemaal plat door de warmte. Het kattenbos in al zijn glorie.
Deze route vond ik op internet, wij zijn in Wuustwezel vertrokken met de fiets . Dit traject komt langs de Kalmthoutse heide en het arboretum van Kalmthout, met 6000 verschillende planten. De heide viel ons wat tegen, je rijdt er niet echt doorheen, maar hier wel enkele foto's van het arboretum, het is daar heel mooi. De eerste keer dat ik een vliegende vlinder kan fotograferen.
Bij deze bloem lijkt het of zij steekt haar middenvinger op !
Wat vind je van de vlinder op deze mooie bloem?
Er staan ook heel veel kunstwerken in het arboretum, dit is er één van
Dit poesje kwamen we op de terugweg tegen, ze was aan het wandelen op straat , ze at bijna een hele energiereep op van ons, en wandelde daarna gewoon weer weg haha.
Zondag zijn we nog eens in Haspengouw gaan fietsen. We haalden een route uit de kast die we twee jaar geleden nog eens gedaan hadden (verleden jaar had ik een fietsongeluk gehad waardoor we maanden niet konden fietsen ).
De route start aan de kerk van Kortessem, en gaat zo over Tongeren, Bommershoven, Borgloon , Rapertingen enz
De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten.
Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur baby fotograaf langs, en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om .......
"Oh, je hoeft niets uit te leggen hoor.
Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem.
"Werkelijk?" vroeg de fotograaf. "Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopte mijn man en ik al.
Kom alsjeblieft binnen en ga zitten." uhum. "Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw.
Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak."
"Badkuip, huiskamervloer? Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen.
Maar als we verschillende posities proberen, en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat U tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik, hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk, moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat U daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker! !" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's. "Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God! !", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja. . . " vertelde de fotograaf.". . . en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren.
Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terugstoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?"
"Jazeker. Nou mevrouw, als U er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard? ? "Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten.
Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten
"Mevrouw? Mevrouw? . . Goeie God, ze is flauwgevallen! ! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Een vrouw van 46 krijgt een hartaanval en ligt in het ziekenhuis. Terwijl ze op de operatietafel ligt, dichtbij de dood, krijgt ze een visioen. Ze ziet God en vraagt: "Is mijn uur gekomen?" God antwoordt: "Nee, je hebt nog 43 jaar, 2 maanden en 8 dagen tegoed".
Bij het ontwaken uit de verdoving, besluit ze een facelift en een liposuctie te laten doen, haar lippen te laten opspuiten met collageen, haar borsten te laten corrigeren... kortom: "The Works" Nu ze weet dat ze nog lang te leven heeft, loont het ruim de moeite.
Na haar laatste operatie komt ze totaal gerenoveerd uit het ziekenhuis en wordt gegrepen door een ambulance bij het oversteken van de straat.
Dood
In de hemel aangekomen vraagt ze aan God: "Ik dacht dat ik nog meer dan 40 jaar tegoed had! Waarom heb je me laten omver rijden door die ambulance?" Zegt God: "Meid, ik had je niet herkend!!!
De zaterdagnamiddag na onze wandeling van 12,2 km in As, zijn we vertrokken naar ons tweede vakantieverblijf, een Bed and Breakfast in Elen (Dilsen Stokkem). Kerk in Elen
We kwamen daar in een appartement terecht in plaats van in een kamer: er was een mooi lederen salon, een eetkamertje, een ijskast en wat andere kasten om spullen in op te bergen, een mooie witte badkamer met douche ,twee lavabo's en toilet , en een heel mooie slaapkamer met groot bed van 1m80...en een grote kleerkast. Het eten 's morgens was er ook tiptop in orde. Er was een boekenkast vol boeken en strips en ook heel veel lektuur van de dingen in de omgeving. En topp of the bill: een jacuzzi in de tuin! De jacuzzi De heer des huizes heeft ons diezelfde namiddag nog naar het bos gereden met de auto, en vandaar zijn we dan weer een grote wandeling gaan doen. Met de 12,2 km van in de voormiddag zaten we 's avonds aan 23 km die we hadden gewandeld gedurende de hele dag. Klimmetje in het bos, het was steeds "op en neer" daar! MOOI!!!! In dit bos zaten heel veel van deze zwarte kevers, was lang geleden dat ik die nog had gezien.
Daarna zijn we lekker gaan eten in een restaurant in Neeroeteren, vlakbij Elen. De zondag was onze laatste dag, dan zijn we naar het witte stadje Thorn gereden met de fiets en ook naar Maasbracht.
Guido in het witte stadje Thorn, hier zijn alle huizen wit geschilderd. Mooie molen onderweg naar Maasbracht.
Na de fietstocht nog even uitrusten en dan ging het terug richting Turnhout, waar onze Minou al op ons zat te wachten in de gang. Het was natuurlijk een blij weerzien.
Twee fietsdagen en één wandelvoormiddag in As en omgeving
Enkele foto's van onze fiets-en wandeldagen Dit zijn de koeltorens van electrabel langs het Albertkanaal in Genk .De autofabriek Ford Genk is daar vlakbij. Er stonden echter bijna geen auto's meer in voorraad op de parking van Ford Genk ! Krisis overal... Dit vond ik een mooi zicht, foto is genomen onderweg van As naar Ophoven. Guido op het gratis voetveer (over de Maas) in Ophoven.We konden er onze fiets ook opzetten natuurlijk. De lift van de koolmijn in Eisden Deze foto werd genomen tijdens een wandeling die vertrekt in As, je moet eerst de trap helemaal op , en dan kom je in de bossen. Het is een wandeling van 12,2 km. We deden deze op zaterdagvoormiddag, toen was het wat frisser dan de bloedhete dagen voorheen... We zijn twee dagen en een half gebleven in As, dan zijn we naar Elen gereden om daar de omgeving wat te gaan bekijken. Morgen komen de foto's van Elen op mijn blogje.
Eindelijk een beetje tijd om nog eens wat te schrijven.
We zijn al terug van zondagavond van Limburg maar eigenlijk had ik gewoon geen tijd en ook geen zin om al vlug terug aan de pc te zitten.
Als je in Limburg geweest bent, moet je toch telkens weer wat afkicken van het groen aldaar, de mooie fietsritten en wandelingen
We zijn nog eens twee dagen in As geweest, waar we overnachting hadden geboekt voor twee nachten ( in de trein ). Daar is weer gefietst en gewandeld dat het een lieve lust was . En ook heb ik er nu Lucie ontmoet in levende lijve zoals ze dat zeggen. Lucie is de eerste vrouw die ooit op mijn blogje heeft gereageerd toen ik het opstartte. Ik heb ze in het begin dikwijls om raad moeten vragen, want ik wist niet eens wat bloggen wilde zeggen!! Zij heeft mij toen de beginkneepjes van het bloggen geleerd.
We zijn samen een terrasje gaan doen met Lucie en haar vriend Jef. Het was een plezante ontmoeting: vriendelijke mensen met een echt sappig Limburgs taaltje. Guido en ik hebben ons die avond zeker niet verveeld. Lucie en Jef zijn dan ook echt vlotte praters.
Hier zijn ze: Morgen misschien weer wat nieuws . Dit is genoeg voor de eerste dag terug in het "dagelijkse stresserende leven"...
Ik ben YESSIE
