Gisteren was ik aanwezig op het symposium te Brussel ingericht door  “De Mens.nu” over “Een goede dood.” Ik stuurde één van de politieke deelnemers aan het debat onder andere onderstaande tekst: Tijdens het politiek debat op het einde van de zitting kreeg ik het wel even moeilijk. Dat politiekers andere mensen zijn die soms ver van de wereld leven wist ik al. Dat het zo er gesteld was in onze Vlaamse politiek doet mij huiveren.

Het debat ging , dan vooral naar de vertegenwoordiger van een bepaalde politieke zuil toe over een soort steekspel met patiënten. Patiënten die lijden, of het nu psychisch of fysiek is dat doet er niet doet. Mensen die naar het levenseinde toe minder kansen krijgen dan anders, hulpeloos worden, letterlijk en figuurlijk, hopeloos worden, in de steek gelaten door de zorgsector die zo hoog oploopt met de rechten en zorg voor de patiënt.

Dat de huidige wetgeving gaten vertoont die dringend aan aanpassing toe zijn zal door niemand worden betwist. Ik heb echter de indruk dat de politiekers niet weten waar zij het over hebben en hun welles – nietes spelletje uitspelen zonder rekening te houden met de patiënten, hun toestand of hun wil.
Mochten de mensen die het debat moeten voeren, één voor één in praktijk aanwezig kunnen zijn bij mensen die ondraaglijk lijden, bij mensen die euthanasie ondergaan op een heel serene manier waarbij dat men ziet dat deze mensen heel gelukkig zijn om het leven op een serene en milde manier af te sluiten, dan mijnheer, zou men anders kijken naar de problematiek dan de zaak te behandelen als een loutere formele wetswijziging.

06-05-2012 om 12:41 geschreven door Joseph Hamerlynck  

Vorige week woensdag 24 april 2012 vond het afscheid plaats van Staf. Een klein lief kindje van twee en een half jaar oud. Staf streed samen met zijn ouders tegen een zware aandoening. Een ongelijke, oneerlijke strijd zonder wapens tegen een overmacht aan onmenselijk leed. Niet te vatten .

Mensen die alle kansen krijgen in het leven en die kansen laten liggen door drank, middelengebruik of een avontuurlijk leven weten dat zij een gevaarlijke strijd aangaan met het leven. Staf, een onschuldig lief kind kreeg geen kans om het leven ten volle aan te vatten, het leven te beleven in al zijn facetten.

Zaken die raken…

Machteloosheid, angst en bang afwachten zijn fenomenen die de ouders van zo een kindje er bovenop bij krijgen. Moed, veel moed en sterkte is nodig om door te gaan. Een kind verliezen aan het prille begin van zijn leven moet erg zijn, heel erg. Welke toekomst, welke verwachtingen hadden de ouders reeds geschapen toen Staf geboren werd?

De jaartjes dat Staf in hun midden was hebben zij intens beleefd met familie vrienden en kennissen. Staf werd gevolgd op Facebook en iedereen leefde met de ouders mee.

Staf kreeg een plaatsje op de vlindersite http://www.vlindersite.be/ waar nog dagelijks berichtjes gepost worden voor hem en zijn ouders.Staf bracht intense verbondenheid in medeleven en verdriet tussen zoveel mensen.

Zaken die raken…

Moeilijk om dragen…

Begripvol medeleven…

02-05-2012 om 18:55 geschreven door Joseph Hamerlynck