Vandaag stond in verband met de vluchtelingenproblematiek, onder de rubriek commentaar een artikel in de krant 'Een menselijk gelaat tonen dat lukt Europa niet'.
Gisteren was ik op bezoek in Antwerpen en voor de middag, het was mooi weer, besloot ik iets te drinken op een terras op de Grote markt aan het Stadhuis.
Gezelligheid troef.
Tot mijn oor viel op een viertal stadsfilosofen achter mij die er duchtig op los debatteerden over het vluchtelingenprobleem. Ik hoorde zowaar citaten uit de late jaren 30 die ik hier nu niet wil herhalen. Beangstigende dingen. Ze hadden het onder andere over hun oplossing voor de problematiek van de vluchtelingen in Calais.
Ik schaamde mij dood voor hen en hoop van harte dat zij niet representatief zijn voor de doorsnee Antwerpenaar van de welbespraakte burgervader en zijn volgelingen.
Is men vergeten dat er vroeger in Vlaanderen niets was en er nergens een mens te bespeuren was.
Wij allemaal immigranten zijn van de grote migratie.
Mensen zijn steeds in beweging geweest en houden soms voor een paar honderd jaar halt op een plek op de wereld om dan verder te gaan.

Op de plaats waar ik woon was er eeuwen geleden nog zee. Je hoeft maar een paar meter diep te graven om dit te ontdekken.
Nu als de zee ooit terugkomt en terugneemt, en dat kan vlug gebeuren, (Zie floodmaps hoe kwetsbaar wij wonen) waar gaat ons nageslacht naartoe vluchten? En hoe en door wie gaan zij opgevangen worden? Ik hoop van harte dat zij beter opgevangen worden als de vluchtelingen aan de middellandse zee of in Calais. Je mag dan nog niet denken dat er iets mis zou gaan met de verouderde kerncentrales in ons land waarbij duizenden mensen op de vlucht zouden moeten gaan.

Ik weet het, de mogelijkheden zijn beperkt maar een beetje menselijkheid mag en moet er ook zijn. Als je de budgetten ziet die nutteloos besteed worden en de luxe uitgaven van de overheid dan mag er gerust wat naar die mensen gaan voor wat basisbehoeften en comfort. Voor wat warmte en menselijkheid.
Anders komen die afschuwelijke gedachten van eind de jaren dertig van de Antwerpse stadsfilosofen weer tot leven en dan mag nooit gebeuren.

01-08-2015 om 07:20 geschreven door Joseph Hamerlynck