Op 24/09/2013 schreef ik onderstaande tekst op mijn blog:

Wij moeten u opsluiten mijn kind want wij zijn als gemeenschap, als maatschappij, niet in staan om voor u op een veilige en liefdevolle wijze te zorgen.

Wij zijn niet bekwaam om u een minimum aan zorgen te verstrekken op een menswaardige  ethisch verantwoorde wijze. 

Wij zijn niet in staat, omdat gij anders door het leven gaat, om voor u te zorgen, om u een weg te laten gaan in uw leven, om u een beetje te laten zijn wie je wil zijn, op uw wijze, in uw tempo.

Niettegenstaande zoveel doctoraatstitels en thesissen in de psychiatrische- en menswetenschappen staan wij nu machteloos.

Niettegenstaande alle boeken die volgeschreven zijn met verhalen, wetenschap, therapieën en over psychiatrie en kennis, macht en … wijsheid zijn wij niet in staat om u een beetje mens te laten zijn waarop gij, al ieder kind, recht  hebt.

Zijn wij soms een liefdevolle communicatie tussen twee mensen vergeten, gewoon jezelf laten zijn, zonder angst en zonder vrees.

Je laten zijn wie je bent, je benaderen zonder angst en zonder vrees met een minimum aan beste zorg, zonder dreigementen met opsluiten.

http://josephhamerlynck.skynetblogs.be/archive/2013/09/in...

Nu terug een schandaal in ons land.

Minderjarige gedumpt door ziekenhuis bij jeugdrechter en opgesloten in politiecel.

Vandaag staat een artikel in de krant met als titel "

Ziekenhuis: 'Het meisje besefte wat er zou gebeuren als ze opnieuw de grenzen overschreed'

Alsof een minderjarig met zware psychische problemen ( anders is er geen sprake van gedwongen opname) wakker ligt van een vermanende vinger.

Het lijkt er meer en meer op dat onze maatschappij en onze gesubsidieerde instellingen niet in staat zijn om met psychisch lijden en lijden van minderjarigen om te gaan. Ofwel kan men het niet of wil men het niet. Zich steeds verstoppen achter vage regels en verhalen is niet goed en brengt schade toe aan de patiënt die de beste zorgen moet krijgen. Een kind droppen bij een Jeugdrechter en daarna opsluiten in een cel bij de politie: Een nationale schande is het.

Mocht dit in het buitenland gebeuren dan zou België hier zeker op reageren.

Of het laksheid is of gebrek aan creativiteit was, ik weet het niet maar er moet zeker een haalbare en humane oplossing geweest zijn voor dit kind, al was het maar tijdelijk.

Crisisopvang is er in alle maten en vormen, diensten 112, MUG en zelfs medische helikopterdiensten. Maar een minderjarige die door omstandigheden of redenen van medisch psychische aard door het lint gaat >>>>> OPSLUITEN dan maar.

18-03-2015 om 17:18 geschreven door Joseph Hamerlynck  

Onlangs zag ik op Tv een paar vooraanstaande ministers een bedrijfsbezoek brengen aan een groot koekjesbedrijf in de regio.
Mooi dat de bestuurders van het land aandacht schonken aan onze regio en er ook een koekje van kwamen proeven.

Keurig uitgedost in smetloos wit deden zij een rondgang in het bedrijf en mochten zij getuige zijn van de geboorte van de producten van een van ' s lands grootste koekerijen.

Met kinderlijke vreugde proefde onze premier en zijn vicepremier van de zoete lekkernij.

Jaren geleden kwam ook onze Koning al eens op bezoek in dit bedrijf om zij smaakzin te testen. 

Ik heb een paar jaar geleden een fietstocht, uitstap, georganiseerd met buurtbewoners, patiënten en ex-patiënten van een psychiatrische instelling. Toen stelde ik de vraag om het koekjesbedrijf te mogen bezoeken. Psychiatrische patiënten zijn zoetekauwen en het zou toch mooi geweest zijn om in navolging van 's lands prominenten eens een bezoek te brengen aan dit bedrijf.

Na lang wachten op mijn vraag tot bezoek :

Wij konden het bedrijf passeren langs de straatzijde…..
Niet op het bedrijfsterrein en niet binnen dus.

Kwestie van uw relaties goed te verzorgen en uw publiciteit hoog te houden zeker.

18-03-2015 om 17:15 geschreven door Joseph Hamerlynck  

Vorige week was er een uitzending op de tv met als titel leven met een dode op je geweten.

Eigenlijk was het een heruitzending van een Franse reportage met ondertitels

"Une mort sur la conscience"

Twee zaken raakten mij sterk aan in de reportage.

• Er was een treinbestuurder die jaren geleden een auto had aangereden met zijn trein. De auto was slalommend door  de slagbomen gereden.
  Die man raakt maar niet los van de zaak, in wezen lijdt hij aan een post traumatisch stress syndroom of PTSS. Jammer dat hier in de reportage niet over gesproken wordt.
  Er zijn nochtans goede therapieën om mensen met  PTSS te behandelen.
  Een goed opgeleide therapeut met ervaring kan zulke mensen helpen.
  Exposure kent goede resultaten opleveren als er een goede begeleiding is door iemand met een goede opleiding en ervaring.
  EMDR , Eye movement desensitization and reprocessing lijkt ook verwonderlijke resultaten te geven bij PTSS

In de reportage zelf gaf men te veel de nadruk op het schuldgevoel en het verhaal schuldig te zijn en dat gaf geen goed beeld op de zaak. De treinbestuurder was eerder slachtoffer dan dader en verdiende alle hulp en begeleiding. Hulp die hij blijkbaar onvoldoende kreeg.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

• Een tweede zaak betrof een ongeval waarin een meisje van ongeveer negentien jaar oud het leven liet.
  De vriend van het meisje bestuurde de auto. Toen hij naar een flesje drank greep ging de auto van de weg en over de kop.
  Zij vriendin kwam om het leven.
  De ouders van het meisje kwamen in een oerwoud van emoties en rouw.
  Uiteindelijk begonnen procedures tegen de jongen, vriend van hun overleden dochter met alle gevolgen van  dien. Rechtszittingen procedureslagen enz. Telkens opnieuw de wonde oprijten en de pijn beleven. Men vergat dat de jongen die misschien minieme schuld had aan het ongeval (met weliswaar zware gevolgen) ook zijn vriendin kwijt was en ook hierom moest rouwen en rouw verwerken.
  In plaats van zware procedures te handhaven had met er misschien beter aan gedaan om eens na te gaan of de ouders van dat meisje niet te maken hadden met ondraaglijk lijden door gecompliceerde rouw. Het was misschien beter geweest voor die mensen om hen te helpen in de heel zware rouwverwerking. In plaats van heel lang en zwaar  juridisch te procederen tegen de vriend van hun dochter die vermoedelijk ook eens hun vriend was geweest.

Ook hier werd met geen woord over gerept in de reportage.

18-03-2015 om 17:12 geschreven door Joseph Hamerlynck