|
Vorige week was er een uitzending op de tv met als titel leven met een dode op je geweten.
Eigenlijk was het een heruitzending van een Franse reportage met ondertitels
"Une mort sur la conscience"
Twee zaken raakten mij sterk aan in de reportage.
- Er was een treinbestuurder die jaren geleden een auto had aangereden met zijn trein. De auto was slalommend door de slagbomen gereden.
Die man raakt maar niet los van de zaak, in wezen lijdt hij aan een post traumatisch stress syndroom of PTSS. Jammer dat hier in de reportage niet over gesproken wordt.
Er zijn nochtans goede therapieën om mensen met PTSS te behandelen.
Een goed opgeleide therapeut met ervaring kan zulke mensen helpen.
Exposure kent goede resultaten opleveren als er een goede begeleiding is door iemand met een goede opleiding en ervaring.
EMDR , Eye movement desensitization and reprocessing lijkt ook verwonderlijke resultaten te geven bij PTSS
In de reportage zelf gaf men te veel de nadruk op het schuldgevoel en het verhaal schuldig te zijn en dat gaf geen goed beeld op de zaak. De treinbestuurder was eerder slachtoffer dan dader en verdiende alle hulp en begeleiding. Hulp die hij blijkbaar onvoldoende kreeg.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Een tweede zaak betrof een ongeval waarin een meisje van ongeveer negentien jaar oud het leven liet.
De vriend van het meisje bestuurde de auto. Toen hij naar een flesje drank greep ging de auto van de weg en over de kop.
Zij vriendin kwam om het leven.
De ouders van het meisje kwamen in een oerwoud van emoties en rouw.
Uiteindelijk begonnen procedures tegen de jongen, vriend van hun overleden dochter met alle gevolgen van dien. Rechtszittingen procedureslagen enz. Telkens opnieuw de wonde oprijten en de pijn beleven. Men vergat dat de jongen die misschien minieme schuld had aan het ongeval (met weliswaar zware gevolgen) ook zijn vriendin kwijt was en ook hierom moest rouwen en rouw verwerken.
In plaats van zware procedures te handhaven had met er misschien beter aan gedaan om eens na te gaan of de ouders van dat meisje niet te maken hadden met ondraaglijk lijden door gecompliceerde rouw. Het was misschien beter geweest voor die mensen om hen te helpen in de heel zware rouwverwerking. In plaats van heel lang en zwaar juridisch te procederen tegen de vriend van hun dochter die vermoedelijk ook eens hun vriend was geweest.
Ook hier werd met geen woord over gerept in de reportage.
|
Ik ben Joseph
