Een uitdrukking die ik de laatste tijd meer en meer gehoord heb.

Het artikel maakt allusie op het proces Kim de Gelder en de dood Van Jonathan Jacob.

Als men van dit feit overtuigd is moet men ook zeggen wat er moet gebeuren en hoe men de zaak gaat oplossen.

Als men dit niet doet laat men psychiatrische patiënten die in de criminaliteit belanden, door handelingen waarvoor zij niet vrijwillig en bewust voor gekozen hebben, in de vergeetput van de internering belanden.

In ons land gaat het toch al bar slecht met de zorg voor geïnterneerde patiënten in de gevangenissen. België werd reeds meermaals door Europa hiervoor op de vingers getikt.

In het geval van Jonathan Jacob schrijft men in Knack dat Rober het heel eerlijk vond van de broeders Alexianen dat zij toegaven dat zij iemand als Jonathan Jacob niet aankonden.

Welnu de Instellingen die met het geld van de overheid gesubsidieerd worden en de verplichting hebben om wettelijk voor zulke mensen te zorgen moeten dan ook de nodige maatregelen nemen om ook dergelijke mensen op te vangen.

Als de politie faalt en de verzorgingsinstellingen die dan moeten instaan voor zwaar zieke mensen falen, waar moet men dan naartoe met zulke zieken?

Het zal uzelf of een van uw naasten maar overkomen om in een zwaar zieke toestand te komen en dan de stempel te krijgen van " gevaarlijk" en "agressief" en dan….

Fouten maken zoals bij Jonathan…….., sorry maar wie gaat hier de oplossing aanreiken.

Als ik de beelden herbekijk zie ik heel veel schrik bij de lokale politiemensen en veel onwil bij de mensen van de psychiatrie.

De beslissing van het parket is dan voor rekening van de magistraat zelf, onbegrijpelijk.

Ik ben er zeker van indien er samenwerking en degelijk overleg was geweest tussen de politie, het parket en de psychiatrie, en familie Jonathan Jacob nu nog zou geleefd hebben en vermoedelijk goed op weg zou zijn naar herstel. Waarom iedereen rondjes draaien rond zijn eigen pot in plaats van samen te werken en samen voor het welzijn van de patiënt te gaan in plaats van schrik te hebben voor een psychisch getroffen patiënt in crisis?

Dan nog Kim de Gelder.

Is ons land dan toch aan het doordraaien op gebied van beoordeling en zorg voor de psychische zieke personen, voor de zorg en het welzijn van deze mensen.

Het welles nietes spelletje van de advocaten, magistraten en "experten" op het proces De Gelder was duidelijk. En wat als Kim de Gelder strak toch geïnterneerd zal worden. Alles voor de glorie van de advocatuur, de pers, de macht van het beter weten.

Dat het proces een duiding is op weg naar begrip en herstel voor de nabestaanden en slachtoffers is wel een feit en alle respect en medeleven met die mensen. Het verlies en verdriet is onbeschrijflijk voor iemand die het niet heeft meegemaakt.

Maar waren er in de onmiddellijke omgeving buren kennissen, omgeving geen tekens dat er iets aan de hand was voor de feiten? Moet onze gemeenschap niet meer alert worden naar ongewone toestanden bij mensen die anders door het leven gaan den die kunnen wijzen op gevaar voor henzelf of anderen. Huisartsen, buren en familie kunnen hier zeker in eerste lijn een rol spelen. Maar ook de overheid treft schuld. Allerlei dure projecten opzetten kan mooi zijn maar ze moeten ook effect hebben. Suïcidepreventie is mooi en men kan er mooie filmpjes en folders over vinden maar dalen de cijfers in Vlaanderen de laatste jaren?

Ik denk dat zorg voor geestelijk welzijn stilaan een zorg van gans de gemeenschap aan het worden is, niet van kille gesloten inrichtingen of droeve psychiaters achter een bureau.

Zorg voor algemeen welzijn en psychisch welzijn in het bijzonder gaat iedereen aan. Iedereen is ook een potentieel slachtoffer door ziekte of ongeval.

Een prachtig stuk over, onder andere deze problematiek stond onlangs te lezen in De Morgen op volgende link: http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1602156/2013/03/24/Ons-juridisch-systeem-is-ongeneeslijk-ziek.dhtml

30-03-2013 om 17:40 geschreven door Joseph Hamerlynck