Deze week op   16/01.2012 in de Standaard

“Geïnterneerde sterft in isoleercel in Paifve”.
 Doodsoorzaak wellicht onderkoeling .

Is psychotherapeutische behandeling van een persoonlijkheidsstoornis eigenlijk wel mogelijk? Dat mogen wij oprecht hopen, want het moet duidelijk zijn: het kunnen dan af en toe onmogelijke mensen, LASTIGE LIEDEN, zijn, maar ze leven in een hel. Een hel die maar ten dele hun ‘eigen schuld’ is. (Boek Gerben Helinga Lastige Lieden).  Wanneer gaat men eens beseffen dat het anders moet met geïnterneerde mensen en men deze personen anders moet benaderen dan gewone misdadigers?
Iedereen kan door omstandigheden in moeilijkheden geraken en psychiatrisch patiënt worden.
Niemand is daar vrij van. Zoals je ziek kunt worden van een fysieke aandoening, zo kun je ook psychisch geraakt worden. Op die wijze behoor je dan ook tot een van de vele personen die kwetsbaar zijn ten opzichte van de wetgeving inzake internering en collocatie.
Ik ga hier niet beweren dat dergelijke dwangmaatregelen (soms) niet nodig zijn maar er wordt ook overdreven met de toepassing ervan. Eens de maatregelen toegepast worden is het zorgzaam omgaan met de patiënten ver zoeken.
Beoordeel en veroordeel de daden maar niet de mensen, zeker niet als de mensen niet geheel of ten dele besef hebben van hun daden. Zulke mensen voor assisen brengen ter eer en glorie van de magistraten en de advocatuur terwijl men bijna zeker weet dat internering de enige oplossing zal zijn is hypocriet. In plaats van onze samenleving te leren omgaan met mensen die anders door het leven gaan promoot men de verstoting van deze mensen.
In plaats van mensen samen te leren leven en zorgzaam met elkaars zorgen en problemen te leren omgaan  promoot men egoïsme en wantrouwen.  Reeds jaren is de problematiek en de opsluiting van psychiatrische patiënten die zich misdragen een heet hangijzer.  Justitie was en is niet in staat om de nodig zorgen te verstrekken en een mens-waardig bestaan en zorg te bieden aan die mensen die in de eerste plaats patiënten zijn waarmee men zorgzaam moet omgaan. Druppelsgewijs  laat men mensen vrij op proef en geeft men ze een nieuwe kans.
Maar veel mensen blijven opgesloten in de vergeetput van de psychiatrische afdelingen van de gevangenissen. Men zal wel weer een excuus hebben voor een dode in de isoleercel, hem behoeden voor suïcide, hij wou geen verwarming en andere nietszeggende verklaringen. Onprofessioneel, incompetent, onmenselijk.
Zaken die raken…          Moet de minister van justitie hier geen besluit uit trekken?

Men zal ook het argument aangrijpen dat er een aantal specifieke gevangenissen in opbouw zijn enkel voor geïnterneerden. Die instellingen zullen veel geld kosten. Of die nuttig werk gaan doen valt nog te betwijfelen. Eens de instellingen af zijn en de bewoners aanwezig begint het echte werk pas. Dan is het aan de overheid om te bewijzen dat zij psychiatrische patiënten een onderkomen geven waar zij als mens recht op hebben en hen de behandeling geven waar wij als burger belastingbetalers trots op mogen zijn.

 Een interessant artikels over internering kunt u lezen op volgende links

http://www.gva.be/nieuws/experts/johndewit/aid1255403/het-probleem-van-de-geinterneerden-in-de-gevangenis.aspx

http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1252295/belgie-veroordeeld-voor-slechte-behandeling-geinterneerden.aspx

http://www.gva.be/nieuws/experts/johndewit/kamer-wijzigt-internering.aspx

19-01-2013 om 17:47 geschreven door Joseph Hamerlynck