Vrijdagavond 16/11/2012 vond het avondsymposium plaats met prijsuitreiking over humane psychiatrische zorg in de Psychiatrische Centra Gent-Sleidinge Campus Sleidinge.

Een mooie en boeiende avond waarin vier laureaten hun werk nog eens extra in de spotlights plaatsten.

Peter Dierinck stuwende kracht achter de werking van Kiosk en alles wat te maken heeft met buurtwerking in Sleidinge bracht een prachtig werk over Wonen: de kunst van het verhuizen.

Een fenomenologische benadering van het huisbezoek bij een patiënt in het kader van artikel 107 van de ziekenhuiswet.

Een prachtige omschrijving in een compleet fenomenologisch denken en zijn. Proficiat Peter.

Maar Evi Verbeke van Caritas Melle, afdeling Meander ging met de prijs aan de haal. Het moet gezegd zij bracht een sterk werk naar voor die zowel op het vak van de presentatie, sterk gebracht, als naar inhoud humane psychiatrie, heel goed overkwam. Ook de zorg voor de patiënten die van uit een totaal nieuwe benadering gevoerd wordt en waarin de patiënt als mens centraal een rol speelt kwam heel goed over. Terecht verdient dit project naar mijn gevoel dan ook de prijs voor Humane Psychiatrie.  Dit doet uiteraard geen afbreuk aan de inzet en de verdienste van de werken van de andere kandidaten die eveneens een hoge verdienste hadden in de deelname voor deze wedstrijd.

19-11-2012 om 08:35 geschreven door Joseph Hamerlynck  

De moed die de man Jean-Denis lejeune moet opgebracht hebben om Michelle Martin te ontmoeten in het klooster te Malonne moet enorm zijn. Mijn diep respect daarvoor.

Strafbemiddeling zoals dit zo noemt laat dit toe in België en dat is goed. Het kan een goed zaak zijn voor het verwerkingsproces van de slachtoffers.

Ook voor Michelle Martin zal het geen makkelijk zaak geweest zijn om die confrontatie aan te gaan al kan het ook hier aan zaak geweest zijn van het ondergaan van een deel haar straf en kreeg zij misschien de kans om persoonlijk haar verhaal over te brengen aan Lejeune. Tot hier kan ik volgen.

Maar: Waarom zet die begeleider die instaat voor de strafbemiddeling zijn GSM in godsnaam niet uit. Zo een belangrijk moment in het herstel voor mijnheer Lejeune ga je toch niet verstoren met een simpel Sms'je van om het even wie. Waarom moest zijn GSM vallen en juist, ja juist dan vallen en toevallig, oh ja toevallig zelf het nummer van een journalist bellen. En gedurende bijna een uur het gesprek doorgeven. Kan het nog erger? Wie gaat nog vertrouwen hebben in Justitie? In de strafbemiddeling, in de ambtenarij?

Van een zo belangrijke taak als strafbemiddeling in het herstel voor de slachtoffer een karikatuur maken en waarom?

Ik zou geen enkele maar dan ook geen enkele uitleg aanvaarden voor het feit dat het gesprek zo lang per gsm werd doorgegeven aan de pers.

Hier werden grove fouten gemaakt en moeten besluiten getrokken worden.

19-11-2012 om 08:15 geschreven door Joseph Hamerlynck