Vandaag, fris maar zonnig. We maken een uitstap naar Backovo, gelegen op 30 km van Plovdiv. In het Rhodopegebergte ligt het prachtige klooster verscholen. De gebouwen staan in een vierkant opgesteld rondom een grote geplaveide binnenplaats. De Drievuldigheidskerk en de grafkerk bezitten fresco's uit het tijdperk van de gouden eeuw. De natuur is er adembenemend.
's Avonds rijden we terug naar het dorpje Stoletovo waar het Bulgaarse leven nog steeds intact gebleven is en we getuige zijn van een eeuwenoude traditie. Er worden voorbereidingen getroffen voor het grote feest van St. Georges.
Een lammetje wordt geslacht, de ingewanden gekuist, gekookt en fijngehakt, niets gaat verloren. Dit alles wordt gemengd met rijst en kruiden. hiermee wordt het lam terug gevuld en toegenaaid. Daarna gaat het in zijn geheel, met kop en poten dus, in een grote terracotta schotel, overgoten met echte boter en afgedekt met vet om het verbranden te voorkomen. In de vroege morgen wordt het dan voor vijf à zes uur in een bakstenen houtoven geschoven achteraan in de tuin. Een attractie op zich! Ik ben al aan het likkebaarden, spijtig het eetfestijn is pas morgen! Wordt vervolgd.
1 mei vandaag, ook hier wordt "de dag van de arbeid gevierd". We rijden met de bus van Sopot naar Plovdiv en logeren enkele dagen bij vrienden. De rit is zeer aangenaam. We kunnen rustig genieten van het prachtige landschap dat de revue passeert. Zeer afwisselend, de hoge bergtoppen met zijn grillige donkere schaduwen, dan weer groen beboste hellingen. Hier en daar een klein dorpje verscholen in een bergplooi of in een vallei. Subliem! We laten de bergen achter ons en plots rijden we het lage land "Tracië" binnen alsof iemand het decor heeft veranderd. Deze streek wordt "de ruggegraat van het land" genoemd en is praktisch onbewoond. Het is een rijk landbouw gebied met graan, fruit en groenten. In de voorstad van Plovdiv aangekomen zien we kleine schamele kraampjes langs de weg waarop de bewoners hun oogst van de dag hebben uitgestalt in de hoop een paar lev (1 lev = 0,50 euro) te verdienen.
Onze vrienden wachten ons op aan het busstation. Er valt veel te vertellen. De vader van onze vriendin is veertig dagen geleden overleden. Vooral die veertig dagen zijn heel belangrijk. Haar ouders wonen in een klein dorpje waar de authentieke volksgebruiken nog steeds in ere worden gehouden. De traditie wil dat na veertig dagen de ganse familie wordt uitgenodigd in het huis van de overledene en een volledige warme maaltijd aangeboden krijgt, met overvloedige raki, salades en alles er op en er aan. Er moet grote schoonmaak worden gehouden en ieder lid van de familie ontvangt een persoonlijk geschenk. Dat kan gaan van handdoeken, een hemd, borden, glazen of een aandenken aan de overledene. We rijden stapvoets over de hobbelige, met diepe putten bezaaide aardeweg naar het ouderlijk huis om onze deelneming te betuigen aan de diepbedroefde moeder.
Om een beetje te bekomen van de emoties maken we later op de dag een mooie uitstap in Plovdiv. Via het prachtige park, de long van de stad, klimmen we naar het hoogste punt waar we een mooi panoramisch zicht hebben over de streek. In de verte zien we zelfs Tracië liggen. We hebben geluk, het is helder weer en de zon schijnt vandaag. Een echte attractie, de oude huizen met hun uitspringende etages en golvende daklijnen bieden een sprookjesachtige aanblik. Een labyrint van smalle steegjes en trappen brengt ons naar het moderne en nieuwe Plovdiv met zijn grote winkelstraten tearooms en restaurants. Alle grote merken zijn er vertegenwoordigd, alles is te koop voor de mensen met geld. Een groot contrast met de armoede in de dorpen. De terrasjes zitten vol en iedereen geniet van het eerste zonnetje. We verwennen onszelf met een lekker Italiaans ijsje. We kuieren een beetje rond op de plaatselijke markt en kopen heerlijke verse sla en tomaten voor het avondeten. Het is een streling voor het oog, de diverse kleuren van knapperige groenten en sappig fruit, om zo in te bijten! Moe, maar voldaan gaan we naar het appartement van onze vrienden, eten voorbereiden, gezellig babbelen, een glaasje drinken en naar bed. Morgen is er weer een nieuwe dag! Wordt vervolgd.
Na een verkwikkende nachtrust staat er een heerlijke ontbijttafel op ons te wachten. Speciaal voor Pasen is er een mandje met bontgekleurde gekookte eieren. Iedereen neemt er eentje en volgens een oud gebruik moeten we tegen elkaars ei tikken. De persoon bij wie de schaal niet gebroken is heeft gewonnen. Zowel de volwassenen als de kinderen hebben dolle pret met dit spelletje. Hier wordt dus geen chocolade verstopt zoals bij ons. We laten ons de gekookte eitjes smaken. Er is ook een speciaal zoet brood dat de mensen thuis zelf bakken voor deze gelegenheid, een soort van suikerbrood.
In de namiddag vertrekken we naar Stoletovo bij de familie van mijn vriend. Het is een heel rustig dorpje met twee buurtwinkeltjes, kar en ezeltjes in plaats van auto's. 's Morgens vroeg vertrekken de herders met de dieren van de boeren naar de bergen om ze te laten grazen. 's Avonds keren ze terug huiswaarts. De straatjes lopen dan vol met koeien en schapen. Zonder begeleiding wandelen ze doodleuk het erf op en hun stal binnen. Hilarisch om te zien! Maar ik ben aan het afdwalen. Het is een hartelijk weerzien, met de familie dus. Ook daar hetzelfde scenario, gekleurde gekookte eieren en het spelletje wordt gespeeld. Na het eten wandelen we naar het kerkhof. Op het graf van de overleden familieleden worden kaarsen aangstoken en een mandje met eieren en zoet brood neergezet. Een oud vrouwtje, volledig in het zwart gekleed, met een verweerd gezicht en krom van het harde werken, staat bij het graf van haar man. Ze verwent hem ook met de traditionele lekkernijen. Wanneer ze ons heeft opgemerkt komt ze sleepvoetend dichterbij. Eieren en zoete koekjes worden uitgewisseld. Het is een spel van geven en krijgen. Het ei staat symbool voor nieuw leven en geluk.
Om een lang verhaal kort te maken, tegen de avond hebben we een ganse verzameling! Dat wordt dus twee weken gekookte eieren eten en met een levercrisis terug naar huis. Wordt vervolgd
Eindelijk tussen verf en kwast door even tijd maken om iets te vertellen over onze reis naar Bulgarije.
Het startschot wordt gegeven om negen uur zaterdagmorgen op 26 april. Samen met kleindochter Emelie rijden we richting Zaventem. Stress tot en met. Het begint al in de luchthaven, discussie over de bagage. De bediende ziet er niet goed uitgeslapen uit, maakt een vergissing en probeert het in onze schoenen te schuiven. Detector piept wanneer ik de controle passeer. Ik word gefouilleerd. Uiteindelijk blijken het mijn schoenen te zijn. Eens op het vliegtuig kom ik een beetje tot rust. Ik heb een hekel aan al die controles, al besef ik wel dat het voor onze eigen veiligheid is. We vertrekken met twintig minuten vertraging, dat valt nog mee.
Emelie vindt vliegen leuk, alsof ze nog nooit iets anders gedaan heeft. Ze tekent, kleurt, eet met smaak haar belegd broodje en geniet van een fruitsapje. Opgeruimd staat netjes denkt ze bij zichzelf en begint vrolijk haar opklaptafeltje te kuisen met het verfrissingsdoekje. Vooral het toilet is zeer interessant. Geveinzde buikpijn brengt ons een paar keer naar het kleinste kamertje, waar ze honderduit vraagt. "Voor wat dient dit ? Wat is dat ? Hoe werkt het? Bij het landen weent ze eventjes om de pijn in haar oortjes. Voor de rest is de reis heel vlotjes verlopen.
In Sofia worden we opgewacht door de ouders van mijn schoondochter. Het is een emotioneel weerzien met Emelie. Nog drie uur rijden tot Sopot waar we enkele dagen zullen logeren. Na een lekkere maaltijd, een stoofpotje van buffelvlees met frietjes, gaan we doodmoe naar bed. Morgen vieren we orthodoxe Pasen, 'k ben benieuwd naar de bulgaarse tradities! Wordt vervolgd.
Na twee weken rillen van de kou, te veel eten en te weinig beweging zijn we zondag, op moederdag, terug geland in Zaventem. De kinderen hadden voor een verrassing gezorgd. Er waren lekkere hapjes met een glaasje champagne en er was een mooi gedekte tafel met bloemen en balonnen voorzien op het terras. We hebben genoten van het warme zonnetje dat we zo gemist hebben in Bulgarije. Dit is de wereld op zijn kop. We hadden enkel zomerkledij meegenomen en een geluk dat we hier en daar bij familie wel een pull of een jasje konden lenen. Al bij al hebben we toch nog een paar mooie uitstappen kunnen maken, zoals het Batchkovo klooster en het kruisbos gelegen hoog in de prachtige bergen en de voornaamste bezienswaardigheden in Sofia, maar het doel van de reis was voornamelijk om familie en vrienden terug te zien. Later meer detail over deze reis en misschien als het me lukt met een paar mooie foto's erbij.
