Waarom is Jezus eerst aan vrouwen verschenen?

Iedereen kan het constateren: als je met aandacht de verrijzenisverhalen leest, dan word je getroffen door de heel belangrijke plaats die de vrouwen daarin innemen. Het is in ieder geval zo dat de eerste personen aan wie de verrezen Jezus verscheen, vrouwen waren: Maria-Magdalena en haar gezellinnen die vroeg in de ochtend waren opgestaan – maar zouden zij wel geslapen hebben? – om door het wassen en parfumeren van het lichaam van Jezus het een waardig graf (rustplaats) te geven. Waarom is Jezus eerst aan vrouwen verschenen? Opdat het nieuws zich vlug zou verspreiden, beweren venijnige tongen…

Maar nu ernstiger. Ik heb twee verklaringen gevonden. Vooreerst die van Eric-Emmanuel Schmitt. Deze auteur is beroemd geworden door zijn romans (L’ évangile selon Pilate, reeds in het Nederlands beschikbaar onder de titel: Het evangelie volgens Pilatus. Een méér dan lezenswaardig boek!) en zijn theaterstukken (o.a. Oscar et La Dame en rose, bij ons uitgegeven als het boekje Oscar en oma rozerood). Schmitt heeft het christelijk geloof ontdekt dank zij een nacht in de Sahara woestijn en vier jaar later, dank zij een mystieke nachtelijke ervaring waarbij hij in één ruk de vier evangelies las. Hij formuleert de volgende bedenking: “Alles wat mensen hebben opgebouwd vindt meestal zijn oorsprong in de angst voor de andere. De kracht van het christendom ligt in het feit dat het deze angst aan de kaak stelt en tevens durft te bevestigen dat de menselijke relaties op de liefde kunnen gegrondvest worden. Wij kunnen een vrouwelijke dimensie in de boodschap van het christendom ontdekken die tegenover de haat, de rivaliteit, de afgunst, de agressiviteit van de mensen, waarden voorstaat als tederheid, zorgen voor de andere(n), eerbied voor het lichaam, leven geven ...”

In een interview (weekblad Panorama, nr 408, maart 2005, p. 18) zegt hij: “ Het kruis is een schandaal waardoor wij gered worden, want het werpt recht in het gezicht van de mensheid deze vreselijke waarheid: kijk tot wat jullie in staat zijn te doen aan een mens die, heel zijn leven, niet anders heeft gedaan dan te getuigen (op te komen voor) van de liefde! Ecce homo!”

Er is nog een andere hypothese: wij mannen ervaren in ons lichaam alleen de tijd die verloopt en eindigt in het oud worden en het dood gaan. Vrouwen, als zij een kind verwachten, ervaren een tijd die verloopt in de tegenover gestelde richting, een tijd die uitloopt op leven, op geboren worden. Dat maakt hen bekwaam om getuigen te zijn van de ommekeer die door God op Paasmorgen werd begonnen en om draagsters te worden van de blijde boodschap: “Hij leeft!”.

Diaken Maurice Temmerman