Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    07-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenzaamheid
    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Gestoorde eenzaamheid

    Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
    Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
    Zich redden uit hun donker en 't verleden
    In onze zaalge avondschijn.

    Weer niet hun dorre handen van de zomen;
    Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
    Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
    Benaadren ze onze tastbre schat

    Met halfbewust en machteloos begeren;
    Hun oog ziet maar hun eigen blinden waan;
    Zij kunnen ons niet schaden en niet deren;
    Zij doen zichzelf hun moedwil aan.

    En onze deernis en ons medelijden
    Strekt tevergeefs de zegenmilde hand
    Naar dit hun onbegeerd geduld geleide
    En keert in de oprechte stand

    Van trouwbevochte nimmermeer te delen
    Geluk tot delen altijd weer gereed,
    Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen
    Als onuitspreeklijk godlijk leed.

    Bezonnen verzen(1931)

    schrijver

    07-11-2013 om 21:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pret
    Een gedicht van Bernard van Meurs 1835-1915

    Nao de pret

    Wâ 'n kattrig, leeg gevuul van binnen!
    Stram ien de been,' ien 't heufd zo loom.
    Brr! gure wiend en regen zwiepen
    De dorre blaojer van de boom'.
    Was 'k ook 'en boom, 'k begos nou slaopend
    De lange, saoje wienterdroom.
     
    Gen mins te zien! - Jao toch, 'en bidder
    Die weer 'en dooje maokt bekend.
    Eergiestren was 't nog volop karmis,
    Vol pret ien harberg, kraom en tent...
    Nou alles leeg - en 't leegst van alles
    Mien portmenei: gen halve cent!

    Kriekende Kriekske (1894)

    schrijver

    06-11-2013 om 15:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de arend
    Een gedicht van Adriaan de Hoop 1802-1841

    De arend.

    Een aadlaar streeft steeds naar het licht,
    Geen berg is hem te hoog;
    Streef, kindren! zo naar eer en plicht,
    Houd steeds het oog op God gericht,
    En houd Zijn wet in 't oog!

    De dierenwereld, in rijmpjes voor jonge kinderen. Leiden 1860

    schrijver

    05-11-2013 om 14:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Henriëtte Roland- Holst van der Schalk 1869-1952

    Schemering is het doodgaan

    Schemering is het doodgaan en vertrekkend
    begeven van dingen die zijn gegleden
    mee met de dag, en steunden als vertrouwdheden,
    en waren als scheidingen, wegen behekkend.

    Plekkend beschenen witte heerlijkheden
    van dag de morgen, en onbevreesd zich trekkend
    was daaraan op, 't hart dat nu is zich rekkend
    uit wanhopig naar de vreemde leegheden

    van de avond en zijn gemaskerd gezicht, -
    maar de dingen die hem zullen behoren
    houden hun ogen nog zo vragend gericht;
    en de verledenheden hebben verloren
    hun glans, en liggen van al hun bekoren
    leeggelopen, met een verdrietig gezicht.

    schrijver

    04-11-2013 om 13:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuur
    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    VAN DE NATUUR

    De donkere verroeste blaren maken
    Aarde in november weder vruchtbaar.
    Alom gespreid liggen de plassen bloed,
    De ritselende bloedstroom ruist,
    Wanneer de wind de gele bodem veegt.

    De bomen worden zienlijk kaal, alleen
    De kruinen van de sparren staan nog vol
    Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
    Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven
    Naar de lucht, als pajongs aan een steel.

    De hemel is een zacht geademd blauw,
    Waarover men wat witte wolkjes blies,
    Die drijven aan tot eilandjes in zee,
    Tot vlokjes schuim, of brede schotsen ijs,
    Waarop de beren van het Noorden rijden.

    Ik ga verheugd tussen de wonderen
    Van schoonheid om mij heen, een eenzame;
    Ik weet mijn tijd genaakt, ik val weldra,
    Als een der blad'ren, die de goede aarde dekken
    Met bloed, waaruit de nieuwe lente groeit.

    Van God en van de natuur

    schrijver

    02-11-2013 om 16:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.allerzielen
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Allerzielen

    'k Heb zo menigmaal gegaan
    waar de wilgen te treuren staan,
    buiten stad, naar 't dodenveld ...
    'k Heb bij woeste windgeweld
    't geel gebladert dwarren zien
    en onwetend op de knien
    neergezakt en nagedacht
    dat de dood met 't mensdom lacht
    lijk de wind met 't dorre blad ...
    Kranke mensdom, sta hier wat
    bij de graven. 't Wormgekriel
    knaagt aan 't lichaam; maar de ziel,
    waar is zij? En lijdt zij niet
    't snoerend vagevuurverdriet,
    waar zij naar verlossing smacht
    en naar uw gebeden wacht?
    Allerzielen! Bededag
    die ik niet vergeten mag ...
    Allerzielen! Vader weent,
    moeder kermt zo vereend ...
    Vrouw of man of wie het is
    roepen ons om lavenis.


    1896

    schrijver

    01-11-2013 om 21:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.afscheid
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    AFSCHEID VAN GUIELMO

    Niets dan leed blijft er beklijven,
    Of ik al mijn dagen tel.
    Wat zal ik nog langer drijven
    Dit onnozel levensspel?

    Mei en juni ging verloren
    En het witte oogsttij zwond,
    Toen de maaier ’t volle koren
    Tot de gouden schoven bond.

    Vrind, m’n leven is verstreken
    En ik vind geen blijheid meer
    Om de akker straks te kweken
    Voor de nieuwe lentekeer.

    schrijver

    31-10-2013 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.huusvrouwe
    Een gedicht van Lucas de Heere 1535-1584

    DE AUTEUR TOT ZIJN HUUSVROUWE

    Lief, ons liefde begonst gelijk op ene tijd
    Van God gejond, die ons deze gratie dede;
    Welke liefde blijft eenvoudig, mits dat gij zijt
    Van minnen zinne, en ik ook van de uwe mede.

    Dies en heeft twist noch onruste bij ons geen stede,
    En wij leven aldus in rechte weelde een paar:
    Want waar zodanig akkoord is, pais ende vrede
    Gebonden met Gods hand, wat kan gebreken daar?

    Naardien ons liefde is zulk ene sterke pilaar
    Dat zij ons in de dood zelfs niet zal begeven,
    Laat dit op ons graf (als wij sterven) zijn geschreven:
    Hier ligt man en wijf, nochtans geen twee lichamen;
    Die gelijk en akkoordig waren in hun leven,
    Stierven ook gelijk: en leven weder tezamen.

    De hof en boomgaerd der poëzien.(Gent 1555)

    schrijver

    29-10-2013 om 13:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De liefde slaapt in haar hart

    "De liefde slaapt in haar hart
    als de lente in de winterse grond
    die in koude en duisternis wacht
    als een vlinder in haar cocon.
    in het dorp waar ik nu overnacht
    schijnt morgen een schuimende zon
    in een hemel met palmen bevlagd!

    geen regen, geen schaduw, geen sneeuw,
    geen dooiende schemering
    die als een zwavelen zon
    in de rafels hangt van het weer,
    drijft mij terug naar het vuur
    van haar kamer, haar rode haard.

    sluimer, liefste, en slaap
    uw eenzame winterslaap,
    en ontwaak als de bevende zon
    door de lentlijke evening gaat,
    als een vlinder uit haar cocon,
    als het vuur in uw donkere haard."

    Tempel en kruis (1940)

    schrijver

    28-10-2013 om 16:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de taak
    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    De taak

    O, zeg mij wat ik doen moet, zie
    De volheid van mijn kracht ontbloeid,
    Betast mijn spieren, buig mijn knie,
    Voel hoe mijn wang van aandrift gloeit,

    Zegen mijn morgen met een taak,
    Gun mij een denkbeeld, geef mij stof,
    Dat ik mijn kamer klinkend maak
    Van zang en arbeid tot Gods lof.

    Misschien dat later in een oord,
    Dat soms een schone droom beschrijft,
    Rasser het werk vlot, ongestoord,
    En de ijver daar op vleuglen drijft;

    Er mag een land zijn, zulk een kust,
    Waarop een zee van sterren schuimt,
    Dat moeite er licht zij, zoet de rust,
    Maar wat niet nú lukt, blijft verzuimd.

    Het aardsche paradijs

    schrijver

    27-10-2013 om 16:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    Sterven

    Wat machtige deining hief het teer lichaam
    En deed het weer in wilde branding zinken ?
    Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken,
    Alsof die over wilde golven kwaam ?

    Was het een klacht, een vraag, een lieve naam
    Uit lief verleden in een plots herdenken ?
    't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken,
    Waar wij aan veilige oever stonden saam.

    Wat klippen, wervelstromen toogt gij langs?
    Wat zonne zaagt gij verre kustzoom stovend,
    Een lief tehuis en wederzien belovend ?
    't Was u al na, 't Verleden en het Thans.

    Nu ligt ge als droeg een zachte stroom uw leen,
    Met witte vree van bloemen om u heen.

    Verzen (1920)

    schrijver

    25-10-2013 om 19:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    HERFST-IMPRESSIE

    Soms in de vroege ochtend, kleurt
    De hemel zo geheimvol licht;
    Dan is ’t of gij een schoon bericht
    In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
    En wie een donker lijden beurt,
    Hem wordt de last haast blij en licht;
    Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
    Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.

    Gij kent dit wel als schone schijn,
    Een lichtend uur, dat spoedig vliedt
    Voor uren, die zo licht niet zijn.
    Toch breekt soms door het moe refrein
    Van dag na dag het zuiver lied
    Van ‘t uur, dat nog zijn schoonheid biedt.

    Nagelaten verzen (1918)

    schrijver

    24-10-2013 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Herfst III

    De wind waait langs de heide,
    Waar 't korte daglicht vliedt,
    En donkre wolken glijden
    Langs 't zilvergrauw verschiet.

    Op verre molen draaien
    De wieken loom ál-door;
    Er zwermen bonte kraaien
    Om 't kronklend wagenspoor.

    Nu zal het najaar rijzen
    Met droevig doodsbegin
    En spinnen, met zijn grijze
    Lijkwade 't landschap in.

    Gedichten (1909)

    schrijver

    23-10-2013 om 16:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bloem
    Een gedicht van Cornelis ten Hoet 1796-1832

    Gelijk een bloem, zo teder is ons leven

    Gelijk een bloem, zo teder is ons leven;
    Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom;
    ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom,
    Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven
    Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven;

    Een felle noodstorm geselt vaak de vloed;
    De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed,
    En doet de sluimerenden angstig beven.

    Uw leven zij een bloem, die lieflijk bloeit,
    En spade eerst van haar stengel wordt gereten;
    Een stroom, die spieglend door de dalen vloeit,
    En aan wiens boord men gaarne is neergezeten;
    Een zoete droom, die ’t hart bekoort en streelt,
    Wiens beelden in het goud des ochtends gloren,
    En in wiens toverdreven ’t woudkoor kweelt! —

    Ziedaar mijn beê : God, moge haar verhoren!

    October 1825.





    22-10-2013 om 21:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wiegelied
    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    Wiegelied

    Zweeft neer, weeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.
    Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
    ruist, gij, mijn smart in slaap...
     
    In uw schaduw strek ik
    mij neer in de kille lucht.
    Mijn armen, mijn armen rek ik
    tot haar, die mij is ontvlucht...

    Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
    ruist, gij, mijn smart in slaap.
    Zweeft neer, weeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.

    Mijn hart kent geen ruste:
    dat is als een heel klein wicht.
    Wat moeder het suste en kuste,
    het schreit om gezelschap en licht...

    Zweeft neer, zweeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.
    Ruist droef, ruist zacht, mijn bomen,
    ruist mijn smart in slaap...
     
    Mijn smart kent rust noch duur,
    die is als een stokoud man,
    die snakt naar 't stervensuur,
    en het niet bereiken kan...

    De Gids jaargang 57 (1893)

    schrijver

    21-10-2013 om 21:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1953

    De wilde herfst komt langs de velden vegen

    De wilde herfst komt langs de velden vegen,
    De nachten worden jagende, de maan
    Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
    En giet een stalen schijnsel langs de wegen.

    De mensen worden kleiner; ingekeerd
    Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
    Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
    Voelen lichaamssappen worden lome.

    Er is een stil nadenken in het Al,
    Veel zelfbezinnen en een droef verbeiden,
    De dingen worden peinzende, er zal
    Veel sterven, bij dit herfstige getijde.

    Van God en van de natuur

    schrijver

     

    19-10-2013 om 22:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duivelen
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Duivelen wijsheid

    1. DIEN SLECHTS EEN ENIG GOD. Zo zij 't!
    Voor twee heeft niemand lust of tijd.

    2. KNIEL VOOR GESNEDEN BEELDEN NIET.
    Tenzij gij ze op rijksdaalders ziet.
     
    3. VLOEK NIET. Wat helpt het? Blijf bedaard,
    En kijk uw vijand in de kaart.
     
    4. KERK ELKE ZONDAG. Wat men zegg',
    Het blijft tot veel de beste weg.

    5. EER UW MEERDERE. 't Is de man,
    Van wie bevordring komen kan.

    6. NIET DOODSLAAN. Ook niet, tot uw schâ
    In 't leven houden voor en na.

    7. GEEN ECHTBREUK (foei!) GEEN OVERSPEL.
    't Bekomt de minste mensen wèl.
     
    8. NIET STELEN. 't Is een hals, die 't doet.
    Beetnemen werkt wel eens zo goed.
     
    9. GEEN VALS GETUIGENIS. Laster vindt
    Zijn weg wel zonder u, mijn vrind.
     
    10. BEGEREN? Nonsens! De eis des tijds
      Is: Concurreer, om 't even op wat wijs.

    Nog eens winterloof en dennenaalden (1904)

    schrijver

    18-10-2013 om 20:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichter
    Een gedicht van Johannes van Immerzeel 1776-1841
      

     

    Aan ene jonge dichter

    Ik las uw versje, lieve vrind!
    En 'k vond het droevig leég van zin,
    Maar opgepropt van ijdle wind;
    En is er nog wat draaglijks in,
    Dat hebt ge, weinig uitgezonderd,
    Aan andren schaamtloos afgeplonderd.

    Al weet gij, hoe men woord op woord
    Door 't rijm doet op elkander slaan;
    Al rollen zij geregeld voort,
    Als ballen in de kegelbaan;
    Óok 't brein moet rijk zijn en geslepen,
    De hand gevat op kloeke grepen.

    Al brult de stormwind in uw dicht;
    Al ratelt er de donder door,
    Doorvlamd, doorkruist van bliksemlicht;
    Dit zijn slechts klanken voor 't gehoor,
    Weet gij hen niet aan kunst te paren,
    En roert gij 't hart niet door uw snaren.

    Wanneer men goede dichters leest;
    Zich met hun schoon gemeenzaam maakt,
    Strekt dit tot voedsel van de geest,
    En richt de vlam die in ons blaakt;
    Maar in hun zog alleen te drijven,
    Doet altijd ons hun apen blijven.

    Bespied hun tred, en overleg
    Hoe ge elke voetstap zetten moet;
    Maar zoek en houd een eigen weg;
    En kies het schoeisel naar uw voet:
    Is die geen reuzenlaars gewassen,
    Dan moog 't Chinese broosje passen.

    Gij weet hoe 't Icarus verging,
    Die, vliegend met een kunstnaar mee,
    Op al te zwakke vleuglen hing,
    En nedertuimelde in de zee:
    Zo ge u voor zulk een val wilt wachten,
    Meet dan uw vlucht af naar uw schachten.

    Gedichten (1823)

    schrijver

    17-10-2013 om 14:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    16-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind
    Een gedicht van Gentil Antheunis 1840-1907

    Mijn kind, mijn leven

    Ik weet het wel, ik weet het wel;
    De liefde lokt en dwingt zo fel.
    De blik der liefste is zonneschijn,
    Haar adem geurt als ambrozijn,
    Haar kus vervoert tot waanzin toe,
    En nimmer is men 't kussen moe.
    Maar wat is, liefde, uw gloeiend vuur,
    En uw genot, zo kort van duur,
    Bij de kus van mijn kind, mijn leven?

    Wat schokt, beweegt zo diep de ziel
    Van hem, die roemzucht overviel!
    Hij streeft, hij klimt hardnekkig voort...
    Nu wordt zijn naam alom gehoord:
    'De kunstnaar, heil! Hoera! de held!’
    Dan glanst het oog, de boezem zwelt.
    Maar wat is kunst en roem en eer
    Bij 't strelend handje en 't lachje teer,
    Bij de kus van mijn kind, mijn leven?
     
    Ja! alles, alles smelt, vergaat
    In 't kind dat aan mijn zijde staat,
    Voor 't kind dat aan mijn lippen hangt
    En liefdrijk mij in de armen prangt;
    Wiens ziel zo rein in de ogen straalt,
    Wiens mond zo zoet mijn naam herhaalt;
    Mijn kind, mijn roem en hartelust,
    In wie mijn wens, mijn hoop berust,
    In wiens leven ik mag herleven.

    Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein,
    Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein,
    Kom hier, in 't binnenst van mijn hart;
    Daar schut ik u voor kwaad en smart,
    En 'k voed u met mijn vlees en bloed,
    En 'k warm u aan mijn liefdegloed.
    Dan zij mijn loon dat elke dag,
    Dat ik u zo beschermen mag,
    U beminnen, mijn kind, mijn leven

    Uit het hart! (1874)

    schrijver

    16-10-2013 om 21:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht
    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    DE NACHT IS STILLE

    De nacht is stille, geen gerucht
    Verneemt mijn luistrend hart;
    Het lover hangt, de staande lucht
    Is als bevrucht met smarte.

    De bloemen dromen, fluisteren niet;
    Ze schijnen lang gestorven.
    Gene starre door het duister schiet:
    Ach, zijn ze ook gestorven?

    Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom
    Zou niets in mij meer blaken?...
    Mij drukt als lood een kille schroom,
    Ach, zou de dood genaken?...

    schrijver

    15-10-2013 om 17:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!