God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
“Waar er liefde is in het leven van de Kerk, wordt haar bron en vervulling altijd gevonden in de eucharistische liefde. Zo vindt ook het symbool van de broederlijke omhelzing zijn diepste waarheid in de vredeswens tijdens de Eucharistieviering.”
Ik kijk omhoog naar de bergen. Daar komt mijn hulp vandaan. 2 Daar is de Heer, hij helpt mij. Hij heeft de hemel en de aarde gemaakt.
3 De Heer zorgt ervoor dat jou niets overkomt. Hij beschermt je, hij slaapt niet. 4 Hij slaapt nooit, hij let goed op. Hij beschermt zijn volk Israël altijd.
5 De Heer beschermt je. Hij gaat met je mee, bij hem ben je veilig. 6 Er overkomt je geen kwaad, niet overdag en niet in de nacht.
7 De Heer zal je steeds beschermen, het kwaad zal je niet raken. 8 De Heer beschermt je, overal, waar je ook gaat, je leven lang.
God, geef ons het lef om de schouders onder deze advent te zetten, om er iets goeds van te maken, iets wat positief is. Geef ons de durf om dingen die verkeerd gaan onder ogen te zien en aan te pakken.... Geef ons de moed ons te verzetten tegen pestkoppen en op te komen voor iedereen die alleen staat. Help ons om verrassend nabij te zijn voor elkaar!
voor wie mijn broer is geweest, 57 jaren lang, nu het zijn verjaardag zou zijn geweest. In stilte had hij een groot geloof in God. Als leerkracht heeft hij vaak gezegd:
Wie zal van Jezus en zijn geboden nog horen als wij het niet meer doen.
Lucas zegt hier: wanneer het moeilijk wordt, wanneer je twijfelt of die Christus nog wel komt, blijf leven vanuit de taal en de wijsheid van de liefde. Blijf de gewonde strijders van de oorlog verzorgen, blijf de slachtoffers van aardbeving en natuurgeweld ondersteunen, blijf zorgzaam voor degen die jou nodig heeft. Blijf respectvol in je oordeel en je spreken. Blijf naïef waar het gaat om de onderlinge liefde. Dat moet het kenmerk van christenen zijn: Ziet, hoe zij elkander liefhebben.
Rob Kurvers, Op de pelgrimsweg van het geloof. Preken voor het jaar C
Nu hoe langer hoe meer kerken hunn deuren moeten sluiten en de kerkgangers verouderen of wegblijven, probeert men hier op meerdere plaatsen een Taizéviering in te lassen, zeker om jonge mensen en mensen die jing zijn van hart aan te trekken. Zelf ben ik een paar maar naar zo een misviering geweest, en jammer om te zeggen, maar ook daar waren slechts enkele jongeren aanwezig, eigenlijk de meesten nog kinderen ...
“Er zullen lichtjes zijn, feestjes, prachtig versierde bomen en dito kerststalletjes... En dat terwijl de hele wereld oorlog blijft voeren.” Door alle gebeurtenissen van de voorbije weken ziet paus Franciscus de feestdagen maar somber in. “Kerstmis wordt een schijnvertoning.” “De wereld heeft de weg van de vrede niet begrijpen. De hele wereld is in oorlog.”
“Wat zal er nog overblijven na deze oorlog waarin we nu verwikkeld zijn? Wat zal er overblijven? Ruïnes, duizenden kinderen zonder opleiding, zoveel onschuldige slachtoffers en veel geld in de zakken van wapenhandelaars”.
In de voorbede, een belangrijk deel van ons biddend samenzijn, bidden we altijd voor anderen, voor wereldnoden, voor problemen in de samenleving of in de gezinnen. Ook hier spreken we onze hoop uit dat het anders wordt, dat mensen anders gaan handelen, want mensen moeten het doen. Het zou wat al te gemakkelijk zijn om te denken: mensen maken oorlog, doen elkaar een hoop narigheid aan en God lost dat wel even op als we dat vragen. Een oudere pastoor... vertelde eens hoe hij gemerkt had dat hij de voorbede die hij maakte anders was gaan formuleren. Eerst bad hij: God, maak een einde aan de oorlog. Toen werd het: God, laat er vrede komen. En tenslotte: God, geeft wijsheid en kracht aan die mensen die beschikken over oorlog en vrede. Want uiteindelijk: mensen moeten het doen, in de kracht van God. En in zijn kracht kunnen mensen veel meer dan ze denken.
