God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Moeder Teresa werd gekozen om heilig verklaard te worden in dit Jubeljaar van Barmhartigheid. En wij vragen ons af waarom? Voor mij is dat omdat ze ons het Goede Nieuws bracht van de liefde, ontferming en tederheid van de Vader. Ze werd door God gekozen om zijn aanwezigheid te vertegenwoordigen, zijn liefde en nabijheid bij wie gebroken is en verlaten, bij de ongewensten, de stervenden. Moeder antwoordde met heel haar hart op de schreeuw van Jezus - Ik heb dorst - met de heiligheid van haar eigen leven en de nederige werken van liefde aan de armsten van de armen.
Het hele leven van onze Moeder was de oneindige dorst van de gekruisigde Jezus naar liefde en zielen te laven. Ze zei altijd: Je bent kostbaar in Gods ogen. En: Ik kerfde je in de palm van mijn hand. Ik houd van je. De Jezus die ze ontving in de Heilige Communie en die ze aanbad in de Eucharistie was dezelfde Jezus als diegene die ze diende in de armsten van de armen.
De woorden uit het evangelie van Matteüs (25,40) [Dat] heb je voor Mij gedaan noemde ze het evangelie op 5 vingers.
Moeder Teresa zei altijd: Wat kan God doen als ik niets te bieden heb? Het antwoord was en is simpel: Je hebt nog altijd het gebed. Moeder had een grote liefde voor het gebed. Onze dag begint altijd met de Heilige Mis gevolgd door uren van gebed overdag, en eindigt met een uur van aanbidding van Jezus in het Heilig Sacrament.
We hebben het gebed nodig, want dat schenkt ons een zuiver hart. En een zuiver hart kan God zien in elke persoon.
In de stilte van mijn hart spreekt God over zijn Liefde. Luisteren is het begin van elk gebed. En waar luisteren we naar? Naar de stem van God, die niet kan ontgoochelen of ontgoocheld worden. Voor Moeder Teresa begon alles met stilte. Waar geen stilte is, heersen onvergeeflijkheid en on-menslievendheid. Maar als ik de stilte in mijn hart met grote zorg bewaar, dan hoor ik daarin zijn woorden van troost en uit de volheid van mijn hart bied ik Jezus vertroosting in de schrijnende vermomming van de armen.
Was er een bejaarde vrouw die heel wat uren van de dag in gebed verzonken was. Op een dag hoorde ze de stem van God: "Vandaag kom ik bij jou op bezoek.” Stel je voor hoe blij ze was en toch ook een beetje fier. Dadelijk begon ze te poetsen en schoon te maken, te koken en koekjes te bakken. Ze trok haar beste kleed aan en ging zitten wachten. Even daarna werd er aangeklopt. Ze haastte zich naar de deur. Het was de buurvrouw maar, die een snuifje zout kwam vragen. "Om de liefde Gods toch", zei de vrouw, "kom je me voor zo'n futiliteit lastig vallen? Maak je maar vlug weg, want ik verwacht God op bezoek. Vlug weg, weg!" De buurvrouw kreeg de deur haast tegen de neus. Oef.! Maar er werd alweer aangeklopt. Nog vlug even voor de spiegel en dan naar de deur... Wie nu? Een kereltje in een veel te grote jas die leurde met knopen en toiletzeep. "Nu heb ik echt geen tijd", zei de vrouw, "kom een ander keer terug, want ik verwacht God." Daar stond het jongetje. Voor de zoveelste keer ging de deur voor hem dicht. De vrouw was nog niet terug in de woonkamer of er werd alweer geklopt. Nu zou het toch! Maar wat een teleurstelling. Aan de deur een haveloze kerel, een landloper. "Mevrouw, een stuk brood, alsjeblieft, al was het maar oud brood." En of hij op de trap voor de deur een beetje rusten mocht. "Ah lieve deugd! Laat me toch met rust. Ik sta op God te wachten. Neen, zeker niet, hier op de trap. Weg, vlug weg!" En de uren van de dag schoven voorbij. Het werd avond, maar God liet zich niet zien. De vrouw was ontgoocheld en uiteindelijk ging ze maar slapen. Eigenaardig, maar ze dommelde dadelijk in en droomde. In haar droom verscheen God: "Driemaal ben ik vandaag bij jou op bezoek geweest. Driemaal heb je me de deur gewezen."
Goede God, Rots in de branding, stevig anker in de stroom van de tijd, wees hier in ons midden, wees voor ons een steun in de rug, begeleid ons met uw boodschap in onze roerige wereld en doe ons de weg gaan in navolging van Jezus Christus, onze Heer.
Noveen 8 september tot 16 september 2016 Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in kapel van het Rosarium.
Elke dag Mariale gebedsviering in de kapel van het Rosarium om 15 u. Zondag 4 september om 20 u in de Basiliek Mariale bezinning: 'Mijn naam is: Moeder van Barmhartigheid' met medewerking van:
Vrijdag 9 september om 20 u: Bedevaartseucharistie Dekenij Menen, gevolgd door kaarsprocessie
Orgelconcert in de Sint-Theresiakerk te Slypskapelle, door Edward de Geest van Sint Baafskathedraal, Gent. met medewerking van Grimmertingekoor, Moorslede.
Weekend 10 & 11 september: zaterdag: om 16 u en 18 u. zondag: om 6 u; 7 u; 8 u; 9 u; 10 u; 11 u; 16 u en 18 u. om 10 opgeluisterd door het koor Crescendo uit Rollegem-Kortrijk o.l.v. Werner Vandamme Woensdag 14 september: om 17 u.: Kinderzegening Vrijdag 16 september om 20u: Eucharistie gevolgd door kaarsprocessie
Naast bovenstaande vieringen kunnen parochies of groepen nog een aparte viering aanvragen, al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor u kunnen vrijhouden. Deze viering mag eventueel samenvallen met een reeds vermeld uur.
Inlichtingen: pastoor: 056 / 50.91.50 (tel en fax) - andre.monstrey@telenet.be of pastoor@federatiemoorslededadizele.be onthaal kerk: 056 / 50.52.86
ALS DE EEN ZEGT: “IK BEN VAN PAULUS”, EN DE ANDER: ”IK VAN APOLLOS”, BENT U DAN NIET AL TE MENSELIJK? (1 Kor. 3,1-9)
Tegenstellingen opschroeven, ruzie maken, partijzucht: het is iets van alle tijden. Waar mensen samenleven, wordt er ‘ge-mens-t’, ook onder christenen. Terecht vraagt Paulus: “Is dit niet al te menselijk? Bent u niet van Christus?”
Heer Jezus, soms verlies ik uit het oog om wie en om wat het eigenlijk gaat in mijn leven. Ik blijf hangen aan woorden, sympathieën en ideeën. Vergeef mij als ik eigen smaak en plaats zo weinig relativeren kan. Het gaat om U en uw Rijk!
Vader dank U voor mijn boosheid, voor de schaamte die ik daarna voelde…. Het bracht me zo dicht bij mezelf. Het bracht me ook zo dicht bij U… Wat ben ik toch een bofferd dat ik iemand in mijn leven heb die naar mij luisteren wil en mijn tranen droogt. Iemand die me raad geeft die mij vermaant die mij er op wijst waar ik in de fout ging… en die ondanks al mijn boosheid gewoon van mij blijft houden.
Heer, ik geef U mijn leven zoals het is: soms geweldig, soms een puinhoop. U kunt er iets prachtigs van maken. Wilt U dat doen? Verander mijn verdriet in vreugde, in een klinkende overwinning voor U! Ik begin langzamerhand te leren mijn eigen wil over te geven en te zeggen:
Het belang van de Mariaverering voor het geestelijke leven van de christen: "In ons gebed wenden wij ons vol vertrouwen tot haar. Maria zal nooit ophouden voor ons bij haar Zoon ten beste te spreken. Als wij naar haar opzien, volgen wij haar geloof, haar volle bereidheid tot het liefdesplan van God, en de grootmoedige aanvaarding van Jezus na. Wij leren van Maria het leven. Maria is de koningin van de hemel, die God nabij is, maar zij is ook de elk van ons nabije moeder, die ons liefheeft en onze stem hoort. Dagelijkse gebeden als het Salve Regina helpen te begrijpen dat de H. Maagd naast haar zoon Jezus in de heerlijkheid van de hemel ook als onze moeder in het dagelijkse leven dichtbij ons is.
(vertaling van een Franse Litanie uit de 13e eeuw)
Zo sprak Maria over haar Zoon;
Ik ben de berg, Hij is de steen. Ik ben de wingerd, Hij is de tros. Ik ben de ster, Hij is de zon. Ik ben het vat, Hij is het manna. Ik ben de struik, Hij is het vuur. Ik ben de stad, Hij is de stichter. Ik ben de olijf, Hij is de olie. Ik ben de raat, Hij is de honing. Ik ben de doorschijnende stof, Hij is de schittering. Ik ben de beminnelijke voor allen, Hij is het méér. Ik ben vol medelijden, Hij nog meer. Ik ben de minnaar van de vrede, Hij geeft de vrede. Ik ben een broos menselijk schepsel, maar Hij, Hij is de God-mens.
Hij stelt ons de vraag : heb je er wel eens over na gedacht, wat er gebeurt als je door een kerkdeur naar binnen gaat? Heb je wel eens aan de lijve ondervonden, dat zo een deur een verbinding is van twee werelden? Aan de ene kant van de deur ligt het rumoerige, dagelijkse leven van werken en zaken doen. Het leven met zijn zorg en zijn gezelligheid, het leven waarvan wij genieten met zoveel goeds en ook met zoveel kwaads, narigheid, leugen, bedrog en achterdocht. Aan de andere kant, de ruimte waar wij, met al onze onrust en onze zorgen, tot rust kunnen komen. In die ruimte is het licht anders. Het wordt getemperd door gebrandschilderde ramen, door de sfeer van beschouwing en gebed, van dieper en anders zien. Die ruimte is indrukwekkend door haar sterke muren, de oprijzende pilaren en de hoge gewelven. We zijn in het huis van God, waar alles wijst naar zijn goedheid, naar zijn barmhartige liefde. Dat is de ervaring van vele toevallige bezoekers, pelgrims en toeristen. Het moge de ervaring zijn van elke kerkganger, die door de kerkdeur naar binnengaat.
