p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
01-02-2009
Dat ik er tijdens deze mooie winterdag weer mocht komen, in het prachtige park met zijn vele lanen, vijvers en mooie statige lommerrijke knoestige bomen. Daar kon ik eerst alleen maar weer van dromen. Op de plantsoenen geplaatst; een aantal roestige kunstwerken, met op de achtergrond een kerkhof vol grafzerken. Als daar je droom en dichterswereld niet van gaat werken. Hoor de honden hun geblaf en gekef, de eenden hun gesnater en gekwetter. Ouders met hun kinderen in hun spel; vol plezier met geschetter en getetter. Ik dacht toen aan mijn eigen kind, de wereld leek wel doof en ziende blind. Geen oog en oor voor mijn hart en zielepijn, en zo gingen de dagen en jaren steeds aan me voorbij. Waarom waren en zijn de wegen na een scheiding, voor de mannen met hun kind, altijd over, voorbij en iedereen; lijkt het stekenblind. De wereld lijkt je dan wel stom, zij n wegen even grillig en krom. Het gevoel van vrouwe justitia, vaak even onrechtvaardig en dom. Het heeft dan nog het meest de gelijkenis met deze bomen, Lang statig en dom. 01-02-2009 om 11:58
geschreven door Adrie van Gansen
31-01-2009
Waar woorden niet met liefde zijn geschreven, die woorden kan en wil ik niet meer gaan lezen. Wil me niet met verborgen geheimen bezig houden, net of ik wiskunde of alchemie zit te aanschouwen. Maar er is wel iets wat me aan die woorden bindt, of ik steeds de betekenis van die woorden wil ervaren. Toen woorden nog steeds mijn beste vrienden waren, maar nu vaak zit te lezen, al zit ik daar vastgepind. Mijn Dichten zijn geen woorden, aan het geheim ontvlucht, of uit schaamte of angst, argeloos de lucht ingeblazen, voor een idioot; die vlinders of vliegen probeert te vangen. Ook heb ik geen zin, om Franse of Engelse woorden te plukken. moge alle sterren altijd jouw dichtershand verlichten samen met de oude, dromerige maan licht brengen in het beperkte bestaan zodat jouw gouden pen vloeiend kan blijven dichten. 31-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
Ieders vriend; de oude Lind, hij is niet meer te redden 't is zijn ouderdom en pijn. Verdwenen zijn al zijn twijgen, maar zal nu eindelijk toch, door zijn oude knokige, zieke- knieën moeten gaan zijgen. Het zal voor een ieder bij U een leegte zijn. De wind en regen gierde door zijn oude takken heen. Vele generaties hebben hem het park zien sieren, en vele paartjes deden al Eeuwen lang hun best, om nog ooit bij hem hun Huwelijksfeest te vieren. 't is jammer, maar hij moet nu van ons heen. Alleen zijn herinnering zal bij velen blijven, Troost U, en zing in gedachten voor hem een lied, ondanks de vele chirurgen, te redden was hij niet!
28-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
