Rugklachten van neurologische aard

Kenmerkende symptomen:

• Meestal plotseling begin, beginnend in de rug, uitstralend in één been via de bil of via de liesstreek, zeldzamer in beide benen uitstralend.
• De intensiteit van deze klachten kunnen van matig tot zeer hevig zijn, en sterk wisselend in de tijd (bijv. verergerend na een zware inspanning of autorit).
• Deze rugklachten zijn bij jonge mensen vaak toe te schrijven aan een discushernia, die ter hoogte van de tussenwervelschijven van de onderste lendenwervels drukt op één of meer zenuwen.
• De klachten kunnen plots verergeren bij een plotse beweging, bij hoesten, niezen of persen.
• Bijkomende klachten kunnen zijn: tintelingen in een bepaalde zone van het getroffen been, krampen, verlammingen, (bijv. dropvoet), sfincterstoornissen, incontinentie.

Hogergenoemde klachten kunnen wijzen op een discushernia.

Wanneer er bij wat oudere personen geleidelijk rug- en beenklachten ontstaan met als bijzondere symptomen toenemende pijn bij staan of gaan ('etalageziekte') is dit vaak te wijten aan een vernauwing van het ruggenmergkanaal door arthrose, al of niet met een bijkomende hernia.

Niet alle rug-beenklachten zijn te wijten aan een hernia of aan een vernauwing van het wervelkanaal. Het kan gaan om een zenuwwortelontstekeking of ontsteking van meerdere zenuwen ('polyneuropathie'); ook gestoorde doorbloeding van de grote beenslagader kan gelijkaardige symptomen geven.

Diagnose:

• Grondige ondervraging en neurologisch onderzoek.
• EMG van de benen.
• CT of liever NMR/MRI van de lendenwervelkolom.

Nekklachten van neurologische aard

Kenmerkende symptomen:

• Bewegingsbeperking van het hoofd en de nek.
• Uitstralende pijn naar de schouders en de armen.
• Soms gezichtsuitval aan de kant van de verlamming.
• Soms krachtverlies in bepaalde spiergroepen.
• Gevoelsstoornissen, tintelingen, in bepaalde huidgebieden van armen en benen.

Diagnose:

• Grondige ondervraging en neurologisch onderzoek.
• EMG van de armen.
• CT of beter nog NMR/MRI van de halswervels.
  
  

Zenuwinklemmingssyndromen

1.Het carpaal tunnelsyndroom

Een vaak voorkomend syndroom van pijn en tintelingen vooral
's nachts in voornamelijk wijsvinger en middenvinger.

Diagnose wordt gesteld via EMG. Hiermee kan men ook de ernst van het syndroom bevestigen en 'meten': lichte gevallen kunnen door een infiltratie met Diprophos in de handtunnel geholpen worden; ernstiger gevallen kunnen onder lokale verdoving geopereerd worden.

2.Inklemming van de Ulnaris-zenuw thv elleboogsleuf

Tintelingen, pijn van elleboog naar de pink. In gevorderde gevallen krachtsverlies in de kleine handspieren.

Diagnose door middel van EMG. Behandeling van ernstige gevallen: operatief.

3.Het tarsaal tunnel syndroom

Inklemming van een zenuw ter hoogte van de binnenenkel met pijn aan de binnenzijde van de engel, voet en voetzool. Tintelingen.

Diagnose door middel van EMG. Behandeling: operatief.

4.Inklemming van de peroneuszenuw thv de knie

Deze aandoening is ook bekend als 'dropvoet'. Ontstaat soms door lang gehurkt te zitten (aardbeipluk!), soms door een cyste in de knieholte. De voet kan niet meer gestrekt worden en maakt een klappend geluid bij het gaan. Er treden gevoelsstoornissen op aan de zijkant van van het onderbeen en de voetrug naar de grote teen toe.

Diagnose door middel van EMG. NMR van de knieholte. Behandeling in geval van cyste: operatief. Overige met kine (electrostimulatie).