Vandaag verplaatsten we ons weer heel wat kilometers. We vertrokken vanuit Haro in Noord-Spanje naar het binnenland. Het was een trip van ongeveer 260 km. Gelukkig konden we gebruik maken van een hele degelijke autoweg. Toen we vertrokken was het mistig. Van het landschap konden we niet veel waarnemen. Na een klein uurtje bleek de mist het op te geven en merkten we dat we terecht gekomen waren in een heel nieuw landschap. We reden door een vallei waar de aarde een roestige kleur had. Als een lappendeken spreidden de verschillende roestbruine velden zich uit over de heuvels. Het zonlicht gaf alles nog een extra gezellig tintje.
Rond de middag hielden we halt om onze bokes in onze caravan te eten. Vrij vlug waren we alweer op weg: op weg naar de hoofdstad van Spanje. Een poosje voordat we de autoweg mochten verlaten zagen we een bergketen die helemaal gehuld was in de wolken. Het was net of de wolken hadden de bergtoppen ingeslikt. We passeerden de berg via een tunnel en kwamen toen terecht in een hele groene vallei. De zonnestralen waren verdwenen en regendruppels namen hun plaats in. Het was echt een heel andere wereld aan de andere kant van die berg. Raar, he. Nu moesten we nog op zoek naar de camping in Gargantilla del Lozoya. Gingen we echt kamperen in deze miezerige omgeving? Ja, hoor, tussen de regenbuien door kregen we de voortent opgesteld. Af en toe kwam het zonnetje zelfs piepen en dan warmde de tent vlug op. Maar even snel hoorden we de druppeltjes weer tikken.
Deze camping is een goede uitvalbasis om Madrid te bezoeken. Dat gaan we in de loop van volgende week zeker doen. Madrid, here we come!

Linda

11-11-2012, 09:19 geschreven door stany

Rustig opgestaan en ontbeten. We gingen daarna naar het stadje om in de plaatselijke bibliotheek onze teksten en foto’s op onze blog te plaatsen. Er zat redelijk wat volk binnen, we namen plaats en openden onze laptop om op het internet te geraken, maar helaas, het lukte niet. Snel kwam er een vrouw die aan de tafel tegenover ons zat,  zeggen dat we even moesten wachten om dat er een probleem was met het  draadloos internet. Na vijf minuutjes deed ze teken dat het ging, maar bij ons lukte het nog niet. Ze kwam bij ons en zei dat we de pc even moesten sluiten en heropenen, en jawel, het ging. We posten onze blogs en keken onze mails na en het weer. Daarna keerden we te voet terug naar de camping om Yuna  nog even uit te laten. We vertrokken met de auto op uitstap die wie in de groene Michelin Gids hadden gevonden. Het was  tegen 12u dat we in het dorpje Labastida  toekwamen. We beklommen in de oude wijk La Mota de heuvel tot aan de Ermita de Santo Cristo. Een prachtig panorama over het dorpje en de wijnstreek werd ons gratis aangeboden. Deze versterkte kerk is het oudste gebouw van het dorp. Daarna zakten we af naar de Calle Frontin, een straat met vele blazoenen die de huizen versierden. In de groene Michelin gids lazen we ook dat er een restaurantje was waar bijna alle gasten als hoofdgerecht koteletten kiezen. Deze worden op een houtvuur van wijnranken bereid en smaken hemels, stond er te lezen. Wel beste vrienden, ik heb nog nooit in mijn leven koteletjes zo afgeknabbeld tot op het been als nu. Ze werden geserveerd aan tafel op een mini barbecue met smeulende heerlijk riekende wijnrankhoutskool. De geur alleen al was goddelijk maar de smaak nog hemelser. Linda had vis gekozen en dat was ook iets speciaals. We moeten nog opzoeken wat het juist was. Toen we terug buiten kwamen was het lichtjes aan het regenen en we trokken 22km verder naar het volgende dorpje Laguardia. Het is een dorpje met een middeleeuwse kern, met kleine straatjes waar we in de zachte regen tof konden genieten van de sfeer. Nadien reden we terug huiswaarts waar ik nog de hele avond heb nagenoten mijn koteletjes. Zo een suggestie uit zo’n gids is eigenlijk toch wel de moeite, maar wie zoekt zoiets eigenlijk allemaal uit. Die moet toch veel tijd hebben, denk ik.

Stany

11-11-2012, 09:14 geschreven door stany

Het was weer zover hoor, in de voormiddag hebben we de was gedaan. Dit gaat in grotere machines dan onze thuiswasmachine. Je moet dan meestal een speciale jeton kopen op de receptie, en dat varieert zo van 3 tot 5€. Je kan ook nadien je was in een droogkast steken. Deze machines zijn meestal nog groter dan  de wasmachines, zodat je er 2 wassen kan insteken. Maar vandaag ging het droog blijven en heb ik aan de caravan een lange wasdraad gehangen tussen de bomen, zodat alles netjes kon drogen in de buitenlucht. Tegen 11u hebben we dan een wandeling gemaakt naar het kleine stadje Haro, 15min van de camping. We zochten eerst het toeristisch bureau om een stadsplannetje te halen en vroegen er ook naar een Wifi punt. Op onze camping vragen ze nu ontzettend veel geld voor de Wifi. We kunnen terecht in de  bibliotheek. We trokken de straatjes van het stadje in en stelden vast dat bijna alles gesloten was. Toch viel  er wat volk te bespeuren. We kwamen achter de kerk op zowat het hoogste punt van het stadje. Van hieruit hadden we een prachtig panorama. Hier en daar konden we ook in een tapasbar binnenkijken waar de tapas weer op de togen stonden te prijken. Op het centrale plein ontdekten we een schelp op de grond. Dit is een symbool van de bedevaarders van Santiago de Compostella. Deze schelpen wijzen overal de weg voor de Pelgrims en bij aankomst kregen ze vroeger zo’n schelp als aandenken. Rond 12.30u waren we terug thuis en na het eten hielden we onze siësta. Daarna reden we met de auto naar de rand van het stadje waar er vier grote winkels waren, Dia, Lidl, Eroski en Simply. We waren verbaasd dat er in die winkels niet veel winkelaars waren, we winkelden bijna alleen. Ze blijven er wel open tot 21.15u. Nadien, thuis, maakte Linda  nog een paar heerlijke tapa’s als aperitief en de avond kon niet meer stuk.

Stany

08-11-2012, 10:31 geschreven door stany

Vandaag trokken we weer verder. We gaan nu richting Madrid rijden, maar niet in een keer hoor. We gaan eerst halt houden in Haro,zo’n 165km verder. Dit is eigenlijk de hoofdstad van de Rioja wijnen. We moesten eerst terug richting San Sebastian om dan vervolgens af te slagen naar het gebergte van Cantabrië. De Golf van Gascogne verlaten we dus nu. We reden via de N1 richting Vitoria-Gasteiz. Hier waren enkel bergen te zien waarvan het landschap echt betoverend was met alle herfstkleuren die je maar kon indenken. Ons autootje trok goed zijn plan en sleurde ons huisje op wielen de bergen door. We spraken daarnet over die Rioja wijnen ,maar we zagen nog steeds geen wijnvelden. In tegenstelling tot Bordeaux, zie je dat voor en achter de stad al vele wijngaarden liggen, hier nog niets te zien?? Maar toen we echt bijna aan onze aankomststad Haro kwamen, was het bingo. Plots zagen we enorme wijngaarden die zich in al hun pracht verkleed hadden in herfstkleuren. Enig mooi om dit te zien. Je zou kunnen zeggen wijnrood. Het was al een beetje de middag gepasseerd en we besloten eerst op een parking te eten, we hadden honger. Nadien reden we door het stadje Haro en bemerkten de vele wijnbodega’s aan de rand van de weg. Het zijn de wijnboeren die er hun wijn laten proeven en tegen betaling kan je ook een rondleiding krijgen. Maar dat deden we al eens in de Ardèche in Frankrijk. Het zijn eigenlijk Bordelese wijnboeren die zich hier in de 19^de eeuw hebben gevestigd nadat ze door de druifluisepidemie waren geruïneerd. Op onze nieuwe camping begonnen we dadelijk onze installatie op te stellen en tegen drie uur waren we weer klaar om te genieten. De avond viel zonder dat we het ruisende gewoel van de zee van de voorbije dagen hoorden.

Stany

08-11-2012, 10:30 geschreven door stany

Het miezerige weer van gisteren had plaatsgemaakt voor een doordeweekse bewolkte hemel. Het zou niet droog blijven maar tegen een bui konden we ons wel kleden. De regenjas moest dus mee vandaag. Dan moesten we nog een alternatief zoeken voor een uitstap. De geplande uitstap naar Bilbao, een provinciehoofdstad, leek ons met zijn 102 km toch net iets te ver. Hondaribbia, een kuststadje, was een mooi alternatief. Het was maar 45 km ver. Dat zagen we wel zitten en we hebben het ons niet beklaagd. De oude stad is nog steeds helemaal omwald. De omwalling is voorzien van nieuw aangelegde paadjes en trappen zodat je op de uithoeken even kan uitkijken over de nieuwe stad. De straatjes in dit oude gedeelte waren erg schilderachtig met oude huizen met smeedijzeren balkons en hier en daar  gebeeldhouwde wapenschilden. Er was een atelier waar ze marionettenpoppen maakten. Je kon er zomaar binnenkijken terwijl de poppenmaaksters aan het werk waren. Da’s spek naar mijne bek, he. Daarna trokken we richting haven. Met de Pyreneeën op de achtergrond gaf dit een mooi uitzicht op de oceaan. Evenwijdig aan het water liepen er 3 winkelstraten, maar ze waren niet autovrij en dat stoorde ons een beetje. Niet getreurd want een wandelingetje terug over de omwalling gaf ons weer de nodige rust.
Op de terugweg maakten we nog een ommetje naar de rots San Anton, die we vanop onze camping al vaak hadden bewonderd. Een korte wandeling langs de haven en de hellende straatjes bracht ons naar een punt waar we weer een mooi panorama hadden over de weidse oceaan.

Het was weer een dagje om niet te vergeten.

Linda

08-11-2012, 10:28 geschreven door stany

Het was vandaag een miezerige dag, een echte herfstdag. Gelukkig hadden we geen uitstap gepland.
We hadden stoofvlees, worteltjes, uien en paprika gekocht zodat ik weer eens iets anders kon klaarmaken. Zo had ik voldoende tijd om mijn stoofpotje rustig te laten garen. Ik vind het nogal belangrijk dat we gezond eten vandaar dat er voor voldoende variatie moet gezorgd worden. Terwijl het vlees verder gaarde, kon ik nog wat knutselen. Na de middag hebben we een filmke gezien.
Verder was er nog wat tijd om na te mijmeren over de enkele dagen in Spanje. Wat me het meest  verbaasde hier in Noord-Spanje  is dat ik nog bijna geen enkel huis heb gezien. De stadjes zijn allemaal opgebouwd met hoogbouw. Allemaal appartementen met vele balkonnetjes. Er wonen dan veel mensen samen in zo’n stad. De kleinere winkels stralen een oudere sfeer uit terwijl de grote magazijnen niet moeten onderdoen voor onze supermarkten. Je kan er werkelijk alles kopen.
Ik heb dus zeker nog geen cultuurshock ondergaan maar ik vind het toch altijd boeiend om even te vergelijken met onze heimat . 

Linda

05-11-2012, 17:36 geschreven door stany

Hola, buenos dias,

Deze nacht was het weer van dat. Hevige winden, die niet van mij kwamen, schudden ons huisje weer heen en weer. Ik denk dat het ook te maken heeft dat we op een berg liggen. Maar ja, niets aan te doen en als we wakker werden , was de wind gaan slapen denk ik. Vandaag gingen we op uitstap naar Tolosa. In de groene Michelin gids had Linda gelezen dat het een oude stadskern heeft en dat er ’s zaterdags op verschillende pleintjes markt was. We parkeerden onze auto buiten het centrum en trokken te voet de binnenstad in. Het eerste marktje vonden we dadelijk. Toen liepen we verder maar vonden de andere marktjes niet. We hadden geen stadsplannetje en besloten naar de toeristische dienst te gaan. Wat was dit bureau moeilijk te vinden zeg. Ik had aan een inwoner in mijn beste spaans de weg gevraagd, en omdat die hoogst waarschijnlijk dacht dat ik een Spanjaard was, begon die zijn uitleg in het Baskisch. Geen jota van verstaan dus. Daarna trok ik het politie bureau in en een mooi agentje wees ons de weg. We stonden er bijna binnen, zo dicht bij was het, maar het viel helemaal niet op dat het de info was. Als we er binnen gingen, dacht ik, nu gaan ze mij niet meer hebben. Ik begon in het Frans en vroeg of er iemand Frans kon. De ene schudde van niet en de andere heeft ons de perfecte uitleg van zijn stadje gegeven met stadsplan. Zo konden we verder. We verkenden de andere marktjes en de omgeving. De tapasbars in verschillende oude straatjes liepen ook gezellig vol. Op het einde bezochten we nog een prachtig museum van marionetpoppen. We verbleven er zeker 45min. Het was een prachtig museum. Nadien reden we terug huiswaarts en genoten van de avond.

Stany

03-11-2012, 18:03 geschreven door stany

Na een bijna windstille nacht leek de hemel wat op te klaren. Het zonnetje priemde voorzichtig tussen de bomen door. Dan konden we ons vandaag houden aan ons plan om de berg af te dalen tot op het strand. We zouden dan een kijkje kunnen nemen in het stadje Zarautz.
Yuna mocht mee en dat vond ze meer dan ok. Het was een supermooie afdaling. Eerst baande een weggetje zich tussen de weilanden en de oceaan omlaag. Daarna vermengde het zich met dalende trappen. Helemaal beneden bereikten we een bruggetje want het riviertje Orio mondt hier in de zee.
Na die kleine overbrugging bevonden  we ons op het weidse strand. Het water had zich teruggetrokken tot haar laagste punt en kon nu weer beginnen aan haar opmars tot aan de dijk. Gelukkig neemt het water daarvoor zijn tijd zodat wij rustig kuierend over het zand de surfers in de gaten konden houden. Geen enkele surfer zorgde voor spektakel. Beginners misschien?
Bij een eerste oogopslag had het stadje ons weinig te bieden. Maar enkele straatjes in de oude stad zorgden voor toch wat verrassingen. De Torre Luzea en de klokkentoren naast de Santa Mariakerk gaven de binnenstad een historisch tintje. In de straatjes en de pleintjes ontdekken we ook hier en daar wat tapasbarretjes.
Op de terugweg maakten we kennis met de brede wandeldijk. Kindjes genoten er van hun vrije dag en klimden en klauterden op de hedendaagse klimtuigen.
Na een poosje kwamen we terug aan de berg. Die lange klim konden we niet ontwijken. Stany heeft de trappen geteld en eindigde met 440 treden. Yuna was de fitste klimmer van ons drieën maar toen we terug waren aan de caravan deed zij algauw een dutje met haar poten uitgestrekt naast zich.

Linda

03-11-2012, 18:00 geschreven door stany

Wat was dat deze nacht zeg??? Laat in de avond gisteren begon het plots te waaien. Dit heeft de hele nacht geduurd en ons caravanneke schudde soms heen en weer. Ik sliep wel goed maar Linda heeft veel wakker gelegen, zei ze.  Toen we deze morgen opstonden hadden we , na controle, geen schade opgelopen. Wel had ik de tijd genomen om nog een paar koordjes bij te spannen aan de voortent. In de voormiddag heb ik nog wat gezocht naar mogelijke verblijfplaatsen in de toekomst, terwijl Linda wat borduurde. Ik had nauwelijks de tijd voor ons aperitiefke, tja hoe kan dat nu hé, zo reizen en geen tijd hebben. Wel ja, we moeten soms tegen onszelf zeggen “ stop even, rusten nu” en dan nog na zo’n dag rust, zeggen we “eigelijk hebben we nog niet gerust”. Toen we deze middag gedaan hadden met eten , begon het ook te regenen. Snel de vaat gedaan en dan terug binnen. We hadden graag deze namiddag te voet de afdaling gedaan naar het strand. Naar het schijnt zijn het meer dan 500 treden naar beneden. Maar het zal voor een ander keertje zijn. We blijven nog even hier. We maken het wel gezellig in ons huisje en hebben nu even wat extra “extra “ tijd. Het is hier nu ook een feestdag zoals bij ons, dus alles gesloten. Daarna gaat het zijn gewone gangetje verder.

Stany

03-11-2012, 17:59 geschreven door stany

Het zonnetje was al van de partij toen we opstonden. Aan het ontbijt planden we onze uitstap naar San Sebastiàn, een stadje aan de noordelijke kust. We hadden er echt zin in. Na een tripje met de auto van zo’n 25 km brachten de wegwijzers ons tot bij het centrum. Parkeren was al een opdracht en dan moesten we ook nog aan de slag met de parkeermeter. Gelukkig kan Stany wat Spaans en wou een vriendelijke Spanjaard ons het systeem uitleggen want het gebruik van de meter leek niet zo simpel.
Na het bestuderen van het grondplannetje waagden we ons langs een heuvel in de smalle straatjes van de oude stad. Met open mond stonden we te kijken naar balkonnetjes die het grootste plein van San Sebastiàn omringden. Deze genummerde balkonnetjes deden vroeger dienst als tribunes tijdens het stierenrennen. Het is echt een heel charmant plein waar nu terrasjes en bars zijn onder de arcades.
 Even verderop zagen we de Basilica Santa Maria. Vooral het portaal was een blikvanger omdat het weelderig versierd is met heiligenbeelden en rozetten. We kuierden verder onder een poort en kwamen op de kades van de vissershaven. Een rij kleine vissershuisje met rode en witte tegeltjes gaven de kaaien een vrolijk uitzicht. Voor de huizen herstelden vrouwen en mannen de netten. Ik geloof best dat voor dit werkje een engelengeduld nodig is maar ze deden allemaal met grote zorg verder aan hun taak. We konden via de kaaien op een verhoogde wandelweg komen en zo hadden we een mooi uitzicht over de stranden en vissershaven van de stad. ’s Middags aten we onze bokes op een bank in de heerlijke zonnestralen. Langs een brede boulevard met hoge gebouwen versierd met balkonnetjes, torentjes en hier en daar een uurwerk, konden we in de winkelstraten glippen. De winkeltjes zijn klein en stralen een sfeer uit van vervlogen tijden. Echt gezellig om hier in de vitrines te kijken. Maar rond half twee worden de rolluiken neergelaten voor de siësta. Gelukkig konden we de sfeer verder opsnuiven in de talloze ‘tapasbarretjes’. Vissmousses, inktvisjes, broodjes belegd met ansjovisjes of visslaatjes zijn enkele van de hapjes die de barretjes te bieden hebben. We hadden onze bokes al op maar een proevertje ging er nog wel in. Het was een onvergetelijke culinaire ervaring, die tapas. Aan het eind van onze wandeling kwamen we langs een cafeetje. Er stond een bord buiten met opschrift: prijslijst anticrisis. Je kon de meeste drankjes bestellen aan 1 euro. Graag gingen we op dit aanbod in en dronken een rood wijntje aan deze democratische prijs. Je moet er maar een neus voor hebben.
We slenterden terug naar de auto en keerden terug naar onze camping.  Het zonnetje was intussen wat verdwenen achter de wolken zodat we nog wat in de voortent konden nagenieten.
Tegen de avond stak er een flinke wind op die het inslapen wat moeilijker maakte dan de andere dagen.

 Linda

01-11-2012, 16:55 geschreven door stany

Even een toelichting. Toen we onlangs het stadje Dax bezochten,  hadden we daar op de toeristische dienst even navraag gedaan naar de toestand in Lourdes. Ze waren zo vriendelijk om dadelijk telefonisch kontact te nemen met de toeristische dienst van Lourdes en we kregen het spijtige nieuws dat er nog steeds een paar bezienswaardig heden gesloten waren door de overstromingen onlangs. Als we dan toch niet voor de Full Option kunnen gaan, is het nogal onbedachtzaam om er heen en terug 260km voor te rijden. Daarom hebben we deze omweg uit ons hoofd gezet.

Vandaag weer een verplaatsingsdag. We reden van Frankrijk naar Spanje nu. Het grote moment voor Linda, want ze is nog nooit in Spanje geweest. Van onze laatste camping in Riviere-Saas -et -Gourby reden we naar Zarautz. Het was maar 118km. Maar we moesten wel langs een aantal kleinere dorpen om over de grens te geraken. Het was ook een min of meer berglandschap daar we de Pyrineeën over moeten. Rond 13u kwamen we aan op onze nieuwe camping die boven op een heuvel lag. We besloten om eerst ons middagmaal te verorberen en ons dan in te schrijven. Even was het wennen aan de receptie om geen Frans te praten, dat waren we inmiddels al een maandje gewoon. Via internet thuis, wist ik dat er mooie plaatsjes waren die zicht gaven op de baai, onderaan. Ik hoopte stiekem op zo’n plaatsje natuurlijk, om Linda te verrassen, en wonder boven wonder kregen we zo’n plekje. Eigenlijk moeten wij toch echt wel brave ,goede mensen zijn om zo’n mooi plaatsje gekregen te hebben. Kijk zelf maar eens naar de foto’s. Dat we zoiets verdienden, is toch een geschenk uit de hemel, hoor. Na een uurtje installeren waren we klaar en genoten buiten van een goed Bordeauxwijntje, regelmatig stonden we recht om over de haag naar het zonovergoten  prachtige uitzicht van de baai te gluren. Wat kan het leven toch mooi en zo eenvoudig zijn. ’s Avonds hebben we zelfs nog buiten gegeten en toen de zon achter de bergen verdween genoten we binnen nog verder van het stadje dat onderaan zijn lichtjes deed branden met een schemering over de zee.

Stany

01-11-2012, 16:54 geschreven door stany

Oei, ’t had de tweede nacht op rij gevroren. Dat voelt heel koud aan als je vanonder het warme dekbed kruipt. Maar met een elektrisch vuurtje heeft de caravan vlug een aangename temperatuur. Na de ochtendroutine waren de ruiten van de auto ontdooid en konden we weer de omgeving ontdekken. Eigenlijk wilden we de kust in zuidelijke richting verder verkennen. Labenne en Biaritz zijn nog twee afzetplaatsen van Stany’s busreizen. Labenne lag eerst op onze route. Heel raar maar dit vakantieoord leek helemaal nog niet winterklaar. Er was nog enige activiteit te bespeuren. Er waren zelfs surfers op de oceaan. Ze waren erg actief en probeerden allerlei oefeningen uit op de rustige golven. Ook wandelaars en vissers kwamen in ons vizier. Hier in Frankrijk hebben de kinderen ook een weekje vakantie. Misschien heeft dat iets te maken met de toeristische sfeer die we hier ervoeren.  Van op het strand zagen we aan onze linkerkant de Pyrineeën.  Het landschap is hier vrij vlak en dan zie opeens die bergen uit het niets oprijzen. Overweldigend is dat! Het zonnetje deed het inmiddels erg goed, het betoverde ons met haar warmte. We begaven ons verder naar Biaritz. De mondaine badstad van het Baskenland. We wisten echt niet wat we konden verwachten maar dat onzekere gevoel was gauw verdwenen. Via een weggetje naast het casino kwamen op het strand. Een beeldig uitzicht maakte zich van ons meester. Enkele rotsblokken staken uit de oceaan en braken zo het weidse zicht op het immense wateroppervlak. Via trapjes, hellingen en bruggetjes kon je al wandelend de kustlijn volgen. Mooie zichten op zee en op het gebergte wisselden elkaar af. Soms wist je echt niet waar eerst je moest kijken. In deze stad waren we niet alleen. Meerdere wandelaars begaven zich langs de wandelpaadjes. Ook surfers en zelfs een tiental zwemmers genoten van deze mooie herfstdag. Even kuierden we langs de winkelstraat maar zoals we al eerder opmerkten, zijn winkels hier vaak gesloten op maandag. Biaritz is in de zomerperiode waarschijnlijk een overdrukke badstad maar nu nodigde ze ons uit voor een gezellige wandeling waar we met volle teugen van genoten.
Morgen worden we uitgenodigd door de Pyrineeën want via de rand van dit gebergte steken we de Spaanse grens over. Viva Espania!!!

Linda

29-10-2012, 19:32 geschreven door stany

Pfffff,

We deden deze maand al veel en waren wat moe, het moet immers ook ontspannend blijven. Dus rustdag vandaag. Jaja,  de Heer zei ook dat het zondag rustdag was. Nadat we een uurtje langer geslapen hadden, allez in ’t bed gelegen hadden, deden we de rolluiken open en zagen dat het zonnetje heerlijk van de partij was. Dat deed deugd. We genoten in ons bedje van de binnen sijpelende zonnestraaltjes. Blij gemoed stonden we op en genoten van heerlijke croissants ,die we warm maakten op onze tepanyakibakplaat . Dat apparaat hebben we nu eens goed gekocht ,echt waar, mede dank zij onze familie Koen en Sabine, waar we een paar avonden voor ons vertrek mochten gaan eten en kennis maakten met dit apparaat. In de voormiddag deden we lekker onze hobby een beetje, ik met opzoekingen voor onze reis en Linda met haar minihobby. Rond een uur of 10 konden we buiten genieten van de zon. We aten ook buiten ’s middags, heel erg leuk op een soort terras net naast onze caravan. In de namiddag genoten we van het milde klimaat hier. Er lopen hier kippen rond met een kop als een kalkoen. Ik weet niet hoe die kruising tot stand is gekomen hoor, het zijn rare kippen. We kwamen eigenlijk tot de ontdekking dat we , door zo te reizen , wel een beetje dichter en dichter  tot de natuur zijn gekomen en dingen zien , waarvoor we eigenlijk thuis nooit tijd hebben om zoiets te zien. Zo ontdekten we tegen de avond de wolken met een speciaal randje rond. Het was al het ware dat de wolken uit de grond rezen en met de zon erachter een speciaal effect kregen. Mooi om zien. De avond is nu sneller gevallen met het winteruur, maar dat heeft ook zijn charmes. Dan maar heel gezellig in ons huisje, ook al is het  maar amper 12 vierkante meter. Je leert hiermee leven en het bevalt ons prima. We vonden het ook gezellig om met ons thuisland toch enige verbintenis te hebben via TV-Vlaanderen. Zo blijf je toch op de hoogte van het wereldnieuws. We zullen deze avond nog een beetje genieten van de Bordeauxwijn die we kochten en dan morgen weer op uitstap.

Stany

29-10-2012, 19:30 geschreven door stany

Vandaag was het echt fris toen we opstonden. Brr… Dan maar terug een jeansbroek en dikke trui aan. Na het ontbijt trokken we er op uit. Eerst hielden we halt in Dax. Een kleine stad waar een warmwaterbron is. Het stadje is dan ook voorzien van vele thermaalhotels. We hielden er halt omdat er zaterdagmarkt was. Op de overdekte groentemarkt kochten we een achtste deel van een pompoen waar ik ’s avonds een heerlijk soepje van maakte. Lekker!!! Voor de kathedraal stonden er ook nog kramen met inheemse lekkernijen. Heel raar was ook een kraam met herfstvruchten: kastanjes, hazelnoten enz…. Van hieruit reden we naar een kustplaatsje aan de Atlantische kust. Stany wou me vandaag langs de kusten loodsen. Hij zou me de bestemmingen laten zien waar hij de vorige zomers toeristen naar toe bracht met zijn bus. Zo reden we eerst naar Mimizan waar we ’s middags een snack verorberden. We genoten  toen heerlijk in het zonnetje. Maar eens terug aan de auto overtrok het helemaal en bleef de thermometer hangen rond de 9 graden. Mimizan-plage deed ons kennismaken met die grote Atlantische Oceaan. De stroming was er sterk en grote golven volgden elkaar in snel tempo op. Ik  kan me voorstellen dat ze hier ’s zomers graag komen surfen zoals Stany’s klanten op zijn bus. Hij moest de jeugdige toeristen afzetten aan een megacamping.  Hier in Mimizan waren er nog enkele bars of winkeltjes open maar het was er bijzonder rustig. De volgende halte,  St Girons-plage leek helemaal verlaten.  De bars, restaurants, winkels of souvenierszaken waren betimmerd met planken. Alles, maar echt alles was gesloten tot aan de volgende zomer. Het deed me denken aan een spookstad. Om dit gevoel compleet te maken kregen we tijdens onze wandeling nog een heuse plensbui te verwerken. Nog een 20-tal km verder hielden we halt in Moliets-plage. Ook hier was te merken dat het drukke seizoen voorbij is. Toch kon je hier en daar nog een moedige eigenaar vinden die het de moeite waard vond om zijn zaak open te houden.  Stany toonde me ook hier de camping waar hij toeristen naar toe bracht. Alle campings die we gezien hadden vandaag waren gesloten. Op dit strand wou ik nu toch wel eens pootje baden in die oceaan. Ik rolde mijn broek op, deed mijn sokken en schoenen uit en waadde me vastberaden naar de vloedlijn. Het water voelde fris maar ook niet overdreven koud. De stroming was fel en na een poosje kreeg ik het aan de stok met zo’n aanspoelende golf en ja, hoor…… mijn broek nat tot aan mijn knieën. Stany maar lachen. Gelukkig was dit onze laatste halte want een natte Jeans met zo’n 9 graden is niet aan te raden. In de auto hebben we de thermostaat wat hoger gezet.
Het was voor Stany echt fijn om me deze plekjes te laten zien. Hij is hier  vaak naar toe geweest en als hij er nu eens over vertelt, kan ik me er een voorstelling van maken. De gezellige zomerdrukte die hij ’s zomers ervaart, moet ik er zelf bij fantaseren, he. Bedankt aan mijn privégids van vandaag.

Linda

28-10-2012, 10:26 geschreven door stany

Vandaag was het een gekend scenario: inpakken, verder reizen en de tent weer opzetten. Het gaat ons al goed af. We hebben zowat onze taakjes en we zijn op mekaar ingespeeld. De rit was vandaag niet zo lang. We trokken vanuit de nabijheid van Bordeaux naar de Landes. We hebben de wijngaarden ingeruild voor enorm grote dennenbossen. Langsheen de weg kon je bijna niets anders zien dan donkere wouden. Aan de rand van de bossen bloeide er wat paarse heide.  De camping waar we toekwamen is erg charmant. Het is een kleine camping zoals we het graag hebben. De kippen lopen hier vrij rond. Toen we rond de middag aankwamen was het al erg bewolkt. Na het middageten zijn we ook direct begonnen met het installeren van onze spulletjes. Net voordat de regen met bakken uit de lucht viel, waren we klaar. Het bleef zowat de hele namiddag doorregenen.

Geen nood. We weten ons wel te amuseren.

Linda

28-10-2012, 10:23 geschreven door stany

Waaw, amaai, knap zeg. Wat was dat weer voor een prachtdag. Nadat we ons morgenritueel hadden beëindigd ,vertrokken we voor onze daguitstap die de campingbaas had voorgesteld. Wonder boven wonder keek Linda nog even haar mails na voor we vertrokken en onze Vava had een mailtje doorgestuurd, totaal onwetend, met een foto waar we vandaag zouden naartoe trekken. Saint-Emilion. Het bekende wijndorpje van de Bordeauxwijnen, dat hier zo’n 55km vandaan ligt. Maar eerst bezochten we een prachtig wijnchateau. Chateau Smith Haut Lafitte genaamd. Na een beetje zoeken hadden we het gevonden. Mensen wat was dat weer een mooi gebouw en prachtige streek errond. Met al die wijngaarden erom heen , zou je denken dat dit een wijngebied is. Haha. Men had er ook een boutique waar men kon kopen, helaas… dit is boven ons petje gerekend. Je kon er flessen kopen van 300 en 400€ maar ook van 3000 en 4000€. Zelfs de gewone flessen waren er zo vanaf 15€, maar die had je er niet veel. In een van de aanpalende gebouwtjes konden we er ook een vakman de houten vaten zien maken. Dat was wel leuk om te zien, hoor. Nadat we nog wat in die tuin hadden gewandeld verlieten we het domein en begaven ons naar een ander chateau, chateau La Louviere in Cadaujac. Dit was minder imposant dan het vorige, en na een vluchtige blik reden we verder. We zetten onze reis verder naar het dorpje Saint-Emilion. Het was ondertussen al 13.15u en we aten eerst onze boterhammetjes op. Nadien trokken we het dorpje in. Echt waar, een heel leuk oud dorpje met toffe huisjes en een oud klooster. Hier, in de vele wijnwinkels, kon je dus de echte grote wijnen kopen, die helaas ook niet voor ons zijn weggelegd. We konden zelfs op een prijslijst een fles Bordeaux Petrus zien van het jaar 1923. Prijskaartje: 10 000€ (Tienduizend, voor diegene die denken dat ik een nul teveel zou getypt hebben).Ik zou den bibber nogal hebben moest ik die mogen ontkurken en uitgieten. Moest er iemand zin hebben om een hoog bedrag op mijn rekening te zetten, zal ik er eentje gaan kopen om dan samen te degusteren. Nadat we het dorpje rond waren keerden we terug huiswaarts. Onderweg kochten we ook nog in een Chateau 5l bordeaux wijn “En Vrac” zoals ze dat hier noemen. Dat is rechtstreeks van de citern in ons bidonneke van 5l. Deze wijn kost maar 2.30€ de liter. En die vinden wij ook HEEL LEKKER. Rond 16u waren we thuis en kunnen dan wat uitrusten voor onze verplaatsing morgen.

Stany

25-10-2012, 17:38 geschreven door stany

Na het ontbijt was de ochtendnevel nog steeds niet opgeklaard. Het ging ook vandaag een warme dag worden. We gingen een rustdag inlassen , we waren eigenlijk een beetje moe ,want we hadden al wel elke dag iets gedaan de laatste dagen. In de voormiddag hielden we ons bezig met de was en Linda deed ondertussen wat van haar minihobbywerk terwijl ik wat heb opgezocht op de pc voor de volgende dagen. Het was dus snel middag. Na het eten hebben we even platte rust gehouden en zijn daarna op onze fietsen naar een tuincentrum gereden , hier een beetje verder. Linda wou is weten of het hier ook al zo’n kerstdrukte was in de tuinwinkels. En ja hoor, er was een afdeling met kerstbomen en kerststalletjes zoals bij ons met versieringen allerlei. Eigenlijk was het grappig , ik in korte broek en t shirt en dan al naar kerstgerief kijken. Toen we terug waren hebben we de auto genomen en zijn we naar de winkel gereden. Onze drankvoorraad moest aangevuld worden alsook nog enkele andere levensmiddelen. Toen we terug thuis kwamen was het al 16.30u en hebben we even kunnen skypen met onze twee jongens. Het is altijd tof om iets van het thuisfront te horen, he. Ze doen het blijkbaar heel goed alleen thuis, hopelijk mogen we binnen een paar maanden nog binnen. Haha. Daarna een lekkere pizza gegeten en dan om 18u ben ik beginnen kijken naar Anderlecht voetbal op tv. De eerste helft is nu gedaan. En nu schrijf ik snel dit tekstje voor jullie, zodat Linda dit seffes kan posten op onze blog. Zo dit was het dan voor vandaag.
Groetjes en tot morgen.

Stany.

24-10-2012, 20:14 geschreven door stany

Al van bij het begin van de dag was het zonnig. Heerlijk was dat na enkele natte weken. We twijfelden er dan ook niet aan om met de fiets naar Bordeaux te gaan. We moesten maar één weg volgen en dan zouden we aankomen in het centrum van de stad. Gelukkig was er een veilig fietspad langs het grootste gedeelte van het traject. Onze fietsen stalden we op het plein de la Victoire. Via een poort belandden we in de langste winkelstraat van Bordeaux. Je kon er over de koppen lopen. Wat moet dat over enkele weken niet zijn als de mensen op koopjesjacht gaan voor de feestdagen? Voor de grootse, imposante en monumentale kathedraal lag een gezellig pleintje. Het stadhuis bevond zich ook langs dit plein. Via gezellige straten in de historische binnenstad kwamen we aan op Place de la Bourse. Je kwam er ogen tekort. Grote klassieke gebouwen omringden het plein. Van hieruit had je al een mooi zicht op kades langs de Garonne. Maar we doken eerst weer de oude stad in om via pleintjes, shoppingcenter en monumenten aan te komen aan het Grand Théatre, het luxueuse Grand Hotel en het Maison du Vin. Ik vond het plein aan deze gebouwen heel weids maar onze reisbrochure vertelde ons dat achter de hoek het grootste plein van Europa, Place de Quiconces lag. Dat wou ik dan wel eens zien. Maar dat was net buiten een enorme kermis gerekend. De gehele oppervlakte was ingenomen door tientallen kermisattracties zodat het weidse zicht van dit plein niet echt waarneembaar was. Aan het aantal kramen en attracties te zien, kon je je wel voorstellen dat dit inderdaad een heel groot plein is. Zo kwamen we terug aan de kades. Ze zijn de laatste jaren helemaal heraangelegd zodat het een fijne wandel- en fietszone is geworden. In het volle zonnetje
volgden we de kades totdat we weer terug aan la Place de la Bourse kwamen. Nu was het tijd om een terrasje op te zoeken want in Bordeaux vertoeven zonder die goddelijke drank te proeven, lukte ons niet. Op de Place de Parlement vonden we een goed plekje op een zonovergoten terrasje. We bestelden er een half litertje ( we moesten nog terug met ons fietske) Bordeaux Superieure. Proost.
Dit was echt genieten. Zo’n zomerse dag eind oktober is een geschenk uit de hemel.

Linda

24-10-2012, 20:12 geschreven door stany

Vandaag stond er weer een doorreisdag op het programma. We reden nu verder naar het zuiden richting Bordeaux. Onderweg had ik weer mijn ogen opengetrokken om alle veranderingen in de natuur waar te nemen. Het is ongelooflijk hoe de natuur de voorbije drie weken veranderd is. We kunnen er niet meer buiten: het is nu volop herfst. De bomen vertonen nu alle gekende herfsttinten van goudgeel, roestbruin tot oranjerood. Sommige bomen zijn in één keer zelfs al hun blaadjes kwijt. De bloemen in de tuinen hebben hun mooiste tijd gehad maar sommige doen heel erg hun best om hun kleurenpracht nog even te bewaren. Hoe dichter we bij Bordeaux kwamen hoe talrijker de wijngaarden werden. Langs beide zijden van de weg strekten ze zich uit. Lange rechte rijen met druivenstruiken vormen grote en kleinere wijngaarden . De takken hebben nu nog hun blaadjes maar ook die beginnen van kleur te veranderen. Weldra gaan al die wijngaarden zich  in een geelgroene en roodbruine kleur baden. Ik kon ook kastelen met de bekendste Bordeauxwijnen in het landschap waarnemen. Misschien gaan we er wel eens eentje bezoeken.
De nieuwe camping lag op zo’n 9 km van Bordeaux. Als bij wonder was deze camping vrij druk bezet. Er zijn hier nog kampeerders die een bezoek willen brengen aan de grote stad. Maar er logeren ook een heleboel mensen die hier in de buurt werken of stages doen. Ze blijven hier tijdens de week en in ’t weekend gaan ze naar huis. Gek, he!

Linda

24-10-2012, 20:11 geschreven door stany

Goeie morgen,

Deze morgen stonden we op in een iet wat mistige omgeving. Na het ontbijt hebben we de fietsen op het fietsrek van de auto geplaatst en zijn we vertrokken naar de parking aan de voet van de brug om  Ile de Ré te gaan bezoeken. We namen er onze fietsen en begonnen aan onze trip over de brug, een lange brug die zich  in een boog van het vaste land naar het eiland nestelt. Een goed afgescheiden fietspad zorgde er voor dat we veilig arriveerden. We bekeken even de kaart en reden verder naar Sainte Marie de Ré. Het eiland is fietsvriendelijk en toverde mooie fietspaden doorheen haar natuur. Bossen, heide, je kon er lang rijden zonder iets tegen te komen. Heel tof. In het dorpje was niet veel te bezichtigen, het is immers zondag en de paar winkeltjes waren gesloten. Nadat we het dorpje bezocht hadden reden we verder richting de hoofdstad, Saint Martin de Ré. Weer via de prachtige fietswegen kwamen we aan de citadel van het stadje, de ingang. Het is vlak aan zee gelegen en we besloten om onze boterhammetjes te verorberen. Mooi uitzicht, zicht op zee. Nadien reden we door de ingangspoort van de citadel naar het centrum, je kan het al raden denk ik, weer was het “waaaw, wat is dat weer mooi hier”. Hier aan het haventje was er een gezellige drukte en waren de winkeltjes langs de kade open. We bemerkten ook meer toeristen is hier. Met de fiets aan de hand verkenden we het dorpje, ik was het slot van de fietsen vergeten, vandaar. Nadien trokken we langs de kustlijn verder terug naar La Flotte, om alzo langs La Rivedoux terug naar de brug te rijden. Daar aangekomen zagen we dat de mist zich had meester gemaakt van het water, we zagen het vaste land niet meer. We maakten er ’s avonds nog een gezellig avondje van met de herinneringen van de dag.

Stany

24-10-2012, 20:09 geschreven door stany