Hola, buenos dias,

Deze nacht was het weer van dat. Hevige winden, die niet van mij kwamen, schudden ons huisje weer heen en weer. Ik denk dat het ook te maken heeft dat we op een berg liggen. Maar ja, niets aan te doen en als we wakker werden , was de wind gaan slapen denk ik. Vandaag gingen we op uitstap naar Tolosa. In de groene Michelin gids had Linda gelezen dat het een oude stadskern heeft en dat er ’s zaterdags op verschillende pleintjes markt was. We parkeerden onze auto buiten het centrum en trokken te voet de binnenstad in. Het eerste marktje vonden we dadelijk. Toen liepen we verder maar vonden de andere marktjes niet. We hadden geen stadsplannetje en besloten naar de toeristische dienst te gaan. Wat was dit bureau moeilijk te vinden zeg. Ik had aan een inwoner in mijn beste spaans de weg gevraagd, en omdat die hoogst waarschijnlijk dacht dat ik een Spanjaard was, begon die zijn uitleg in het Baskisch. Geen jota van verstaan dus. Daarna trok ik het politie bureau in en een mooi agentje wees ons de weg. We stonden er bijna binnen, zo dicht bij was het, maar het viel helemaal niet op dat het de info was. Als we er binnen gingen, dacht ik, nu gaan ze mij niet meer hebben. Ik begon in het Frans en vroeg of er iemand Frans kon. De ene schudde van niet en de andere heeft ons de perfecte uitleg van zijn stadje gegeven met stadsplan. Zo konden we verder. We verkenden de andere marktjes en de omgeving. De tapasbars in verschillende oude straatjes liepen ook gezellig vol. Op het einde bezochten we nog een prachtig museum van marionetpoppen. We verbleven er zeker 45min. Het was een prachtig museum. Nadien reden we terug huiswaarts en genoten van de avond.

Stany

03-11-2012, 18:03 geschreven door stany

Na een bijna windstille nacht leek de hemel wat op te klaren. Het zonnetje priemde voorzichtig tussen de bomen door. Dan konden we ons vandaag houden aan ons plan om de berg af te dalen tot op het strand. We zouden dan een kijkje kunnen nemen in het stadje Zarautz.
Yuna mocht mee en dat vond ze meer dan ok. Het was een supermooie afdaling. Eerst baande een weggetje zich tussen de weilanden en de oceaan omlaag. Daarna vermengde het zich met dalende trappen. Helemaal beneden bereikten we een bruggetje want het riviertje Orio mondt hier in de zee.
Na die kleine overbrugging bevonden  we ons op het weidse strand. Het water had zich teruggetrokken tot haar laagste punt en kon nu weer beginnen aan haar opmars tot aan de dijk. Gelukkig neemt het water daarvoor zijn tijd zodat wij rustig kuierend over het zand de surfers in de gaten konden houden. Geen enkele surfer zorgde voor spektakel. Beginners misschien?
Bij een eerste oogopslag had het stadje ons weinig te bieden. Maar enkele straatjes in de oude stad zorgden voor toch wat verrassingen. De Torre Luzea en de klokkentoren naast de Santa Mariakerk gaven de binnenstad een historisch tintje. In de straatjes en de pleintjes ontdekken we ook hier en daar wat tapasbarretjes.
Op de terugweg maakten we kennis met de brede wandeldijk. Kindjes genoten er van hun vrije dag en klimden en klauterden op de hedendaagse klimtuigen.
Na een poosje kwamen we terug aan de berg. Die lange klim konden we niet ontwijken. Stany heeft de trappen geteld en eindigde met 440 treden. Yuna was de fitste klimmer van ons drieën maar toen we terug waren aan de caravan deed zij algauw een dutje met haar poten uitgestrekt naast zich.

Linda

03-11-2012, 18:00 geschreven door stany

Wat was dat deze nacht zeg??? Laat in de avond gisteren begon het plots te waaien. Dit heeft de hele nacht geduurd en ons caravanneke schudde soms heen en weer. Ik sliep wel goed maar Linda heeft veel wakker gelegen, zei ze.  Toen we deze morgen opstonden hadden we , na controle, geen schade opgelopen. Wel had ik de tijd genomen om nog een paar koordjes bij te spannen aan de voortent. In de voormiddag heb ik nog wat gezocht naar mogelijke verblijfplaatsen in de toekomst, terwijl Linda wat borduurde. Ik had nauwelijks de tijd voor ons aperitiefke, tja hoe kan dat nu hé, zo reizen en geen tijd hebben. Wel ja, we moeten soms tegen onszelf zeggen “ stop even, rusten nu” en dan nog na zo’n dag rust, zeggen we “eigelijk hebben we nog niet gerust”. Toen we deze middag gedaan hadden met eten , begon het ook te regenen. Snel de vaat gedaan en dan terug binnen. We hadden graag deze namiddag te voet de afdaling gedaan naar het strand. Naar het schijnt zijn het meer dan 500 treden naar beneden. Maar het zal voor een ander keertje zijn. We blijven nog even hier. We maken het wel gezellig in ons huisje en hebben nu even wat extra “extra “ tijd. Het is hier nu ook een feestdag zoals bij ons, dus alles gesloten. Daarna gaat het zijn gewone gangetje verder.

Stany

03-11-2012, 17:59 geschreven door stany

Het zonnetje was al van de partij toen we opstonden. Aan het ontbijt planden we onze uitstap naar San Sebastiàn, een stadje aan de noordelijke kust. We hadden er echt zin in. Na een tripje met de auto van zo’n 25 km brachten de wegwijzers ons tot bij het centrum. Parkeren was al een opdracht en dan moesten we ook nog aan de slag met de parkeermeter. Gelukkig kan Stany wat Spaans en wou een vriendelijke Spanjaard ons het systeem uitleggen want het gebruik van de meter leek niet zo simpel.
Na het bestuderen van het grondplannetje waagden we ons langs een heuvel in de smalle straatjes van de oude stad. Met open mond stonden we te kijken naar balkonnetjes die het grootste plein van San Sebastiàn omringden. Deze genummerde balkonnetjes deden vroeger dienst als tribunes tijdens het stierenrennen. Het is echt een heel charmant plein waar nu terrasjes en bars zijn onder de arcades.
 Even verderop zagen we de Basilica Santa Maria. Vooral het portaal was een blikvanger omdat het weelderig versierd is met heiligenbeelden en rozetten. We kuierden verder onder een poort en kwamen op de kades van de vissershaven. Een rij kleine vissershuisje met rode en witte tegeltjes gaven de kaaien een vrolijk uitzicht. Voor de huizen herstelden vrouwen en mannen de netten. Ik geloof best dat voor dit werkje een engelengeduld nodig is maar ze deden allemaal met grote zorg verder aan hun taak. We konden via de kaaien op een verhoogde wandelweg komen en zo hadden we een mooi uitzicht over de stranden en vissershaven van de stad. ’s Middags aten we onze bokes op een bank in de heerlijke zonnestralen. Langs een brede boulevard met hoge gebouwen versierd met balkonnetjes, torentjes en hier en daar een uurwerk, konden we in de winkelstraten glippen. De winkeltjes zijn klein en stralen een sfeer uit van vervlogen tijden. Echt gezellig om hier in de vitrines te kijken. Maar rond half twee worden de rolluiken neergelaten voor de siësta. Gelukkig konden we de sfeer verder opsnuiven in de talloze ‘tapasbarretjes’. Vissmousses, inktvisjes, broodjes belegd met ansjovisjes of visslaatjes zijn enkele van de hapjes die de barretjes te bieden hebben. We hadden onze bokes al op maar een proevertje ging er nog wel in. Het was een onvergetelijke culinaire ervaring, die tapas. Aan het eind van onze wandeling kwamen we langs een cafeetje. Er stond een bord buiten met opschrift: prijslijst anticrisis. Je kon de meeste drankjes bestellen aan 1 euro. Graag gingen we op dit aanbod in en dronken een rood wijntje aan deze democratische prijs. Je moet er maar een neus voor hebben.
We slenterden terug naar de auto en keerden terug naar onze camping.  Het zonnetje was intussen wat verdwenen achter de wolken zodat we nog wat in de voortent konden nagenieten.
Tegen de avond stak er een flinke wind op die het inslapen wat moeilijker maakte dan de andere dagen.

 Linda

01-11-2012, 16:55 geschreven door stany

Even een toelichting. Toen we onlangs het stadje Dax bezochten,  hadden we daar op de toeristische dienst even navraag gedaan naar de toestand in Lourdes. Ze waren zo vriendelijk om dadelijk telefonisch kontact te nemen met de toeristische dienst van Lourdes en we kregen het spijtige nieuws dat er nog steeds een paar bezienswaardig heden gesloten waren door de overstromingen onlangs. Als we dan toch niet voor de Full Option kunnen gaan, is het nogal onbedachtzaam om er heen en terug 260km voor te rijden. Daarom hebben we deze omweg uit ons hoofd gezet.

Vandaag weer een verplaatsingsdag. We reden van Frankrijk naar Spanje nu. Het grote moment voor Linda, want ze is nog nooit in Spanje geweest. Van onze laatste camping in Riviere-Saas -et -Gourby reden we naar Zarautz. Het was maar 118km. Maar we moesten wel langs een aantal kleinere dorpen om over de grens te geraken. Het was ook een min of meer berglandschap daar we de Pyrineeën over moeten. Rond 13u kwamen we aan op onze nieuwe camping die boven op een heuvel lag. We besloten om eerst ons middagmaal te verorberen en ons dan in te schrijven. Even was het wennen aan de receptie om geen Frans te praten, dat waren we inmiddels al een maandje gewoon. Via internet thuis, wist ik dat er mooie plaatsjes waren die zicht gaven op de baai, onderaan. Ik hoopte stiekem op zo’n plaatsje natuurlijk, om Linda te verrassen, en wonder boven wonder kregen we zo’n plekje. Eigenlijk moeten wij toch echt wel brave ,goede mensen zijn om zo’n mooi plaatsje gekregen te hebben. Kijk zelf maar eens naar de foto’s. Dat we zoiets verdienden, is toch een geschenk uit de hemel, hoor. Na een uurtje installeren waren we klaar en genoten buiten van een goed Bordeauxwijntje, regelmatig stonden we recht om over de haag naar het zonovergoten  prachtige uitzicht van de baai te gluren. Wat kan het leven toch mooi en zo eenvoudig zijn. ’s Avonds hebben we zelfs nog buiten gegeten en toen de zon achter de bergen verdween genoten we binnen nog verder van het stadje dat onderaan zijn lichtjes deed branden met een schemering over de zee.

Stany

01-11-2012, 16:54 geschreven door stany

Oei, ’t had de tweede nacht op rij gevroren. Dat voelt heel koud aan als je vanonder het warme dekbed kruipt. Maar met een elektrisch vuurtje heeft de caravan vlug een aangename temperatuur. Na de ochtendroutine waren de ruiten van de auto ontdooid en konden we weer de omgeving ontdekken. Eigenlijk wilden we de kust in zuidelijke richting verder verkennen. Labenne en Biaritz zijn nog twee afzetplaatsen van Stany’s busreizen. Labenne lag eerst op onze route. Heel raar maar dit vakantieoord leek helemaal nog niet winterklaar. Er was nog enige activiteit te bespeuren. Er waren zelfs surfers op de oceaan. Ze waren erg actief en probeerden allerlei oefeningen uit op de rustige golven. Ook wandelaars en vissers kwamen in ons vizier. Hier in Frankrijk hebben de kinderen ook een weekje vakantie. Misschien heeft dat iets te maken met de toeristische sfeer die we hier ervoeren.  Van op het strand zagen we aan onze linkerkant de Pyrineeën.  Het landschap is hier vrij vlak en dan zie opeens die bergen uit het niets oprijzen. Overweldigend is dat! Het zonnetje deed het inmiddels erg goed, het betoverde ons met haar warmte. We begaven ons verder naar Biaritz. De mondaine badstad van het Baskenland. We wisten echt niet wat we konden verwachten maar dat onzekere gevoel was gauw verdwenen. Via een weggetje naast het casino kwamen op het strand. Een beeldig uitzicht maakte zich van ons meester. Enkele rotsblokken staken uit de oceaan en braken zo het weidse zicht op het immense wateroppervlak. Via trapjes, hellingen en bruggetjes kon je al wandelend de kustlijn volgen. Mooie zichten op zee en op het gebergte wisselden elkaar af. Soms wist je echt niet waar eerst je moest kijken. In deze stad waren we niet alleen. Meerdere wandelaars begaven zich langs de wandelpaadjes. Ook surfers en zelfs een tiental zwemmers genoten van deze mooie herfstdag. Even kuierden we langs de winkelstraat maar zoals we al eerder opmerkten, zijn winkels hier vaak gesloten op maandag. Biaritz is in de zomerperiode waarschijnlijk een overdrukke badstad maar nu nodigde ze ons uit voor een gezellige wandeling waar we met volle teugen van genoten.
Morgen worden we uitgenodigd door de Pyrineeën want via de rand van dit gebergte steken we de Spaanse grens over. Viva Espania!!!

Linda

29-10-2012, 19:32 geschreven door stany

Pfffff,

We deden deze maand al veel en waren wat moe, het moet immers ook ontspannend blijven. Dus rustdag vandaag. Jaja,  de Heer zei ook dat het zondag rustdag was. Nadat we een uurtje langer geslapen hadden, allez in ’t bed gelegen hadden, deden we de rolluiken open en zagen dat het zonnetje heerlijk van de partij was. Dat deed deugd. We genoten in ons bedje van de binnen sijpelende zonnestraaltjes. Blij gemoed stonden we op en genoten van heerlijke croissants ,die we warm maakten op onze tepanyakibakplaat . Dat apparaat hebben we nu eens goed gekocht ,echt waar, mede dank zij onze familie Koen en Sabine, waar we een paar avonden voor ons vertrek mochten gaan eten en kennis maakten met dit apparaat. In de voormiddag deden we lekker onze hobby een beetje, ik met opzoekingen voor onze reis en Linda met haar minihobby. Rond een uur of 10 konden we buiten genieten van de zon. We aten ook buiten ’s middags, heel erg leuk op een soort terras net naast onze caravan. In de namiddag genoten we van het milde klimaat hier. Er lopen hier kippen rond met een kop als een kalkoen. Ik weet niet hoe die kruising tot stand is gekomen hoor, het zijn rare kippen. We kwamen eigenlijk tot de ontdekking dat we , door zo te reizen , wel een beetje dichter en dichter  tot de natuur zijn gekomen en dingen zien , waarvoor we eigenlijk thuis nooit tijd hebben om zoiets te zien. Zo ontdekten we tegen de avond de wolken met een speciaal randje rond. Het was al het ware dat de wolken uit de grond rezen en met de zon erachter een speciaal effect kregen. Mooi om zien. De avond is nu sneller gevallen met het winteruur, maar dat heeft ook zijn charmes. Dan maar heel gezellig in ons huisje, ook al is het  maar amper 12 vierkante meter. Je leert hiermee leven en het bevalt ons prima. We vonden het ook gezellig om met ons thuisland toch enige verbintenis te hebben via TV-Vlaanderen. Zo blijf je toch op de hoogte van het wereldnieuws. We zullen deze avond nog een beetje genieten van de Bordeauxwijn die we kochten en dan morgen weer op uitstap.

Stany

29-10-2012, 19:30 geschreven door stany

Vandaag was het echt fris toen we opstonden. Brr… Dan maar terug een jeansbroek en dikke trui aan. Na het ontbijt trokken we er op uit. Eerst hielden we halt in Dax. Een kleine stad waar een warmwaterbron is. Het stadje is dan ook voorzien van vele thermaalhotels. We hielden er halt omdat er zaterdagmarkt was. Op de overdekte groentemarkt kochten we een achtste deel van een pompoen waar ik ’s avonds een heerlijk soepje van maakte. Lekker!!! Voor de kathedraal stonden er ook nog kramen met inheemse lekkernijen. Heel raar was ook een kraam met herfstvruchten: kastanjes, hazelnoten enz…. Van hieruit reden we naar een kustplaatsje aan de Atlantische kust. Stany wou me vandaag langs de kusten loodsen. Hij zou me de bestemmingen laten zien waar hij de vorige zomers toeristen naar toe bracht met zijn bus. Zo reden we eerst naar Mimizan waar we ’s middags een snack verorberden. We genoten  toen heerlijk in het zonnetje. Maar eens terug aan de auto overtrok het helemaal en bleef de thermometer hangen rond de 9 graden. Mimizan-plage deed ons kennismaken met die grote Atlantische Oceaan. De stroming was er sterk en grote golven volgden elkaar in snel tempo op. Ik  kan me voorstellen dat ze hier ’s zomers graag komen surfen zoals Stany’s klanten op zijn bus. Hij moest de jeugdige toeristen afzetten aan een megacamping.  Hier in Mimizan waren er nog enkele bars of winkeltjes open maar het was er bijzonder rustig. De volgende halte,  St Girons-plage leek helemaal verlaten.  De bars, restaurants, winkels of souvenierszaken waren betimmerd met planken. Alles, maar echt alles was gesloten tot aan de volgende zomer. Het deed me denken aan een spookstad. Om dit gevoel compleet te maken kregen we tijdens onze wandeling nog een heuse plensbui te verwerken. Nog een 20-tal km verder hielden we halt in Moliets-plage. Ook hier was te merken dat het drukke seizoen voorbij is. Toch kon je hier en daar nog een moedige eigenaar vinden die het de moeite waard vond om zijn zaak open te houden.  Stany toonde me ook hier de camping waar hij toeristen naar toe bracht. Alle campings die we gezien hadden vandaag waren gesloten. Op dit strand wou ik nu toch wel eens pootje baden in die oceaan. Ik rolde mijn broek op, deed mijn sokken en schoenen uit en waadde me vastberaden naar de vloedlijn. Het water voelde fris maar ook niet overdreven koud. De stroming was fel en na een poosje kreeg ik het aan de stok met zo’n aanspoelende golf en ja, hoor…… mijn broek nat tot aan mijn knieën. Stany maar lachen. Gelukkig was dit onze laatste halte want een natte Jeans met zo’n 9 graden is niet aan te raden. In de auto hebben we de thermostaat wat hoger gezet.
Het was voor Stany echt fijn om me deze plekjes te laten zien. Hij is hier  vaak naar toe geweest en als hij er nu eens over vertelt, kan ik me er een voorstelling van maken. De gezellige zomerdrukte die hij ’s zomers ervaart, moet ik er zelf bij fantaseren, he. Bedankt aan mijn privégids van vandaag.

Linda

28-10-2012, 10:26 geschreven door stany

Vandaag was het een gekend scenario: inpakken, verder reizen en de tent weer opzetten. Het gaat ons al goed af. We hebben zowat onze taakjes en we zijn op mekaar ingespeeld. De rit was vandaag niet zo lang. We trokken vanuit de nabijheid van Bordeaux naar de Landes. We hebben de wijngaarden ingeruild voor enorm grote dennenbossen. Langsheen de weg kon je bijna niets anders zien dan donkere wouden. Aan de rand van de bossen bloeide er wat paarse heide.  De camping waar we toekwamen is erg charmant. Het is een kleine camping zoals we het graag hebben. De kippen lopen hier vrij rond. Toen we rond de middag aankwamen was het al erg bewolkt. Na het middageten zijn we ook direct begonnen met het installeren van onze spulletjes. Net voordat de regen met bakken uit de lucht viel, waren we klaar. Het bleef zowat de hele namiddag doorregenen.

Geen nood. We weten ons wel te amuseren.

Linda

28-10-2012, 10:23 geschreven door stany

Waaw, amaai, knap zeg. Wat was dat weer voor een prachtdag. Nadat we ons morgenritueel hadden beëindigd ,vertrokken we voor onze daguitstap die de campingbaas had voorgesteld. Wonder boven wonder keek Linda nog even haar mails na voor we vertrokken en onze Vava had een mailtje doorgestuurd, totaal onwetend, met een foto waar we vandaag zouden naartoe trekken. Saint-Emilion. Het bekende wijndorpje van de Bordeauxwijnen, dat hier zo’n 55km vandaan ligt. Maar eerst bezochten we een prachtig wijnchateau. Chateau Smith Haut Lafitte genaamd. Na een beetje zoeken hadden we het gevonden. Mensen wat was dat weer een mooi gebouw en prachtige streek errond. Met al die wijngaarden erom heen , zou je denken dat dit een wijngebied is. Haha. Men had er ook een boutique waar men kon kopen, helaas… dit is boven ons petje gerekend. Je kon er flessen kopen van 300 en 400€ maar ook van 3000 en 4000€. Zelfs de gewone flessen waren er zo vanaf 15€, maar die had je er niet veel. In een van de aanpalende gebouwtjes konden we er ook een vakman de houten vaten zien maken. Dat was wel leuk om te zien, hoor. Nadat we nog wat in die tuin hadden gewandeld verlieten we het domein en begaven ons naar een ander chateau, chateau La Louviere in Cadaujac. Dit was minder imposant dan het vorige, en na een vluchtige blik reden we verder. We zetten onze reis verder naar het dorpje Saint-Emilion. Het was ondertussen al 13.15u en we aten eerst onze boterhammetjes op. Nadien trokken we het dorpje in. Echt waar, een heel leuk oud dorpje met toffe huisjes en een oud klooster. Hier, in de vele wijnwinkels, kon je dus de echte grote wijnen kopen, die helaas ook niet voor ons zijn weggelegd. We konden zelfs op een prijslijst een fles Bordeaux Petrus zien van het jaar 1923. Prijskaartje: 10 000€ (Tienduizend, voor diegene die denken dat ik een nul teveel zou getypt hebben).Ik zou den bibber nogal hebben moest ik die mogen ontkurken en uitgieten. Moest er iemand zin hebben om een hoog bedrag op mijn rekening te zetten, zal ik er eentje gaan kopen om dan samen te degusteren. Nadat we het dorpje rond waren keerden we terug huiswaarts. Onderweg kochten we ook nog in een Chateau 5l bordeaux wijn “En Vrac” zoals ze dat hier noemen. Dat is rechtstreeks van de citern in ons bidonneke van 5l. Deze wijn kost maar 2.30€ de liter. En die vinden wij ook HEEL LEKKER. Rond 16u waren we thuis en kunnen dan wat uitrusten voor onze verplaatsing morgen.

Stany

25-10-2012, 17:38 geschreven door stany

Na het ontbijt was de ochtendnevel nog steeds niet opgeklaard. Het ging ook vandaag een warme dag worden. We gingen een rustdag inlassen , we waren eigenlijk een beetje moe ,want we hadden al wel elke dag iets gedaan de laatste dagen. In de voormiddag hielden we ons bezig met de was en Linda deed ondertussen wat van haar minihobbywerk terwijl ik wat heb opgezocht op de pc voor de volgende dagen. Het was dus snel middag. Na het eten hebben we even platte rust gehouden en zijn daarna op onze fietsen naar een tuincentrum gereden , hier een beetje verder. Linda wou is weten of het hier ook al zo’n kerstdrukte was in de tuinwinkels. En ja hoor, er was een afdeling met kerstbomen en kerststalletjes zoals bij ons met versieringen allerlei. Eigenlijk was het grappig , ik in korte broek en t shirt en dan al naar kerstgerief kijken. Toen we terug waren hebben we de auto genomen en zijn we naar de winkel gereden. Onze drankvoorraad moest aangevuld worden alsook nog enkele andere levensmiddelen. Toen we terug thuis kwamen was het al 16.30u en hebben we even kunnen skypen met onze twee jongens. Het is altijd tof om iets van het thuisfront te horen, he. Ze doen het blijkbaar heel goed alleen thuis, hopelijk mogen we binnen een paar maanden nog binnen. Haha. Daarna een lekkere pizza gegeten en dan om 18u ben ik beginnen kijken naar Anderlecht voetbal op tv. De eerste helft is nu gedaan. En nu schrijf ik snel dit tekstje voor jullie, zodat Linda dit seffes kan posten op onze blog. Zo dit was het dan voor vandaag.
Groetjes en tot morgen.

Stany.

24-10-2012, 20:14 geschreven door stany

Al van bij het begin van de dag was het zonnig. Heerlijk was dat na enkele natte weken. We twijfelden er dan ook niet aan om met de fiets naar Bordeaux te gaan. We moesten maar één weg volgen en dan zouden we aankomen in het centrum van de stad. Gelukkig was er een veilig fietspad langs het grootste gedeelte van het traject. Onze fietsen stalden we op het plein de la Victoire. Via een poort belandden we in de langste winkelstraat van Bordeaux. Je kon er over de koppen lopen. Wat moet dat over enkele weken niet zijn als de mensen op koopjesjacht gaan voor de feestdagen? Voor de grootse, imposante en monumentale kathedraal lag een gezellig pleintje. Het stadhuis bevond zich ook langs dit plein. Via gezellige straten in de historische binnenstad kwamen we aan op Place de la Bourse. Je kwam er ogen tekort. Grote klassieke gebouwen omringden het plein. Van hieruit had je al een mooi zicht op kades langs de Garonne. Maar we doken eerst weer de oude stad in om via pleintjes, shoppingcenter en monumenten aan te komen aan het Grand Théatre, het luxueuse Grand Hotel en het Maison du Vin. Ik vond het plein aan deze gebouwen heel weids maar onze reisbrochure vertelde ons dat achter de hoek het grootste plein van Europa, Place de Quiconces lag. Dat wou ik dan wel eens zien. Maar dat was net buiten een enorme kermis gerekend. De gehele oppervlakte was ingenomen door tientallen kermisattracties zodat het weidse zicht van dit plein niet echt waarneembaar was. Aan het aantal kramen en attracties te zien, kon je je wel voorstellen dat dit inderdaad een heel groot plein is. Zo kwamen we terug aan de kades. Ze zijn de laatste jaren helemaal heraangelegd zodat het een fijne wandel- en fietszone is geworden. In het volle zonnetje
volgden we de kades totdat we weer terug aan la Place de la Bourse kwamen. Nu was het tijd om een terrasje op te zoeken want in Bordeaux vertoeven zonder die goddelijke drank te proeven, lukte ons niet. Op de Place de Parlement vonden we een goed plekje op een zonovergoten terrasje. We bestelden er een half litertje ( we moesten nog terug met ons fietske) Bordeaux Superieure. Proost.
Dit was echt genieten. Zo’n zomerse dag eind oktober is een geschenk uit de hemel.

Linda

24-10-2012, 20:12 geschreven door stany

Vandaag stond er weer een doorreisdag op het programma. We reden nu verder naar het zuiden richting Bordeaux. Onderweg had ik weer mijn ogen opengetrokken om alle veranderingen in de natuur waar te nemen. Het is ongelooflijk hoe de natuur de voorbije drie weken veranderd is. We kunnen er niet meer buiten: het is nu volop herfst. De bomen vertonen nu alle gekende herfsttinten van goudgeel, roestbruin tot oranjerood. Sommige bomen zijn in één keer zelfs al hun blaadjes kwijt. De bloemen in de tuinen hebben hun mooiste tijd gehad maar sommige doen heel erg hun best om hun kleurenpracht nog even te bewaren. Hoe dichter we bij Bordeaux kwamen hoe talrijker de wijngaarden werden. Langs beide zijden van de weg strekten ze zich uit. Lange rechte rijen met druivenstruiken vormen grote en kleinere wijngaarden . De takken hebben nu nog hun blaadjes maar ook die beginnen van kleur te veranderen. Weldra gaan al die wijngaarden zich  in een geelgroene en roodbruine kleur baden. Ik kon ook kastelen met de bekendste Bordeauxwijnen in het landschap waarnemen. Misschien gaan we er wel eens eentje bezoeken.
De nieuwe camping lag op zo’n 9 km van Bordeaux. Als bij wonder was deze camping vrij druk bezet. Er zijn hier nog kampeerders die een bezoek willen brengen aan de grote stad. Maar er logeren ook een heleboel mensen die hier in de buurt werken of stages doen. Ze blijven hier tijdens de week en in ’t weekend gaan ze naar huis. Gek, he!

Linda

24-10-2012, 20:11 geschreven door stany

Goeie morgen,

Deze morgen stonden we op in een iet wat mistige omgeving. Na het ontbijt hebben we de fietsen op het fietsrek van de auto geplaatst en zijn we vertrokken naar de parking aan de voet van de brug om  Ile de Ré te gaan bezoeken. We namen er onze fietsen en begonnen aan onze trip over de brug, een lange brug die zich  in een boog van het vaste land naar het eiland nestelt. Een goed afgescheiden fietspad zorgde er voor dat we veilig arriveerden. We bekeken even de kaart en reden verder naar Sainte Marie de Ré. Het eiland is fietsvriendelijk en toverde mooie fietspaden doorheen haar natuur. Bossen, heide, je kon er lang rijden zonder iets tegen te komen. Heel tof. In het dorpje was niet veel te bezichtigen, het is immers zondag en de paar winkeltjes waren gesloten. Nadat we het dorpje bezocht hadden reden we verder richting de hoofdstad, Saint Martin de Ré. Weer via de prachtige fietswegen kwamen we aan de citadel van het stadje, de ingang. Het is vlak aan zee gelegen en we besloten om onze boterhammetjes te verorberen. Mooi uitzicht, zicht op zee. Nadien reden we door de ingangspoort van de citadel naar het centrum, je kan het al raden denk ik, weer was het “waaaw, wat is dat weer mooi hier”. Hier aan het haventje was er een gezellige drukte en waren de winkeltjes langs de kade open. We bemerkten ook meer toeristen is hier. Met de fiets aan de hand verkenden we het dorpje, ik was het slot van de fietsen vergeten, vandaar. Nadien trokken we langs de kustlijn verder terug naar La Flotte, om alzo langs La Rivedoux terug naar de brug te rijden. Daar aangekomen zagen we dat de mist zich had meester gemaakt van het water, we zagen het vaste land niet meer. We maakten er ’s avonds nog een gezellig avondje van met de herinneringen van de dag.

Stany

24-10-2012, 20:09 geschreven door stany

We legden vandaag weer wat kilometers af. We hebben Bretagne verlaten om naar de Vendée te trekken. De wegenkaart van Bretagne kunnen we nu wel opbergen. De volgende plek die we willen bezoeken is Ile de Ré. Dat is een eiland dat verbonden is met het vaste land door een lange brug. Een echte trekpleister dus. Stany had gisteren lang gezocht naar een geschikte camping. Zo kwam er een rit van 230 km op het menu. Een hele boterham, he. Ik probeer de reistijd meestal wat in te vullen met lezen of woordzoekers op te lossen maar natuurlijk ook met het verkennen van het voorbijflitsende landschap. Het is ongelooflijk hoeveel ronde punten we tegenkwamen vandaag. Je zou denken dat het wegenwerk in Frankrijk alleen uit ronde punten bestaat. De rotondes in de buurt van grote steden worden omringd door grote winkelketens. De Fransen houden ervan om hun winkels te bundelen in een ‘ centre commercial’. Bekende winkels, garages of eethuisjes komen geregeld terug. Leclerc, Decathlon, Mr. Bricolage, Citroën, Mc Donalds en Carrefour spannen zowat de kroon. Na al deze indrukken kwamen we aan onze voorziene camping. We kregen er minder goed nieuws te horen: de camping was overstroomd omdat het er 3 dagen onophoudelijk had geregend. We konden er niet terecht en Stany had zolang gezocht naar deze camping. We moesten nu ter plaatse verder zoeken. Intussen begon het ook weer te regenen. Spannend om op deze manier op zoek te gaan naar een slaapplekje. Bij het eerste kampeerterrein vingen we bot. Het had zijn deuren al gesloten. Onze tweede kans zagen we ook niet rooskleurig in want op een grote affiche aan de voorgevel van de camping stond: Chiens: non accepté. Na wat overleg mochten we toch op de camping met Yuna. We waren trouwens de enige klanten. Dan zie je al eens iets door de vingers als campingbaas! ’s Avonds vernamen we dat Lourdes ook helemaal overstroomd was. Een lichte paniek maakte zich van ons meester want wij zouden eind volgende week naar Lourdes doorreizen. We houden het nog even in beraad.

Linda

24-10-2012, 20:07 geschreven door stany

We legden vandaag weer wat kilometers af. We hebben Bretagne verlaten om naar de Vendée te trekken. De wegenkaart van Bretagne kunnen we nu wel opbergen. De volgende plek die we willen bezoeken is Ile de Ré. Dat is een eiland dat verbonden is met het vaste land door een lange brug. Een echte trekpleister dus. Stany had gisteren lang gezocht naar een geschikte camping. Zo kwam er een rit van 230 km op het menu. Een hele boterham, he. Ik probeer de reistijd meestal wat in te vullen met lezen of woordzoekers op te lossen maar natuurlijk ook met het verkennen van het voorbijflitsende landschap. Het is ongelooflijk hoeveel ronde punten we tegenkwamen vandaag. Je zou denken dat het wegenwerk in Frankrijk alleen uit ronde punten bestaat. De rotondes in de buurt van grote steden worden omringd door grote winkelketens. De Fransen houden ervan om hun winkels te bundelen in een ‘ centre commercial’. Bekende winkels, garages of eethuisjes komen geregeld terug. Leclerc, Decathlon, Mr. Bricolage, Citroën, Mc Donalds en Carrefour spannen zowat de kroon. Na al deze indrukken kwamen we aan onze voorziene camping. We kregen er minder goed nieuws te horen: de camping was overstroomd omdat het er 3 dagen onophoudelijk had geregend. We konden er niet terecht en Stany had zolang gezocht naar deze camping. We moesten nu ter plaatse verder zoeken. Intussen begon het ook weer te regenen. Spannend om op deze manier op zoek te gaan naar een slaapplekje. Bij het eerste kampeerterrein vingen we bot. Het had zijn deuren al gesloten. Onze tweede kans zagen we ook niet rooskleurig in want op een grote affiche aan de voorgevel van de camping stond: Chiens: non accepté. Na wat overleg mochten we toch op de camping met Yuna. We waren trouwens de enige klanten. Dan zie je al eens iets door de vingers als campingbaas! ’s Avonds vernamen we dat Lourdes ook helemaal overstroomd was. Een lichte paniek maakte zich van ons meester want wij zouden eind volgende week naar Lourdes doorreizen. We houden het nog even in beraad.

Linda

22-10-2012, 19:52 geschreven door stany

Heykes,

Rond 08.15u werden we wakker. Langzaam ontwaken en de tafel dekken. Helaas, we moesten nog tot 09u wachten op onze croissants en rozijnenkoek die we besteld hadden op de camping. Het wachten werd beloond, want ze waren heerlijk. De receptioniste van de camping had haar streek goed aangeprijsd, daarom hadden we gisteren besloten om er een dagje bij te doen. We bestudeerden de kaart met haar kanttekingen even en we waren weg. We bezochten het uiterste puntje waar het water van de oceaan in de golf de Morbihan binnenvloeidt, namelijk Port Navalo. Er was ook de wekelijkse markt. Als er tien kramen stonden was het veel. Maar er stond ook een oesterkraam en de man was zo vriendelijk om er zes te openen voor ons ,zodat we lekker ter plaatse konden opsmullen. 6 Oesters voor 1.60€. Daarna trokken we verder naar Port Crouesty, een gezellig havendorpje waar we langs de winkeltjes kuierden, Yuna genoot er ten volle van. Opmerkelijk waren hier ook weer de vele vakantiewoningen en appartementen die met gesloten luiken stilzwijgend stonden te wachten op de volgende vakanties. Het was al 12.30u en we trokken naar de super U voor wat inkopen te doen. We genoten in onze caravan van een heerlijke kaastafel met Frans brood en een glaasje wijn. Om alles een beetje te laten zakken deden we vanop de camping een wandelingetje naar zee, het strand was echter niet zo heel netjes en proper hier, heel veel zeewier. Daarna namen we de auto en trokken naar het dorpje Saint-Armel. Je kon er met de auto ook op een eilandje rijden , waar je dan eventueel met een veerpont kon oversteken naar Vannes. We hielden er ook halt bij een ander punt, van waaruit je naar een eilandje kon wandelen bij laag water. We hadden geluk en konden het eilandje Ile Tascon  met droge voeten bereiken. Het was deze dag weer zeer mooi en we hadden geen spijt dat we hier ook op verkenning zijn geweest.

Stany

19-10-2012, 20:20 geschreven door stany

We zetten vandaag onze reis weer verder. Het doel was om naar een meer zuidelijk deel van Bretagne, Golf van Morbihan, door te trekken.  Het werd een trip van ongeveer 230 km. Na een inpakbeurt in een goeie regenbui waren we weer aan ’t bollen. Gelukkig hield het na een poosje op met regenen zodat het zicht op de baan wat beter was. Op de middag hielden we halt om een boke te eten. Toen bracht onze auto ons tot in Vannes. Eerst moesten we weer grondig op zoek naar een megaparkeerplaats voor auto en caravan. Vrij vlug konden we ons voertuig stationeren. Yuna mocht mee de stad in. Een tiental jaren geleden hebben we deze stad al eens verkend. En uit ons geheugen wisten we dat deze stadskern een oud gedeelte had. En ja, hoor, je kan de stad via enkele oude poorten in en uit. Kleine smalle straatjes met vakwerkhuisjes kronkelen door mekaar. Leuke vitrines in oude stijl frissen dit stadsdeel op. Jammer genoeg was er in de straatjes veel kabaal want ze voerden op verschillende hoekjes en pleintjes herstellingen in het wegdek uit. Kleine bulldozers, grote accu’s en de straatwerkers zelf zorgden voor een enorm geroezemoes. Door deze straatwerken werden enkele straatjes afgesloten. Via een heel lieflijke jachthaven wandelden weer terug naar onze auto. Nu moesten we nog een 27 km verder rijden tot aan de camping. De nieuwe camping sprak me direct aan. Er waren mooie verharde weggetjes want na ons avontuur met de tractor, voel ik me veiliger op een camping met enig comfort. Deze keer blijven we hier maar 2 nachten en daarom hebben we de voortent niet opgesteld. Onze Yuna mag dan weer in haar eigen tentje slapen. Morgen gaan we de Golf van Morbihan wat uitvoeriger bekijken.

Linda

19-10-2012, 20:18 geschreven door stany

Hey,

Het is opmerkelijk hoe het hier in Bretagne kan waaien en regenen, ze noemen het niet voor niets het regengat van Frankrijk. Onze satelietschotel veranderd dan ook regelmatig van richting. Maar na wat denkwerk heb ik hiervoor een oplossing gevonden en moest nu op zoek gaan naar 4 vleugelmoeren M8 zodat ik de schotel rechtstreeks op mijn statief kan vastzetten, en dan… probleem opgelost. In de voormiddag hebben we het een beetje rustig aangedaan en aan onze vijver gebleven. Na de middag zijn we er dan op uitgetrokken. Hier in ons dorp is er een reusachtig golfterrein. Maar we hebben helaas geen tijd… We reden langs de kust en kwamen aan het meest Westelijk gelegen punt van Frankrijk, Point de Saint Mathieu. Er was een vuurtoren en een ruïne van een abdij gelegen. Heel mooi eigenlijk en indrukwekkend. Ik heb de indruk dat er op de landkaart vele namen verkeerd staan, vele plaatsjes zouden “waaaw mooi” en “keitof “moeten heten. De vele indrukken stapelen zich op in ons geheugen. Toen we terug in ons dorp kwamen zagen we dat ze een brico hadden, en ja hoor ik vond mijn 4 vleugelmoeren. Laat het nu maar waaien…

Stany

19-10-2012, 20:16 geschreven door stany

Onze dag begon in de vroege uurtjes al met een natte verrassing. Terwijl wij onze rugzak klaarmaakten om naar Brest te trekken, zag onze Yuna de kans om volledig geluidloos uit de voortent te ontsnappen. We wisten dadelijk waar we moesten zoeken. Ja, hoor, ze was de vijver op 15 m van onze tent ingedoken. Volop genietend ( brrr.. dat koude water) zwom ze triomfantelijk in het rond. Je had ze moeten zien. Wij vonden het minder fijn om een kletsnatte hond te moeten herbergen in onze voortent. Maar we gunden haar haar verzetje ook wel. Zwemmen doet ze enorm graag.
Met een beetje vertraging zijn we in Brest aangekomen. Op het stadsplan hadden we al gezien dat de straten vrij recht op mekaar stonden. Het deed ons een beetje denken aan een dambordpatroon. Uit ervaring weet je dan dat het meestal om een nieuwe of heropgebouwde stad gaat. En dat was ook zo. Hier en daar troffen we een gebouw aan dat enkele eeuwen had getrotseerd zoals een oude toren een een  groot fort. De rest van de oude stad was tijdens WO II helemaal verwoest.
Hoe goed ze ook hun best gedaan hebben om de stad weer op te bouwen, het ontbreekt er aan sfeer. In de hele stad vind je betonnen blokkendozen als woningen of kantoorruimte met weinig of geen verfraaiing. Gelukkig hadden ze wel oog voor het aanleggen van parkjes langsheen de stadomwalling. Daar was het heerlijk wandelen in het oktoberzonnetje. Vanop deze wallen hadden we een goed zicht op de havens van Brest. Maar ook de havens hadden niets pittoresks. En we hebben al heel wat haventjes gezien om mee te vergelijken, he.
Aan het eind van ons bezoek aan Brest kwamen we langs de ‘grote’ winkelstraat. Zelfs hier ontbrak het gezellige. Het was er gewoon allemaal te nieuw, te eigentijds en te modern.
Toen we weer aan de caravan kwamen was Yuna bijna opgedroogd.

16-10-2012, 18:45 geschreven door stany