Waaw, amaai, knap zeg. Wat was dat weer voor een prachtdag. Nadat we ons morgenritueel hadden beëindigd ,vertrokken we voor onze daguitstap die de campingbaas had voorgesteld. Wonder boven wonder keek Linda nog even haar mails na voor we vertrokken en onze Vava had een mailtje doorgestuurd, totaal onwetend, met een foto waar we vandaag zouden naartoe trekken. Saint-Emilion. Het bekende wijndorpje van de Bordeauxwijnen, dat hier zo’n 55km vandaan ligt. Maar eerst bezochten we een prachtig wijnchateau. Chateau Smith Haut Lafitte genaamd. Na een beetje zoeken hadden we het gevonden. Mensen wat was dat weer een mooi gebouw en prachtige streek errond. Met al die wijngaarden erom heen , zou je denken dat dit een wijngebied is. Haha. Men had er ook een boutique waar men kon kopen, helaas… dit is boven ons petje gerekend. Je kon er flessen kopen van 300 en 400€ maar ook van 3000 en 4000€. Zelfs de gewone flessen waren er zo vanaf 15€, maar die had je er niet veel. In een van de aanpalende gebouwtjes konden we er ook een vakman de houten vaten zien maken. Dat was wel leuk om te zien, hoor. Nadat we nog wat in die tuin hadden gewandeld verlieten we het domein en begaven ons naar een ander chateau, chateau La Louviere in Cadaujac. Dit was minder imposant dan het vorige, en na een vluchtige blik reden we verder. We zetten onze reis verder naar het dorpje Saint-Emilion. Het was ondertussen al 13.15u en we aten eerst onze boterhammetjes op. Nadien trokken we het dorpje in. Echt waar, een heel leuk oud dorpje met toffe huisjes en een oud klooster. Hier, in de vele wijnwinkels, kon je dus de echte grote wijnen kopen, die helaas ook niet voor ons zijn weggelegd. We konden zelfs op een prijslijst een fles Bordeaux Petrus zien van het jaar 1923. Prijskaartje: 10 000€ (Tienduizend, voor diegene die denken dat ik een nul teveel zou getypt hebben).Ik zou den bibber nogal hebben moest ik die mogen ontkurken en uitgieten. Moest er iemand zin hebben om een hoog bedrag op mijn rekening te zetten, zal ik er eentje gaan kopen om dan samen te degusteren. Nadat we het dorpje rond waren keerden we terug huiswaarts. Onderweg kochten we ook nog in een Chateau 5l bordeaux wijn “En Vrac” zoals ze dat hier noemen. Dat is rechtstreeks van de citern in ons bidonneke van 5l. Deze wijn kost maar 2.30€ de liter. En die vinden wij ook HEEL LEKKER. Rond 16u waren we thuis en kunnen dan wat uitrusten voor onze verplaatsing morgen.

Stany

25-10-2012, 17:38 geschreven door stany

Na het ontbijt was de ochtendnevel nog steeds niet opgeklaard. Het ging ook vandaag een warme dag worden. We gingen een rustdag inlassen , we waren eigenlijk een beetje moe ,want we hadden al wel elke dag iets gedaan de laatste dagen. In de voormiddag hielden we ons bezig met de was en Linda deed ondertussen wat van haar minihobbywerk terwijl ik wat heb opgezocht op de pc voor de volgende dagen. Het was dus snel middag. Na het eten hebben we even platte rust gehouden en zijn daarna op onze fietsen naar een tuincentrum gereden , hier een beetje verder. Linda wou is weten of het hier ook al zo’n kerstdrukte was in de tuinwinkels. En ja hoor, er was een afdeling met kerstbomen en kerststalletjes zoals bij ons met versieringen allerlei. Eigenlijk was het grappig , ik in korte broek en t shirt en dan al naar kerstgerief kijken. Toen we terug waren hebben we de auto genomen en zijn we naar de winkel gereden. Onze drankvoorraad moest aangevuld worden alsook nog enkele andere levensmiddelen. Toen we terug thuis kwamen was het al 16.30u en hebben we even kunnen skypen met onze twee jongens. Het is altijd tof om iets van het thuisfront te horen, he. Ze doen het blijkbaar heel goed alleen thuis, hopelijk mogen we binnen een paar maanden nog binnen. Haha. Daarna een lekkere pizza gegeten en dan om 18u ben ik beginnen kijken naar Anderlecht voetbal op tv. De eerste helft is nu gedaan. En nu schrijf ik snel dit tekstje voor jullie, zodat Linda dit seffes kan posten op onze blog. Zo dit was het dan voor vandaag.
Groetjes en tot morgen.

Stany.

24-10-2012, 20:14 geschreven door stany

Al van bij het begin van de dag was het zonnig. Heerlijk was dat na enkele natte weken. We twijfelden er dan ook niet aan om met de fiets naar Bordeaux te gaan. We moesten maar één weg volgen en dan zouden we aankomen in het centrum van de stad. Gelukkig was er een veilig fietspad langs het grootste gedeelte van het traject. Onze fietsen stalden we op het plein de la Victoire. Via een poort belandden we in de langste winkelstraat van Bordeaux. Je kon er over de koppen lopen. Wat moet dat over enkele weken niet zijn als de mensen op koopjesjacht gaan voor de feestdagen? Voor de grootse, imposante en monumentale kathedraal lag een gezellig pleintje. Het stadhuis bevond zich ook langs dit plein. Via gezellige straten in de historische binnenstad kwamen we aan op Place de la Bourse. Je kwam er ogen tekort. Grote klassieke gebouwen omringden het plein. Van hieruit had je al een mooi zicht op kades langs de Garonne. Maar we doken eerst weer de oude stad in om via pleintjes, shoppingcenter en monumenten aan te komen aan het Grand Théatre, het luxueuse Grand Hotel en het Maison du Vin. Ik vond het plein aan deze gebouwen heel weids maar onze reisbrochure vertelde ons dat achter de hoek het grootste plein van Europa, Place de Quiconces lag. Dat wou ik dan wel eens zien. Maar dat was net buiten een enorme kermis gerekend. De gehele oppervlakte was ingenomen door tientallen kermisattracties zodat het weidse zicht van dit plein niet echt waarneembaar was. Aan het aantal kramen en attracties te zien, kon je je wel voorstellen dat dit inderdaad een heel groot plein is. Zo kwamen we terug aan de kades. Ze zijn de laatste jaren helemaal heraangelegd zodat het een fijne wandel- en fietszone is geworden. In het volle zonnetje
volgden we de kades totdat we weer terug aan la Place de la Bourse kwamen. Nu was het tijd om een terrasje op te zoeken want in Bordeaux vertoeven zonder die goddelijke drank te proeven, lukte ons niet. Op de Place de Parlement vonden we een goed plekje op een zonovergoten terrasje. We bestelden er een half litertje ( we moesten nog terug met ons fietske) Bordeaux Superieure. Proost.
Dit was echt genieten. Zo’n zomerse dag eind oktober is een geschenk uit de hemel.

Linda

24-10-2012, 20:12 geschreven door stany

Vandaag stond er weer een doorreisdag op het programma. We reden nu verder naar het zuiden richting Bordeaux. Onderweg had ik weer mijn ogen opengetrokken om alle veranderingen in de natuur waar te nemen. Het is ongelooflijk hoe de natuur de voorbije drie weken veranderd is. We kunnen er niet meer buiten: het is nu volop herfst. De bomen vertonen nu alle gekende herfsttinten van goudgeel, roestbruin tot oranjerood. Sommige bomen zijn in één keer zelfs al hun blaadjes kwijt. De bloemen in de tuinen hebben hun mooiste tijd gehad maar sommige doen heel erg hun best om hun kleurenpracht nog even te bewaren. Hoe dichter we bij Bordeaux kwamen hoe talrijker de wijngaarden werden. Langs beide zijden van de weg strekten ze zich uit. Lange rechte rijen met druivenstruiken vormen grote en kleinere wijngaarden . De takken hebben nu nog hun blaadjes maar ook die beginnen van kleur te veranderen. Weldra gaan al die wijngaarden zich  in een geelgroene en roodbruine kleur baden. Ik kon ook kastelen met de bekendste Bordeauxwijnen in het landschap waarnemen. Misschien gaan we er wel eens eentje bezoeken.
De nieuwe camping lag op zo’n 9 km van Bordeaux. Als bij wonder was deze camping vrij druk bezet. Er zijn hier nog kampeerders die een bezoek willen brengen aan de grote stad. Maar er logeren ook een heleboel mensen die hier in de buurt werken of stages doen. Ze blijven hier tijdens de week en in ’t weekend gaan ze naar huis. Gek, he!

Linda

24-10-2012, 20:11 geschreven door stany

Goeie morgen,

Deze morgen stonden we op in een iet wat mistige omgeving. Na het ontbijt hebben we de fietsen op het fietsrek van de auto geplaatst en zijn we vertrokken naar de parking aan de voet van de brug om  Ile de Ré te gaan bezoeken. We namen er onze fietsen en begonnen aan onze trip over de brug, een lange brug die zich  in een boog van het vaste land naar het eiland nestelt. Een goed afgescheiden fietspad zorgde er voor dat we veilig arriveerden. We bekeken even de kaart en reden verder naar Sainte Marie de Ré. Het eiland is fietsvriendelijk en toverde mooie fietspaden doorheen haar natuur. Bossen, heide, je kon er lang rijden zonder iets tegen te komen. Heel tof. In het dorpje was niet veel te bezichtigen, het is immers zondag en de paar winkeltjes waren gesloten. Nadat we het dorpje bezocht hadden reden we verder richting de hoofdstad, Saint Martin de Ré. Weer via de prachtige fietswegen kwamen we aan de citadel van het stadje, de ingang. Het is vlak aan zee gelegen en we besloten om onze boterhammetjes te verorberen. Mooi uitzicht, zicht op zee. Nadien reden we door de ingangspoort van de citadel naar het centrum, je kan het al raden denk ik, weer was het “waaaw, wat is dat weer mooi hier”. Hier aan het haventje was er een gezellige drukte en waren de winkeltjes langs de kade open. We bemerkten ook meer toeristen is hier. Met de fiets aan de hand verkenden we het dorpje, ik was het slot van de fietsen vergeten, vandaar. Nadien trokken we langs de kustlijn verder terug naar La Flotte, om alzo langs La Rivedoux terug naar de brug te rijden. Daar aangekomen zagen we dat de mist zich had meester gemaakt van het water, we zagen het vaste land niet meer. We maakten er ’s avonds nog een gezellig avondje van met de herinneringen van de dag.

Stany

24-10-2012, 20:09 geschreven door stany

We legden vandaag weer wat kilometers af. We hebben Bretagne verlaten om naar de Vendée te trekken. De wegenkaart van Bretagne kunnen we nu wel opbergen. De volgende plek die we willen bezoeken is Ile de Ré. Dat is een eiland dat verbonden is met het vaste land door een lange brug. Een echte trekpleister dus. Stany had gisteren lang gezocht naar een geschikte camping. Zo kwam er een rit van 230 km op het menu. Een hele boterham, he. Ik probeer de reistijd meestal wat in te vullen met lezen of woordzoekers op te lossen maar natuurlijk ook met het verkennen van het voorbijflitsende landschap. Het is ongelooflijk hoeveel ronde punten we tegenkwamen vandaag. Je zou denken dat het wegenwerk in Frankrijk alleen uit ronde punten bestaat. De rotondes in de buurt van grote steden worden omringd door grote winkelketens. De Fransen houden ervan om hun winkels te bundelen in een ‘ centre commercial’. Bekende winkels, garages of eethuisjes komen geregeld terug. Leclerc, Decathlon, Mr. Bricolage, Citroën, Mc Donalds en Carrefour spannen zowat de kroon. Na al deze indrukken kwamen we aan onze voorziene camping. We kregen er minder goed nieuws te horen: de camping was overstroomd omdat het er 3 dagen onophoudelijk had geregend. We konden er niet terecht en Stany had zolang gezocht naar deze camping. We moesten nu ter plaatse verder zoeken. Intussen begon het ook weer te regenen. Spannend om op deze manier op zoek te gaan naar een slaapplekje. Bij het eerste kampeerterrein vingen we bot. Het had zijn deuren al gesloten. Onze tweede kans zagen we ook niet rooskleurig in want op een grote affiche aan de voorgevel van de camping stond: Chiens: non accepté. Na wat overleg mochten we toch op de camping met Yuna. We waren trouwens de enige klanten. Dan zie je al eens iets door de vingers als campingbaas! ’s Avonds vernamen we dat Lourdes ook helemaal overstroomd was. Een lichte paniek maakte zich van ons meester want wij zouden eind volgende week naar Lourdes doorreizen. We houden het nog even in beraad.

Linda

24-10-2012, 20:07 geschreven door stany

We legden vandaag weer wat kilometers af. We hebben Bretagne verlaten om naar de Vendée te trekken. De wegenkaart van Bretagne kunnen we nu wel opbergen. De volgende plek die we willen bezoeken is Ile de Ré. Dat is een eiland dat verbonden is met het vaste land door een lange brug. Een echte trekpleister dus. Stany had gisteren lang gezocht naar een geschikte camping. Zo kwam er een rit van 230 km op het menu. Een hele boterham, he. Ik probeer de reistijd meestal wat in te vullen met lezen of woordzoekers op te lossen maar natuurlijk ook met het verkennen van het voorbijflitsende landschap. Het is ongelooflijk hoeveel ronde punten we tegenkwamen vandaag. Je zou denken dat het wegenwerk in Frankrijk alleen uit ronde punten bestaat. De rotondes in de buurt van grote steden worden omringd door grote winkelketens. De Fransen houden ervan om hun winkels te bundelen in een ‘ centre commercial’. Bekende winkels, garages of eethuisjes komen geregeld terug. Leclerc, Decathlon, Mr. Bricolage, Citroën, Mc Donalds en Carrefour spannen zowat de kroon. Na al deze indrukken kwamen we aan onze voorziene camping. We kregen er minder goed nieuws te horen: de camping was overstroomd omdat het er 3 dagen onophoudelijk had geregend. We konden er niet terecht en Stany had zolang gezocht naar deze camping. We moesten nu ter plaatse verder zoeken. Intussen begon het ook weer te regenen. Spannend om op deze manier op zoek te gaan naar een slaapplekje. Bij het eerste kampeerterrein vingen we bot. Het had zijn deuren al gesloten. Onze tweede kans zagen we ook niet rooskleurig in want op een grote affiche aan de voorgevel van de camping stond: Chiens: non accepté. Na wat overleg mochten we toch op de camping met Yuna. We waren trouwens de enige klanten. Dan zie je al eens iets door de vingers als campingbaas! ’s Avonds vernamen we dat Lourdes ook helemaal overstroomd was. Een lichte paniek maakte zich van ons meester want wij zouden eind volgende week naar Lourdes doorreizen. We houden het nog even in beraad.

Linda

22-10-2012, 19:52 geschreven door stany

Heykes,

Rond 08.15u werden we wakker. Langzaam ontwaken en de tafel dekken. Helaas, we moesten nog tot 09u wachten op onze croissants en rozijnenkoek die we besteld hadden op de camping. Het wachten werd beloond, want ze waren heerlijk. De receptioniste van de camping had haar streek goed aangeprijsd, daarom hadden we gisteren besloten om er een dagje bij te doen. We bestudeerden de kaart met haar kanttekingen even en we waren weg. We bezochten het uiterste puntje waar het water van de oceaan in de golf de Morbihan binnenvloeidt, namelijk Port Navalo. Er was ook de wekelijkse markt. Als er tien kramen stonden was het veel. Maar er stond ook een oesterkraam en de man was zo vriendelijk om er zes te openen voor ons ,zodat we lekker ter plaatse konden opsmullen. 6 Oesters voor 1.60€. Daarna trokken we verder naar Port Crouesty, een gezellig havendorpje waar we langs de winkeltjes kuierden, Yuna genoot er ten volle van. Opmerkelijk waren hier ook weer de vele vakantiewoningen en appartementen die met gesloten luiken stilzwijgend stonden te wachten op de volgende vakanties. Het was al 12.30u en we trokken naar de super U voor wat inkopen te doen. We genoten in onze caravan van een heerlijke kaastafel met Frans brood en een glaasje wijn. Om alles een beetje te laten zakken deden we vanop de camping een wandelingetje naar zee, het strand was echter niet zo heel netjes en proper hier, heel veel zeewier. Daarna namen we de auto en trokken naar het dorpje Saint-Armel. Je kon er met de auto ook op een eilandje rijden , waar je dan eventueel met een veerpont kon oversteken naar Vannes. We hielden er ook halt bij een ander punt, van waaruit je naar een eilandje kon wandelen bij laag water. We hadden geluk en konden het eilandje Ile Tascon  met droge voeten bereiken. Het was deze dag weer zeer mooi en we hadden geen spijt dat we hier ook op verkenning zijn geweest.

Stany

19-10-2012, 20:20 geschreven door stany

We zetten vandaag onze reis weer verder. Het doel was om naar een meer zuidelijk deel van Bretagne, Golf van Morbihan, door te trekken.  Het werd een trip van ongeveer 230 km. Na een inpakbeurt in een goeie regenbui waren we weer aan ’t bollen. Gelukkig hield het na een poosje op met regenen zodat het zicht op de baan wat beter was. Op de middag hielden we halt om een boke te eten. Toen bracht onze auto ons tot in Vannes. Eerst moesten we weer grondig op zoek naar een megaparkeerplaats voor auto en caravan. Vrij vlug konden we ons voertuig stationeren. Yuna mocht mee de stad in. Een tiental jaren geleden hebben we deze stad al eens verkend. En uit ons geheugen wisten we dat deze stadskern een oud gedeelte had. En ja, hoor, je kan de stad via enkele oude poorten in en uit. Kleine smalle straatjes met vakwerkhuisjes kronkelen door mekaar. Leuke vitrines in oude stijl frissen dit stadsdeel op. Jammer genoeg was er in de straatjes veel kabaal want ze voerden op verschillende hoekjes en pleintjes herstellingen in het wegdek uit. Kleine bulldozers, grote accu’s en de straatwerkers zelf zorgden voor een enorm geroezemoes. Door deze straatwerken werden enkele straatjes afgesloten. Via een heel lieflijke jachthaven wandelden weer terug naar onze auto. Nu moesten we nog een 27 km verder rijden tot aan de camping. De nieuwe camping sprak me direct aan. Er waren mooie verharde weggetjes want na ons avontuur met de tractor, voel ik me veiliger op een camping met enig comfort. Deze keer blijven we hier maar 2 nachten en daarom hebben we de voortent niet opgesteld. Onze Yuna mag dan weer in haar eigen tentje slapen. Morgen gaan we de Golf van Morbihan wat uitvoeriger bekijken.

Linda

19-10-2012, 20:18 geschreven door stany

Hey,

Het is opmerkelijk hoe het hier in Bretagne kan waaien en regenen, ze noemen het niet voor niets het regengat van Frankrijk. Onze satelietschotel veranderd dan ook regelmatig van richting. Maar na wat denkwerk heb ik hiervoor een oplossing gevonden en moest nu op zoek gaan naar 4 vleugelmoeren M8 zodat ik de schotel rechtstreeks op mijn statief kan vastzetten, en dan… probleem opgelost. In de voormiddag hebben we het een beetje rustig aangedaan en aan onze vijver gebleven. Na de middag zijn we er dan op uitgetrokken. Hier in ons dorp is er een reusachtig golfterrein. Maar we hebben helaas geen tijd… We reden langs de kust en kwamen aan het meest Westelijk gelegen punt van Frankrijk, Point de Saint Mathieu. Er was een vuurtoren en een ruïne van een abdij gelegen. Heel mooi eigenlijk en indrukwekkend. Ik heb de indruk dat er op de landkaart vele namen verkeerd staan, vele plaatsjes zouden “waaaw mooi” en “keitof “moeten heten. De vele indrukken stapelen zich op in ons geheugen. Toen we terug in ons dorp kwamen zagen we dat ze een brico hadden, en ja hoor ik vond mijn 4 vleugelmoeren. Laat het nu maar waaien…

Stany

19-10-2012, 20:16 geschreven door stany

Onze dag begon in de vroege uurtjes al met een natte verrassing. Terwijl wij onze rugzak klaarmaakten om naar Brest te trekken, zag onze Yuna de kans om volledig geluidloos uit de voortent te ontsnappen. We wisten dadelijk waar we moesten zoeken. Ja, hoor, ze was de vijver op 15 m van onze tent ingedoken. Volop genietend ( brrr.. dat koude water) zwom ze triomfantelijk in het rond. Je had ze moeten zien. Wij vonden het minder fijn om een kletsnatte hond te moeten herbergen in onze voortent. Maar we gunden haar haar verzetje ook wel. Zwemmen doet ze enorm graag.
Met een beetje vertraging zijn we in Brest aangekomen. Op het stadsplan hadden we al gezien dat de straten vrij recht op mekaar stonden. Het deed ons een beetje denken aan een dambordpatroon. Uit ervaring weet je dan dat het meestal om een nieuwe of heropgebouwde stad gaat. En dat was ook zo. Hier en daar troffen we een gebouw aan dat enkele eeuwen had getrotseerd zoals een oude toren een een  groot fort. De rest van de oude stad was tijdens WO II helemaal verwoest.
Hoe goed ze ook hun best gedaan hebben om de stad weer op te bouwen, het ontbreekt er aan sfeer. In de hele stad vind je betonnen blokkendozen als woningen of kantoorruimte met weinig of geen verfraaiing. Gelukkig hadden ze wel oog voor het aanleggen van parkjes langsheen de stadomwalling. Daar was het heerlijk wandelen in het oktoberzonnetje. Vanop deze wallen hadden we een goed zicht op de havens van Brest. Maar ook de havens hadden niets pittoresks. En we hebben al heel wat haventjes gezien om mee te vergelijken, he.
Aan het eind van ons bezoek aan Brest kwamen we langs de ‘grote’ winkelstraat. Zelfs hier ontbrak het gezellige. Het was er gewoon allemaal te nieuw, te eigentijds en te modern.
Toen we weer aan de caravan kwamen was Yuna bijna opgedroogd.

16-10-2012, 18:45 geschreven door stany

Hallo,

Het is weer zover, vandaag breken we weer alles af en we verhuizen, we zijn precies zigeuners die op de vlucht zijn, haha. Maar naar waar vluchten we dan??? Wie weet dat he…wij ook niet. We zoeken enkele plaatsjes op en daarna zien we wel weer. Het afbreken gebeurt al vlotjes en het opstellen van onze wintertent gebeurt al in minder dan een uurtje, we zijn goed op elkaar ingespeeld. We reden naar Plouarzel, een klein dorpje op zo’n 20km van Brest. Toen we op de camping arriveerden, geloofden we onze ogen niet… helemaal alleen aan een prachtige vijver. Enkel een klein probleempje met de elektriciteit. De paal met 8 stopcontacten deed het niet. Dan maar de auto in en een km teruggereden waar de campingeigenaars wonen. Het zijn oudere mensen. De vrouw kon me niet helpen maar ze ging haar man halen die ergens op zijn landerijen aan het werken was. Snel kwam hij aangereden met zijn tractor en met een grote verlengdraad kregen we stroom met 20amp erop. (een grote luxe, als je weet dat het normaal maar 6 of 10amp is). Hij hielp  ons zelfs ook even de tent mee opzetten want er stond veel wind. We genoten nog van onze namiddag en de avond viel snel. Plots begon het harder te waaien en te regenen, zodat van tv kijken niet veel in huis kwam. De schotel verdraaide zich steeds een beetje en kon geen signaal meer ontvangen. Rond 22u ging de kleine storm een beetje liggen en kon ik hem terug positioneren, zodat we nog een beetje van ons programma konden bekijken. Rond 23u de lichtjes uit en bedje in.

Stany

16-10-2012, 18:44 geschreven door stany

Met kletterende regen op de achtergrond zaten we gezellig aan de ontbijttafel. Lekkere minicroissantjes, minirozijnenkoekjes en minichocoladebroodjes hadden we zorgvuldig opgewarmd tot ze weer heerlijk knapperig waren. Een taske koffie en thee deed ons weer helemaal op onze positieven komen na onze fikse wandeling van gisteren. Vandaag was het zondag dus associeerden we dat met rustdag want onze spieren en voeten konden wel wat rust gebruiken.
Ik vond het heel plezierig om wat verder te werken aan mijn borduurwerk. Uitgerust met loepe, schaartje, supermooi patroon, naald en kleurig borduurgaren kon ik volop aan de slag. Stany had van de vrije tijd gebruik gemaakt om onze trip al wat verder te plannen. Hij was uitgerust met landkaarten, campingboekje, pen en papier. Het wordt steeds wat moeilijker om campings te vinden die nog open zijn maar mijn goede speurneus heeft er al weer enkele gevonden zodat we de volgende 2 weken weer verder kunnen.
Om het met ons tweetjes ’s zondags extra gezellig te maken hebben we vandaag een fondueke gedaan. Ja, ja, we zijn in ons caravan goed voorzien van allerlei keukenmateriaal. Deze bijzondere ‘feestmomentjes’ maken onze vakantie compleet.

Linda

16-10-2012, 18:40 geschreven door stany

Hoikes,

Vanmorgen ging onze wekker om 07.30u, we moesten snelller zijn dan gisteren of we zagen onze boot weer vanachter… Alles was eigenlijk beter voorbereid dan gisteren ook hoor, snel ontbijten, wassen en vertrekken. Het regende goed bij ons vertrek en we besloten om Yuna thuis te laten. We hadden nu ongeveer een half uurtje speling als we aan de boot toekwamen in l’Arcouest. We wilden een speciaal ticket kopen om na de middag nog een boottocht rond het eiland Ile de Brehat te maken. Helaas dat kon niet op dit moment, omdat ze niet wisten of er wel volk ging zijn. Ik moest bellen om 14.15u om dan eventueel bevestiging hiervan te krijgen en dan konden we tickets kopen op de boot zelf. We namen de boot van 09.30u en een kwartiertje later meerden we keurig aan op het eiland. Onze regenbroeken, die we aan de auto nog snel hadden aangetrokken, konden we terug uitdoen, de regen was weg. Het eerste wat we tegenkwamen waren toeristen met een koffer die de boot naar het vaste land terugnamen, na een nachtje op het hotel aan de haven. En waren ook een souvenierwinkeltje en een café. En twee fietsverhuurzaken. We vervolgden onze weg om het eiland te verkennen. Het eiland is verdeeld in twee stukken en je kan maar langs één weggetje naar het andere deel. Het was opmerkelijk hoe smal de straatjes er waren. Maar buiten een paar tractors met een remorque erachter zie je hier helemaal geen wagens. Plots verschoten we. Raar maar waar, er was een rusthuis waar we oude van dagen hun ontbijt zagen verorberen. We kwamen enkele mensen tegen op de fiets die stokbroden en meer winkelwaren bij hadden. Ze hadden dit gekocht in het enige supermarktje op het dorpsplein, waar ook nog een café en een paar restaurantjes waren. We zetten onze weg verder en kwamen aan de school van het eiland. Er waren twee klasjes met respectievelijk 17 en 18 leerlingen. De ene klas had een juf en de andere een meester. We stelden ons de nodige vragen en vervolgden onze weg. Het was enig mooi, die verschillende huizen en natuur. Bijna aan het verste punt gekomen, kon ik het niet laten om een inwoonster de nodige vragen te stellen i.v.m. het eiland. De kindjes werden er met de tractor en trammetje ’s morgens op gehaald om naar school te gaan. Er leefden in de winter 250 mensen op het eiland en in de zomer 5000. Dus vele huizen waren eigenlijk een tweede verblijf. Van die 250 vaste inwoners gaan er veel op het vaste land werken en de andere werken op het eiland zelf. Ze onderhouden (en worden hiervoor betaald) de woningen van de mensen die na de zomer vertrekken. Er was ook een transport goederenboot die af en toe komt, dit voor al het huishoudelijke, ijskasten, diepvries enz. De eilandbewoners moeten dit dan kopen op het vaste land en kunnen dit dan laten leveren. Je ziet dat dit dan toch allemaal wat organisatie nodig heeft ook. We dankten de vrouw voor haar uitleg en gingen naar de vuurturen PAON, het uiterste puntje van het eiland. Een heel mooi uitzicht. Dan weer verder, het eiland biedt echt overal een ander uitzicht, een baai met een haventje, een citadel,een camping, enz. Moe en voldaan konden we dan toch om 14.45u een tocht van 14km maken rond het eiland. Dit gaf ons dan een andere kijk op wat we eerder verkend hadden. Om 16u namen we de boot naar het vaste land en keerden we huiswaarts. We denken toch dat we vandaag zo rond de 16  km hebben gewandeld. ’s Avonds hebben we eens frietjes gebakken, ze smaakten heerlijk, we zijn en blijven nog echte Vlamingen, he.

Stany

14-10-2012, 14:59 geschreven door stany

Vandaag wilden we het eiland Brehat bezoeken. Om 9.30u konden we de boot nemen om dan de hele dag te kunnen rondkuieren. Net toen we uitstapten uit de auto zagen we de boot vertrekken. Aan de betaalbalie merkten we dat de volgende boot pas om 12.00u vertrok. Jammer, maar dan zouden we nooit het hele eiland kunnen rondtrekken. Vrij snel namen we de beslissing om dan vandaag naar Ploumanach te rijden. Da’s een kuststadje op zo’n 50 km vanaf de plek waar we waren. We hebben ons helemaal niet beklaagd over dat ritje. In Ploumanach is de kust voorzien van roze granietsteen. Deze grote roze rotsblokken liggen in alle formaties verspreid langs het strand. De kleurencombinatie van de zee en de reuzestenen is onbeschrijflijk. Je weet echt niet waar je eerst moet kijken. In de vorm van de stenen herken je een eend, een reuzegrote oester, een walvis of een gezicht. Via een aangelegd paadje kan je een 3-tal kilometer het wonderlijke strand volgen. We genoten met volle teugen. We kregen af en toe gezelschap van de zon, van een regenboog en ook af en toe van een lekje regen. In de buurt van onze auto hebben we gepicknickt om daarna langs de terugweg te stoppen in Perros Quirec. Dit stadje sprak ons minder aan. Maar we hielden ook halt in Paimpol en daar maakten we een wandeling langs lieflijk oude straatjes. Er waren geen speciale monumenten maar het was er gewoon sfeervol om langs het jachthaventje weer terug in de straatjes te verdwijnen.

Terug op de camping hebben we gebruik gemaakt van het overdekte zwembad. Het water voelde heel koud aan maar na een paar baantjes zwemmen begon ons lichaam zich aan te passen aan de temperatuur van het water. Toch was de warme douche achteraf meer dan welkom. Heerlijk terug opgewarmd konden we nog even in het zonnetje zitten. Daar spraken we af dat we morgenvroeg weer op stap gaan naar ïle de Brehat. We zullen deze keer onze wekker zetten.

Linda

14-10-2012, 14:55 geschreven door stany

Hey hallo,

Vandaag hebben we weer een rit , een move gedaan. Neen, niet een rit van de Tour de France, maar eigenlijk komt het er wel op neer he. We zijn opgestaan en de hemel was met plekken open, waardoor een blauwe lucht te zien was. We moesten niet dringend van onze plaats af, wat wilt ge, we staan er bijna alleen. Gisteren hadden we kennis gemaakt met een Engelsman, ik had hem gevraagd om een foto van ons te maken voor onze caravan.  We hebben er gepraat over Linda haar kindjes in school en blijkbaar gaat het er in Engeland ook zo een beetje aan toe, veel te weinig geld en middelen, net zoals bij ons. Hij en zijn vrouw waren heel enthousiast over Linda haar hobby. Ze was minimuizen aan het breien.

De rit ging van Pontorson naar Lanloup, zo’n 140km. We zullen van hieruit naar Ile de Brehat gaan en nog een andere uitstap doen dat die Belgen uit Mol hadden gezegd. Toen we op onze nieuwe camping aankwamen, hebben we eerst gegeten en daarna ons gesetteld. Toen zijn we naar de winkel geweest en daarna hebben we op de camping een powerpoint gekregen om “U” tegen te zeggen. Foto’s over  de verschillende dorpjes en kuststreken hier in de omgeving. Nadien ne goeien aperitief en avondmaal. Seffes gaan we dit posten op onze blog, we hebben hier een uurtje gratis internet per dag, en als het internet het toelaat is dit dan wel voldoende om jullie op de hoogte te houden van onze reis. Helaas hebben we vandaag ook geen foto’s genomen, maar niet getreurd, morgen gaan we op uitstap hoor.

Groetjes Stany.

11-10-2012, 18:54 geschreven door stany

Vandaag was het extra spannend voor ons. We hadden het bezoek van de Mont-Saint-Michel uitgesteld tot vandaag in de hoop dat we het eeuwenoude eiland zonder regen konden bezoeken. En onze wens is uitgekomen. We wachtten ’s morgens tot de miezerige regen ophield. We fietsten langs rustige smalle weggetjes naar de Mont-Saint-Michel. Al vanop enkele kilometers konden we de reusachtige abdij zien oprijzen. Onze fietsen moesten we stallen aan het begin van de dijk. Vandaar bracht een pendelbus ons naar de ingang. Door een grote poort geraakten we binnen in de middeleeuwse stad. Het eerste straatje is bezaaid met winkeltjes, restaurants en hotels. Het is er best gezellig kuieren langs huisjes in de karakteristieke bouwstijl van weleer. Van daaruit geraakten we op de omwalling. Hier had je een schitterend uitzicht op de baai. Het water stond laag zodat het zeeslib, veel zand en grasvelden vrij waren. Het moet ook machtig zijn als de zee tot aan de rots komt. Via trappen kwamen we aan de ingang van de abdij. Zelfs als je er vlak voor staat is het een imposant gebouw dat een knap staaltje van bouwtechniek weergeeft. Het is immers gebouwd op een rots. Via kleine steegjes kwamen we aan een pleintje. We zochten een plekje om onze bokes op te eten. Vele mussen en zelfs een zeemeeuw waren heel geïnteresseerd in ons middagmaal. Ik kan het dan niet laten om een stukje te gooien naar die bedelende vogeltjes. Allemaal tegelijk leken ze het stukje op te merken en vlogen in een fractie van een seconde op een grote hoop er naartoe. Een heel schouwspel. Met ons buikje goed gevuld kwamen we langs weer andere trappen aan een kleinere parochiekerk. Achter de kerk lag nog een klein kerkhof met enkele oude graven. Nissen, poortjes en stenen weggetjes wisselen mekaar af. Omdat het hoogseizoen nu voorbij is, konden we in alle rust alle mooie plekjes verkennen. We hoefden helemaal niet over de koppen te lopen. Na een poosje kwamen we weer terug in de hoofdstraat met de vele winkeltjes, geurende kraampjes en restaurants. De bus bracht ons weer naar onze fietsen. We keken nog even achterom naar de enorme rots met zijn mooie bouwwerken en zetten weer koers naar onze caravan.

Aan de caravan genoten we buiten nog van een namiddagdrankje. Kan het nog beter?

’s Avonds reden we met de auto nog even terug naar de Mont-Saint-Michel. We waren benieuwd hoe hij er uitzag bij nacht. De abdij is dan mooi verlicht. We hadden Yuna mee zodat die nog kon genieten van een avondwandelingetje. We hadden zeker geen spijt van ons avonduitstapje.

Linda

11-10-2012, 09:38 geschreven door stany

Hier zijn we weer…

We zijn weer opgestaan met regen, het zal hier de streek zijn denk ik. Maar dat laat ons humeur niet zakken hoor, regen of niet, we komen niet naar huis… we gaan door…

We vertrokken rond 10u voor onze uitstap. We reden eerst zo’n kleine 50km verder tot het dorpje Cancale. Op de computer hadden we thuis al enige info gevonden. Het is een klein vissersdorpje dat bekend staat om zijn oesters. We parkeerden de wagen en verkenden in de regen even het centrum. Niet zo heel groot maar doch knus. Daarna zakten we te voet af naar Port la Houl, we wisten dat er daar het hele jaar door,elke dag, een oestermarktje was. We vonden het snel en er stonden 5 kraampjes met verschillende oesters. Ze werden elke dag ‘s morgens vers geplukt en om 8.30u gingen de kraampjes open. Bekijk de foto’s maar even, dan zie je het. Het was 11u en we kochten daar 6 oesters die voor ons werden opengemaakt en werden geserveerd op een bord met een halve citroen. Het koste amper 3.25€. dit was echt leuk, enkel een glaasje bubbels ontbrak eraan…

Daarna reden we naar Point de Grouin , het uiterste punt dat uitzicht gaf op zee. We werden er getrakteerd op een mooi panorama. Het is opmerkelijk hoe een paar km het uitzicht telkens kan veranderen in de natuur. Het was middag geworden en we reden terug naar Port la Houl. We hadden er een tof restaurantje gevonden. Het voorgerechtje bestond uit coquiles Saint Jacques , gevolgd door een stuk zalm met groene asperges en als dessert poire d’Hélène. Denk hierbij een goed flesje Muscadet wijn bij en we waren weer als God in Frankrijk. Plots hoorden we ook dat de mensen naast ons Nederlands praatten , ze waren van Mol. Ze hebben ons nog enkele leuke plaatsnamen gegeven en we vertrokken.

Onze weg vervolgde zich 15 km verder naar Saint-Malo. Het zeeroversdorp. Onze zoon Tom komt hier elk jaar met school op Bretagnereis, dus moesten we zeker en vast weten wat hij hier zoal kwam zien. We parkeerden op zo’n km van het centrum en via een dijk langs de zee belandden we aan het centrum. Het is een oud centrum in een omwalling van een fort. Prachtig. We namen langs rechts de omwalling die ons rond het centrum voerde en ons mooie uitzichten gaf over zee. Het weer was iets opgeklaard en de regen was verdwenen. Aan de haven namen we de afslag binnenstad, heel  knus en pittoresk en natuurlijk ook vele souvenirswinkeltjes met hoogst waarschijnlijk Chinese en Koreaanse makelij producten.

Van Tom hadden we ook gehoord dat ze gingen zwemmen in zee in het dorpje daarnaast in Dinard. We hadden het ook al opgezocht thuis en er waren mooie oude geklasseerde huizen op de rotsen uit de Belle Epoque periode. We deden er een kleine wandeling langs de rotsen langs de zee, en weerom liet de natuur ons achter elke bocht iets nieuws ontdekken. Ook de omkleedhokjes op de dijk deden ons eigenlijk aan vroeger denken, waar de dames in hun grote rokken dan de zee introkken. Een beetje fantasie en je ziet het zo voor je.

De terugrit verliep vlekkeloos en we genoten thuis verder van onze prachtig dag en dommelden nadien zachtjes in ons warme bedje in.

Stany

10-10-2012, 10:33 geschreven door stany

Heleba,

Dag vrienden ,zoals jullie al vernamen zijn we gisteren afgezakt richting Mont-Saint-Michel. Gisteren avond is het hier zachtjes beginnen regenen en toen we vanmorgen opstonden was het nog bezig. In de voormiddag hebben we ons rustig bezig gehouden in en rond onze caravan. We genoten ook van het zeer goed werkende internet ,zelfs vanuit onze voortent of in de caravan. Dat is ook eens leuk , zodat je nog eens wat kan opzoeken en kan skypen met het thuisfront. Na de middag even met de auto naar de winkel gereden om de nodige levensbehoevende inkopen te doen. Ne mens moet eten he. Toen het rond 16u wat over was, zijn we met Yuna nog een dorpswandeling gaan maken. Het dorp Pontorson ligt hier op zo’n 1 km van de camping. De avond passeerde verder rustig. Vandaag hebben we helaas geen foto’s gemaakt.

Stany

10-10-2012, 10:31 geschreven door stany

Ook op vakantie moeten er soms beslissingen genomen worden en vandaag was dat nodig. De camping waarop we verblijven hebben we al beschreven maar het lijkt elke dag nog erger te worden. De camping is echt verwaarloosd en daarmee is alles gezegd. We wilden hier niet nog een nacht logeren. Wel stond er nog een bezoekje naar de kuststad Granville op het programma. We waren vroeg uit de veren zodat we tijdig naar de geplande locatie konden vertrekken. Gelukkig maar want we hebben er een prachtige wandeling gemaakt via een promenade die zich uitstrekte langs de landtong van Granville. Zelfs het zonnetje vergezelde ons geregeld. We hadden een mooi uitzicht over het Kanaal. De Saint Mont Michel konden we niet zien maar van een ander eilandje konden we de contouren goed waarnemen.  Het paadje veranderde van een brede wandelweg in een smal dalend en dan weer stijgend weggetje met trapjes. Een heel klimwerk dat werd afgewisseld met het ontwijken van plassen en glibberige keien. Yuna maakt het er niet gemakkelijker op met haar trek- en duwwerk. Via de jachthaven en de vissershaven kwamen we weer in de stad zelf terecht. Ondanks dat de winkels er ’s zondags ook dicht zijn, kuierden we via de winkelstraten weer naar de auto terug. Op de camping gingen we dadelijk aan het werk om zo gauw mogelijk te kunnen vertrekken van deze waardeloze camping. Maar we hadden op één ding niet gerekend. De combinatie van het regenweer van vorige dag en nacht en het grasveld zonder verharde wegen zorgde er voor dat onze auto met caravan wegslipte in het drassige weiland. We probeerden om rubberen matjes onder de wielen te leggen zonder zichtbaar resultaat. Dan maar navragen bij de campingeigenaar ( campingboer). Hij stelde voor om ons met zijn tractor te depanneren. Zo gezegd zo gedaan. Stany moest wel de tractor helpen starten want de batterij deed het niet. Na wat trekwerk kwam onze auto en caravan toch op de juiste weg. We zijn ons er wel van bewust dat tijdens onze reis niet alles van een leien dakje zal lopen maar we waren heel erg opgelucht toen onze volgende camping in Pontorson een paradijsje leek te zijn. Er zijn hier nette propere douches, frisse toiletten en er speelt zelfs muziek doorheen het hele sanitair. Er logeren hier ook diertjes maar ze hebben een degelijk hok en een mooie afbakening. We zijn tevreden dat we beslisten om eerder dan voorzien de spookcamping te verlaten. Een gevoel van veiligheid en hygiëne is onontbeerlijk voor ons.  

Linda

08-10-2012, 14:39 geschreven door stany