Vandaag wilden we het eiland Brehat bezoeken. Om 9.30u konden we de boot nemen om dan de hele dag te kunnen rondkuieren. Net toen we uitstapten uit de auto zagen we de boot vertrekken. Aan de betaalbalie merkten we dat de volgende boot pas om 12.00u vertrok. Jammer, maar dan zouden we nooit het hele eiland kunnen rondtrekken. Vrij snel namen we de beslissing om dan vandaag naar Ploumanach te rijden. Da’s een kuststadje op zo’n 50 km vanaf de plek waar we waren. We hebben ons helemaal niet beklaagd over dat ritje. In Ploumanach is de kust voorzien van roze granietsteen. Deze grote roze rotsblokken liggen in alle formaties verspreid langs het strand. De kleurencombinatie van de zee en de reuzestenen is onbeschrijflijk. Je weet echt niet waar je eerst moet kijken. In de vorm van de stenen herken je een eend, een reuzegrote oester, een walvis of een gezicht. Via een aangelegd paadje kan je een 3-tal kilometer het wonderlijke strand volgen. We genoten met volle teugen. We kregen af en toe gezelschap van de zon, van een regenboog en ook af en toe van een lekje regen. In de buurt van onze auto hebben we gepicknickt om daarna langs de terugweg te stoppen in Perros Quirec. Dit stadje sprak ons minder aan. Maar we hielden ook halt in Paimpol en daar maakten we een wandeling langs lieflijk oude straatjes. Er waren geen speciale monumenten maar het was er gewoon sfeervol om langs het jachthaventje weer terug in de straatjes te verdwijnen.

Terug op de camping hebben we gebruik gemaakt van het overdekte zwembad. Het water voelde heel koud aan maar na een paar baantjes zwemmen begon ons lichaam zich aan te passen aan de temperatuur van het water. Toch was de warme douche achteraf meer dan welkom. Heerlijk terug opgewarmd konden we nog even in het zonnetje zitten. Daar spraken we af dat we morgenvroeg weer op stap gaan naar ïle de Brehat. We zullen deze keer onze wekker zetten.

Linda

14-10-2012, 14:55 geschreven door stany

Hey hallo,

Vandaag hebben we weer een rit , een move gedaan. Neen, niet een rit van de Tour de France, maar eigenlijk komt het er wel op neer he. We zijn opgestaan en de hemel was met plekken open, waardoor een blauwe lucht te zien was. We moesten niet dringend van onze plaats af, wat wilt ge, we staan er bijna alleen. Gisteren hadden we kennis gemaakt met een Engelsman, ik had hem gevraagd om een foto van ons te maken voor onze caravan.  We hebben er gepraat over Linda haar kindjes in school en blijkbaar gaat het er in Engeland ook zo een beetje aan toe, veel te weinig geld en middelen, net zoals bij ons. Hij en zijn vrouw waren heel enthousiast over Linda haar hobby. Ze was minimuizen aan het breien.

De rit ging van Pontorson naar Lanloup, zo’n 140km. We zullen van hieruit naar Ile de Brehat gaan en nog een andere uitstap doen dat die Belgen uit Mol hadden gezegd. Toen we op onze nieuwe camping aankwamen, hebben we eerst gegeten en daarna ons gesetteld. Toen zijn we naar de winkel geweest en daarna hebben we op de camping een powerpoint gekregen om “U” tegen te zeggen. Foto’s over  de verschillende dorpjes en kuststreken hier in de omgeving. Nadien ne goeien aperitief en avondmaal. Seffes gaan we dit posten op onze blog, we hebben hier een uurtje gratis internet per dag, en als het internet het toelaat is dit dan wel voldoende om jullie op de hoogte te houden van onze reis. Helaas hebben we vandaag ook geen foto’s genomen, maar niet getreurd, morgen gaan we op uitstap hoor.

Groetjes Stany.

11-10-2012, 18:54 geschreven door stany

Vandaag was het extra spannend voor ons. We hadden het bezoek van de Mont-Saint-Michel uitgesteld tot vandaag in de hoop dat we het eeuwenoude eiland zonder regen konden bezoeken. En onze wens is uitgekomen. We wachtten ’s morgens tot de miezerige regen ophield. We fietsten langs rustige smalle weggetjes naar de Mont-Saint-Michel. Al vanop enkele kilometers konden we de reusachtige abdij zien oprijzen. Onze fietsen moesten we stallen aan het begin van de dijk. Vandaar bracht een pendelbus ons naar de ingang. Door een grote poort geraakten we binnen in de middeleeuwse stad. Het eerste straatje is bezaaid met winkeltjes, restaurants en hotels. Het is er best gezellig kuieren langs huisjes in de karakteristieke bouwstijl van weleer. Van daaruit geraakten we op de omwalling. Hier had je een schitterend uitzicht op de baai. Het water stond laag zodat het zeeslib, veel zand en grasvelden vrij waren. Het moet ook machtig zijn als de zee tot aan de rots komt. Via trappen kwamen we aan de ingang van de abdij. Zelfs als je er vlak voor staat is het een imposant gebouw dat een knap staaltje van bouwtechniek weergeeft. Het is immers gebouwd op een rots. Via kleine steegjes kwamen we aan een pleintje. We zochten een plekje om onze bokes op te eten. Vele mussen en zelfs een zeemeeuw waren heel geïnteresseerd in ons middagmaal. Ik kan het dan niet laten om een stukje te gooien naar die bedelende vogeltjes. Allemaal tegelijk leken ze het stukje op te merken en vlogen in een fractie van een seconde op een grote hoop er naartoe. Een heel schouwspel. Met ons buikje goed gevuld kwamen we langs weer andere trappen aan een kleinere parochiekerk. Achter de kerk lag nog een klein kerkhof met enkele oude graven. Nissen, poortjes en stenen weggetjes wisselen mekaar af. Omdat het hoogseizoen nu voorbij is, konden we in alle rust alle mooie plekjes verkennen. We hoefden helemaal niet over de koppen te lopen. Na een poosje kwamen we weer terug in de hoofdstraat met de vele winkeltjes, geurende kraampjes en restaurants. De bus bracht ons weer naar onze fietsen. We keken nog even achterom naar de enorme rots met zijn mooie bouwwerken en zetten weer koers naar onze caravan.

Aan de caravan genoten we buiten nog van een namiddagdrankje. Kan het nog beter?

’s Avonds reden we met de auto nog even terug naar de Mont-Saint-Michel. We waren benieuwd hoe hij er uitzag bij nacht. De abdij is dan mooi verlicht. We hadden Yuna mee zodat die nog kon genieten van een avondwandelingetje. We hadden zeker geen spijt van ons avonduitstapje.

Linda

11-10-2012, 09:38 geschreven door stany

Hier zijn we weer…

We zijn weer opgestaan met regen, het zal hier de streek zijn denk ik. Maar dat laat ons humeur niet zakken hoor, regen of niet, we komen niet naar huis… we gaan door…

We vertrokken rond 10u voor onze uitstap. We reden eerst zo’n kleine 50km verder tot het dorpje Cancale. Op de computer hadden we thuis al enige info gevonden. Het is een klein vissersdorpje dat bekend staat om zijn oesters. We parkeerden de wagen en verkenden in de regen even het centrum. Niet zo heel groot maar doch knus. Daarna zakten we te voet af naar Port la Houl, we wisten dat er daar het hele jaar door,elke dag, een oestermarktje was. We vonden het snel en er stonden 5 kraampjes met verschillende oesters. Ze werden elke dag ‘s morgens vers geplukt en om 8.30u gingen de kraampjes open. Bekijk de foto’s maar even, dan zie je het. Het was 11u en we kochten daar 6 oesters die voor ons werden opengemaakt en werden geserveerd op een bord met een halve citroen. Het koste amper 3.25€. dit was echt leuk, enkel een glaasje bubbels ontbrak eraan…

Daarna reden we naar Point de Grouin , het uiterste punt dat uitzicht gaf op zee. We werden er getrakteerd op een mooi panorama. Het is opmerkelijk hoe een paar km het uitzicht telkens kan veranderen in de natuur. Het was middag geworden en we reden terug naar Port la Houl. We hadden er een tof restaurantje gevonden. Het voorgerechtje bestond uit coquiles Saint Jacques , gevolgd door een stuk zalm met groene asperges en als dessert poire d’Hélène. Denk hierbij een goed flesje Muscadet wijn bij en we waren weer als God in Frankrijk. Plots hoorden we ook dat de mensen naast ons Nederlands praatten , ze waren van Mol. Ze hebben ons nog enkele leuke plaatsnamen gegeven en we vertrokken.

Onze weg vervolgde zich 15 km verder naar Saint-Malo. Het zeeroversdorp. Onze zoon Tom komt hier elk jaar met school op Bretagnereis, dus moesten we zeker en vast weten wat hij hier zoal kwam zien. We parkeerden op zo’n km van het centrum en via een dijk langs de zee belandden we aan het centrum. Het is een oud centrum in een omwalling van een fort. Prachtig. We namen langs rechts de omwalling die ons rond het centrum voerde en ons mooie uitzichten gaf over zee. Het weer was iets opgeklaard en de regen was verdwenen. Aan de haven namen we de afslag binnenstad, heel  knus en pittoresk en natuurlijk ook vele souvenirswinkeltjes met hoogst waarschijnlijk Chinese en Koreaanse makelij producten.

Van Tom hadden we ook gehoord dat ze gingen zwemmen in zee in het dorpje daarnaast in Dinard. We hadden het ook al opgezocht thuis en er waren mooie oude geklasseerde huizen op de rotsen uit de Belle Epoque periode. We deden er een kleine wandeling langs de rotsen langs de zee, en weerom liet de natuur ons achter elke bocht iets nieuws ontdekken. Ook de omkleedhokjes op de dijk deden ons eigenlijk aan vroeger denken, waar de dames in hun grote rokken dan de zee introkken. Een beetje fantasie en je ziet het zo voor je.

De terugrit verliep vlekkeloos en we genoten thuis verder van onze prachtig dag en dommelden nadien zachtjes in ons warme bedje in.

Stany

10-10-2012, 10:33 geschreven door stany

Heleba,

Dag vrienden ,zoals jullie al vernamen zijn we gisteren afgezakt richting Mont-Saint-Michel. Gisteren avond is het hier zachtjes beginnen regenen en toen we vanmorgen opstonden was het nog bezig. In de voormiddag hebben we ons rustig bezig gehouden in en rond onze caravan. We genoten ook van het zeer goed werkende internet ,zelfs vanuit onze voortent of in de caravan. Dat is ook eens leuk , zodat je nog eens wat kan opzoeken en kan skypen met het thuisfront. Na de middag even met de auto naar de winkel gereden om de nodige levensbehoevende inkopen te doen. Ne mens moet eten he. Toen het rond 16u wat over was, zijn we met Yuna nog een dorpswandeling gaan maken. Het dorp Pontorson ligt hier op zo’n 1 km van de camping. De avond passeerde verder rustig. Vandaag hebben we helaas geen foto’s gemaakt.

Stany

10-10-2012, 10:31 geschreven door stany

Ook op vakantie moeten er soms beslissingen genomen worden en vandaag was dat nodig. De camping waarop we verblijven hebben we al beschreven maar het lijkt elke dag nog erger te worden. De camping is echt verwaarloosd en daarmee is alles gezegd. We wilden hier niet nog een nacht logeren. Wel stond er nog een bezoekje naar de kuststad Granville op het programma. We waren vroeg uit de veren zodat we tijdig naar de geplande locatie konden vertrekken. Gelukkig maar want we hebben er een prachtige wandeling gemaakt via een promenade die zich uitstrekte langs de landtong van Granville. Zelfs het zonnetje vergezelde ons geregeld. We hadden een mooi uitzicht over het Kanaal. De Saint Mont Michel konden we niet zien maar van een ander eilandje konden we de contouren goed waarnemen.  Het paadje veranderde van een brede wandelweg in een smal dalend en dan weer stijgend weggetje met trapjes. Een heel klimwerk dat werd afgewisseld met het ontwijken van plassen en glibberige keien. Yuna maakt het er niet gemakkelijker op met haar trek- en duwwerk. Via de jachthaven en de vissershaven kwamen we weer in de stad zelf terecht. Ondanks dat de winkels er ’s zondags ook dicht zijn, kuierden we via de winkelstraten weer naar de auto terug. Op de camping gingen we dadelijk aan het werk om zo gauw mogelijk te kunnen vertrekken van deze waardeloze camping. Maar we hadden op één ding niet gerekend. De combinatie van het regenweer van vorige dag en nacht en het grasveld zonder verharde wegen zorgde er voor dat onze auto met caravan wegslipte in het drassige weiland. We probeerden om rubberen matjes onder de wielen te leggen zonder zichtbaar resultaat. Dan maar navragen bij de campingeigenaar ( campingboer). Hij stelde voor om ons met zijn tractor te depanneren. Zo gezegd zo gedaan. Stany moest wel de tractor helpen starten want de batterij deed het niet. Na wat trekwerk kwam onze auto en caravan toch op de juiste weg. We zijn ons er wel van bewust dat tijdens onze reis niet alles van een leien dakje zal lopen maar we waren heel erg opgelucht toen onze volgende camping in Pontorson een paradijsje leek te zijn. Er zijn hier nette propere douches, frisse toiletten en er speelt zelfs muziek doorheen het hele sanitair. Er logeren hier ook diertjes maar ze hebben een degelijk hok en een mooie afbakening. We zijn tevreden dat we beslisten om eerder dan voorzien de spookcamping te verlaten. Een gevoel van veiligheid en hygiëne is onontbeerlijk voor ons.  

Linda

08-10-2012, 14:39 geschreven door stany

Hoi. We werden iets voor half acht gewekt door enkele flauwe regendruppels op onze caravan. Een glimp door het raam deed onze wenkbrouwen fronsen. De lucht helemaal grijs gekleurd. Zo dicht als iets, dat hebben we nog niet meegemaakt. We hadden gepland om met de fiets naar Avranches te rijden, zo’n 10km hier vandaag. We zullen het maar even uitstellen en na de middag zien wat het zegt.

Iets over deze camping. Fred’s Place in Subligny. Eigenlijk is het een klein boerderijtje met een huisje en wat koterijen erop. We staan hier dus eigenlijk in een wei. Hopelijk kan ik de caravan er nog uittrekken als we vertrekken als het zo blijft regenen. Toen we hier aankwamen werden we begroet door Fred. Hij loopt met 2 krukken want hij heeft nieuwe bollen in zijn heup gekregen. Het is al een oudere man en woont hier nu 22jaar alleen. Zijn vrouw is na 6 jaar terug naar Engeland getrokken en ze zijn gescheiden nu. Toen ik begon in het Frans begonnen zijn oren te tuiten, achteraf bleek dat hij na al die jaren nog geen woord Frans kent. Dus verder in het engels dan maar. Naar WIFI op de camping heb ik bewust maar niet gevraagd , want dan begonnen zeker zijn ogen ook nog te draaien. Het sanitair is in erbarmelijke toestand ondergebracht in een schuurtje, het regent er overal binnen. Bij het binnengaan moeten we eerst de hoofdkraan opendraaien, want hij zit met een lek boven de zoldering. Dan kunnen we naar toilet of een douche nemen. De katten,de kippen en de hond kunnen er ook zomaar binnenlopen. Op het einde van de gang kom je dan in een opslagplaats met veel rommel en her en der ligt er gereedschap en voer voor de dieren. Zomaar alles kris kras door mekaar. Fred’s leuze is “take live simple” Volgens ons zal hij het niet veel beter kunnen ook niet. Maar ja…     

Na de middag zijn we met de auto, het bleef maar regenen, naar Avranches gereden. We hadden hier op de camping een leuk plannetje met een stadswandeling en bijhorende uitleg gevonden. Ik citeer even hoe de brochure begint.

Hartelijk welkom in Avranches, stad van de manuscripten van de Mont-Saint-Michel. Genesteld op een heuvel, in het hart van een groene gordel, ligt Avranches in de buurt van de Mont-Saint-Michel.

Dit doet me denken aan onze Fé, de Felix Timmermans he: Daar waar de grote en de kleine Nete samenvloeien, daar is het, de stad van Pallieter Lier.   

Tijdens de wandeling ontdekten we het bisschoppelijk paleis, en nog een middeleeuws geplaveid steegje, ook de Rue de Lille dat vroeger de priesterstraat genoemd werd , omdat daar de Kanunniken en geestelijken woonden in de nabijheid van de kathedraal. In de kerk Notre Dame Des Champs konden we nog genieten van een koppel dat ging trouwen. De plantentuin en de wekelijkse markt op de place du marché hebben we overgeslagen omwille van de regen. Rond 16u waren we terug thuis en we gaan er een gezellig weekendavondje van maken, hopelijk jullie ook.

Stany

07-10-2012, 20:04 geschreven door stany

Vandaag stond er weer een verplaatsing op het programma. We zouden vanuit Sylvester les Commeils verder trekken naar Subligny. Weer terug richting Westkust van Frankrijk.( Joepie!).We reden zelfs weer in de buurt van Caen waar we de vorige keer ongeveer strandden.                                                                                            

We konden rustig rijden over een niet al te drukke autoweg. De rit vorderde goed. Verschillende landschappen betoverden onze weg. De grasvelden zijn nog altijd heldergroen. Ook de bomen tooien zich nog in een kleurengamma van groen. Hier en daar vertonen sommige bomen al wat bruine, gele en oranje kleuren. Zou de herfst dan toch zijn stempel gaan drukken op de natuur? Kondigen die enkele dwarrelde blaadjes dan toch een nieuw seizoen aan? Het is indrukwekkend als je je volledig kan overgeven aan de natuur. Even alleen aandacht en tijd voor die subtiele kleine veranderingen in je omgeving. Dat doet goed.                                                                                                                       Onderweg kwamen we Villedieu les Poëles tegen. Dit was één van de stadjes die we wilden bezoeken vanuit Subliny. Na enkele overwegingen beslisten we dat we de stad beter nu konden bezoeken zodat we daarna niet moesten terugrijden. Maar hoe moet je zo’n gevaarte van een caravan parkeren? Met een goede (bus)chauffeur bij de hand mag ik daar natuurlijk niet aan twijfelen. Op een grote parking bij een zwembad kreeg de auto met caravan een keurig plekje. Vandaar verkenden we de stad die bekend staat voor zijn tin en koper. In de gezellige straatjes ontdekten we menige souvenierwinkels met talloze voorwerpen in tin of koper. Bij een temperatuur van bij de 18 graden was het heerlijk om het stadje te verkennen. We hadden deze keer ook Yuna mee op sleeptouw genomen. Ook zij genoot van de kleine wandeling.       

Terug aan de auto moesten we nu niet heel ver meer rijden. Deze onderbreking had de rit minder zwaar gemaakt. Even na half drie kwamen we aan op onze nieuwe residentie. De camping wordt beheerd door een Engelsman. We wisten niet wat we konden verwachten. Maar onze verwachtingen waren anders dan de realiteit. Dit is de meest primitieve camping die we al tegenkwamen. Het gras staat er bijna kniehoog. Er staan enkele caravans maar die hebben al weken  ( of maanden) geen bewoners meer over de vloer gehad. Wij waren de enige gasten op de camping. Maar rond een uur of zeven ’s avonds kregen we compagnie van een Nederlands echtpaar met tent. Het gevoel van spookcamping is nu niet meer van toepassing. Er loopt hier ook een pluizige hond rond. Het gevoel van vakantie overheerst en we maakten het in onze voortent en caravan supergezellig. En dan doet het er niet toe waar we terecht gekomen zijn. We gaan hier zelfs 3 nachtjes blijven. Morgen gaan we Averanges onder de loep nemen. Dus weer volop leuke plannetjes.

Linda

07-10-2012, 19:59 geschreven door stany

Hoi beste lezers sympathisanten,

Vandaag hebben we dus genoten van een rustdag. In de voormiddag hebben we wat kleine veranderingen aangebracht aan de caravan en Linda heeft hem nog eens een grondigere poetsbeurt gegeven binnenin. Na de ochtend klaarde de hemel beetje bij beetje terug open en hebben we met Yuna in de buurt op een verlaten weggetje een wandeling gemaakt tussen de velden die hier nog eindeloos te aanschouwen zijn.Rond 12.30u hebben we dan spaghetti gegeten en na de afwas hebben we  ons laten afzakken in onze tuinstoelen , het weer was prachtig . Als we wakker werden rond 14.30u hebben we onze stalen rossen van stal gehaald en zijn we naar het dorpje gereden. We parkeerden onze fietsen in het kleine pittoreske centrum. Te voet gingen we verder en al snel kwamen we aan de rand waar de Carrefour gevestigd was. Nog snel een paar kleine dingen aangeschaft en terug het dorpje in.
We vertrokken terug met onze fietsen, Linda voorop, het was er een steile beklimming en ik kon niet volgen. Mijn elektrische fiets deed het plots niet meer. Kuchend en zwetend kwam ik boven. Na een beetje technisch naar die fiets gezien te hebben, ging hij nog niet .Linda stelde voor om van fiets te wisselen zodat ik haar met een hand kon verder duwen. Haar plannetje lukte aardig en we kwamen zo goed en wel terug op onze camping aan. Ik wisselde de batterijen eens om te kijken of er daar misschien iets aan scheelde maar dat was het ook niet. Gelukkig hebben we 2 dezelfde fietsen gekocht en ik zette ze naast elkaar en begon het elektrische gedeelte te vergelijken. Er bleek met mijn fiets een probleemje te zijn met de achterrem. Als je daar aan trekt dan valt het systeem uit. Er staat een soort blokje tussen die remkabel, met een rood lichtje ,en dat bleef branden bij mij. Na wat sleutelen en regelen heb ik het toch weer voor mekaar gekregen en rijden de stalen rossen terug. Hopelijk gebeurt dit niet alle dagen, maar zo leer je ook je plan trekken. Mijn moto is ,” Als het kapot is , vijs het uiteen, ’t is toch al kapot, en probeer het dan te maken. Als niet lukt , smijt het dan weg.”Na mijn douche stond er een lekker avondmaal geserveerd en geloof het of niet het was 18u en we hebben buiten gegeten. Nu is het mijn beurt en terwijl Linda even relaxt, deed ik de vaat en ruimde op. Dan snel de pc genomen om jullie nog even te informeren via de blog, Nu is het 18.40u en ik zit hier nog steeds te genieten voor de caravan in de buitenlucht. Schitterend.

Groetjes Stany

04-10-2012, 18:52 geschreven door stany

Amaai weeral, lekker geslapen ,maar toen we de rolluiken opende keken we op een grijze hemel vanuit ons bedje. Vannacht had het enkele malen geregend.

We gingen vandaag een dagje Zoo doen, de zoo van CERZA. Op 17km van de camping.

Maar eerst en vooral hebben we onze auto eten gegeven. Het was inderdaad op 6km en we moesten dit dorpje toch passeren om naar de zoo te rijden. Dus een meevaller.

In de zoo kochten we  onze  ticketten  en kregen er een plannetje bij met  twee wandelrichtingen , een rode en een gele bewegwijzering. We begonnen aan de rode. Na een paar maal van richting veranderd te zijn kwamen we aan een dubbel hek ,waar de geitjes vrij zaten langs het parkours. Linda kon het natuurlijk niet laten om al snel een geitje vast te nemen en te aaien. Het beestje had het eigenlijk wel anders gezien, want plots zag ik Linda achter het beestje aanhollen met de woorden “kom hier ,geef mijn planneke terug” . De geit had ,toen ons Linda haar aaide de gelegenheid gezien om uit haar andere hand het plannetje van de zoo in haar bakkes te steken en beginnen op te eten. Na en helse achtervolging heeft de geit het hele plan helemaal naar binnen gespeeld… en toen kwam ze terug om haar te laten aaien. Ik maar lachen…

We genoten verder van onze wandeling en de beesten. Toen we ’s middags onze picknick nuttigden begon het weer te regenen. Alles lekker op en de regen was weer weg. Leuk toch. Dan aan onze gele rondleiding begonnen. We kwamen dieren tegen die we eigenlijk nog nooit eerder gezien hadden, zoals een rode koala, een witte tijger en speciale everzwijnen met lange oren.

Om 13.30u konden we een ritje maken met het treintje dat ons langsheen het domein van de zoo voerde. We konden de dieren nu langs een andere zijde aanschouwen. Prachtig. Het ritje duurde 40min en toen we terug aankwamen hebben we een tasje koffie en warme chocolademelk gedronken. Daarna  werden we getrakteerd op een een 3D film over de natuur.

We reden moe en voldaan terug naar huis, nadat we onderweg nog even aan de winkel gestopt waren.

Tussen de buien door hebben we nog even Yuna uit gelaten en dan in onze caravan gegeten. We zullen zo dadelijk wel even het elektrisch vuurtje aanzetten ,want het is behoorlijk frisser dan gisteren, zodat we kunnen genieten van een rustgevend avondje “thuis”.

We hebben besloten om morgen een rustdag in te plannen en gewoon eens te genieten aan onze caravan en  om ook de nodige kleine aanpassingen te kunnen uitvoeren die nodig zijn.

Groetjes Stany

04-10-2012, 11:04 geschreven door stany

Hoi, deze morgen ,als onze ogen opengingen, zijn we lui lekkerend even blijven nagenieten van een lekker ontbijtje en hebben daarna ons boeltje bijeengepakt. We hebben de camping betaald aan de ouders van de huidige campingeigenaar, die daar elke dag een kijkje kwamen nemen. Het huidige huis van de camping staat er te koop. Wie zich geroepen voelt… ? Ook hier was de camping overgegaan van ouders op kind en blijkbaar heeft het kind andere horizonten.

We zijn dan vertrokken voor een 220km verplaatsing naar onze huidige stek, Saint Sylvestre de commeilles. Camping les pommiers. Onderweg hebben we nog een leuk middagmaal genomen ergens op een parking ,midden de bossen. Onze bestemming is weer een boerengat van jewelste, midden de velden en in de middle off nowhere. Als je hier met de auto langs die kleine , op de kaart witte wegen, rijdt, en er dan nog een lengte van een caravan hebt achter hangen, dan denk je , man,man ,man ,seffes rijd  ik me hier zo vast als een pier en moet ik alles afpikken om terug te draaien. Maar onze ervaring leert ons inmiddels om gewoon even ,met het zweet op mijn gezicht, verder te rijden en dan plots te zien dat de eindbestemming echt wel hier is.

Het is weer een rustige camping en ik denk dat we er net zoals de vorige keer  weer maar met 2 of 3 bewoonbare caravans zitten. We hebben hier nu wel wifi op de camping maar wel voor 15min en dan een half uurtje wachten en dan terug 15min. So wath…

Toen we hier aankwamen had ik nog maar een actieradius van 30km met de auto, mijne naftbak , zo goed als leeg dus. Ik vroeg aan de campingbaas waar het dichtstbijzijnde tankstation was en dat was gelukkig op een 6tal km. Hij moest er mee lachen dat ik zei dat ik nog maar voor 30km had.

Nadat we onze Yuna zijn tent hadden gezet en onze caravan hadden pas gezet, hebben we genoten van het lekker najaarszonnetje. Daarna een goeie douchke en lekker gegeten.

We genoten van onze TV Vlaanderen ’s avonds en toen Linda in haar bedje kroop heb ik nog kunnen

“GENIETEN”  van de 2^de helft voetbal Benfica-Barcelona. Wat Barca toch allemaal uit zijn hoofd tovert daar kan je dan enkel en alleen maar snel van indommelen en dromen als je in je bedje kruipt.

Slaapzacht ….

Stany

04-10-2012, 11:02 geschreven door stany

Vandaag zijn we weer wakker geworden met een stralend zonnetje. Onze Yuna liep al van

 ’s morgensvroeg dartelend door een grote weide naast de camping. Ook zij geniet met volle teugen van het buitenzijn.

Voor de derde dag op rij hadden we een stadsbezoek gepland. De reisgids meldde ons dat Arras op en top een Vlaamse stad is met vooral 2 belangrijke pleinen. Dus wij: Heel benieuwd!

Onze verwachting voldeed volledig als het op de 2 pleinen aankwam.

Het eerste plein is een reusachtig, rechthoekig plein ( Grand Place) helemaal omgeven met huizen in

Vlaamse stijl. Ze waren voorzien van arcades zodat men vroeger ook handel kon drijven als het regende.

Het kleinere plein is het Heldenplein met stadhuis en Belfort. Dezelfde mooie geveltjes geven een

mooie indruk. Enkele restaurants en cafeetjes en winkeltjes ( die jammer genoeg maandagvoormiddag gesloten zijn) smukken het plein wat op.

De kathedraal en de abdij maakten niet zoveel indruk. Ze hadden beide een enorme omvang maar konden qua uitwerking niet tippen aan de fraaie kathedraal van Amiens.

Dan gingen we terug naar het Heldenplein. Daar waagden we een klim met de lift en verder met de trap op het Belfort. Daar werden we dankzij het supermooie weer getrakteerd op een prachtig uitzicht op Arras en het omliggende platteland. De beschrijving van het tripje naar beneden langs de open ijzeren trap wil ik jullie besparen ( hoogtevrees). Gelukkig heb ik een gentlemen bij die me wat moed insprak.

Onder het plein zijn vele onderaardse gangen uitgegraven in de kalksteen.

Natuurlijk werd onze nieuwsgierigheid geprikkeld om de ondergrondse geschiedenis van Arras te ontdekken. Een gids vertelde ons dat de gangen door de eeuwen heen meerdere functies hadden.

Ze werden gebruikt als kelders en opslagplaatsen voor de plaatselijke winkeliers. Tijdens de eerste
WO kregen de Engelse soldaten hier de nodige eerste zorgen en tijdens WO II dienden de gangen als schuilplaats voor de bewoners van Arras.

Door de constante temperatuur van 11 graden is het ook een ideale bewaarplaats voor wijn.

Deze stadswandeling maakte onze dag weer compleet.

Graag wil ik de volgende anekdote toevoegen:

Het liefst van al willen we jullie zo snel mogelijk briefen maar het internet lijkt het met ons op een loopje te nemen.

We hadden op de camping al enkele keren geprobeerd om onze tekstjes te posten op onze blog maar zonder resultaat.

Rond 18.30 stelde Stany voor om het eens te proberen in het dorpje ( +/- 30 huizen). In het stadhuis zag hij nog licht branden en klopte aan.

De vriendelijke dame wou ons de code geven zodat we via hun internet konden werken.

Wij blij maar… je kan het al raden: het plaatselijke internet deed het niet.

Een andere aanwezige meneer in joggingpak vertelde ons dat we over een uurtje mochten terugkomen want hij ging nog wat doorwerken. Het bleek de burgemeester himself te zijn. Als een goede burgervader nam hij ook zijn vaderlijke plicht op zich want hij was zijn zoontje aan ’t helpen

met zijn huiswerk.

Wij hopen nu dat het internet op de volgende camping ok is!!!!!

Linda

02-10-2012, 17:31 geschreven door stany

Gisteren was de kop er af. Na 7 weken thuiszijn was het vertrek weer superspannend. Inpakken gaat

toch altijd gepaard met enige stress. En stress willen we nu net ontvluchten tijdens onze trekvakantie. Dat lukte ons al aardig gisteren tijdens onze eerste dag.

Vandaag, onze tweede dag, gaf het najaarszonnetje ons alle energie die we nodig hadden om er op

uit te trekken.

De stad, Amiens, was ons doel. Het is een mooie Noordfranse stad met alles erop en eraan.

Onze stadswandeling ging van start aan de voorzijde van de statige kathedraal. De voorgevel is versierd met honderden tafereeltjes uitgebeiteld in steen. Wat een creativiteit brachten die middeleeuwers aan de man.

Een 104 m hoge vierkante toren bleek één van de eerste gigantische appartementsgebouwen te zijn.

Rond de jaren ’50 was het de hoogste toren van Europa.

Dan zouden we voorbij het huis van Jules Verne stappen maar in al ons enthousiasme zijn we er gewoon voorbij gestapt en hebben we het niet opgemerkt. Wel ontdekten we het circus Jules Verne. Eén van de enige vaste circusgebouwen.

Na een fikse wandeling langs pleintjes, fonteintjes, steegjes en een brede  ringlaan kwamen we in de voormalige armste arbeiderswijk Saint –Leu. Nu zijn de huisjes er nog steeds erg klein maar ze zijn opgepimpt in vrolijke kleurtjes. Een straatje met restaurantjes en cafeetjes langs de zijwatertjes van de Somme, maakten de wijk af.

Aan de rand van de stad kon je met een platbodem het natuurgebied ‘ Les Hortillonnages’ verkennen. Het is een wirrewar van kanaaltjes . De bootjes leken over het water te glijden. Ze brachten ons langs oevers waar alle planten en groenten weelderig bloeien omdat het slib uit de kanaaltjes de bodem zeer vruchtbaar maakt. Verlaten weekendhuisjes deden ons mijmeren over vervlogen tijden dat de stadsmensen hier op zoek kwamen naar wat rust en frisse lucht.
De schipper deed zijn uiterste  best om de Lierse Moedige Bootvissers te evenaren.

Het zonnetje bleef de hele dag aan onze kant.

Terug aan de aan de caravan konden we haar warmte voelen terwijl we een boekje lazen of wat dommelden.

Op deze manier deed het zonnetje ons echt vergeten dat de zomer bijna voorbij is.

Linda

02-10-2012, 17:29 geschreven door stany

Hey hallo, dag lieve mensen allemaal… jaja , het pootje van Linda is terug opgelapt  mede door de goede zorgen van onze lieve kinesiste Katrin. Maar goed dat we naar Belgie zijn teruggekomen om dit te laten opknappen.

Vandaag zaterdag zijn we terug vertrokken. Gisteren hebben we de laatste loodjes ingeladen in de caravan, en ook een aantal zaken thuisgelaten  die we de voorbije drie weken niet hebben gebruikt.

Nadat we uitgeslapen waren hebben we nog eens vlug alles virtueel gecheckt en rond 09.45u zijn we dan van ons hof gereden. We zijn dan via Antwerpen en Gent naar Kortrijk gereden en dan Lille richting Parijs en voor we aan de payage op de A1 kwamen zijn we afgedraaid naar Noueux-les –auxis.

Onderweg hebben we nog een lekkere koude schotel gegeten op een parking en rond 13.30u zijn we aangekomen op onze camping Maison Vieille in Noueux-les –auxis.

We besloten om snel de caravan af te pikken en pas te zetten. We hebben nu ook een eigen residentie voor Yuna mee, een tweepersoonstent. Nadat we die snel hadden rechtgezet ,hebben we Yuna nog even uitgelaten en zijn we vertrokken naar Abbeville.

Abbeville is een leuk klein stadje met een kathedraal die in de hoogte is stopgezet omwille dat er geen geld meer was. Dus eigenlijk niet afgewerkt. Maar ze hebben wel prachtige  fonteinen die  wel werken. Dit in tegenstelling tot onze stad Lier, die een afgewerkte grote kerk heeft maar fonteinen die niet of nauwelijks werken. Zo heeft ieder het zijne, he.

Na het bezoek zijn we terug naar onze camping gereden en hebben we de verdere installatie gedaan.

Als vieruurtje hadden we nog een nog een Belgisch tussendoortje. Milde gevers hadden ons Lierse

Vlaaikens meegegeven. Ze smaakten ons heerlijk. Bedankt!

’s Avonds toverde Linda weer een leuk gerecht uit haar hoedje met scampi’s op de tepanyaki. Een goed glas wijn en een  stuk Frans brood erbij en voila.

Daarna nog wat TV gekeken en op tijd ons bedje in.

Het was een heerlijke zomerse najaarsdag waar we weer volop van genoten hebben.

Stany

02-10-2012, 17:27 geschreven door stany

14-08-2012, 20:04 geschreven door stany

Gisteren vertelde ik jullie van onze supermooie uitstap langs de kust. Wat ik voor jullie verzweeg

was dat ik hele dag bijna hinkelend en strompelend doorbracht.

Bij onze eerste halte maakte ik op een bijzondere wijze contact met de Franse bodem. Een putje

in het gras zorgde ervoor dat ik pardoes op de grond belandde.

Ik wou zelf niet geloven dat er iets mis was en sprak mezelf moed in dat het na enkele dagen rust

wel in orde zou komen.

Vandaag staken er twijfels op omdat mijn voet vreselijk opgezwollen was. Dan toch maar naar

‘ URGENCE’???

Daar zaten we dan ….. in een wachtzaal met nog 2 lotgevallen met gezwollen linkerenkel.

Na 3 en een half uur wachten kwamen ze me halen en Stany mocht niet mee binnen op de spoedafdeling. Hij bleef achter in de wachtzaal.

De dokters en het verplegend personeel waren heel vriendelijk. Ze spraken speciaal voor

‘la dame Flamande’ in een trager ritme dan gewoonlijk.

Na nog een uur kwam het verdikt: er is niets gebroken maar er zijn problemen met de gewrichtsbanden. De dokter verkondigde dat ik absoluut niet op de voet mocht staan.

Nu zitten we hier wat uit ons lood geslagen aan onze caravan.

Wat nu? Eindigt onze trip hier! Kunnen we op krukken verder van onze vakantie genieten?

We zullen er een nachtje over slapen.

Linda

13-08-2012, 22:37 geschreven door stany

Vandaag gingen we 2 gebieden ten oosten en ten westen van Cherbourg ontdekken.

Eerst trokken we naar de Val de Saire. Verschillende kleine kustdorpjes liggen er verspreid langs

de rustige kust. Onze eerste stop stond in het teken van het eiland Tatihou. Een klein eiland niet zo

ver van de kust is bij laag tij te voet bereikbaar.

In Barfleur ligt er een gezellig haventje. De bootjes liggen er niet zij aan zij zoals in de meeste haventjes maar ze liggen lekker verspreid zoals niet opgeruimd speelgoed.

Niet ver van Barfleur is er een grote vuurtoren. Jammer genoeg was het net middag zodat de kassa

gesloten was om een biljetje te kopen om de toren te beklimmen. Daar misten we een mooie kans

op een ver en wijd uitzicht over de zee en de aangrenzende baaien. Om toch wat te genieten, hebben we daar aan de voet van de toren onze bokes opgesmuld.

Een laatste tussenstop voor de stad Cherbourg maakten we op Cap Lévi waar we een kleiner formaat van vuurtoren konden vinden.

De stad Cherbourg zelf hebben we enkel met de auto doorkruist. Het is een stad met een megagrote

haven die opgesplitst is in een militaire haven, een jachthaven, een handelshaven, een haven voor veerboten naar Ierland en Groot Brittanië en een vissershaven.

Aan de andere kant van Cherbourg verkenden we het tweede gebied: La Hague. Het gebied en vooral

de kust is er veel ruiger dan in de Val de Saire. Het wordt wel eens vergeleken met Ierland in het klein.

Er zijn heel wat klippen en de zee heeft er een enorme sterke stroming. Heel wat vissers raken hier

met hun bootjes in moeilijkheden. Daarom is er in Goury op het uiterste puntje een reddingscentra

gevestigd. Een grote boot kan er ingezet worden om zeebonken in gevaar te gaan redden.

Nog een mooi zicht op de baai van Ecalgrain en een uitzicht vanop de hoogste klif, Nez de Jobourg,

nemen we afscheid van deze wondermooie kusten en rijden we weer landinwaarts.

Wat me vandaag ook bijbleef zijn de vele, vele hortensia’s die overal tegen de lage muurtjes staan

te bloeien. Alle varianten van roze, paars en blauw schitteren van hun zachte tot heel diepe kleuren.

Jammer genoeg beginnen sommige planten al  te denken aan de herfst en vertonen hier en daar

verwelkte bloemen. Voor mij mogen ze gerust nog enkele weken verder pronken.

Linda

13-08-2012, 22:00 geschreven door stany

Vanmorgen na het ontbijt en de afwas vertrokken naar andere oorden. We waren snel klaar, de luifel naar omhoog en de poten indraaien en aanpikken , gaat al heel vlot. We zijn langs de grote baan richting Sainte-Mère-Eglise gereden. We hielden halt met ons gespan 300meter voor het dorp en zijn dan te voet verder gegaan. We konden er de beroemdste parachutist van de oorlog bewonderen, John Steel, die daar met zijn parachute aan de kerktoren was blijven hangen en potdoof was geworden van de klokken van de toren. Moest Patje, mijn legercollega, er zijn blijven aanhangen zijn, dan denk ik dat die zoveel lawaai had gemaakt dat ze hem wel rapper waren komen bevrijden, haha.

Dit even terzijde. Maar wat een massa toeristen er daar toch op af komt, kan je niet geloven. Heel de dag door, en buiten dat kleine kerkje waar iedereen dan binnen gaat en buiten de bekende souvenierwinkeltjes,  is er heus niet veel te zien ,

Dan zijn we verder gereden en rond 12.30u aangekomen op onze nieuwe camping te L’Etang Bertrand. Kleine installatie gedaan en gegeten. En verder platte rust. Ik heb terug TV vlaanderen, want op de vorige camping stonden de bomen in de weg. WIFI hebben ze hier niet ,maar we hebben wel iets om te kunnen internetten en om onze blog te vervolledigen.

Straks nog de dag van morgen een beetje plannen en genieten van een heerlijke avond.

Nu afsluiten ,want Linda wil graag aperitieven, haha

Stany

13-08-2012, 21:58 geschreven door stany

Yeh, vandaag was het weer echt zomer. Gisteren was het ook mooi weer maar vandaag was het super!

Ideaal om er op uit te trekken: in de voormiddag planden we een ritje met de auto langs de

stranden van de landing.

De stranden hebben allemaal andere namen  zo heb je de Gold Beach, Omaha Beach en Juno Beach.

Vanop het strand van Arromanche, een kleine badstad, kan je in zee de ruïnes zien van een drijvende

haven. De Duitsers hadden alle bestaande havens ingenomen. Als we de zwaarbewaakte havens niet kunnen inpalmen nemen we er zelf één mee, zeiden de geallieerden. De onderdelen voor de haven

werden in het grootste geheim in Engeland gebouwd en enkele dagen na de landing kwamen alle

onderdelen met sleepboten aan. De onderdelen werden aan mekaar gezet en zo hadden de geallieerden een echte haven waardoor alle materieel kon worden aangevoerd. Nu zie je alleen nog overblijfselen maar ze geven zeker weer hoe groot het project was.

Een wandeling over ’t strand op blote voeten samen met onze Yuna was de max.

Na de middag trokken we naar het oude stadje Bayeux. Op ons verlanglijstje stond de tapisserie van

Bayeux. Het is echt een meesterwerk. Een 70 m lange linnen doek staat  boordevol geborduurde figuren, paarden, tempels, Vikkingboten enz…..

Het geheel lijkt wel een stripverhaal. Via de nieuwste audiotechnieken kan je het verhaal echt volgens ( zelfs in het Nederlands). De kleuren, het reliëf van de borduursteken en de beweging van

sommige beelden zijn adembenemend. Er moeten echt veel mensen aan gewerkt hebben want dat

enorme borduurwerk krijg je in één mensenleven nooit af.

De kathedraal van Bayeux is ook heel indrukwekkend. Hoe kregen ze het in de vorige eeuwen voor mekaar om zo’n gigantisch bouwwerk te vervaardigen, vraag ik me altijd af.

Als afsluiter bezochten we de  grootste Britse begraafplaats uit de buurt. Sobere witte paaltjes staan

in tientallen rijen opgesteld. 4700 Britse soldaten lieten hier hun leven voor de bevrijding van Frankrijk. Hier word je even stil van.

Onder een heerlijk zonnetje reden we weer naar onze camping.

We braken de voortent alvast af want morgen reizen we weer naar andere oorden.

Linda

Ps : toen we terug op de camping kwamen is Linda direkt begonnen aan het tapijt van onze reis.

       Het wordt 120dagen lang en 50cm hoog.

Stany

13-08-2012, 21:54 geschreven door stany

Bonjour les amis,

Zo beginnen we ook is in het Frans. Vandaag zijn we er nog eens op uit getrokken. WABLIEF, zeggen sommigen onder u nu… die doen niets anders dan erop uit trekken. Allez ja, gelijk hebben ze eigenlijk wel. Velen zeggen, als ik met pensioen ga dan ga ik dat en dat doen… maar weinige gepensioneerden zeggen , nu heb ik dat gedaan wat ik vroeger heb gezegd dat ik ging doen.

We wijken af… we zijn dus vandaag naar Caen geweest, met de auto. Ergens aan de rand parkeerplaats gezocht en dan te voet met de gps het stad in. We verkenden er eerst de burcht van Willem de Veroveraar, ge weet wel, die is getrouwd met zijn nicht Mathilde. En om het Vaticaan tevreden te stellen heeft hij dan in Caen twee abdijen laten bouwen. De abdij des Dames hebben we eerst bezocht, daar konden we binnen. Tja, zo’n abdij is eigenlijk overal hetzelfde. Even groot en de chi chi kan niet op. En dat eigenlijk om zo’n paar nonnekes in te steken… Maar als je de oude foto’s van vroeger zag dan hadden ze er ook nog veel landgoed bij. Nadien zijn we door het “oude” stadsgedeelte gewandeld. Van Caen bleef niet zo heel veel over na de oorlog, dus heel veel oud was er niet bij, maar toch nog reusachtige gebouwen en paar vakwerkhuisjes. Aan de andere kant van de stad liet de Willem dan de abdij des Hommes bouwen. Eigenlijk wel ne straffe he, zelf met zijn nicht trouwen en dan de paters ver uit de buurt zetten van de nonnen… In deze abdij konden we niet binnen. Ze ligt ook aan het prachtige stadhuis van Caen, omgeven door vele bloemperken. Nadien nog even rond gekuierd en dan terug huiswaarts.

Lekker pastichke gedronken en genoten van heerlijke Lindaspaghetti.

Het weer was goed vandaag en we genoten nog van een heerlijke avond op ons terras.

Slaapwel Stany

08-08-2012, 19:49 geschreven door stany