MARCHE DES FRIMAS / AL VILE CINSE BEREAU / BERNEAU 13/01/2007
MARCHE DES FRIMAS.
AL VILE CINSE BERNEAU.
BERNEAU.
Berneau een deelgemeente van Dalhem. Dalhem ooit een oude vestingstad van het gelijknamige graafschap, en in de middeleeuwen was het een van de vele kleinen staatjes die de streek beheersten. Berneau een klein en gezellig dorpje.
We wandelen al vlug de taalgrens over en we zijn in Limburg. We wandelen nu Moelingen binnen. En dan direct naar Nederland we wandelen Mesch gemeente Eysden binnen, dadelijk zien we het als we de grens oversteken de mooie grenspalen tussen België en Nederland.
KLOOSTER MOELINGEN
Een prachtig grensdorp maar even wandelen we in Mesch en dan terug naar Moelingen. Het is een mooi zicht hoe de het riviertje midden door het dorp vloeit en hoe de brugjes de verbinding zijn met de straat, we wandelen even de toeristische dienst binnen waar een belevingscentrum is gemaakt. Interessant om kennis te maken met Voeren en de omgeving. We trekken de velden in met prachtige zichten over het landschap.
STEENBOSKAPEL
We komen aan de Steenboskapel uit 1846, deze is gebouwd met resten van de Romeinse villa welke hier ooit stond. In Berneau in de oude boerderij is een museum met allerlei Romeinse voorwerpen die gevonden zijn in de buurt. We wandelen langs het riviertje de Voer en klimmen naar de Meulenberg. Hier staat een herenhuis op de plaats waar vroeger een kasteeltje stond. Sommige stenen dragen nog afbeeldingen uit die tijd. We dalen af en wandelen door prachtige holle wegen.
MEULENBERG
Op de hellingen staan de schapen te grazen, toch mooi! We wandelen een stukje door het bos en komen zo terug in Moelingen waar we langs de vakwerkhuizen en de herberg De zwaan wandelen, ook langs de Kapel onlangs nog grondig hersteld. Zo komen we terug aan de controlepost.
Nu hebben we nog een kleinen afstand voor de boeg om terug in Berneau te komen. Een pracht van een wandeling, de zes Voerense dorpje zijn parels om te ontdekken met veel natuurschoon.
Dag en nacht worden in de veiling van Borgloon stickertjes op de uitgaande appels gekleefd met het opschrift Stuur stem 04 NAAR 3470
Wie die stemstickers terugstuurt naar Stadhuis 3840 Borgloon, kan een mooie prijs winnen: een prachtig bloesemwandeling met famimie en vrienden en daarna een uitgebreide picnick op een grasgroene wei onder de appelbomen. Romantischer kunnen we het echt niet omschrijven. Vandaag verlaten de bestickerde appels de veiling van Borgloon. Wat belangrijk is stem voor STROOP
De lokale schonen, gemiddeld 60,praten vloeiend Loons en zijn om op te eten aan de slag om stickertjes te plakken.
WINTERTOCHT / DE STROOPLEKKERS / HOEPERTINGEN 08/01/2007
WINTERTOCHT
DE STROOPLEKKERS.
HOEPERTINGEN.
FOTO UIT DE OUDE DOOS.
Het kastelendorp Hoepertingen is ontstaan als een leenheerlijkheid, tot 1250 afhankelijk van het Graafschap Loon, nadien van Heeswijk in Noord Brabant. Omstreeks 1620 bouwde Willem de Schaerenberg de middeleeuwse burcht uit tot een Maaslandse waterkasteel met imposant neerhof.
Ook in het dorp zijn nog bouwsporen van Willem te vinden, nl. Het paenhuis op de hoek van de Hoepertingenstraat en de Langstraat, en ook een volmarmeren familiealtaar in de St Jobkapel.
PAENHUIS.
ALTAAR ST JOBKAPEL.
In 1763 liet Jan Ferdinand de Sluse het herenkasteel geheel vernieuwen in de Fransclassicistische modestijl van toen. De tuingevel, de kasteelhal met Italiaans stucwerk, de kardinaalszaal met de schouwschilderij van Martin Aube (1763) en de kasteelkapel zijn gaaf bewaard.
Na jarenlange leegstand, vestigde de zusters Annuntiaten van Heverlee anno 1930 op vraag van de boerenbond in het kasteeldomein een landbouwhuishoudschool voor meisjes. Rond 1958 evolueerde deze tot een moderne handelsschool. Dankzij de school bleven het poortgebouw en het kasteelinterieur gaaf bewaart, maar de kasteelhoeve werd grondig verbouwd en deels afgebroken. Sinds 1985 is Kasteel Mariagaarde een verblijfplaats voor groepen en voor culturele activiteiten. Nog steeds verblijven een aantal zusters op het kasteel. Voor de wandelaar is het park vrij toegankelijk op voorwaarde dat men respect heeft voor de omgeving. Om de voorzijde van het kasteel te zien moet je het park binnen gaan. Gedeeltelijk is het kasteel nog omgeven door water. Hoepertingen is een aangenaam dorp met veel landbouw en fruitteelt.
We merken dit wel op de wandeling, vooral de rust die er heerst is aangenaam. De wandelclub De Strooplekkers brengen ons iedere maand naar een ander deeldorp van de fusie Borgloon en ze weten het steeds weer boeiend te maken. Een aangename namiddagwandeling.
Vijlen in het Limburgs (NL) Viele is een dorpje in Zuid-Limburg behorend tot de gemeente Vaals. Vijlen ligt op ongeveer 200 meter boven NAP (Normaal Amsterdams Peil) en is daarmee het hoogst gelegen dorp van Nederland
VIJLEN
Het is gelegen tussen Epen en Vaals aan de Mergellandroute, met uitzicht op het Geuldal. Tot het dorp behoren tevens de buurtschappen Camerig, Harles en Cottessen. Vakwerkhuizen kom je hier veelvuldig tegen. Een prachtige omgeving om te wandelen, met de heuvels en de vallei, met prachtige vergezichten met op de achtergrond de terriels van de steenkoolmijnen.
De kerk van Vijlen is een baken in het landschap. We komen langs de resten van de eerste cementfabriek, einde 19de eeuw werd in Vijlen als eerste in Nederland uit deze mergel cement gemaakt. Door gebrekkige verbindingen was deze industrie geen lang leven beschoren. Maar haar naam leeft voort in de naam van de ENCI (Eerste Nederlandse Cement Industrie). Deze fabriek in Maastricht voorziet in meer dan 50% van de Nederlandse cementbehoefte. Men treft in Vijlen nog laatste restanten van deze industrie nog enkele gemetselde bogen aan de koel de vindplaats van de mergel in dagbouw. We komen langs de resten van het cementfabriek.
CEMENTFABRIEK
Wat ons opvalt zijn de wegkruizen op de hoeken van de straten, welke zeer mooie versierd zijn. In de verte zien we het klooster met de twee ronde torens men denkt dat het een eeuwen oud gebouw is maar in werkelijkheid is het in 1923 gebouwd. Nu Abdij St Benedictus met monniken als bewoners. Het is wel prachtig gelegen tussen de bossen.
ST BENEDICTUS ABDIJ
We wandelen verder en komen in Lemiers een grensdorpje aan de Duitsegrens. Vooral Oud-Lemiers met zijn Sint Catharinakapel, gelegen aan de zuidkant van de Selzerbeek op enige afstand van het kasteel van Lemiers.
KASTEEL GEN HOES
We wandelen naar het buurtschap Enger waar we het kasteel Gen Hoes zien. Omgeven door grachten is het een prachtig gebouw. Door de laan wandelen we naar Lemiers. We wandelen door en komen in Hulset met prachtige vakwerkhuizen.
Zo komen we terug in Vijlen, een prachtige en aangename wandeling in het hoogste dorp van Nederland.
MARCHE DES ETRENNES / LES PIMPONS GEMBLOUX / SAUVENIERE 06/01/2007
MARCHE DES ETRENNES.
LES PIMPONS GEMBLOUX.
SAUVENIERE.
Wandeling van boerderijen, grote boerderijen. Kasteelhoevens met uitgebreide landerijen, prachtige wandelen langs de velden en natuur.
We wandelen naar Liroux met zijn prachtige kasteelhoeve, waar de boer nog het land bewerkt, een kasteelhoeve met ronde torens en grote voorraadschuren. Gelegen in een prachtig landbouwgebied. Wat verder in Lonzée staat de eerste van de drie windmolens die we tegen komen, spijtig er is maar eentje die zijn wieken nog heeft deze is woning geworden.
Onze volgende halte is Grand Leez. De windmolen van Grand Leez is de enige in de provincie Namen die nog maalvaardig is de tweede molen in Grand Leez is omgebouwd tot woning. Wel prachtig gerestaureerd. De molen De Frenne is uit 1830 en van ver zie je de witte molen met zijn wieken. Spijtig dat het zo donker weer is en er hang wat mist.
Toch kunnen we genieten van het zicht op de molen, we komen in het centrum van Grand Leez waar de controlepost is, het plein met het gemeenthuis uit 1860 is een mooi bouwwerk.
We wandelen verder en komen aan de tweede molen.
Toch spijtig dat het gans de wandeling regent en we niet volop kunnen genieten van de mooie zichten. Maar ook dit is wandelen. We komen terug aan in Sauveniere. Ondanks de regen toch een mooie wandeling.
De ijsvogel (Alcedo atthis) is onmiskenbaar, met zijn felblauwe bovenzijde en oranje onderkant. Soms hoor je hem nog eerder dan je hem ziet. Een schelle roep verraad vaak zijn aanwezigheid. Het gaat eindelijk weer goed met de ijsvogel! Zo goed dat hij sinds kort niet meer op de Rode Lijst van bedreigde en kwetsbare vogelsoorten staat. Dat wil overigens niet zeggen dat we uit de ijsvogelzorgen zijn. Een paar strenge winters en hij komt er met stip weer op. Als het vriest komen ijsvogels nog wel eens binnen de bebouwde kom, omdat het daar gemiddeld wat warmer is. Dat geeft een goede kans er een te zien.
MARCHE DES CRECHES / LES 21 GEMMENICH / GEMMENICH.
MARCHE DES CRÈCHES.
LES 21 GEMMENICH.
GEMMENICH.
Gemmenich, deelgemeente van Plombières, een bijzonder aangenaam landelijk gebied, wandelgebied bij uitstek met veel afwisseling, de bossen en de heuvels. Gemmenich met de Wijk Völkerich met haar fraaie, oude panden. Het Drielandenpunt met zijn uitgestrekte bossen, wij kunnen de uitkijktoren zien vanop de wandeling, spijtig dat het weer tegenvalt het is zwaar bewolkt. Wij zien ook het Viaduct van Morsenet.
Een indrukwekkend zicht met zijn lengte van 1.300 meter en een hoogte van 68 meter overbrugt deze pas gerenoveerde spoorwegbrug de vallei. Deze spoorwegbrug is het langste en hoogste viaduct van België. Wie zien ook de mooie kastelen, spijtig dat het zo donker is anders hadden we een paar mooie fotos kunnen nemen. Kasteel Bempt , kasteel Eulenburg en Alenberg. Gewoon prachtig. We wandelen ook voorbij de Couvent des Franciscains met zijn park met Calvarie met 12 staties in een park met meer dan 70.000 sierplanten. Het dorpje is een werkelijk bedevaartsoord met winkel met beelden.
Gemmenich is een rustig dorpje, met heuvels en zeer mooie bossen. Met weidse zichten over het landschap. We komen aan een bijzonder mooie vakwerkhoeve uit de XVIII de eeuw(1797) een infoplaat zeg Colombages blanchis soubassement en moellons goudronnés vrij vertaalt gebleekte vakwerk met een onderlaag in geteerde breukstenen. Gelegen op een heuvel is het een mooi zicht.
We wandelen verder en komen zo terug aan ons vertrekpunt. Het is al duister als we aankomen. Toch hebben we genoten van deze wandeling aan het drielandenpunt.
Om een dagje uit te plannen is de website van Cultour Euregio ideaal. Veel info over de plaats en omgeving. In Stolberg bevind zich de Zinkhütter hof maar een bezoekje aan de Altstad is zeker de moeite, gezellige straten met winkels en boven op de heuvel het kasteel van Stolberg.
De romantische oude stad aan de voet van de Burcht, een rondgang door en rond de burcht zit vol verrassingen. De koperstad met zijn prachtige gebouwen zijn zeker de moeite om te bezoeken. Altstadt met zijn smalle straatjes, de rivier die er door vloeit en de watermolen midden de stad. De Arnoldsmolen. De oude huizen en ook nog verschillende vakwerkhuizen, de grote boerderijen die nu hotels geworden zijn. Zo is het aangenaam om door de stad te wandelen.
We klimmen naar de burcht toe een prachtig bouwwerk met een grote ronde toren vanuit de stad met verschillende toegangspoorten, prachtige zichten vanop de burcht een aangename rondgang. Er is ook nog een museum in één van de torens, spijtig dat alles gesloten is.
We verlaten het centrum en gaan opzoek naar de Zinkhütter Hof. De materialen messing en zink maken het grootste deel uit van de tentoonstelling in het Zinkhütter Hof, het Zinksmeltershof te Stolberg.
De naam van de installatie zegt het reeds: waar vroeger zink geproduceerd werd, wordt vandaag de geschiedenis van dit metaal en van zijn gouden broer het messing aanschouwelijk voorgesteld. Vooral het iedereens-metaal zink wordt in de ganse bandbreedte van zijn gebruiksmogelijkheden getoond: als fijn versierde beker of schotel, als windhaan op een kerktoren of als badkuip, als klein kruisbeeld of als volledige muurbekleding. Nog om 1900 was dit metaal overal in het dagelijks leven tegenwoordig.
Koper, messing en zink hebben in hoge mate bijgedragen tot de economische bloei van de stad Stolberg, gelegen aan de rand van de Eifel. Nu nog kan men in het oude stadsgedeelte van Stolberg de mooie koperhoven, overwegend uit de 17de en 18de eeuw, bewonderen. Ze zijn meestal opgebouwd uit breuksteen als vierkant afgesloten gebouwencomplexen die ter zelfder tijd woon- en werkvertrekken waren.
Om 1700 waren er in Stolberg ongeveer 40 kopersmeltmeesters die elk gemiddeld 6 tot 8 smeltovens bedienden. Messing, de exportschlager van Stolberg, ontstond door aan koper het in de omgeving opgegraven zinkhoudend galmei-erts toe te voegen. Ook vandaag nog zijn er bedrijven in de stad die vanuit de historische oorsprong de opvolging verzekerd hebben en metalen verwerken met behulp van de modernste technologie b.v. kabelfabrieken.
Speciaal vanuit de draadproductie heeft er zich in Stolberg een andere industrietak ontwikkeld die wereldberoemd geworden is: de naald- en kleine ijzerwarenindustrie. De overbrugging van de hedendaagse moderne productie naar de historische werkomstandigheden gebeurt in het museum Zinkhütter Hof . De moeizame weg van metaaldraad naar afgewerkte naalden wordt hier aanschouwelijk getoond met originele machines zoals dit nog gebeurde in de 19de eeuw. En wie het nog niet wist, wordt uitgelegd wat Klenkes betekent: de groet uit Aachen met de pink in de lucht. De oorsprong is te vinden in het arbeidsproces van de naaldenmakers die met uitgestrekte pink de naalden op hun gelijkmatigheid testten. Een bezoek waar je veel van opsteekt. Als je dagelijks rondkijkt in je stad zie vele zaken die door de zinkmakkers gemaakt zijn en je bent verwonderd deze terug te vinden in het museum, denk maar aan de zinken gieters, badkuipen en waskuipen, maar ook ornementen aan grote huizen. Een leerrijk museum ook je ziet hoe van staaldraad naalden gemaakt worden, de stevige en sterken naalden van de naaimachines worden gemaakt van staaldraad. Een gezellig museum.
Een dagje Stolberg is zeker de moeite, en er is nog veel te zien in de omliggende dorpen, maar dit zal voor een volgende keer zijn.
NIEUWJAARSTOCHT / DE SCHOVERIK / DIEPENBEEK 01/01/2007
NIEUWJAARSTOCHT
DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
Na een spetterende nacht tot vroeg in de morgen, gaan we namiddag toch wandelen in Diepenbeek, ondanks het trieste weer, soms regen en wind een grijze zwaar beladen hemel. Als we het start lokaal binnenkomen worden we overrompel met nieuwjaarswensen en vele kussen worden uitgedeeld. Als we eindelijk aan de inschrijftafel komen, krijgen we de wensen van de club een kleine attentie in de vorm van een kaartje en een lekker Diepenbeeks Piepelke.
Een likeur uit Diepenbeek, een zoetachtig straf drankje. Eindelijk geraken we aan de wandel, we wandelen door de velden en op de hoger gelegen velden moeten we vechten tegen een harde koude kopwind. Soms is het goed om de wolken eens te bekijken zij schenken ons ook dikwijls mooie beelden.
We wandelen verder en proberen droog te blijven tussen de regenbuien, we schuilen in een stal in de weide en wat later weer eens in een portaal van een boerderij. Diepenbeek heeft geen geheimen meer voor ons en toch blijft de Schoverik ons een mooie parkoers aanbieden. Waar we elke 1ste maandag van de maand dankbaar gebruik van maken. We wandelen verder, op onze wandeling komen we verschillende vakwerkhuizen tegen, maar één trek onze aandacht. Gelegen achter een hoge haag ligt een prachtige vakwerkhoeve, we kunnen even binnen gluren, omgeven door een gracht, prachtig in het groengelegen. Zorgvuldig onderhouden een lust voor het oog.
Nu zijn we bijna aan het einde van onze tocht en komen terug aan in zaal Terloch, we proeven het Diepenbeeks Piepelke en praten nog wat met de wandelvrienden. Het is een mooie namiddag geworden zeker als je vrienden ziet die je al tientallen jaren tegenkomt op de wandelingen.
Op 1 oktober 2006 schreef Vogelbescherming Vlaanderen verkiezingen uit, nl. die van de vogel van het jaar 2007. Uit een lijstje van twintig bekende en iets minder bekende Europese soorten kon iedereen op zijn favoriete vogel stemmen. Op 16 november 2006 werden de kieshokjes zonder pardon ontmanteld en konden de stembiljetten geteld worden. Ook al voerden drie vogelsoorten in het begin fel strijd voor de eerste plaats, toch moesten zowel de groene specht als de torenvalk uiteindelijk de duimen leggen voor de roodborst.
Met 16,24% van de stemmen achter zijn naam steekt de roodborst met kop en schouders boven alle andere vogels uit. Dit kleine alombekende zangvogeltje, met zijn leuke snoetje en zijn klaterende zang, is dus nog steeds erg geliefd bij de Vlamingen. Op de tweede plaats strandt de torenvalk met 10,41% van de stemmen. De groene specht sluit de top drie af met 9,97% van de stemmen. Deze kleurrijke vogel wordt de laatste jaren vaker gezien in onze tuinen en is daardoor toch wel een echte BV (bekende vogel) geworden. Roodborsten komen in allerlei biotopen voor. Over het algemeen treft men ze aan in bossen, parken, tuinen en niet al te open landbouwgebieden met verspreide bosjes en houtkanten. Schaduwrijke plaatsen met een ondergrond die ook in de zomer vochtig blijft, genieten hierbij de voorkeur. De soort heeft zich prima aangepast aan de mens en komt vaak voor tot in de kleinste stadstuintjes. Roodborsten zijn insecteneters die zich vooral voeden met allerlei op de grond levende kevers, larven en spinnetjes. In tuinen houden ze nauwlettend de activiteiten van de mensen in de gaten. Zodra er wat gespit of gewied wordt, zijn ze er snel bij om de bovengegraven bodemdiertjes weg te pikken. In de winter vullen ze hun insectendieet aan met zaden en allerlei voedsel aangeboden door mensen.
