Margraten ligt even ten zuiden van Valkenburg aan de Geul. De bebouwing is, afgezien van de markante "Dobbelsteinhoeve", overwegend uit de 19e eeuw. Margraten biedt de wandelaar en fietser zeer verrassende panorama's. Typische vakwerkboerderijen, monumentale hoeves en landhuizen liggen te pronken in een weldadig groen landschap.

We wandelen nu naar IJZEREN. Door de velden, een stralende blauwe hemel vergezeld ons op onze wandeling. In IJzeren staan een aantal boerderijen van mergel en in vakwerk en een drietal oude waterputten ook “zwingelput” genoemd. Op een driesprong staat een kapel uit 1955 die gewijd is aan Maria, Maagd van Lourdes. In de nabijheid van IJzeren bevindt zich veel natuurschoon.

Met name het Sint-Jansbosch, het Biebosch en het Gerendal. De verschillende boerderijen zijn prachtig en vele gebouwd in mergelsteen, niet verwonderlijk hier zijn ook verschillende mergelgroeven geweest. We wandelen verder en komen in SIBBE. We wandelen door het centrum van de gemeente langs de kerk en hier ook verschillende prachtige boerderijen. Wat verder wandelen we de velden in. Ten noorden van het deels op het plateau, deels tegen de zuidelijke dalwand van het Geuldal gelegen dorp Sibbe liggen enkele hellingbossen, onder andere het Biebosch en het Sint-Jansbosch.

De Sibbergrubbe is een slingerende holle weg langs deze dalwand tussen Sibbe en Valkenburg. We wandelen weer verder mooie zichten langs de slingerende veldweg. We komen zo in Genhoes in het Leunderbos. We wandelen nu een heel eind door de prachtige natuur om dan aan de schaapkooi Gerendal te komen. Het Gerendal is een asymmetrisch droogdal. Aan de ene kant zie je hellingbossen met aan de voet, hooi- en weilanden, enkele akkers, hoogstamboomgaarden, poelen en heggen. Poelen dienden in het verleden al als drinkwatervoorziening voor het vee. En in het voorjaar maken kikkers, padden en salamanders dankbaar gebruik van deze poelen om hun eitjes af te zetten. Heggen zijn een onderdeel van de typisch Limburgse kleine landschapselementen.

Ze verschaffen broedplaatsen aan talrijke vogels. Ze dienden als omheining voor het vee en bakende eigendommen af. Het snoeisel werd vroeger gebruikt in bakovens. In het Gerendal staat er nog een. Hoogstamboomgaarden kan men gemakkelijk beweiden met vee omdat de takvrije stam twee meter hoog is. Fruitboomgaarden hebben niet alleen een cultuurhistorische en landschappelijke waarde. Ze zijn van groot belang voor vogels, dassen en vleermuizen. Het Gerendal toont een heel gevarieerd landschap. De afgelopen jaren heeft men een aantal kalkgraslanden terug in ere hersteld. Een aantal hellingbossen is men anders gaan beheren waardoor de ontstane bossen weer kansen geven aan talrijke orchideeën. Mergelland schapen helpen bij dit beheer.

En hier grazende kudde Mergelland schapen en de mens geeft al eeuwen lang vorm aan dit bijzondere landschap. De kudde is niet alleen een mooie bezienswaardigheid maar de Mergelland schapen zijn ook‘ medebeheerders ‘ van de prachtige kalkgraslanden. Zij bepalen mede welke flora en fauna zich thuis voelt in dit mooie stukje natuur. Zeldzame en kwetsbare planten groeien en bloeien zoals de orchideeën. In het Gerendal groeien 23 soorten. 15 soorten kan je zien bloeien in de orchideeëntuin van het Gerendal. Hier staan ook de meest bedreigde orchideeënsoorten. De meest geschikte periode om bloeiende orchideeën te zien, zijn de maanden mei en juni. Maar vandaag kunnen we de schaapkooi betreden en gaan kijken naar de lammeren. Het is gewoon prachtig om de schapen en lammeren samen te zien, pas geborenen en andere die al enkele dagen oud zijn gewoon prachtig. Het mergelland schaap is een groot, lang, hoorn loos landras schaap, voorzien van een ruime, slichtte wol vacht. De kop en poten zijn behaard en hebben meestal een grillig bruin of bruin- zwart vlekken patroon op een lichte achtergrond. Af en toe komen geheel zwarte dieren voor.

Volwassen Mergelland ooien krijgen meestal 2 lammeren. Ze lammeren gemakkelijk af. De lammetjes hebben smalle kopjes en het geboortegewicht ligt rond de 3,5 kg. Een volwassen Mergelland ooi kan 2 lammeren zonder problemen groot brengen. Om meer lammeren groot te brengen heeft ze in het algemeen te weinig melk. Het Mergelland schaap vertoont een goed kudde gedrag en kan leven van een relatief sober rantsoen. We brengen ruim de tijd door om de schapen en lammeren te bewonderen de tijd vliegt voorbij als je hier bent. We moeten terug op pad.

We wandelen een heel eind door het Gerendal het is er mooi en rustig, mooie zichten, onze volgende halte is SCHEULDER hier weer prachtige gebouwen in mergelblokken. Maar ook vakwerkhuizen in een mooie omgeving het is genieten van de prachtige omgeving. Nog een kleine omweg door het dorp en we staan terug op ons vertrekplaats. Een prachtige en aangename wandeling, veel gezien en vooral de natuur is heel bijzonder. Een echte aanrader om nog eens te doen en de schaapskooi met de lammeren is heel bijzonder.

Feschaux is een deelgemeente van Beauraing is een kleine stad in de Belgische provincie Namen. De stad telt ruim 8000 inwoners. Beauraing ligt ongeveer twintig kilometer ten zuiden van Dinant en tien kilometer ten oosten van de Franse stad Givet. Door de gemeente stromen onder meer de riviertjes Hilan , Biran en Wimbe, zijrivieren van de Lesse. Vandaag een winterse wandeling in Feschaux.

Een laag sneeuw bedekt het landschap als een wit deken. Toch altijd mooi. Langs het kapelleke verlaten we het dorp het weidse landschap te gemoed. Het is een wandeling door velden, weilanden en bossen. Nog langs het militaire domein en zo weer verder door het landschap. We wandelen door het Bois de Baronville mooi en aangenaam. We klimmen en dalen door het mooie landschap en komen zo aan het “Reserve naturelle domaniale” “Rend Peine” is een bijzonder natuurreservaat aan de rand van Feschaux met bijzondere vegetaties, oude cultuurgronden en planten en dieren. 245ha groot en sinds 1994 beschermt.

Wij wandelen verder en komen zo bijna in het dorp. Hier staan verschillende struiken “Gele Kornoeltje”. Gele kornoelje heeft een voorkeur voor een kalkrijke bodem maar neemt met minder rijke gronden genoegen als die niet te zuur of te vochtig zijn. Je vindt hem in loofbossen, bosranden en in oude heggen en tuinen van pastorieën, kloosters en oude boerderijen. Vroeger werd gele kornoelje regelmatig aangeplant op erven en in boomgaarden omwille van de vruchten waar gelei van gemaakt werd. De soort werd gebruikt om mooie kruislings gevlochten hagen mee aan te leggen. Nog even door de straten tot we terug aan ons vertrek zijn het is een mooie en aangename wandeling. We zijn hier op een 5tal kilometer van GIVET. We rijden even de grens over en gaan Givet bezoeken. 

Givet is een kleine Franse plaats en gemeente, gelegen aan het punt waar de Maas België binnenstroomt. Givet valt onder het Franse departement Ardennes. Givet behoort tot de streek van de Franse Ardennen en tot de Caléstienne. De pointe de Givet, bestaande uit Givet en omstreken, is het enige deel van Frankrijk waar men Waals spreekt.

In vroeger tijden viel het gebied dan ook onder de Zuidelijke Nederlanden voordat het eind 17e eeuw overging naar Frankrijk. Aan het einde van de middeleeuwen behoorde Givet tot het prinsbisdom Luik. Keizer Karel V kreeg het in de 16e eeuw in handen en liet er het fort Charlemont bouwen. In 1680 kwam het kasteel bij de Vrede van Nijmegen in het bezit van Lodewijk XIV van Frankrijk, die in 1699 Givet bij het Verdrag van Rijsel (een uitvloeisel van de Vrede van Rijswijk) definitief kreeg toegewezen. Lodewijk XIV liet vervolgens de bekende vestingbouwer Sébastien Le Prestre de Vauban het fort Charlemont plus andere fortificaties in Givet versterken. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog - eind augustus 1914 - werd Givet drie dagen lang gebombardeerd. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog reikte het Duitse Ardennenoffensief op 24 december 1944 tot aan de noordelijke rand van Givet. Destijds waren er elfduizend Amerikaanse soldaten in de gemeente gelegerd.

Givet is een nog door het massa-toerisme onaangeraakt stadje in de Franse Ardennen. Het levendige stadje, met verschillende gezellige café's, terrasjes en restaurants waar verrukkelijke streekgerechten worden geserveerd, is een ideale bestemming voor een gevarieerde vakantie of een weekendje weg. De Maas die door het stadje stroomt en het indrukwekkende fort op de stijle heuvel geven Givet een bijzondere uitstraling. De stad met stijlvolle typische gebouwen, waarin onder andere veel leisteen is verwerkt. Het stadje Givet wordt niet alleen gedomineerd door de Maas, maar ook door het indrukwekkende fort Charlemont die vanaf een hoge rots over het stadje neerkijkt.

Dit fort is gebouwd in de 16e eeuw door Karel de Vijfde en daarna versterkt door Vauban in de 17e eeuw. We wandelen door de stad genieten van de prachtige gebouwen het zicht op de Maas de oude toren. We bezoeken de kerk met mooie beelden en houtsnijwerk. Het is een mooie afsluiting van ons dag rond de Belgische –Franse grens.

Wanneer we vanmorgen wakker worden is alles bedekt met een wit deken, wat mooi toch. De hel blauwe hemel nodigt uit om een wandeling te maken. Wat is er mooier dan samen met Christiane en Jefke hier in ons eigen stadje te wandelen, wij hebben hier prachtige plekken waar je ongestoord kunt wandelen tussen de fruitbomen en langs de oude spoorweg.

We kiezen voor de wandeling die ons naar het kasteeldomein van Rullingen brengt. Langs Puthofveld komen we aan de oude spoorwegzate, de fruitlijn genoemd. Dan steken we de steenweg over en wandelen het natuurreservaat van Kuttekoven binnen. Hier mooie zichten op de omgeving en we komen zo in Kuttekoven dorp met zicht op de kerk. Nu wandelen we onder de spoorbrug door, langs de kapel en dan door Kuttekoven, weet dat Kuttekoven maar uit een paar huizen bestaat ben je er vlug door en wij nemen terug de oude spoorwegzate richting Rullingen. Als eerste door de sneeuw te wandelen is bijzonder geen voetsporen in het witte tapijt.

We vervolgen onze wandeling tot we aan de ingang van het Provinciaal domein Rullingen komen, we wandelen nu het domein binnen door het bos en dan wandelen we langs de verzameling fruitbomen om zo aan het kasteel te komen. Het is mooi om het kasteel tussen de bomen te zien en dan staat het prachtige gebouw voor ons omgeven door grachten en een vijver. Hier enkele tijd blijven staan om het prachtige beeld in ons op te nemen, dan weer verder door het bos en zo verlaten we het domein, nu wandelen we richting Graat waar we een zicht hebben op de vallei met de kasteelhoeve van De Klee en het kasteel De Klee. Wat verder we klimmen nu op naar Borgloon nog een zicht op de kerk van Kuttekoven.

We wandelen nu verder om zo richting Borgloon Centrum. Aan de gasthuiskapel slaan we links af om zo terug bij ons thuis aan te komen. Toch mooi een helder hemel met een stralende zon en een wit tapijt dat alles bedekt. De winter kan toch ook mooi zijn.

Lentetocht? Sneeuw op deze wandeling, maar een wandeling met heel veel historische belangrijke gebouwen. We verlaten het Cultureel Centrum, een voormalig stroopfabriek van Bommershoven. Was een belangrijk stroopfabriek Lowette, daterend uit midden 19de eeuw, gesloten in 1969.

Al vlug wandelen we de velden in, de sneeuw valt neer en geeft alles een feeërieke sfeer. Wat verder zien we de kerk en kasteel met een gordijn van sneeuw voor hen. We wandelen een heel eind door de velden. Zelfs met een stevige sneeuwbui blijft Haspengouw mooi. We wandelen nu richting Heks maar in plaats van naar Heks af te draaien wandelen we terug naar Bommershoven. Maar eerst nog langs de tranendreef van het kasteel van Heks.

Het is hier waar je in de zomer kunt logeren in de boomtenten. Weer wat verder en we komen aan het zogenaamd "Biezenhof", gesloten hoeve, eertijds afhankelijk van de landcommanderij Alden Biesen. Eerste vermelding in 1309. Aan de winning was een laathof verbonden. Uit de pacht blijkt dat het één van de rijkere hoeven van de Orde was. Op een kaart van 1719 met voorstelling van het Ordebezit in Bommershoven, was de hoeve nog niet gesloten; naast het woonhuis worden ruime dwarsschuren, vijf schaapskooien, varkensstallen en een runderstal aangeduid; bakhuis en waterput liggen achter het woonhuis; alle deze gebouwen zijn van vakwerk. In 1797 wordt de hoeve openbaar verkocht aan Michel Laurent Selys uit Luik. De gebouwen worden in de loop van de tweede helft van de 19de eeuw ingrijpend gerenoveerd. Enkele tientallen meters verder de ligt de grote Rode Hoeve, uit de eerste helft 18de eeuw, eerste helft 19de eeuw, is een gesloten hoeve; bakstenen complex rond een rechthoekig gekasseid erf met centrale mestvaalt. Rechts, een ommuurde tuin. Woonhuis uit de eerste helft van de 18de eeuw en dienstgebouwen uit de eerste helft van de 19de eeuw. poortgebouw met duiventil aan de erfzijde. Beide hoeven hebben op de deuren en poorten de kleuren geel-rood. Het is een prachtig geheel een merkwaardige site, gevormd door de naast elkaar gelegen kerk en kasteel van Bommershoven.

Weer een stukje verder komen we aan de voormalige pastorie van circa 1860. Alleenstaand bakstenen dubbelhuis met voortuin en ijzeren toegangshek op bakstenen muurtje. Wat verder de Neoclassicistische zaalkerk, gebouwd in 1841-44. De kerk ligt wat hoger dan het straatniveau en is omringd door het voormalige, ommuurde kerkhof, thans leeg op een paar oude grafkruisen na. Nu komen we aan het kasteel. Het is een herenhuis met hoeve, gelegen naast de kerk, en gebouwd in 1759-61 door Marcel-Gérard Magnée. In de eerste helft van de 19de eeuw verdween één van de dienstgebouwen en bleven een L-vormig gebouw, het herenhuis, en een langstrekt dienstgebouw aan de straat over. Parkaanleg gedeeltelijk in formele stijl, gedeeltelijk in landschapsstijl, daterend uit de tweede helft van de 19de eeuw. Het enige resterende gedeelte uit het derde kwart van de 18de eeuw is dus het herenhuis.

Nu wandelen we tegenover de kerk het veld in om dan achter het boswachterswoning te komen en wat verder komen we dan aan de voorzijde. De voormalige boswachterswoning, gebouwd door de familie Naveau de Marteau. Alleenstaand gebouw in neotraditionele stijl, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; baksteen met mergelstenen banden. Ook langs de kleine kapel, gelegen bij de overgang naar de Oude Kassei en gebouwd door de familie Naveau de Marteau in het eerste kwart van de 20ste eeuw, in neotraditionele stijl. Boven de deur drie hardstenen gevelstenen met centraal tweemaal het wapen Naveau en jaartal 1902; de cijfers links en rechts vormen samen 1924. Tegenover het monument gesneuvelden Eerste Wereldoorlog met voorstelling van een ruïne met hardstenen gedenkplaat en bronzen beeld van een liggende soldaat. Nu nog even en we komen terug aan ons vertrek. als we de vertrekhal binnen komen komt de geur van pannenkoeken ons tegen en we genieten van deze lekkernij na een fijne en aangename wandeling.

Bombaye, een klein dorpje maar met prachtige oude gebouwen, we komen direct aan de “Ancienne Seigneurerie de Bombaye” een grote hoeve met een toegangspoort met weerzijde heiligenbeelden in een nis.

Deze hoeve stamt uit de XVIIde –XVIIIde eeuw. Een prachtig gebouw. We wandelen een eind door het veld om dan aan de y-weg te komen waar de kapel “la Tombe – de la Sainte-Croix” een kapel van 1644. Nog wat verder en dan komt het kasteel van Dalhem in zicht. Nog wat verder wandelen komen we aan het kasteel. Het kasteel ligt in een mooie omgeving, midden in een prachtig park van 5 ha. aan de rand van "Le Pays de Herve ". Het ligt op de weg van Visé naar Dalhem, op een enkele honderde meters van het oude historische dorp Dalhem.

Dan komen we aan in Dalhem het historische stadje. 

Een stukje geschiedenis: Dalhem was, met 's-Gravenvoeren, de kern van het kleine graafschap Dalhem, oorspronkelijk Voeren geheten, en was lange tijd onder bestuur van de Verenigde Provinciën. Het werd overeenkomstig 's-Gravenvoeren ook wel 's-Gravendal(hem) genoemd. De naam Dalhem is van Germaanse oorsprong en betekent "woonplaats in het dal". Het graafschap Dalhem maakte deel uit van de Landen van Overmaas. We wandelen door het dorpje en hebben hier onze rustplaats.

Na de rust weer een stevige klim door de weilanden. Langs een monument uit 1745 van “d’Odemont, Mayeur de Richelle” en dan boven gekomen hebben we een zicht op de molen “de Kerwer” in Feneur. Als we naar Feneur afdalen komen we aan de “Ancienne Seigneurie de Feneur” Door het dorp stroomt de Bolland een zijriviertje van de Berwijn. Door de gunstige ligging heeft Feneur zich ontwikkeld van een landbouwdorp tot een woondorp. Nu klimmen we weer een eind en hebben een prachtig zicht op Dalhem en de oude burgruïne.

We komen aan de wijngaard. Omsloten door bossen en houtwallen ligt op de Thier des Vignes de historische wijngaard van Château Dalhem. De oudste schriftelijke bron, uit 1393, beschijft de opbrengst en kosten van dit eigendom van de Graaf van Dalhem. De middeleeuwse voorgangers hadden een uitgestrekt bezit in het Ahrtal, nu nog steeds beroemd vanwege zijn rode wijnen. Nog wat verder door de velden en dan komen we terug aan in Bombaye waar deze prachtige wandeling eindigt.

Het pittoreske dorpje Zammelen, deelgemeente van Kortessem, regeert aan de rand van het Haspengouws leemplateau over de vallei van de kronkelende Mombeek.

Een combinatie van water, leem, kalk en zand zorgt ervoor dat in dit waardevol natuurgebied afwisselende beemden, typische hooilanden, mysterieuze moerassen en broekbosjes een bijzondere aantrekkingskracht uitoefenen op zeldzame plant- en diersoorten. Dit is op en top vochtig Haspengouw! Vanuit het pittoreske dorpje Zammelen leidt de route ons via de vallei van de Mombeek naar het kastelendorp Gors-Opleeuw.

Deze wandeling herbergt natuur en cultuur en zorgt voor heel veel afwisseling op onze wandeltocht. Langs het voormalige fruitspoor hebben we mooie uitzichten op het omliggende landschap. We vertrekken aan de kerk en dan dalen we af naar het natuurgebied een infobord verteld ons wat meer over de dieren en planten die we hier kunnen tegen komen. We volgen het knuppelpad het is hier vochtig Haspengouw, poelen waar amfibieën leven, vandaag is het rustig en het is een aangename tocht en zo komen we nu in Jesseren. Het station staat er nog altijd en het is een verzorgde plek gebleven wat verder nog het kasteel van Jesseren.

De oude spoorweg brengt ons naar Kolmont. Beekvallei Herkwinning is een mozaïek van beemden, ruigtes en broekbossen die slingert tussen de landbouwgebieden. De kruisbestuiving tussen natuurlijke ontwikkeling en een goed natuurbeheer zorgen dat dit een divers en waardevol stukje groen is. In het natuurgebied Herkwinning, in de vallei van de Mombeek, is de das de belangrijkste bewoner.

Zelden zal je dit schuw dier overdag ontmoetend. Op de uitkijktoren heb je een uitzicht over een fraai deel van het gebied. Wat verder komen we aan de prachtige gerestaureerde Herkwinning.

We wandelen nu terug het natuurgebied binnen en passeren langs het Coolveld een oude boomgaard nog even langs de kerk en dan zijn we terug op ons vertrek. een pracht van een wandeling waar je kunt genieten van de prachtige natuur.

TROIS-PONTS. 

Trois-Ponts dankt zijn naam aan de drie bruggen over de Amblève en de Salm. Vandaag wandelen we rond de gemeente in de prachtige bossen, nog veel sneeuw op onze tocht. We komen in Basse-Bodeux. Van hieruit begint de klim naar het bos, wat prachtige zichten oplevert. Na een hel tijd komen we terug in het dorp op de rotonde een grote fiets. Ook hier enkele mooie huizen.

Nu wandelen we naar de controlepost en dan weer verder nu dalen we af en dat zie aan de sneeuw hier al veel minder sneeuw. Maar toch ook nog verschillende prachtige vergezichten. Nog even een eind langs een riviertje en dan weer terug naar ons vertrek. Het was een mooie wandeling met veel sneeuw aangenaam om te wandelen maar waar weinig over verteld kan worden alleen dat ze prachtig is.

Dit kleine dorp ligt ingesloten in de beboste vallei van de Masblette, een bijrivier van de Lhomme, en zou uit de Merovingische periode dateren. Er staan veel oude gebouwen o.a. een vierkantsboerderij uit 1825.

Onze eerste kennismaking is met het riviertje de Masblette, even langs het riviertje en dan de brug over. Aan de brug staat een mooi oud stenen kruis. We volgen een heel eind “Rue de vallée” langs het riviertje op. Zo komen we aan de kerk Saint-Ambroise werd heropgebouwd in 1711 op de grondvesten van de vorige kerk. Ze bezit een theotheek uit de 16de eeuw in gotische stijl, een hoofdaltaar van 1641 afkomstig van vroegere sanctuarium en zijaltaren van 1712. Hier ook een paar mooie oude huizen in lokale steen, prachtig zicht. Een prachtig eind wandelen we nu door het bos met het golvende landschap. Vergezichten over het mooie landschap bossen zover het oog reikt. We wandelen verder en steken opnieuw de Masblette over. Verder langs het spoor, we hebben hier weer prachtige zichten over het landschap. Het is een heuvelend landschap dan weer klimmen en dan weer dalen. We komen aan de plek die “Nauchene” heet op 275meter hoogte. Nu beginnen we aan een lange klim door het bos gewoon buitengewoon mooi het is een lange weg door het bos met voor ons een zo prachtige panorama.

Op de toppen ligt nog een dikke laag sneeuw en zo heeft het panorama een heel ander zicht en is zo mooi. Een kudde reeën loopt op de open plek. We lopen verder het zijn prachtige zichten die we tegen komen wat aangename zichten. We komen aan de plek die “Vieux Bon Dieu” heet op 290meter hoogte. We blijven klimmen en na een tijdje door het prachtige landschap komen we aan een plek die “Cresses” heet op 335 meter hoogte. Nu verder door het bos met oude bomen, en wat verder verlaten we het bos en komen zo terug aan ons vertrek. wat een pracht van een wandeling. 

We komen langs MARCHE en FAMENE en besluiten er een bezoek aan het stadje te brengen. Stad Marche, een rijk erfgoed en een opmerkelijke stadsvernieuwing De architecturale harmonie van de stad, de straten en de gebouwen die opmerkelijk gerestaureerd werden, de voetgangerszone, de schaduwrijke pleintjes, de beeldhouwwerken en de kunstwerken zijn de getuigen van een geslaagde standsvernieuwing.

We wandelen wat door de straten en genieten van de vele oude huizen en aangename plekken in de stad. We bezoeken ook een slager die zijn hespen op artisanale wijze maakt. We kunnen moeilijk weerstaan om zo een heerlijke hesp mee te nemen. Nog de winkelstraat op en af een bezoekje aan de toeristische dienst en dan keren we terug naar huis. We hebben een prachtige dag achter de rug.

In Hoeselt, een krans van schilderachtige dorpjes, heerst een ongekende rust in een ongerepte en tevens zeer afwisselende natuur. De rijke diversiteit die Vochtig Haspengouw ons biedt aan landschappelijke bakens zijn het sterke reliëf van vlakke plateaus afgewisseld met smalle, vochtige beekvalleien, droge heuvelruggen, bosjes, holle wegen en kasteelparken binnen vrij korte afstand.

En verder een mooi kleinschalig en heuvelachtig landbouwgebied met akkers en fruitbomen. Holle wegen komen in Hoeselt nog veelvuldig voor. Meestal zijn ze niet met beton of asfalt verhard. Vertrek in het centrum en al vlug verlaten we de woonkern en duiken het prachtige landschap in. Op een pleintje staat een gedenksteen met de eerste voorjaarbloeiers. Het gele Winterakoniet staat er tussen de sneeuwklokjes. We wandelen verder komen aan een prachtig oude hoeve met stukken vakwerk. Mooi. We wandelen door een holle weg en komen zo in Hoeselt.

Aan het plein voor de kerk. We gaan even naar het Kasteel Burghof. In feite moet men spreken van het domein Burghof, al is de naam ook niet helemaal correct. De Burghof slaat eerder op het complex in de Hulstraat dat rond de Mot moet gelegen hebben. Het domein herbergde later twee, oorspronkelijk gescheiden, kastelen. Kasteel de Brouckmans Aan de noorderzijde van het Wagemanshof bevonden zich in de 17de eeuw 2 kastelen. Tegen het plein aan bevond zich de riante woning van Arnold de Moffarts, gehuwd met Lutgarde de Heusch. De grafsteen van beiden wordt nog bewaard in het portaal onder de kerktoren. Wij wandelen terug het plein op met de bijzondere kiosk.

We gaan een bezoekje brengen aan de kerk. Opvallend is de St.-Stefanuskerk in het centrum, waarvan gedeelten van de toren dateren uit de 11de 12de en 18de eeuw. Van het oorspronkelijke, preromaanse gebouw uit de 11de eeuw rest enkel nog de onderste geleding van de toren, opgetrokken uit silex en kalksteen. Het schip dateert van 1770. Deze oorspronkelijke zaalkerk werd vergroot in 1896 en 1931. Binnenin vinden we een barokke marmeren hoogaltaar uit 1689 terug. De vroeggotische doopvont dateert van ca 1250. Het koorgestoelte, de zijaltaren, een communiebank, de orgelkast en de biechtstoelen dateren van midden 18de eeuw. In het koor bevindt zich een Kruisafneming, afkomstig uit het atelier van Rubens en de Steniging van Stefanus uit 1713. De laatste jaren werden aan de kerk grondige renoveringswerken uitgevoerd; momenteel prijkt in Hoeselt weer de rode kerk. Er zijn nog verschillende Vierkantshoeven die danken hun ontstaan aan de vruchtbare leemgrond van Haspengouw. De rijke gronden brachten veel gewassen op die moesten opgeslagen worden in de imposante vierkantshoeven. In Hoeselt hebben we nog een aantal vierkantshoeven. Zo hebben we een mooie en leerrijke wandeling achter de rug. Een fijne en aangename wandeling.

Het is winter en volop sneeuw, wij kiezen voor een thuiswandeling omdat de wegen onder gesneeuwd zijn.

Wij gaan zondag de wandeling van de GREENSPOT RULLINGEN doen. Een prachtige winterse wandeling door het landschap tussen Borgloon en Rullingen, langs de boomgaarden en plantage. Een eind langs de oude spoorweg “ de Fruitlijn” naar Kuttekoven, waar we een zicht op hebben op de gerestaureerde kerk, toch de buitenzijde.

Ook komen langs de voormalige pastorij die ook in restauratie is. We wandelen nu door Kuttekoven en wandelen nu naar het domein van kasteel van Rullingen, langs de dreef met oude bomen en dan over het domein langs het kasteel en door het bos. We verlaten het domein en wandelen dan verder en hebben we nog een zicht op het kasteel van Hulsberg.

Nog even en we wandelen door het centrum van Borgloon. Daar we onze wandeling bij ons thuis gestart zijn eindig hier dan ook onze wandeling. 

Maandag nog steeds volop sneeuw, wat een prachtig zichten heb je als alles onder een wit kleed ligt.

We wandelen vandaag de GREENSPOT GROOTLOON. Je zou denken dat deze wandeling start in Grootloon maar niks is minder waar de Greenspot vertrekt achter het Stadhuis van Borgloon en brengt ons dadelijk langs de Oude Berg met de Burchtheuvel naar het natuurgebied Bollenberg.

In het Vlaams natuurreservaat De Bollenberg kan je genieten van typisch Haspengouws landschap. Tijdens een wandeling doorkruis je hoogstamboomgaarden, open graslanden en hellingen met bronnen, poeltjes en bossen. Het prachtige Haspengouwse landschap zorgt voor een geslaagde natuuruitstap. We wandelen ook nog langs de IJzeren kerk. ‘Reading between the lines’ is een project van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh. Sinds 2007 ontwerpen ze samen openbare architectuurprojecten met een artistieke inslag. Deze kerk maakt deel uit van ‘Pit’, een kunsttraject in de open ruimte in de regio Borgloon-Heers.

In het glooiende landschap rond Borgloon schittert dit krachtige bouwwerk: een tien meter hoge transparante kerk in cortenstaal. Nu wandelen we terug naar Borgloon en langs het Speelhof en dan naar de Markt waar onze wandeling eindigt. Deze twee wandelingen zijn wandelingen van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren ze zijn perfect afgepeild en worden maandelijks nagekeken door GREENSPOTTERS. Zo blijven deze wandelingen tip top.

Een wandeling in Banneux, lichte sneeuwval een wit landschap meer moet het niet zijn. Een prachtige omgeving om een winterwandeling te maken. Door de weidse omgeving met akkers en weilanden.

De bossen geven alles een fijne toets. Wat we ook tegenkomen zijn prachtige gebouwen. In de bomen zit een buizerd, wat een prachtige vogel en hij blijft rustig zitten en het levert een mooie foto op. Weer verder door het bos een brede laan brengt ons verder. We komen in Louveigne. Hier is de controlepost. Een mooi dorpje met een plein met mooie gebouwen. Een beetje verder een prachtige veldweg die door het landschap slingert met hagen aan beide zijden.

Wat een prachtig zicht het is genieten van het landschap. Weer wat verder en komen in Banneux. Niet ver meer en we komen terug in het centrum, we komen nu voorbij een klooster dat vandaag een opvang voor senioren. Het is een prachtig gebouw met een prachtige tuin.

Ook hier een monument voor een “Albert van den Berg” iemand die zich inzette voor de Joden in Tweede Wereldoorlog. Nog wat verder en we komen terug op ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

De Limburgers zeggen regelmatig: ‘wie sjoan oos Limburg is’ ofwel vertaald ‘hoe mooi ons Limburg is’. Dit geldt zeker voor de gemeente Gulpen-Wittem, midden in het Zuid-Limburgse heuvelland. Een uniek stukje natuur in Nederland en onderdeel van Nationaal Landschap Zuid-Limburg. Het landschap met haar karakteristieke inrichting straalt een landelijke rust uit. Gulpen-Wittem is het kloppend hart van het Zuid-Limburgse heuvellandschap.

De omgeving staat bekend om haar schitterende landschap. De heuvels maken het on-Nederlands mooi! De gemeente kent 10 dorpjes met elk een eigen sfeer. Gulpen-Wittem is door haar centrale ligging in het Zuid-Limburgse Heuvelland het ideale gebied om te wandelen. Het reliëfrijke landschap biedt daar alle mogelijkheid toe. Wij vertrekken in het centrum en al vlug gaan we het prachtige landschap ontdekken, wij wandelen nu en beneden in het idyllische dal van de Gulp ligt kasteel Neubourg. Wij wandelen verder door het landschap en als we even achteromkijken ligt Gulpen beneden in het dal wij wandelen verder.

Een eind langs de bossen en dan weer een stuk door de weilanden ze worden gekenmerkt door een typisch Limburgs fenomeen: de ‘Stjegelkes’. In feite is een stjegelke niet meer dan een stevige paal, met daarop een draaiend bovendeel. Het stjegelke is eeuwenoud en het idee erachter is vrij simpel. Veehouders hadden vroeger meer landerijen naast elkaar, maar wilden bijvoorbeeld niet dat het vee zich over de totale oppervlakte zou verspreiden.

Om het vee in het beekdalenlandschap op een afgezet land bij elkaar te houden, was dus een omheining nodig. Echter op deze manier kon de veehouder zelf ook niet meer van wei naar wei lopen. En dus werd een smal, draaibaar poortje bedacht waardoor dit wel mogelijk was. Tegelijkertijd was het de snelste en kortste weg naar de kerk in het dichtstbijzijnde dorp of gehucht. Heden ten dage profiteren vele wandelaars nog steeds van deze eenvoudige, maar unieke oplossing! In Zuid-Limburg - en zeker in de gemeente Gulpen-Wittem - vormen ze een opvallende herinnering aan het werk van de veehouder van weleer. Een mooi sieraad in het Limburgse heuvellandschap. Wat verder komt het klooster van Wittem in zicht we dalen af naar het dorp. En zo komen we aan het klooster. Wittem dankt zijn naam vooral aan het Redemptistenklooster met een prachtige kloosterbibliotheek voor exposities en voorstellingen, waar de gelovigen de heilige Gerardus vereren. Het is een echt bedevaartsoord.

Aan de Wittemer Allee 3 ligt het kasteel Wittem dat rond 1100 gebouwd is. In het hart van het Heuvelachtige Zuid-Limburg. In de vallei waar natuurlijke bronnen uitmonden in de Geul licht het romantische 11e eeuwse kasteel. Idyllisch gelegen in eigen tuinen met eeuwenoude bomen, omringd door slotgrachten. Meer dan 50 jaar geleden is dit kasteel omgetoverd tot romantisch hotel en afgelopen jaar geheel gerenoveerd. We wandelen het dorp uit, de glooiende akkers op nu begrijpen we meteen waarom Wittem altijd al een "heerlijkheid" genoemd werd. Bovendien ligt bij het gehucht Cartils dat ten noordwesten van Wittem ligt het kasteel Cartils. Dit kasteel werd al in de vroege middeleeuwen vermeld als kleinste Rijskheerlijkheid in deze streek. Gedeelten van het kasteel dat tot 1776 in het bezit bleef van lijnrechte afstammelingen van de ridders van Cartils, zijn vijftiende en zestiende eeuws, zoals de toren met hoekarkel en het vrijstaande hoekgebouw. We komen ook langs beschermde dorpsgezichten.

Een beschermd dorpsgezicht is een waarde die gegeven wordt aan een gebouw of een groep gebouwen die door hun schoonheid in relatie met hun omgeving zodanig belangrijk zijn dat ze een beschermde status hebben gekregen. Maar net zo beeldbepalend zijn de vele historische gebouwen, van kastelen en kloosters tot molens en vakwerkboerderijen. Nog even en we zijn terug in Gulpen. Een pracht van een wandeling.

Ook als het vriest zijn er paddenstoelen. Rode kelkzwammen vallen zelfs goed op in het kale winterse landschap. Deze felgekleurde opruimers van dood hout zijn er nu meer dan vroeger. Het staat vast dat de rode kelkzwammen zich op 20 jaar tijd verspreidden over heel Vlaanderen en nu niet meer zeldzaam kunnen genoemd worden.

In Europa komen vier soorten kelkzwammen voor, waarvan in België drie soorten bekend zijn en er in Vlaanderen twee worden gevonden: de Krulhaarkelkzwam (Sarcoscypha austriaca) en de Rode kelkzwam (Sarcoscypha coccinea). De kelkzwammen zijn macroscopisch niet van elkaar te onderscheiden. Microscopisch nazicht (vorm van de sporen en vorm van de haren op de buitenwand van de ‘kelk’) is vereist om zeker te zijn over welke soorten het gaat

De Rode kelkzwammen zie je vanaf eind november verschijnen en in april zijn de laatste te zien. Februari-maart zijn de beste maanden om ze te zoeken. Ze leven saprotroof op begraven en bemoste takken van verteerd loofhout en vochtige, vaak bemoste stronken. Hun voorkeur gaat uit naar standplaatsen die nat zijn gedurende de winter en voldoende beschaduwd zijn tijdens de zomer. Rode kelkzwammen worden in Vlaanderen meestal op dood hout wilg, populier, els of beuk gezien. Volgens de literatuur zijn er ook vondsten bekend op olm, hazelaar, eik en bomen uit de rozenfamilie (fruitbomen).

Mooi gelegen in de vallei van de Jeker, vind je een dorpje met een prachtige naam Eben-Emael. Hier heeft de Jeker zich doorheen de mergel al kronkelend een weg gebaand naar Maastricht, waar hij uitmondt in de Maas. De flanken die niet al te steil zijn, zijn ideaal voor hoogstamboomgaarden. De uitgestrekte plateaus aan weerzijde van de Jeker zijn ingepalmd door akkers, in de vallei vind je vooral boerderijen en weiden. De omgeving herbergt prachtige natuur. Behalve mergel wordt er in deze vallei ook al eeuwen silex ontgonnen. De toren van Eben-Ezer schets de geschiedenis hiervan. Wij vertrekken met onze wandeling aan het startplaats van de wandelingen nl aan Moulin du Broukay.

De wandeling brengt ons eerst naar het dorpje Eben. Hier vele boerderijen en wat valt het op vele huizen hebben een plakkaat met de vermelding “maison Hirondelles admises” een project van Natagora om voor de zwaluwen een nestplaats te geven, op vele huizen hangen kunstnestjes voor zwaluwen. Prachtig is het. We komen zo in het centrum met de kerk en dan weer verder. We wandelen nog wat verder en hebben een zicht op de de Toren van Eben-Ezer. Dit merkwaardige bouwwerk is het levenswerk van één man, Robert Garcet. In 1953 rezen de eerste muren uit de grond: tien jaar later was het gebouw voltooid. Wat verder komen we in het Natuurgebied Heyoule.

Dit prachtige natuurreservaat is in 1973 als eerste in deze regio opgericht en speelde zo een voortrekkersrol. De klakrijke graslanden, de zuiderse taluds en de aanwezigheid van verlaten silexgroeven geven dit gebied heel wat charme. Door het microklimaat en de kalk in de bodem is deze omgeving een paradijs voor plantenliefhebbers. Om de plantenrijkdom in de kalkgraslanden te bewaren, maait men geregeld. Of laat men stukken begrazen door de mergellandschapen, een ras typische voor de streek. De verlaten groeves zijn op hun beurt belangrijke overwinteringsplaatsen voor vleermuizen. Vleermuizen houden in de vochtige grotten een winterslaap die ongeveer vijf maanden duurt. We wandelen door dit prachtige natuurreservaat. De hoge hellingen worden vrijgemaakt en begraas door schapen om de speciale bloemen en planten die op de mergelgrond voorkomen een kans te geven om het landschap te veranderen in een bloemen paradijs, waardoor de vele verschillende soorten insecten en vlinders hier kunnen overleven. Speciaal in deze streek zijn de orchideeën.