INT. MARGRAETENTOCHT.

WANDELCOMITE SINT GERTRUDIS.

SINT GEERTRUID.

Het dorp Sint Geertruid is in de 11e eeuw gesticht vanuit de toenmalige heerlijkheid Breust (thans een buurtschap in Eijsden). Daarom werd Sint Geertruid ook wel Breust op den Berg genoemd. De plaats is vernoemd naar de heilige Gertrudis van Nijvel. De Margratentocht is in de 66 jaren van haar bestaan uitgegroeid van een bevrijdingsmars naar een vrije wandeling door de prachtige natuur en het landschap van deze streek, maar blijft ook steeds de aandacht vestigen op het oorspronkelijke kernthema: de bevrijding uit de WO2. Jaarlijks wordt de aandacht gevestigd op het historische thema over de herdenking van de bevrijding uit de 2e Wereld Oorlog en de erebegraafplaats in Margraten. Dit thema staat centraal vanuit de oorsprong van de Margratentocht. De woonkernen Mesch, Sint Geertruid en Noorbeek, die deel uitmaken van de huidige gemeente Eijsden-Margraten, werden op 13 september 1944 als eersten van heel Nederland bevrijd. Eijsden-Margraten viert dus dit jaar al zijn 75 jarig jubileum. Daarom word op 30 mei al het thema 75 jaar Liberation Eijsden-Margraten extra uitgewerkt voor alle wandelingen. Zo wordt dit jaar, bij het 75 jarig jubileum hiervan, tijdens de Margratentocht op Hemelvaartsdag extra breed uitgewijd om aan het grote verhaal daarover passende aandacht te schenken. Margraten neemt in het kader van de bevrijding immers landelijk een bijzondere plaats in omdat hier 8.301 helden begraven zijn op de erebegraafplaats. Op de begraafplaats in Margraten werden 17.742 Amerikaanse militairen en nog eens 1.026 overige geallieerde manschappen begraven, die hun leven gaven voor onze vrijheid. Daarvan zijn er later 10.467 naar hun geboorteplaats overgebracht en herbegraven. Op de erebegraafplaats hier liggen nu nog 8.301 Amerikaanse soldaten waaronder ook 1.026 andere geallieerde manschappen die hier tijdens die oorlog hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. De wandelingen worden uitgezet in de vrije natuur en het afwisselende landschap van het Plateau van Margraten en de glooiingen van ons Limburgs heuvelland. Het besef dat dit een geschenk is van de vrijheid waarin we leven zal het besef doen groeien hoe zeer we dit moeten koesteren en bewaken. De wandeling We wandelen door het dorp met zijn boerderijen en vakwerkhuizen. Verschillende wegkruizen komen we tegen en de natuur en het bos, een hellingbos, het Savelsbos zijn bijzonder. Dit is niet alleen natuurhistorisch van groot belang, maar in het bos zijn bovendien de Henkeput en een vuursteenmijn gelegen die dateert uit ongeveer 5500 v.Chr. we wandelen verder en komen zo in Herkenrade -Limburgs: Herkenter- is een buurtschap die behoort bij het kerkdorp Sint Geertruid, maar een daarvan afwijkende geschiedenis heeft. De buurtschap is gelegen op het Plateau van Margraten. De naam 'Herkenrade' is samengesteld uit het woord 'Harc', dat (heilig) bos betekent, en 'rade' dat gerooide plek betekent. Tot omstreeks 1950 bestonden de bestaansmiddelen van Herkenrade vrijwel geheel uit landbouw en veeteelt. Er bestonden en bestaan nog prachtige boerderijen en vakwerkhuizen. We wandelen verder door de prachtige omgeving genieten van al het moois. Herkenrade telt vijf wegkruizen, die alle in 2001 zijn gerestaureerd. De meeste zijn van gietijzer en één is van smeedijzer. Na een tijdje wandelen komt het monument van het Amerikaans kerkhof in zicht wij wandelen langs het kerkhof. Even op het kerkhof gewandeld maar Sloefke mag niet binnen en daarom wandelen we gewoon verder. We wandelen Margraten binnen, de centraal in het dorp gelegen Sint-Margaritakerk bestaat uit een 14e-eeuwse toren, een nu als zijkapel dienend koor uit de 15e eeuw en een dwars daartussen geplaatst mergelstenen schip met koor uit 1922-28 naar ontwerp van Alphons Boosten. Weer verder door velden en weilanden om zo in Honthem te komen. Hier staat de Hontemerhof een Vierkants hoeve uit de 19de eeuw de gevelstenen dragen de datum 1847-1847. Weer een eindje verder en we komen in Eckelrade. Hier ook enkele prachtige oude huizen en vakwerkhuizen. Maar even op het grondgebied van deze gemeente en we zijn terug in Geertruid. Hier eindigt onze mooie wandeling. In de vertrekhal hangen foto’s en info over de bevrijding van de streek volgende wandeling in teken van 75 jaar bevrijding is in september.

MARCHE DE LA DETENTE.

LES AMIS DU TUMULUS.

WAREMME.

Waremme, Borgworm in het Nederlands, Worm was een van de 23 Goede Steden van het prinsbisdom Luik. Zoals de huidige Nederlandse naam nog verwijst naar een borg of burcht, heette het stadje vroeger in het Frans Waremme-le-Château. Worm, Warem of Waremme is de vroegere naam van het riviertje de Jeker. We wandelen door het stadje en verlaten het om naar Oleye te gaan. We komen in Liek, Hoezeer de Nederlandse naam Liek en de Franse naam Oleye ook van elkaar verschillen, zij hebben dezelfde oorsprong, namelijk in het Keltische Oliacum (huis van Ollios). De Nederlandse naam is ontstaan door weglating van de 'o', doordat het accent op de 'i' werd gelegd. Rond 1240 werd te Liek de abdij van Paix-Dieu gesticht door Arnold van Corswarem. Omdat de abdij niet voldeed aan de criteria van de cisterciënzers werd de abdij reeds in 1244 overgebracht naar Bodegnée. De gronden bleven eigendom van de abdij. Op 10 september 1466 ondertekende Karel de Stoute hier het Verdrag van Liek, dat een uitbreiding was van de oorspronkelijk getekende Vrede van Sint-Truiden. Het verdrag werd getekend als gevolg van de Luikse nederlaag in de Slag bij Montenaken het jaar voordien. We wandelen door de straten en komen verschillende prachtige hoeven tegen. Oude gebouwen die vertellen ons hoe rijk de gemeente was met hun boerenhoeven. Het oude gemeentehuis en school bewijst ook dat het niet gaat voor een gewone gemeente. Prachtig om te wandelen en te genieten van al het moois zo komen we aan de controlepost in het oude gemeentehuis-school. Dan gaan we verder een lus door het dorp. Ook weer de grote boerderijen. We komen aan de Jeker en hier staat een prachtig gebouw, de watermolen van Oleye. Ook Moulin Lejeune een onderslagmolen en korenmolen gebouwd in 1591, herbouwd in de 17de eeuw en de huidige gebouwen 1878. Het is wel en prachtig gebouw vandaag zit er een beeldhouwer in. Dan verlaten we het dorpje en gaan langs velden en akkers. Hoe prachtig toch het Haspengouwse landschap zo komen we in Lantremange. Hier ook weer akkers en velden. Zo prachtig en we wandelen verder tot terug in Oleye komen waar de tweede rustpost is. Dan weer op pad. We komen weer langs prachtige boerderijen en steken La Mulle over een kleine beek. Weer verder komen we Waremme binnen. Langs oude gebouwen en door het park met een mooi standbeeld van een boerenpaard. Dan komen we weer terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Waremme.

MEITOCHT.

DE VRIENDENKRING KORTIJS.

BUVINGEN.

Buvingen was vanaf de 11e eeuw, samen met Borlo, bezit van de Abdij van Sint-Truiden. In de 2e helft van de 13e eeuw kwam het in bezit van de Graaf van Loon en later het Prinsbisdom Luik, dat het eind achttiende eeuw in leen gaf, onder meer aan baron Van Schoor en baron Van Malta. Buvingen ligt in Droog-Haspengouw, in de vallei van de Cicindria. De bodem bestaat uit leem, en het is een open akkerbouwlandschap met daarnaast fruitteelt. De Sint-Trudokerk is de parochiekerk van Buvingen. Daar vertrekken we met onze wandeling. De huidige kerk is grotendeels 19e-eeuws: Het koor is van 1829 en het schip van 1896. De stijl van deze baksteenbouw is neogotisch. De ingebouwde westtoren is vroeggotisch en heeft een zware aanzet. Ze is in baksteen uitgevoerd, maar ook mergelsteen en arduin werden gebruikt. Boven op de aanzet bevindt zich een merkwaardige ingesnoerde vierkante klokkenverdieping, gedekt door een ingesnoerde naaldspits, en dit alles bedekt met leien. Tegen de zuidgevel van de toren is een overhuifd Kruisbeeld aangebracht, geflankeerd door twee treurende vrouwen. De kerk ligt op het hoogste punt van het dorp, binnen een ommuurd kerkhof. Dan wandelen we het veld in afwisselend velden en weilanden en de randen van de velden omringt met prachtige bloemen, zo kan het dus ook een stukje natuur voor onze bijen. Langs holle wegen met hondsrozen die bloeien. Zo mooi. Zo komen we in Borlo. Een gemeente met prachtige hoeven. 1645staat op de sluitsteen van één. We komen ook voorbij een oud fabriekspand, denk het toch want de erorme schouw staat e rnog. Gevraagd aan inwoner wat het geweest is ze weten het ook niet. Borlo bezat een jeneverstokerij. In de oostelijke hoek van een gesloten hoeve (1908) bevindt zich een voormalige stoomjeneverstokerij, in 1911-'12 opgericht door verbouwing van een schuur. Reeds stilgelegd in 1923; technische installatie uitgebroken in 1956 en ronde fabrieksschouw gesloopt circa 1959. Wat verder de oude watermolen. Wat verder door het prachtige landschap en zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

MARCHE DE JOUR.

LES PIEDS MONTOIS.

DISON.

Dison is een langgerekt lintdorp dat de noordrand vormt van de agglomeratie van Verviers. De plaats ligt in het Land van Herve op een hoogte van ongeveer 210 meter. In het dorp staan verschillende prachtige huizen, sommige zijn al een eeuw oud. De rijkere huizen zijn gebouwd in bakstenen en de andere zijn gebouwd in lokale stenen. We verlaten het dorp en wandelen het prachtige landschap van Herve binnen. Het golvende landschap met geregeld een stevige klim. Veel wandelen we door en langs weilanden en hier zie je wel waarom het Land van Herve het land van melk en kaas is. Honderden koeien grazen in het landschap. Zo komen we in Andrimont. Hier komen we voorbij “Distillerie Saint Hubert.” Wat verder komen we in het centrum van het dorp. Een mooi kerkplein met oude pomp en de kapel voor de gesneuvelden van WO I en WO II. Hier is ook de controlepost en rust. We komen altijd weer wandelvrienden tegen en dat maakt het allemaal zoveel beter. Na de rust weer verder. Zo komen we in Neuville. Hier weer de prachtige natuur met veel afwisseling, stukken met bomen, weilanden en akkers. Dan een heel eind door het bos wat een afwisseling op deze wandeling. hier wel stevige klimmen. Grote boerderijen met honderden koeien, die in de weilanden grazen gewoon prachtig. Dan komen we aan onze tweede rustpost, daarna een grote kasteelhoeve en oude huizen in lokale steen. Nog een eind door de weilanden en wat een prachtige zichten, we duiken werkelijk naar beneden. En zo komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling in het “Land van Herve”

MARCHE DE PRINTEMPS.

FORTS MARCHEURS EMBOURG.

EMBOURG – CHAUDFONTAINE.

Vandaag wandelen we in Embourg een deelgemeente van Chaudfontaine. We wandelen door de prachtige streek en we klimmen de helling op en krijgen van hier uit een prachtig zicht op de omgeving. Een prachtige natuurlandschap komt ons vergezellen en het is genieten van al dat moois. We wandelen hier in “Lande de Mehagne” een atypische omgeving. De oorzaak: een bepaalde bodem genaamd "calaminaire", dat wil zeggen, met een hoog gehalte aan zink De oorsprong: de industriële activiteiten van de oude fabrieken van Prayon (Trooz) en Angleur (site van de Old Mountain) actief in de ontginning en verwerking van zinkerts sinds 1860. Deze activiteiten hebben gedurende meer dan een eeuw, lood, zink, cadnium en zwaveldioxidedaling gezorgd voor de geïmpregneerde gronden die een specifieke biotoop bevatten. We wandelen hier in een bijzondere omgeving en wat verder hebben we onze eerste rustpost. We komen voorbij “Carmel de Mehagne” De Karmel van Mehagne , is een religieus huis. Zoals de naam al aangeeft, werd het voor het eerst gesticht en bewoond door een gemeenschap van Carmelitische zusters , voordat het werd toevertrouwd aan de charismatische gemeenschap van Chemin Neuf . weer verder met onze tocht en we klimmen weer een heel eind waardoor we boven waar w eweer prachtige zichten krijgen over het dal. Dan komen we aan het oude kerkhof met zijn grafzerken en monumenten, verschillende adellijke families hebben hier hun grafkapel, spijtig dat het allemaal zo onderkomen is. Weer verder met onze tocht en komen voorbij” le fond des Cris” is een plek voor bergbeklimmers het heeft een niet zo veilige reputatie en daarom is het waarschijnlijk afgesloten. Weer een eind door het bos met de wilde daslook die staat te bloeien. Nu een heel eind door d e prachtige natuur tot we aan het Fort van Embourg komen. Fort Embourg is een van de twaalf forten rond Luik opgericht voor de verdediging van de Belgische stad Luik in de late negentiende eeuw op initiatief van Belgische generaal Henri Alexis Brialmont. Het fort stamt uit 1888. Bij de toegang naar het fort staat een Tankmonument. Weer komen we terug aan de eerste controlepost en dan nog even door de straten van Embourg en zo komen we aan het einde van onze mooie tocht.

SAFF WALK.

AVIAT ST TRUIDEN.

CAMPUS SAFfRAANBERG.

Jaarlijks wordt de Saff-Wandeldag georganiseerd op de campus Saffraanberg te Sint-Truiden. Een samenwerking tussen de Koninklijke school voor onderofficieren en de plaatselijke wandelclub Aviat Sint-Truiden. De opbrengst gaat integraal naar de peter-instellingen van andersvaliden. Er was een ruim aanbod in afstanden van 5 t.e.m. 28 km door het hartje Haspengouw met zijn kleurrijke boerendorpjes. Er was de keuze te voet, met de fiets of met de moto. Voor randanimatie was er ook gezorgd, je kon er een uitstap maken met de huifkar, de politie van Sint-Truiden maakten ritjes met de combi en de vliegtuigen stonden mooi tentoongesteld. De wandelaars mochten hun hartje ophalen in het Haspengouws landschap in het groen rond het militair domein. Buiten het terrein wandelde je op de veldwegen tussen de bewerkte akkervelden en weilanden. Langs de wegeltjes kon je genieten van heel wat lentebloeiers o.a. korenbloemen. Door het heuvellandschap heb je vele mooie uitzichten rondom Sint-Truiden. Er zijn heel wat fruitboeren in deze regio. Naast de fruitplantages zijn er ook mooie stukken natuur te bewonderen. In de omgeving kon je genieten van natte weilanden met mooie bloementapijten en langs de wegen de bloeiende vlierstruiken. Wij hebben Seppe en Jelle mee op de wandeling en ze kijken hun ogen uit naar de vliegtuigen die buiten staan. Seppe kijkt zijn ogen uit en wil wel even in de helikopter zitten. Wij kiezen voor de kleinste afstand tussen de velden en boomgaarden. Een fijne wandeling met onze twee flinke kerels, toch fijn dat ze erbij zijn.

Bijlagen:
Saff.jpg (70 KB)   

35E MARCHE DES GAUFRES.

LES MARCHEURS DES ECHOS DE LA MAHAIGNE.

HANNUT.

Vandaag waffeltocht in Hannuit met een gratis wafel voor onderweg. Wij vertrekken aan het witte kasteel van Hannuit. Met zijn 4 ronde torens. We wandelen verder door de straten van de stad en dan langs de velden en weilanden wat verder komen we in Villers-Le-Peuplier. De Sint-Martinuskerk waarvan de toren en het schip dateren van 1714 en het koor dateert van 1771. Van de oude kapel blijft nog enkel het ingangsportaal uit 1550 over. De voormalige pastorie is een van de oudste gebouwen uit het dorp. We wandelen nu verder tussen twee dorpen en komen zo in Blehen. De dorpskern van Blehen ligt dicht tegen deze van het grotere Lens-Saint-Remy aan. Blehen is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw. Er is vooral graanteelt, suikerbietenteelt en fruitteelt. In de oude schoolgebouwen is een kleine brouwerij onder gebracht waar vandaag de controlepost is. Brasserie du Flo brouwt amberbier dat wij proeven. Heeft een fijne nasmaak. We mogen even rondkijken in de brouwerij. Na de controle weer verder we komen aan het kasteel van Blehen. Aangenaam gelegen aan de rand van een groot park staat het Château de Blehen dat wordt bewoond door Baron Patrick Villenfagne en zijn vrouw. Er is voor het eerst sprake van een bebouwing in het begin van de 14de eeuw, oorspronkelijk was er een grote boerderij. In de 18de eeuw bouwt Ferdinand de Collaert het huidige kasteel, bestaande uit een centraal gebouw uit de tweede helft van de achttiende eeuw, geflankeerd door twee vierkante torens gebouwd in de negentiende eeuw. Typisch voor dit kasteel is dat het twee gevels heeft in twee verschillende stijlen, de ene aristocratisch, de andere als een kasteelhoeve. De bijhorende boerderij is verdwenen. De achtergevel kijkt uit op een uitgestrekte fruitplantage, een van de bijzondere kenmerken van Blehen, waar het kwaliteitsvolle natuur zuiver appelsap van het Château Blehen wordt geproduceerd. We wandelen verder en komen langs een grote kasteel en hoeve prachtig gelegen. Verder met onze tocht en wandelen Lens-Saint-Remy binnen. Hier een heel eind door de velden en weilanden. Zo komen we aan het centrum van het dorp waar de tweede controlepost is, weer verder en komen etrug aan ons vertrek nog even binnen gaan in het klooster en dan eindigt onze wandeling in Hannuit.

MAASPLASWANDELING.

POSTWANDELCLUB DILSEN.

STOKKEM.

Enkele eeuwen na de Romeinse tijd werd Stokkem gesticht door Franken aan de toenmalige Maas onder de naam Stockheim, dat 'woning bij het hout' betekent. Deze naam wordt voor het eerst vermeld in de bul van 19 november 1181 waarin paus Lucius III aan de abdij van Siegburg haar voorrechten en bezittingen bevestigde: ...Ecclesiam et cellam in Stockheim, mansum in Kessenich... Graaf Arnold IV van Loon bemerkte de strategische ligging van de stad en gaf haar in 1244 stadsrechten waardoor de inwoners een perron mochten oprichten. Daarna hadden ze een eigen bestuur, rechtspraak en verdediging. Zo heeft Stokkem nog een link met Borgloon. Voor ons is het een mooie dag om te wandelen in het natuurgebied Negenoord. Natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd (Dilsen-Stokkem) was ooit een grindwinningsgebied. Nu is het een van de vele natuurgebieden die zowel langs Belgische als langs Nederlandse zijde van de Grensmaas worden/zijn ingericht. Zo ontstaat tegelijkertijd een groot grensoverschrijdend ‘rivierpark Maasvallei’ van meer dan 2500 hectare. In natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd zorgen de Konikpaarden en Galloway runderen jaar rond voor het beheer. Zij zorgen dat er een mozaiëkstructuur ontstaat met open plekken, bloemenrijke ruigtes en bosjes. Sinds kort helpt ook de bever een tandje mee. Door dat ‘vreetwerk’ en de aanvoer van kalkrijk grind en zaden uit het zuiden, vind je in Negenoord-Kerkeweerd bloemen en planten terug die je elders in Limburg (behalve de Maasgebieden) bijna niet terugvindt. Omdat Negenoord-Kerkeweerd zo uitgestrekt is, mag je in de struinzone rond struinen. Paden liggen er niet, maar je kan wel die van Konikpaarden of de Galloway runderen volgen en je in ‘the middle of nowwhere’ wanen. We wandelen langs de vijvers en hier is iets bijzonders: Kamperen op het water. Slapen op het water, genieten van de rust. Je verblijft op je eigen kampeervlot. Rustig dobberend, ver weg van alle drukte. Je geniet van de vogels om je heen en van het wiegende riet. Bijzonder zeg het wel we wandelen langs de vijvers wat een prachtige natuur. Dan komen we aan de Maas en hier grazen de Konikpaarden. Wij wandelen verder en komen aan het veerpont. We verlaten even de route om het veer te nemen naar Berg a/d Maas. We steken de Maas over en staan dan in Zuid Limburg Nederland. Wij wandelen even door het dorp en nemen een extra pauze aan de oever van de Maas. Een gezellig terrasje met een koffie en vlaai. Heel gezellig. We moeten toch weer terug op onze wandeling en nemen opnieuw de veerpont en dan verder met onze wandeling. een heel eind langs de Maas en dan keren we terug naar ons vertrek. Wat een mooie wandeling en gelukkig hebben we vandaag prachtig weer gehad. Een perfecte wandeldag.

MARCHE DU 43E ANNIVERSAIRE.

LES MARCHEURS DU GEER. 

BASSENGE.

De zes dorpjes die van deze gemeente deel uitmaken, liggen netjes op een rij naast elkaar langs de Geer, die hier enkele van de bekoorlijkste plekjes van zijn vallei te bieden heeft. Dit geografische snoer heeft een folkloristische tegenhanger in de traditie van de ‘cramignons’ –een lange fanandole die ’s zomers doorheen de dorpsstraten trekt. We wandelen door de straten van Bassenge en wandelen door “de Charmille” het prieel een beukenhaag in de vorm van een doorgang overdekt. De meest voorkomende in België staan bij kastelen, waar de dames konden in gaan wandelen zonder dat hun huid donker werd. Een donkere huid was een teken van armoede en van het harde werk op de velden. Vele zijn verschillende 100 meters lang en hebben duizenden planten. We wandelen verder door het prachtige landschap met veel afwisseling nu weer een bosje en dan weer weilanden om even later langs de akkers te gaan. Wat later komen we aan in Wonck. Langs de neoromaanse Sint-Lambertuskerk met een romaanse toren uit de 12de eeuw. De toren werd in 1948 beschermd als monument. In de kerk bevindt zich een romaans doopvont uit de 12de eeuw. De pastorie is gebouwd in renaissancestijl en dateert van de 17de eeuw. In de 19de eeuw werd ze uitgebreid in neorenaissancestijl. In het dorp zijn er nog een aantal gesloten hoeven uit de 18de en de 19de eeuw. Wat verder komen we aan onze rustpost. Hier even een korte pauze en dan weer verder door de straten van Wonck. We steken de Jeker over en komen aan de Moulin Deborre is een watermolen met een onderslagrad op de Jeker en dateert van 1716. Weer verder en komen langs het kerkhof en dan een heel eind langs de Jeker tot we terug aan ons vertrek komen. Een fijne wandeling in Bassenge.

35E MARCHE DE LA FETE DES MERES.

LES ROTEUS DI HOUSSAIE.

BEYNE-HEUSAY.

De gemeente Beyne-Heusay ligt aan het begin van het Plateau van Herve en ontstond in de loop der tijd door de fusie van de gemeenten Bellaire, Queue-Du-Bois en Moulins-Sous-Fléron. Beyne-Heusay biedt verschillende mogelijkheden voor wandelaars, waaronder de Lijn 38. Wanneer u de RAVel (autonoom netwerk van trage wegen) doorkruist zult u vanop talrijke plaatsen kunnen uitkijken op de vallei van Chaudfontaine en zult u meer bepaald de Sint-Annakapel kunnen zien waar vijf Bretoense soldaten herdacht worden die in 1794 op deze plek sneuvelden. U zult er 4 prachtige eeuwenoude lindebomen kunnen aanschouwen die waken over het Domaine de Neufcour. We wandelen door het dorp, langs oude boerderijen en dan een eind langs de RAVel van de lijn 38. Zo komen we aan het station daar verlaten we de oude spoorwegzate en wandelen verder langs de kerk en dan komen we aan de brouwerij de la Croix. Ze brouwen er SAINTE NITOUCHE TRIPLE is een blond bier van hoge gisting met een alcoholpercentage van 9,5%. Licht gehopt, een bloemige, ronde smaak met een vleugje bitterheid. Het is een moderne brouwerij. We wandelen door het dorp met prachtige oude statige huizen en oude boerderijen. Dan verder met onze tocht door de velden en weilanden. Hier is het landschap prachtige en golvend met geregeld een stevige klim. Zo komen we terug in Beyen Heusay waar onze Moederdag wandeling eindigt.

LENTETOCHT.

WSV DE HEIKREKELS MAASMECHELEN.

MEESWIJK.

We wandelen vandaag in Meeswijk. Een mooie natuurwandeling aan de Maas. We vertrekken met de wandeling en al vlug wandelen we door de prachtige natuur. Velden en weilanden en dan komen we in Stokkem. We komen aan het kasteel Carolinaberg. Het Kasteel Carolinaberg is een vierkant gebouw in eclectische stijl, voorzien van een ronde hoektoren en gedekt door een mansardedak. Achter het huis bevindt zich een koetshuis en een paardenstal uit dezelfde tijd. Ook werd er een park aangelegd, waarvan de oude beuk naast het kasteel nog een overblijfsel is. Ook in het park zijn nog enkele resten van de burchtruïne aan te treffen, terwijl er daarnaast overblijfselen zijn van de Beer en de Blauwmuur, oude oeververdedigingswerken vervaardigd uit (blauwachtige) kalksteen. De Maas, aan de oever waarvan de oorspronkelijke burcht werd gebouwd, is ondertussen een kilometer naar het oosten verschoven, maar een oude Maasarm ligt nog voor het kasteel. De uiterwaard tussen het kasteel en de huidige Maasbedding werd in de 2e helft van de 20e eeuw grotendeels vergraven voor grindwinning, waardoor plassen ontstonden die later werden ontwikkeld tot natuurgebied Negenoord. We wandelen verder en komen aan het Natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd (Dilsen-Stokkem) was ooit een grindwinningsgebied. Nu is het een van de vele natuurgebieden die zowel langs Belgische als langs Nederlandse zijde van de Grensmaas worden/zijn ingericht. Zo ontstaat tegelijkertijd een groot grensoverschrijdend ‘rivierpark Maasvallei’ van meer dan 2500 hectare, wordt er aan grindwinning gedaan én krijgt de rivier meer ruimte. Hierdoor wordt de kans op overstromingen beperkt. Oog in oog met de natuur. In natuurgebied Negenoord-Kerkeweerd zorgen de Konikpaarden en Galloway runderen jaarrond voor het beheer. Zij zorgen dat er een mozaiëkstructuur ontstaat met open plekken, bloemenrijke ruigtes en bosjes. Sinds kort helpt ook de bever een tandje mee. Door dat ‘vreetwerk’ en de aanvoer van kalkrijk grind en zaden uit het zuiden, vind je in Negenoord-Kerkeweerd bloemen en planten terug die je elders in Limburg (behalve de Maasgebieden) bijna niet terugvindt. Van dat bloemenparadijs profiteren op hun beurt weer een heleboel vlinders en bijen zoals de zeldzame knautiabij en de kleine parelmoervlinder. We wandelen verder komen langs de Maas en het veerpont Berg-Meeswijk. Weer verder langs het water en langs de paarden en dan komen we terug aan ons vertrek wat een prachtige wandeling.