Deze prachtige wandeling draag nummer 13. We vertrekken aan het raadhuis. We hebben hier een pracht van een stadje we klimmen even en dan staat het Barokkeschloss voor ons. Wat een prachtige gebouw.

We hebben deze wandeling gekozen voor dit mooie kasteel we kunnen in de binnenkoer even rond lopen en de indrukwekkende gebouwen bekijken. Deze wandeling bied ons verschillende prachtige plekken aan, we verlaten het centrum van het stadje. En dan komen we in het bos we komen aan het ijzeren kruis voor de Franse soldaten uit 1813. 4.000 soldaten zijn hier begraven.

Wat verder komen we aan het Oostenrijkse gedenksteen. Hier zijn 3.000 Oostenrijkse en Pruisische soldaten begraven in massagraven de Oostenrijkse keizer Frans Jozef lied 60 jaar later dit monument oprichten, wij wandelen weer verder en komen aan het kasteel “huis Lerbach” we wandelen het park binnen, langs lange lanen met mooie struiken en alles zeer mooi onderhouden. Dan komt het kasteel in zicht mooi gelegen en prachtig onderhouden is het vandaag een hotel. We kunnen rustig rondwandelen en alles bekijken, aangenaam is het wel.

Dan wandelen we verder langs oude vakwerkhuizen en dan langs een boerderij waar je melk zelf kunt tappen, flesjes mee nemen en maar tappen. Deze boerderij is wel prachtig gelegen. Wat verder komen we in het vakwerkdorpje” Kaltenbroich” weer duiken we het bos in en tot onze verbazing komen we aan het “Naturfreundehaus Hardt” hier kunnen we even halt houden en wat rusten, een hefe weizen zal smaken, en als we het menu bekijken en zien hoe goedkoop hier alles is besluiten we om hier wat te eten, lekker biologische eieren, smakelijk brood en hesp, lekker.

We vertrekken weer en wandelen verder door het bos tot we” aan de plek komen waar vroeger de Galliërs leefden. Hier zijn nog duidelijk de sporen van hun wallen te zien, we wandelen weer verder en verlaten het bos en zo staan we weer in het stadje. We wandelen langs het stadhuis een deel modern aangebouwd aan de oude burg site. Wat verder het museum van de berg bouw.

Jefke mag binnen en we bezoeken dit museum midden in de stad en toch uitgebreid met vele ambachten die hier waren en hoe de mensen toen leefden in de tijd. Ook een mijn nagebouwd met gangen en al de gereedschappen die gebruikt werden, zo krijg je een idee hoe het er toeging. We verlaten het museum en wandelen nog een eind langs de burggraven waar oude vakwerkhuizen staan en zo komen we aan de resten oude burg, nog wat rond gewandeld in de stad en dan gaan we terug naar Lindlar. Een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Bergisch Gladbach

Wipperfürth is gelegen aan de Wupper, die in de bovenloop ten oosten van de stad bekendstaat als de Wipper. In de buurt ligt de Bevertalsperre, een stuwmeer in de rivier de Bever. We verkennen de stad en op het stadsplein het stadshuis en de prachtige fontein.

Het oude stadsgedeelte met zijn vakwerkhuizen hebben een bijzondere uitzicht, de voorgevels zijn bedekt met schaliën. En er staan nog resten van de oude stadsmuur. Prachtige huizen van vakwerk maar ook grote prachtige huizen in steen, de rijke inwoners hebben rijke stenen huizen, prachtige versierd. We slenteren door het stadje bekijken de huizen en de winkels, nemen een terrasje mee om een lekkere Weissbier te drinken.

We willen nog een andere stadje bezoeken. We gaan nog naar HÜCKESWAGEN. Deze stad heeft nog mooier huizen in vakwerk maar ook hier weer de voorgevels bedekt met schaliën. Maar we wandelen door de starten die nu wat verlaten bijliggen, hier word op zaterdagnamiddag alles gesloten, geen winkels open gelukkig zijn er toch nog een paar café open.

We wandelen naar het oude gravenslot. Een groot plein voor het slot en aan de overzijde van de ingang een mooie tuin met een theehuisje. We wandelen rond het slot en genieten van de prachtige zichten op de stad en de huizen. Het is nog vroeg in de namiddag en we beslissen nog een ander stadje te bezoeken. LENNEP-REMSCHEID. Na een hevig onweer en een stevige bui komt de zon weer kijken en het is terug aangenaam om te wandelen door de stad. Weeral mooie vakwerkhuizen met de schaliën. We komen langs het stadhuis met groene luiken. Wat hier ook mooi is zijn de sierlijke uithangborden, die geven het geheel een prachtig cachet. We komen aan de kerk en deze is open we nemen er een kijkje in. Eiken banken, een eiken balustrade. Een pracht van een orgel waar de preekstoel onderstaat, eik met goud belegd wel prachtig. We verlaten de kerk en wandelen verder en komen zo aan het Röntgen Museum. Spijtig dat het gesloten is hier woonde de geleerde Röntgen die de röntgen foto uitvond.

Weer wat verder komen we aan de Klosterkirche nu een cultuurcentrum is wel mooi gelegen en de omgeving is zeker rustgevend. Wat verder komen we aan de “Alte Brauerie am Kolner tor” in dit gedeelte van de stad zijn de vakwerkhuizen niet met schaliën bedekt en heb je het zicht op het vakwerk wat ik altijd bijzonder vind.

We wandelen door de stad en genieten van al het moois wat er te zien is. Nu word het tijd om terug naar Lindlar te gaan om nog van de prachtige avond te genieten.

De Bergische Streifzüge zijn 24 dag en halve dag wandelingen met een afstand tussen 4 en 16 kilometer. Elke wandeling heeft een thema. Op de talrijke infoborden worden historische en natuurkundige feiten verteld.

De wandelingen zijn lichte tot halfzware wandelingen in een van de mooiste streken in Middelgebergte landschap. De wandelingen zijn allemaal goed afgepeild met rode rechthoekige pakketjes met de nummer van de wandeling zodat je de wandeling kunt doen zonder de kaart. Op de toeristische dienst kun je de 24 kaarten gratis krijgen. De wandeling vandaag is wandeling 15 "Bergbauweg. We vertrekken met de wandeling in Rösrath-Hoffnungsthal.

We parkeren aan het station en vatten de wandeling aan. Het infobord verteld ons dat de romeinen hier al naar erts gegraven hebben. Als in 1978 de laatste ton erts gedolven werd is een 2.000 jaar oude nijverheid gestopt. Op deze wandeling wandelen we eerst door de stad langs prachtige gebouwen. Ook een paar mooie vakwerkhuizen en dan wandelen we verder en komen aan het volgende info bord. Hier een vakwerkhuis dat diende als omkleedplaats voor de berglieden.

Hier kregen ze hun mijnlamp en hun plaatje waardoor ze wisten wie zich in de mij bevond. Na de arbeid werd het plaatje terug opgehangen waardoor men zag of iedereen terug gekomen was. We wandelen nu een eind door het bos en komen zo aan de “Franziska-schacht - Bergbau an Lüderich” hier staat de stalen schacht van de mijn als erfgoed. Reeds in1892 werd de schacht verdiept tot 237,40 meter. De mijnschacht werd in 1978 afgesloten met een betonnen plaat de schachtbok bleef bewaard en is vandaag een getuige van de mijnbouw. Deze mijnbouw was bedoeld om erts te bekomen om zink te winnen.

We wandelen weer verder door het bos en de natuur is hier toch bijzonder. Na een tijdje komen we aan de Hoofdschacht van de mijn Lüderich. Vandaag staat de schacht er nog en vandaag is er op het mijn terrein een golfterrein. Hier houden we even halt en we eten hier een hapje. We genieten van het uitzicht en dan wandelen we verder tot aan de splitsing.

We nemen de terugweg. Zo komen we in Bleifeld weer wat verder en we zijn in Lüderich/Berg en dan nog een eindje en we zijn terug aan het station. Hier eindigt onze mooie wandeling door het “Bergbau” gebied. We keren na de wandeling terug naar Lindlar waar we onze tweede dag afsluiten.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Rosrath-Hoffnungsthal

Donderdag 25 juli 2013. Lindlar is een gemeente in het westen van de Oberbergischer Kreis in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Het gebied rond Lindlar wordt gekenmerkt door droge hoogten en vochtige beekdalen. De belangrijkste beek die door het gemeentegebied stroomt is de Lindlarer Sülz. Deze stroomt voegt zich nabij Hommerich bij de Kürtener Sülz en mondt uit in de Agger. Lindlar is relatief dunbevolkt. De hoofdplaats (Lindlar) heeft zich sinds 1945 verdicht ten koste van de typische hoeven en gehuchten in de omgeving. De rest van de gemeente, met uitzondering van de kerkdorpen, bestaat nog grotendeels uit verspreid liggende nederzettingen en "alleenstaande" huizen.

Onze reis naar Lindlar is vlot verlopen en we komen ruim op tijd aan. Onze eerste stop is Schloss Heiligenhoven. Gelegen in een prachtig park met voorburg en mooi kasteelgebouw, we wandelen hier even rond en van hieruit kunnen we naar het “LVR Freilichtmuseum Lindlar” Bergische openluchtmuseum Lindlar waar je de Bergische traditie en geschiedenis ervaart, waar ambachten en arbeid op de boerderij van dichtbij in een prachtige omgeving kunnen beleeft worden.

Idyllisch gelegen in glooiende weiden en velden, zie je de originele Bergische huizen, ontmanteld op hun oorspronkelijke locatie en liefdevol herbouwd in het openluchtmuseum. Of het nu een boerderij, de touw of smederij is overal kan je kijken en aanraken alle gebouwen zijn toegankelijk en bezitten een waardevolle collectie gebruiksvoorwerpen uit de periode van de bewoning. En tussendoor lokken ontspannende wandelingen door de prachtige natuur.

In het museum restaurant “Lingen Hof” worden traditionele en regionale gerechten in een gezellige sfeer opgediend En in de grote biertuin biedt het museum restaurant "Lingen Hof" ons prachtig panorama op de omgeving. We genieten van ons bezoek en de vele ambachten die hier getoond worden, koorden vlechten, linten voor rond de strohoeden, smid en zo nog vele andere er is wel altijd wat te beleven in het museum.

Wij nemen ruim de tijd om alles te bezichtigingen en ons bezoek word afgesloten met een “Bergisches Landbier”. Wij gaan nu eens opzoek naar ons vakantieverblijf voor de komende dagen.

We rijden naar Suttenbach in Lindlar even buiten het centrum gelegen “Ferienhaus Helle” prachtig gelegen op de heuvel tussen het riviertje en het bos. Een prachtige oude vakwerkhoeve omgebouwd naar vakantiehuis. Prachtig zicht als we de weg oprijden en het gebouw voor ons opduikt. Een vriendelijke ontvangst door de vrouw des huize “Danja” die ons naar ons thuis voor de komende dagen brengt. Het is een mooi gerieflijk woning met een prachtig balkon waar als het weer ons gunstig gezind blijf de komende dagen ons ontbijt genomen zal worden. Voordat we uitpakken even de omgeving verkennen.

We wandelen nu naar Oberbreienbach wat een prachtige natuur het golvende landschap met zijn weidse zichten niks dan weilanden en bossen. We komen in het dorpje Oberbriedenbach aan met zijn vakwerkhuizen en ook de Burg Breidenbach

Wanner de bouw van de burg geweest is niet bekend maar vanaf 1600 zijn er Ridders bekend die hier woonde, we verlaten het dorpje en weer weilanden zover het oog reikt en dan opeens zomaar langs de weg de “Oberbreidenbach Kapelle” deze kapel uit 1670 ligt hier prachtig en we nemen even de tijd om wat te rusten en het prachtige landschap te bewonderen. We willen nog wat verder wandelen, het is nog zo fijn en warm buiten. Na een tijdje wandelen we en bosje binnen en dan opeens duikt het volgende dorpje voor ons op “Spich” een klein dorpje van enkele vakwerkhuizen en vakwerkboerderijen gelegen in het dal wat is dit toch prachtig.

We wandelen door het dorpje, ja het bestaat uit één straat met een paar huizen en dan keren we terug naar ons verblijfplaats waar we nog een fijne avond hebben en kunnen genieten van de omgeving op ons balkon. Zwaluwen vliegen aan en af, koeien grazen op de bergplank voor ons en de vogels fluiten. Wat kan het toch fijn zijn om zo van de natuur te genieten, onze eerste dag is zeker een voltreffer.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Lindlar

In Zuid-Limburg is zoveel te ontdekken. En het ontdekken begint hier in Puth. Maar het echte Limburg ontdekken we natuurlijk pas als we aan de wandeling beginnen. Puth is een dorp in de gemeente Schinnen.

De naam is afkomstig van de daar aanwezige diepe waterputten. Hoewel er vele bouwwerken verloren zijn gegaan zijn er toch een aantal vakwerkhuizen bewaard gebleven.Onze eerste mooie vakwerkhuis komen we tegen in Onderste Puth. Puth bestaat in feite uit twee buurtschappen, welke door de Kerkweg worden gescheiden. Kenmerkend voor beide buurtschappen is de lintbebouwing, beginnend bij de Steenstraat via Onderste Puth, Bovenste Puth en Kempkensweg richting Sweikhuizen. Onderste Puth is naast de naam van het gelijknamige buurtschap ook een straatnaam in de buurtschap. Het gebied strekt zich uit vanuit het natuurgebied Hondskerk in de richting van de buurschap Windraak. Wie Onderste Puth uit de richting Doenrade bereikt, heeft op de Maastrichterweg in noordelijke richting een prachtig uitzicht. We wandelen het buurtschap uit en wandelen het veld in met weidse zichten over het landschap.

We wandelen de Molenweg op, maar zien geen molen, door mooie boslanen en weilanden en komen zo in Schinnen. Het kerkdorp Schinnen bestaat van oudsher uit een kern en enkele buurtschappen, afwisselend gescheiden door een groengebied en enkele bosgebieden. Beekdalen, weilanden, holle wegen en nostalgische boerenhoeves. Dat is Schinnen in een notendop. We wandelen verder en komen zo in Heisterbrug is voor Schinnen een uniek gebied. Het wordt gevormd door het dal van de Geleenbeek en de Putherberg. Hier vinden we enkele prachtige gebouwen met een bijzondere cultuurhistorische waarde.

Deze gebouwen, zoals kasteel Terborgh, de watermolen en de vakwerkhuizen zijn erkend als rijksmonument. We komen zo aan kasteel Terbogh. 

Een beetje geschiedenis: In het pastorale Geleendal te Schinnen ligt in een delta van de Geleenbeek de ruïne van de oude waterburcht "Terborgh". De oorspronkelijke burcht was een woontoren gelegen op de "Motte" (verhoogd eiland) achter het huidige gebouwencomplex. Deze hoedanigheid, ook wel Huis Schinnen, het Bovenste Huis en Terborgh genoemd, wordt al vermeld in 1285 in de huwelijkse voorwaarden van Hendrik van Scinne en Guderadis,'Tochter von Hildeger de Stessa, Bürger zu Köln' als Castrum Nostrum Schinna. In 1285 siegelt Hermannes von Eynenburg en schrijft dat hij bloedverwant is met Heinrich von Schinnen. 1289 bezit Heinrich von Scinne 53 morgen land en Beemd en Bos te Schinnen. Henricus met enigste zoon Tilmannes wordt genoemd in 1289 als heer van Schinnen. In de 16e eeuw werd de woontoren verlaten, waarom is niet duidelijk. Wat nu resteert, zijn de metersdikke fundamenten van breuksteen en leien van de dakdekking. Het tegenwoordige kasteel is in feite de verbouwde voorburcht en hoeve. Het kelderplan is uit de 16e eeuw en het woonhuis kwam rond 1600 tot stand. De op de binnenplaats tegen de gevel aangebouwde kapel werd door een Roermondse bisschop in 1625 gewijd. Links en rechts van de ingangspoort zijn nog de katrollen aanwezig welke gediend hebben om de valbrug op te halen. De brug zelf is van latere datum, toen dreiging van overval en inbraak niet meer te duchten was. De ramen werden in de 18e eeuw vergroot, door het verwijderen van de tussendorpels van de oorspronkelijke tussendorpels. Kasteel Terborgh was tevens schepenbank en gevangenis, in roerige tijden rond de 18e eeuw werd in de gevangenis van de burchthoeve leden van de zogenaamde "bokkenrijders" ingesloten. 

We wandelen verder langs een prachtig hardstenen kruis tussen bomen en dan volgen we de veldweg die naar Stammen leid en ons naar het Stammenderbos brengen.

We wandelen hier langs weer mooie grote oude hoeven. En zo komen we in het Geleenbeekdal. Hier prachtige natuur en rustig kunnen we hier de natuur gadeslaan, vlinders en roofvogels komen hier veel voor. Nu langs de Bergstraat met oude hoeven en dan komen we in Sweikhuizen. Een stukje buitenland op Nederlandse bodem... Dat gevoel krijgen we als we door de kern van Sweikhuizen loopt.

Via steile weggetjes en al wandelend kunnen we het dorpje verkennen. Markante vakwerkhuizen en een prachtig uitzicht over Zuid-Limburg vechten om de aandacht van ons. Geliefd in Sweikhuizen is het idyllische kerkje uit 1739. Bijzonder in Sweikhuizen zijn haar pruimen. 

Een beetje uitleg: De “Sjweikeser Rèngelaot” is een zoete en sappige pruimensoort die in vroeger jaren bijdroeg tot de bekendheid van Sweikhuizen. Tot ongeveer 1970 aren de veel boomgaarden rondom het dorp voor een groot deel beplant met dit pruimenras. Langzaamaan verdwenen ze uit het landschap. In 2003 werd de gelijknamige stichting opgericht met als doel het terugbrengen van dit pruimenras op de hellingen in en rond het dorp. In de loop der jaren zijn er ongeveer 300 bomen aangeplant die de omgeving eer iets van die authentieke uitstraling teruggeeft. 

Kwam een inwoner tegen die mij vertelde van de pruimen en hij vertelde me ook een gedicht over de pruimen. Hij had het zelf op papier staan. 

Een gedicht van Tom Smeets. Zjweikese 

We verlaten Sweikhuizen en zijn Pruimen en wandelen verder door het Sweikhuizenerbos en dan via de Panoramaweg komen we in Puth.

We wandelen nu een eind door het dorp “bovenste Puth” en via Vogelzang wandelen we verder langs prachtig vakwerkhuizen en zo komen we terug aan in Onderste Puth waar deze mooie en leerzame wandeling eindigt.

Pepinster ligt aan de samenvloeiing van de Hogne in de de Vesder. Vandaar de wandeling tussen de twee revieren.

Aan het uiteinde van het dal van de Vesder ligt Pepinster, een mooi stadje omgeven door talrijke boomgaarden en waar het heerlijk wandelen is. Zoals we al gauw merken, is Het land van de Vesder niet zomaar een stad met een interessant industrieel verleden. Het prachtige land bestaat uit weilanden, kleine steden, dorpjes en bossen. We verkennen de prachtige streek en wandelen langs een van de riviertjes en dan de natuur in. Heuvelt landschap, weilanden met paarden en koeien, bosjes hier en daar wat een prachtig zichten we hier hebben. We wandelen nu door het landschap en komen zo “Hameau du Bois” op een hoogte van 235 meter. We wandelen nu naar Haras een klein gehucht met mooie ardeense huizen.

We wandelen nu Ensival binnen een deelgemeente van Verviers.. Wat een prachtige huizen, een groot heren huis, ardeense boerenhuizen en ook eentje met een prachtige tegeltekening. We wandelen hier in de rue du Canal. We komen langs een huis met een oude paraplubak gevuld met wandelstokken, prachtig. Voor ons een mooi panorama op Ensival. Weer een eind verder wandelen we. We klimmen nu een heel eind en komen zo aan het kasteel, het is wel een beetje in verval maar gelukkig zijn er restauratie werken bezig.

Wat verder langs het monument voor de gevallen strijders van de grote oorlog en dan weer verder langs velden en weilanden, het hooi opgerold in dikke rollen liggen op de weide, het geeft wel een speciaal zicht. We wandelen nu het “Bois d’Oltmont” binnen en blijven hier een heel eind in wandelen tot we terug in Pepinster komen aan het stadhuis met een prachtig bloemenperk ervoor. Nog een einde door de straten met mooie huizen en zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.