21E PAASWANDELING.

BERG & BOSWANDELAARS VOEREN.

VOEREN. s-Gravenvoeren.

Je kunt er nog met recht en reden spreken van een vreedzaam, ongerept natuurlijk leefkader. De lucht is er zuiver en nergens wordt de horizon geschonden door rokende fabrieksschoorstenen of flatgebouwen. Het is een waar paradijs voor de wandelaar.

Alles is er in harmonie met de natuur en het landschap. Met zijn romantische dorpskommen, waarin de kerk nog in het midden staat, de paternoster van kapelletjes en veldkruisen, oude hoeven, typische vakwerkhuisjes met silexmuren, loofbossen, hoogstamboomgaarden, meidoornhagen en zijn onvergetelijke panorama’s, oefent de streek een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op ons. Wij wandelen vandaag een eind in s-Gravenvoeren, heeft zich ontwikkeld als een lint dorp langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen. De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw. Die Oostenrijkse periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp. De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786 tegen de toren uit de 14de eeuw. Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de l7de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie die in 1774 werd gebouwd. Vandaag zijn de restauratie werken bezig aan de kerk. Wij wandelen verder door het dorp. Een heel mooi plekje is het beschermde pleintje van Kinkenberg, met de recent gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel (1715) Het ligt op de noordelijke oever van de Voer op 100 m van de kerk.

Wij wandelen het dorpje uit en gaan een kijkje nemen in de prachtige natuur van Voeren. In de Voerstreek vinden we hetzelfde golvende landschap als in het Nederlandse Zuid-Limburgse Mergelland. Zo’n 100 miljoen jaar geleden golfde over dit gebied het water van een ondiepe tropische zee. De ondergrond van de Voerstreek is de zeebodem van destijds. In deze voedselrijke zee wemelde het van de zogenaamde ‘foraminiferen’, diertjes met een uitwendig skelet van kalk. Het zijn deze kalkskeletjes geweest die op den duur de metersdikke kalklaag vormden die nu in de bodem van zowel het Mergelland als de Voerstreek te vinden is. Het typische cultuurlandschap in zowel Zuid-Limburg als de Voerstreek kreeg zijn huidige vorm in een tijdsbestek van nauwelijks 200 jaar, na slechts enkele generaties noeste arbeid. Na 1300 is er, landschappelijk gezien, fundamenteel niet veel meer veranderd. De diepe droogdalen vormden de natuurlijke toegangswegen waarlangs men de plateaus bereikte.

Kleine nederzettingen, die aanvankelijk sterke banden met de moederdorpen uit het Maasdal hadden, vormden de kernen die uitgroeiden tot de huidige dorpen en boerderijgehuchten op het plateau. Dat we hier dicht bij de grens met Nederland merken we al gauw als we deze oversteken en Mesch binnen wandelen. Mesch is gelegen in het Zuidelijkste puntje van Nederland. Het dorpje Mesch zelf is een idyllisch dorpje met oude boerderijen en holle wegen, omringd door hoogstam fruitgaarden en heuvels.

Wij komen aan de boerderij “Op den Dries” de typisch Limburgse boerderij met binnenhof waar een aantal jaren geleden opnamen gemaakt zijn voor de televisieserie ‘Dagboek van een herdershond’. Wat verder steken we de grens weer voorbij, hier weer een zo typische Grenspaal. Dan nog wat door de velden en weilanden en we komen terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling ondanks de lichte regen en gure wind.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Voeren

Voor Track Download op de link klikken


WIKILOC