MARCHE DE PRINTEMPS
LES MARCHEURS DE TURPANGE
DIFFERT-MESSANCY

Vandaag wandelen we in de Gaume.  De Gaume is een rustige natuurstreek met lage, okerkleurige huisjes. Wij vertrekken met de wandeling in Differt, nu een school maar voorheen een seminarie voor het opleiden van priesters. Je kan het nog altijd zien aan het grote gebouw en de kapel. We verlaten het vertrek en wandelen dadelijk het verrukkelijke dorpje binnen, met zijn typische Gaumse huizen, hier zijn ze nog bepleisterd, we komen nu in Turpange een deelgemeente van Messancy. Hier is er nog een van de washuisjes overgebleven, waar vroeger de vrouwen uit het dorp hun was kwamen doen, de bakken worden voorzien van bronwater welke tot op heden nog altijd overvloedig aanwezig is. Op de Y-splitsing staat een prachtig beeldhouwwerk, een liggende vrouw, zeer mooi. Wat verder komen we aan het Parc de Mathelin in Messancy. Hier staan nog twee ronde torens van het voormalige slot. Nu is het een zeer aantrekkelijk park. We wandelen rond het park en steken de spoorweg over, hier staat het spoorweghuisje van Messancy, eigelijk is dit het eerste in zijn soort die we tegenkomen op onze wandelingen, spijtig dat het zo verwaarloost word. Boven onze hoofden trekt een vlucht van 38 kraanvogels over en het is een mooi zicht, de bekende V –formatie. Messancy enkele kilometers van de Franse grens verwijderd is een prachtig dorp met een beneden gedeelte met park en kleine huizen, en boven staan de statige huizen,  de Grand Rue met het Klooster Dominicanen “Villa Clainge”  wat verder “Chateau Jules Test” een 18 eeuws kasteel. Wat verder het “Castel” een kasteel met kantelen. Nu dalen we af en keren via het bos terug naar ons vertrekpunt. Messancy is een prachtig dorp in het Luxemburgs noemen ze Miezeg. Na de wandeling bezoeken we nog even in de naburige gemeente Halanzy het private mijnmuseum van de heer Noben.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het  MIJNMUSEUM te HALANZY.

Het ijzererts, vrij arme erts in fosforhoudend ijzer, werd aan zijde van helling aan Halanzy en Musson gedolven. De eerste vermelding van een gebruik aan deze plaats gaat tot 1739 terug wanneer een mijnwerker door een instorting overlijdt.  De vraag van vernieuwing van concessie vindt in 1821 plaats.  In 1882, koopt de vennootschap Boël de mijnconcessies af en  tot in 1978, datum van de definitieve sluiting van de dagbouw. De heer Noben wil de geschiedenis aan de ertsmijnbouw van Halanzy levend houden en in zijn museum kun je vele honderden gebruikvoorwerpen van de mijnwerker bewonderen, vooral de grote verzameling putlampen spreek tot de verbeelding, ons word verteld dat veel mensen hier in de streek nog putlampen in de kelder en op zolder liggen hebben en die dan naar hier gebracht worden. Maar niet alleen de verzameling mijn materiaal spreek tot de verbeelding maar ook zijn verzameling mineralen.

We krijgen een gratis rondleiding door de zoon en de ingang tot het museum is ook gratis. Buiten staat een grote verzameling mijnwagons.