KUTTEKOVEN.
 
Kuttekoven is een pittoresk dorpje ten noordwesten van Borgloon, gelegen in de vallei van de Rullingenbeek. Een sterk heuvelend langschap met weilanden en boomgaarden. met niveau verschillen van een ongeveer 50 meter. De artificieel opgehoopde berm van de oude spoorlijn Tongeren-St Truiden, de steile wanden van de"holle wegen" en de oubollige hoogstamboomgaarden en boerderijen beheersen het dorpsbeeld. Nieuwbouw is bijna uitzonderlijk is het straatbeeld van Kuttekoven. Uit bijna alle panden blijkt een rijke landbouwtraditie. Het kleine dorp telt ongeveer een 100 inwoners. Maar aan mooie gebouwen ontbreekt het niet. De Sint-Jan-de-Doperkerk van de 13de eeuws Laat-romaanse kerk bleef allen de toren over, de overige delen dateren uit 1840. De laat-romaanse toren die muren heeft van 1 meter dik gebouwd met silexstenen, allen de hoeken uit arduin, de spleetvormige openingen wijzen erop dat z'on laat-romaanse torens naast hun religieuze symboliek ook een verdedigingsfunctie bezaten.

Op het kerkhof bevinden zich een aantal 17de eeuwse grafkruizen.

Het kasteel van de Klee is een redidentieel Kasteel uit 1907, een bakstenen herenhuis. Gelegen op een heuvel wiens top op 86 meter boven de zeespiegel uitsteekt.

Op de site van de17de eeuwse abdijhoeve bouwde men in de19de eeuw de huidige, neoclassicistische kwadraathoeve, de wapenschilden ingemetseld in de straatgevel herinneren aan de middeleeuwse verbondenheid met de abdij van Herkenrode. Het woonhuis heeft een 17de eeuwse kern, maar werd later ingrijpend verbouwd. Het kasteel en de hoeve hebben een gezamelijk park.

De onze-Lieve-Vrouw-kapel.
In het centrum van het kleine Kuttekoven staat de Onze-Lieve-Vrouw kapel, op de gevelsteen staat 1907. Een bijzonder verhaal is aan deze kapel verbonden. Luister maar!
Het begon allemaal op een zonnige herfstdag in 1923. Naar gewoonte waren toen twee oudere vrouwen van het dorp gaan bidden toen Treesje plotseling bemerkte dat Onze Lieve Vrouw met de ogen knipperde en haar toelachte. Ook voor de andere vrouw voltrok zich dezelfde verschijning, en in een wip stonden de inwoners van Kuttekoven, met de pastoor en de burgemeester op de eerste rij bij de kapel. Sommige zagen het wonder de andere niet. De volgende dag had een zekere Vinck reeds een winkeltje met frisdrank opgetimmerd nabij de kapel, alhoewel hij vroeger niet gelovig was, zag hij "het" nu ook. Eerst kwamen mensen uit de omgeving en daarna uit heel België en daarna zelfs Nederlanders en Italianen en Britten brachten en bezoek aan het nieuwe Lourdes van Haspengouw. Meerdere kraampjes verschenen in het vredige dorpsbeeld en de zaken draaiden goed. Deze opwelling van handelspraktijken bleek echter van korte duur. De bedevaarders zagen geen beweging meer in het beeld en er voltrokken zich geen nieuwe wonders meer, stilaan bleven de mensen weg en dommelde Kuttekoven terug in de stilte van voorheen. En dit is tot de dag vandaag nog altijd zo.

Nogaltijd heerst er een bijzondere rust in Kuttekoven, zijn boerderijen de oude pastorij, de prachtige boomgaarden, het boerenleven dat zijn alledaags gangentje gaat, prachtig om een wandeling te maken.