Door de aanwezigheid van vruchtbare grond was de regio in de geschiedenis permanent bewoont. Voor de grootste impact op het landschap echter, zijn de Romeinenverantwoordelijk. Romeinse grafheuvels of tumuli en het ingenieuze wegennet van heirbanen zijn in onze omgeving het enige wat vandaag nog goed zichtbaar is n het landschap. Het tracé van de Romeinse Weg Tongeren-Tienen is tussen Bommershoven en Tongeren nog goed bewaard gebleven. Het mooiste stukje van dit tracé kruist de Greenspot Mettekoven.

Wij vertrekken met onze tocht aan de kapel van Helshoven. De Romeinen gaven aan het gehucht Helshoven de naam Hellingenfort. Fort betekent doorwaadbare plaats of wad. Hels verwijst naar helling, kuil of diepte. Bij de aanleg van de Romeinse Kassei werd het wad aangelegd door de Romeinen. Op deze plaats richtte men in de dertiende eeuw een kapel en gasthuis op en zo werd Helshoven een belangrijke stopplaats voor pelgrims op hun bedevaart. Bidden kun je er nog altijd maar het gasthuis is verdwenen evenals de kluis, er staat nog een grafsteen van de laatste kluizenaar. De kapel is zeker een bezoekje waard en is bijna altijd open. De huidige kapel dateert van de zestiende eeuw. We wandelen nu de Romeinse kassei op richting Mettekoven.

We komen langs de weide met wilde narcissen, en wat verder op de wandeling komen we nog voorbij een stukje bos waar ze ook staan, de wilde narcis is zeldzaam en hopelijk blijven de wandelaars ervan af en plukken ze de bloemen niet. Plekjes waar wilde narcissen voorkomen in Haspengouw zijn om te koesteren. Wij wandelen door de plantages en komen zo aan het monument van Tjenne de heks en wat verder staat Tjenneboom. 

Een stukje geschiedenis: Het was aan deze boom dat er in de duistere middeleeuwen "heksen" werden verbrand. De naam "Tjenne" zou afkomstig zijn van een vrouw die in het midden der 17de eeuw hier verbrand werd. Voor 1900 werd hij echter "Jenne" uitgesproken en de naam zou afgeleid zijn van Johanna of Anna Michiels, die hier levend verbrand zou zijn als slot van een twee jaar durend proces tegen deze "heks" uit Mettekoven. De doodstraf werd uitgesproken aan de voet van een reuzelinde, een honderdtal meter beneden de top, aan het kruispunt van de Romeinse weg en de weg Mettekoven-Hoepertingen, ook een boom die een honderdtal jaar geleden verdwenen is. Aldus werd "Jenne" hier "den veure" (door het vuur) terechtgesteld.

Aan Tjenneboom heeft men een reusachtig uitzicht over het mooie golvende Haspengouw en bij helder weer kan men een groot aantal kerktorens uit de omgeving aanschouwen. De Tjenneboom stond gedurende eeuwen op het punt waar de gemeenten Mettekoven, Hoepertingen, Gotem en Voort een vierlandenpunt vormden. Hij stond op het hoogste punt van de omgeving (92m), hij beheerste er dan ook groots en majestueus het ganse landschap. Het was een reusachtige kanandaboom die door elkeen in de verre omtrek gekend was en tot 10km in de ronde als baken dienst deed voor de voege reizigers. Zijn omtrek mat 5,6 m en in één van zijn spleten konden makkelijk vier personen plaatsnemen. Het takkengestel was zeer ontwikkeld en had een doorsnede van rond de 16 meter. Bij regenweer vonden runderen en schapen er een schuilplaats. In 1888-1889, gedurende een heftige orkaan, werd er een stuk van zijn stam afgerukt en een twintigtal jaren later heeft de boom er het bijltje bij neergelegd en werd hij omgehakt. In 1970 werd op initiatief van de heer S. Vandevelde door de heer Vrancken, burgemeester van Gotem, een nieuwe boom geplant. Nu hebben we op het platform een prachtig zicht op de omgeving. Wij draaien hier rechtsaf van de Romeinse Kassei en vervolgen onze weg naar Mettekoven.

Mettekoven ligt in de vallei van de Herk, een bijrivier van de Demer, in vochtig Haspengouw, maar reeds dichtbij de grens van het droge Haspengouw. Het gebied is niet zeer heuvelachtig en de grond is nog zeer waterhoudend. Daarom ook is het dorp omringd door populieren, die veel water opslorpen, en door fruitbomen. De nabijheid van het droge Haspengouw is zichtbaar aan de uitgestrekte weiden zonder afsluitingen. De naam Mettekoven komt van "Martini Curtis" d.w.z. " hoeve van Maarten". Reeds in 1135 werd in de documenten melding gemaakt van de benamming "Mettekoven", die meer beantwoordde aan het dialect dan "Martenshoef", en die direct aan de oorsprong ligt van de huidig benaming. Twee punten in het dorp verdienen speciaal onze aandacht. Het eerste is het centrum van het dorp en zijn kerk. Het andere bevindt zich aan een uithoek van Mettekoven. Daar staan, niet ver uit elkaar, drie heerlijke Haspengouwse hoeven met hun machtige inrijpoort en vierkant binnenhof. Dit soort hoeven heet "cense wallonne" en is karakteristisch voor Haspengouw,Brabant en Henegouwen. Alle gebouwen zijn rond een binnenhof geschaard, waarrond de hele landbouwbedrijvigheid zich afspeelt. De buitenmuren zijn blind, behalve de opening van de grote inrijpoort. De gebouwen verschillen van grootte naargelang hun bestemming. De schuren en stallen zijn in de lengte gebouwd; het hoofdgebouw is hoger dan de andere en het karrenhuis, waar thans tractoren en werktuigen worden ondergebracht, alsook de varkensstallen, zijn heel wat kleiner. Mettekoven is een welvarend dorp in de Herkvallei. Temidden van bomen staat de stevige, kraaknette kerk. Een dorp waar het de moeite waard is even halt te houden om de prachtige gesloten hoeven van het Haspengouwse type te bekijken en te genieten van de rust die het dorp uitstraalt.

Een rustpauze in het Martenshof is zeker een aanrader. Wij wandelen nu het dorp uit en het natuurgebied in dat ons door velden, boomgaarden en plantages terug naar Helshoven brengt. Een prachtige wandeling die ons het mooie van Haspengouw laat zien.