De kleine stad Stavelot wordt bevolkt door 6000 mensen en is nauw verbonden met Malmedy. Beide steden kennen een lange geschiedenis en zijn verzot op het carnavalsfeest. De geschiedenis van beide steden gaat terug tot de 7de eeuw toen de heilige Remaclus in Malmedy en in Stavelot een klooster stichtte.

De abt verbleef in Stavelot, dat op deze wijze de hoofdplaats werd van een klein kerkelijk prinsbisdom. De monniken waren echter niet bij iedereen geliefd en door de eeuwen heen hebben ze vaak moesten vluchten voor oprukkende legers, zoals die van de Fransen. Na de Tweede Wereldoorlog, in 1950, zijn veel monniken teruggekomen naar de Ardennen en hebben op de hoogte van Wavremount een nieuw klooster gebouwd. Van het oude klooster is nog het een en ander bewaard gebleven, zoals 11de-eeuwse romaanse kerktoren. Rondom een archeologische vindplaats geklasseerd als buitengewoon patrimonie van Wallonië, toont Stavelot een beschermende oude stadskern van de VIIIde eeuw, met zijn majestueuze marktplaats, zijn stenen- en vakwerkhuizen, zijn sporen, zijn steegjes en fonteinen. Als echt cultureel-historisch hartje van de Hoge Venen, leeft de stad op het ritme van zijn 3 musea. We wandelen door het stadje en vlug komen we aan de Sint Sebastiaan kerk. We nemen de tijd om even binnen te gaan.

De schat van de Sint Sebastiaan kerk : Meesterwerken van de Maaslandse Kunst, de Schrijn van Sint Remacle en de Relikwiebuste van de heilige Poppon zijn bewaard in de parochiale kerk alsook zijn buitengewone 19de eeuwse orgels. De bouw van de kerk begon in 1750; ze werd in 1754 ingewijd. Ze herbergt het schrijn van Remaclus uit 1268 in het koor en een beeld van de heilige in de rechterzijbeuk. Een deel van het meubilair is uit de 18e eeuw, aangevuld met meubilair uit de eerste parochiekerk en uit de abdij van Stavelot. In de kerk staat een beeld van Sebastiaan, een doopvont uit de 16e-17e eeuw en een bewaarengel van de hand van Jean del Cour.

We kijken even rond naar al het prachtige meubilair en dan verlaten we de kerk om onze wandeling verder te zetten. Nog even door het centrum en dan verlaten we het stadje. Langs kleine kerkwegels komen we aan de abdij van Stavelot. 

Een stukje geschiedenis: De abdij van Stavelot is gesticht in 648 door Remaclus, abt van het klooster te Solignac in Aquitanië, die van koning Sigebert III van Austrasië een stuk bos in de Ardennen kreeg, om hem in staat te stellen dit deel van het rijk te kerstenen.

Hij stichtte de dubbel-abdij van Stavelot-Malmedy. Dit werd het begin van de twee steden en van een kerkelijke staat, het prinsdom Stavelot-Malmedy, die meer dan 1000 jaar autonoom is gebleven. De rivaliteit tussen de twee abdijen werd in 980 door Otto III in het voordeel van Stavelot beslist. De bloeitijd van Stavelot was de periode van de 10e tot de 12e eeuw. Poppo (abt in 1020) was een hervormer in de traditie van Cluny. Hij kreeg de leiding over 17 andere abdijen, waaronder Echternach en Sankt Gallen. Wibald (abt in 1130) was diplomaat in dienst van de keizers en opdrachtgever van talrijke kunstwerken. Hij werd ook abt van Corvey. Zijn brieven behoren tot de belangrijkste bronnen voor de geschiedenis van de tweede kruistocht. De abdij herbergt thans drie musea, een over het de geschiedenis van de abdij en het prinsdom Stavelot-Malmedy, een over schrijver Guillaume Apollinaire en een over het circuit van Spa-Francorchamps. 

Wij wandelen langs het hoofdgebouw staat prachtig te pronken in zijn Rode kleur. We wandelen nu verder en verlaten Stavelot een heel eind wandelen we langs de Ambleve. Zo komen we in het gehuchtje Challes met zijn vakwerkhuizen en dan weer komt de rivier weer in zicht nog even langs de oever en dan steken we de brug over. Het info verteld het verhaal van deze brug genoemd als “La passerelle des roches de Challes” nu we de Ambleve overgestoken zijn begin voor ons de steile klim, maar we worden beloont met een prachtig panorama.

Hier draai de Ambleve in een enorme bocht wat een mooi zicht. Ook zien we het gehuchtje Challes van hier uit juist kleine doosjes zijn de huizen. Wat verder een zicht op de Abdij van Stavelot van hier uit zie je hoe groot dit complex wel is. Nu dalen we weer af naar het centrum van Stavelot. We komen langs het huis van onze vriend Manfred, spijtig dat hij al een heel tijdje ziek is, wij willen hem toch even een bezoekje brengen al herkend hij ons niet meer. Wat een domper op deze mooie wandeling.

Toch weer verder en komen aan de brug van de Ambleve, hier een tank als monument, de brug over en dan weer richting Abdij. Langs de” Quai des vieux moulins” hier een elektrische centrale.

Wat verder wandelen we de oude spoorweg op, nu een fiets en wandelpad, een stuk door de tunnel en dan klimmen we even naar boven om dan naar beneden wandelen naar het einde van onze wandeling. We komen hier al jaren wandelen en telkens kunnen we genieten van deze prachtig omgeving.