|
HEIDE-PANORAMATOCHT.
WC HARPE DAVIDS.
BRUNSSUM.NL.
We maken een prachtige wandeling door het prachtige uitgestrekte Zuid-Limburgse heuvellandschap vlak bij Heerlen. Wandelen over de heide en door de bossen. Het glooiende gebied verrast ons keer op keer. Na iedere heuvel kunnen we van een nieuw uitzicht genieten.
We wandelen de Brunssummerheide op en we komen aan de Schrieversheidevennen. Waar de wandeling begint met een mooi uitzicht over een heidehelling. Midden op deze heide zie je beneden links een paar vennen liggen. Deze vennen heten Schrieversheidevennen, zo genoemd naar het gebied waarin ze liggen. Het water in de vennen blijft daar in staan vanwege de ondoordringbare kleilagen die er onder liggen. Vervolgens komen aan de Zandvlakte. Hier zien we een mooie zandvlakte, die ontstaan is door bruinkoolwinning in de streek. Om bij die bruinkool te komen, moest de bovenste zandlaag worden afgegraven. Deze zandlaag is op de Brunssummerheide gestort. Het zand ziet er wat witter uit dan je zou verwachten. Dit komt omdat er zilverzand in zit. Zilverzand ontstond in het mioceen 30 miljoen jaren geleden en komt hier dus van naturen voor. Het is door zijn zuiverheid als delfstof erg geschikt om bijvoorbeeld glas mee te maken.
We genieten van elke meter in dit mooie gebied, iedere meter een mooi en golvend landschap, zoveel te zien en zoveel te genieten en zoveel afwisseling. Wat verder komen we aan het bos gedeelte. Natuurmonumenten is bezig om het grove dennenbos langzaam om te vormen naar een natuurlijk bos met meer variatie. De weggehaalde bomen worden gebruikt in bio centrales voor het opwekken van energie. In het bos dat zo ontstaat krijgen veel meer planten en dieren een kans. Reeën bijvoorbeeld vinden hier nu meer beschutting dan eerst. Op vele plekken zie je de dennenbomen die gekapt zijn en dat nieuwe planten en struiken een nieuw bos kunnen vormen.
Overgang heide naar bos. Bij de overgang van dit deel van de heide komen we in het bosgebied van het Sternbachdal. Dit dal heeft de naam te danken aan de familie De Sternbach, die ooit 90 hectare grond bezat in de natte vlakte bij de oorsprong van de Roode beek.
Dit schilderachtige Sternbachdal kent een tragisch verhaal.
Lang geleden stond op deze prachtige plek een kasteel. De jonge bewoner van dat kasteel was een losbol, waar zelfs de Middeleeuwse bewoners uit de omtrek schande over spraken. De losbol had zijn zinnen gezet op het knapste meisje van Brunssum, maar al zijn pogingen om haar te verleiden mislukten. Het meisje wees hem constant af en was verloofd met een jongen uit haar dorp. Op een bepaald moment liet de jonge kasteelheer twee zilveren kandelaars uit zijn kasteel ontvreemden. Die werden verstopt bij de ouderlijke woning van de verloofde van het meisje. Natuurlijk werden de kandelaars daar ontdekt, waarop de verloofde beschuldigd werd van diefstal. Het meisje wist dat de verloofde de doodstraf zou krijgen en ging naar de kasteelheer om genade te vragen. Om haar verloofde te redden beloofde ze hem dat ze bij hem zou gaan wonen. Een paar dagen later kreeg de verloofde van het meisje toch de strop! Ze rende naar boven en hoog in de toren riep ze uit “Red me. Red me!” Plotseling klonk er een donderslag in de lucht, de bodem opende zich en het kasteel verdween in de diepte. Van het meisje en de kasteelheer werd nooit meer iets vernomen. Als je op deze plek even stil blijft staan, hoor je misschien nog de tragische noodkreet “Red me, Red me!”
Een stukje geschiedenis en folklore mag ook op een wandeling, altijd fijn om iets nieuws te ontdekken. We zijn nu aangekomen bij de Heksenberg. we kijken vanaf deze plek tegen de 140 meter hoge heuvel aan.
Komt de naam heksenberg weer van een legende of misschien toch niet? Er wordt gefluisterd dat heksen boven op de berg hun bijeenkomsten hadden. Een andere uitleg is dat dit niet de heksenberg is maar de Hessenberg, vernoemd naar één van de belangrijkste Germaanse stammen uit deze omgeving. In het begin van onze jaartelling woonden zij op de Brunssummerheide en omgeving. Na een zeer bloedige strijd met de Romeinen werden de dode Germanen van het slagveld verzameld en verbrand. De urnen met as werden opgestapeld. Daarna schepten de overgebleven Hessen hun helmen vol met zand en bedekten daarmee de hoog opgestapelde urnen.
We wandelen verder en komen langs de schaapskooi. In deze moderne schaapskooi staan over het algemeen Schoonebeker schapen. Dit schapenras komt oorspronkelijk uit Drenthe, maar graast ook hier op de Brunssummerheide. In de lammertijd komen de Schoonebekers en de Mergellanders, die normaal op de Sint Pietersberg grazen, samen in deze schaapskooi. We wandelen verder door dit prachtig stukje natuur tot we terug komen op ons vertrek. Wat een pracht van een wandeling, weer wat bijgeleerd en genoten van al het moois dat we tegen kwamen.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
