|
VERBORGEN MOOIS MILLEN.
LANDSCHAPSWANDELING.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
MILLEN.
Vandaag opening van de nieuwe Verborgen Moois in Millen. Samenkomst aan de waterburcht van Millen. Waar de nieuwe wandeling geopend word. Er is ook een ambachtelijke markt met streekproducten.
De Waterburcht was het centrum van de heerlijkheid Millen of Milina, die een leen was van het Graafschap Loon. Ze werd voor het eerst vermeld in 1143. De oudst bekende heer was Walter van Millen (Walterus de Milne), die seneschalk was van Lodewijk II van Loon. Het kasteel werd voor het eerst vermeld in 1365. Het bestond toen uit een veel oudere donjon die reeds tot een vierkante waterburcht was uitgebouwd met een poorttoren en twee zijtorens. In de loop van de 16e eeuw werd de burcht verbouwd door Arnold de Fléron verbouwd tot een comfortabele edelmanswoning, aangezien ze geen militaire betekenis meer had. Vanaf de 18e eeuw werd het kasteel niet meer permanent bewoond en raakte het in verval. In 1811 werd het gekocht door baron de Blisia, waarna een groot deel ervan gesloopt werd, waaronder de donjon en de rechtertoren. Slechts de oost- en westvleugel bleven bestaan en deze fungeerden sindsdien als boerderij. In 1972 werden de overblijfselen van het kasteel aangekocht door de gemeente en gerestaureerd. De 14e-eeuwse linkertoren uit mergelsteen heeft een gotisch gewelf. Ze maakt deel uit van de oostvleugel, waarvan de ouderdom mogelijk tot de 12e eeuw teruggaat.
We wandelen vanuit de burcht de velden in en een deel door de gemeente Millen is bekent voor zijn vele haspengouwse hoeven, welke hier nu tegen komen. Boerderijen van meer dan 200 jaar oud met speklagen van mergel en baksteen. Wat verder langs de kapel en dan komen we aan de motheuvel.
De Motheuvel of Toem is een kunstmatige heuvel, vermoedelijk uit de 15e eeuw. De heuvel is 7 meter hoog en heeft een doorsnede aan de basis van 36 meter. Ze is omringd door een 7 meter brede gracht. Op de heuvel zijn resten van mortel en baksteen gevonden die erop wijzen dat er een gebouw, mogelijk een donjon, heeft gestaan.
We wandelen verder nu een eindje door de velden, wel mooi landbouw zo ver het oog rijkt. Wat verder komen we aan een pracht van een gebouw en zo prachtig gerestaureerd.
Hof van Eggertingen en Spaanse Hoeve
Het was ooit de zetel van een kleine heerlijkheid, met een laathof en een kasteeltje. De heerlijkheid werd voor het eerst vermeld in 1367 (Johannes de Gelende ... relevavit ibidem unam assisiam, cum una turri dicta vulgariter blockehuys, cum suis appenditiis, jacentem in Millem) en was achtereenvolgens in bezit van de families Van Gelinden alias van Eggertingen (1367), Van Betho (1437) en Van Mettekoven (eind 15e-18e eeuw). De burcht werd verwoest in 1489. Tegenwoordig rest een hoeve met woonhuis en een overblijfsel van de donjon, nu vastgebouwd aan een stal en uitgevoerd in mergelsteen op een plint van silex en met banden van kalksteen. Dit alles is sterk verbouwd. Het woonhuis is een groot vakwerkhuis, waarvan de vakken zijn opgevuld met een aantal regels en met Andreaskruisen. In de plint is een 17e eeuwse grafsteen ingemetseld. De stallen hebben mogelijk een oude kern.
We mogen even op de koer en rond kijken wat is dit een mooi gebouw en zo prachtig. Nog wat verder langs een paar mooie boerderijen en dan zijn we terug aan de burcht. Nog even wat bijpraten en zo hebben we een nieuwe Verborgen Moois ingewandeld.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
