|
WINTERTOCHT.
TONGERSE WANDELVRIENDEN.
TONGEREN.
We wandelen onze laatste wandeling van 2015 in Tongeren. We vertrekken om een mooie wandeling te maken in België oudste stad. We vertrekken en vlug komen we aan de Romeinse muur
Aan de rand van de oude stadskern, vooral vanaf het noorden tot in de west-sector , zijn nog imposante overblijfselen bewaard van de 4544 meter lange stadsmuur uit de 2de eeuw. Deze was eertijds ca. 6 m hoog en op regelmatige afstanden versterkt met ronde torens. Aan de buitenzijde werd de muur beschermd door enkele diepe verdedigingsgrachten. Op de plaats van de toegangswegen tot de stad bevonden zich monumentale poorten.
Vanaf de Middeleeuwen werd de Romeinse stadsmuur grotendeels afgebroken voor de herbruikbare bouwmaterialen, vandaar dat er nu van deze eens zo indrukwekkende muur nog hoofdzakelijk de muurkern, bestaande uit twee ruwe blokken silex, overblijft. Langs deze muur werd een wandelweg aangelegd, gaande van de Bilzer- tot aan de Luikersteenweg.
We wandelen nu Beukenberg op.
Door de toenemende behoefte aan water in de Romeinse stad Tongeren was men genoodzaakt in de loop van de 1ste eeuw de problemen van de watertoevoer op te lossen. Daarom werd een aquaduct aangelegd die de verbinding maakte met het brongebied van de Mombeek. Het was een kunstmatige aarden ophoging met een houten constructie voor de aanvoer van het water.
De Beukenberg is uitgegroeid tot een mooi wandelgebied vlak bij het centrum van de stad en recentelijk erkend als beschermd archeologisch monument.
We wandelen een heel eind door het mooie landschap en dan komen we aan Kasteel Betho Even buiten de stad bevindt zich het imposante kasteel Betho.
Het kasteel, waarvan de eerste vermelding terug te vinden is in 1267, was oorspronkelijk een waterslot. De huidige vijver refereert naar de slotgracht die ooit het volledige gebouw omsloot. Het residentieel kasteel is symmetrisch aangelegd en bestaat uit : kasteel, vierkantshoeve, vijver en park.
De huidige gebouwen dateren voornamelijk uit de 17de en 18de eeuw, met een zuidwest toren uit 1478.
Wat verder komen we aan de oude spoorwegzate Tongeren die ons naar kasteel Van Rooi brengen.
Het Kasteel van Rooi is een kasteelhoeve en bestaat uit een U-vormig hoofdgebouw omgeven door een vijver en een vierkantshoeve. Het hoofdgebouw bestaat uit twee delen. De noordwestelijke vleugel bestaat uit een witgekalkt gebouw opgetrokken in baksteen onder een zadeldak bedekt met leien. De oorsprong van dit gebouw gaat terug tot de 14e eeuw. De zuidwestelijke gevel dateert uit de 16e eeuw en versmalt trapsgewijs naar boven toe. De noordwestelijke gevel van dit gebouw is aangepast doorheen de 17e eeuw.
De jaarankers dateren de laatste aanpassingen in 1698.
We wandelen even om zo we een foto kunnen nemen van het kasteel dan weer het parkoers op en wat verder zijn we in Mulken en de burchttoren van Mulken
Ook wel Tempelierstoren, is een 13e-eeuwse toren. De versterkte toren is gelegen op een kleine kunstmatige heuvel aan De Locht. Van de versterkte toren, die deeluitmaakte van de burcht van Mulken, staan nu nog enkel de buitenmuren recht. Het dak en de binnenindeling zijn verdwenen. Het geheel heeft een achthoekig grondplan met een doorsnede van 4,6 meter. De muren hebben een dikte van zo'n 1,85 meter. De toren steunt op een plint van ruwe blokken uit vuursteen, de hogere verdiepen zijn opgebouwd uit bewerkte vuursteen. De vuursteen die gebruikt werd om de toren op te trekken was afkomstig van oude Romeinse bouwwerken in de omgeving. De hoekblokken van de toren bestaan uit mergelsteen en zijn aangebracht in een latere periode. Oorspronkelijk was de donjon enkel toegankelijk via een ladder die leidde naar een opening in de eerste verdieping. De deuropening in de gelijkvloerse verdieping is het resultaat van latere aanpassingswerken. Het aanpalende landgoed dat bestaat uit een woonhuis en boerderij werd heropgebouwd in de 17e eeuw en verbouwd in het midden van de 19e eeuw.
We wandelen een heel eind door de velden en komen zo in Piringen. Hier een paar grote Haspengouwse boerderijen en vakwerkhuizen. Door de velden terug richting Tongeren.
We wandelen terug de Beukenberg op en komen langs de tumuli. Wat verder komt de Basiliek in zicht. En al vlug zijn we terug op ons vertrek. Een mooie wandeling in Tongeren.
Na de wandeling rijden we langs Kolmont.
De Burcht van Kolmont
De burcht bevond zich op de uitlopers van een kunstmatig verhoogde heuvelrug die omgeven werd door verscheidene grachten die gevoed werden door de Herk. Aan de westelijke zijde loopt een dwingel in tegenwijzerzin naar de ingang van de burcht aan de noordelijke zijde. De burcht bestond uit twee delen; enerzijds was er een bouwhuis aan de zuidelijke zijde en anderzijds was er een verhoogde donjon aan de noordelijke zijde. Beide delen van de burcht werden verbonden door verscheidene bijgebouwen -waaronder een ovale toren die dienst deed als legerplaats- en een vierkante woontoren bestaande uit drie bouwlagen. De daken van de burcht zouden bedekt geweest zijn met leisteen. De tienzijdige donjon is het best bewaard gebleven. Elke zijde van de donjon mat 4,7 m en de muren hadden een dikte van 3,25 m waarin een trap was uitgespaard. De ingang van de donjon bevond zich op de twee bouwlaag. De gaten in de muren tonen waarschijnlijk waar de weergang werd aangehecht.
Tegenover de burchtruïne ligt het Kasteel van Kolmont.
Het kasteel bestaat uit drie vleugels opgetrokken in baksteen. Het centrale gedeelte uit 1840-1850 wordt aan weerszijden geflankeerd door twee identieke vleugels waardoor de voorgevel een symmetrisch uitzicht heeft. Het hoofdgebouw telt twee bouwlagen en is vijf traveeën breed. Het geheel wordt bedekt door een mansardedak uit leisteen. De middentravee wordt geaccentueerd door een risaliet en wordt bekroond door een koepel voorzien van een lantaarn. De getoogde vensters zijn voorzien van een omlijsting in blauwe hardsteen. De achteruitwijkende gebouwen aan weerszijden van het centrale gedeelte zijn het resultaat van uitbreidingswerken in 1920. Beide zijvleugels tellen twee bouwlagen en zijn drie traveeën breed. De onderste bouwlaag van de zijvleugels is voorzien van een zuilengalerij waarboven zich een terras met balustrade bevindt. De zijvleugels worden bedekt door een schilddak.
Kolmont
Tijdens het ancien régime was Kolmont een zelfstandige gemeente, zeker vanaf de 12e eeuw behorend tot het Graafschap Loon, dat later opging in het Prinsbisdom Luik. Daarna werd Kolmont met Overrepen en Ridderherk samengevoegd tot de gemeente Overrepen. In 1971 werd deze gemeente op zijn beurt samengevoegd met Jesseren en ontstond een fusiegemeente die eveneens de naam Kolmont kreeg. In 1977 werd deze gemeente opnieuw opgesplitst, waarbij Jesseren naar de fusiegemeente Borgloon, en Overrepen (met het gehucht Kolmont) naar de fusiegemeente Tongeren.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
