VINKENTOCHT.

WSV DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Wandeling bij de Schoverik, vertrek in de Helstraat. Diepenbeek aan de Demer heeft niet de pretentie dat het alles heeft, maar het mag gezien worden, het mag beleefd worden. Veel groene plekjes, die je al wandelend  vindt langs goed uitgerust paden, historische gebouwen die hun verleden in hun gewelven meetorsen…Je snuift er bovendien de geur van het platteland. Je voelt de aantrekkingskracht van de schrale Kempen, de nabijheid van het vruchtbare Haspengouw. De natuur is de sterkste troef van Diepenbeek met zijn 4 natuurreservaten (De Maten, Dauteweyers, Dorpsbemden-Pomperik, Nietelbroeken) en de unieke ‘Keizelboomgaard’. Alle natuurgebieden zijn vrij toegankelijk voor wandelaars. Sommige stukjes zijn dat niet omwille van hun wetenschappelijk belang en de soms zeer zeldzame biotopen die er in voorkomen. Vandaag verkennen we het gedeelte waar de landbouw de bovenhand heeft. Langs veldwegen waar je kunt genieten van de wandeling, de velden en de boerderijen, vele zijn vandaag hun originele bestemming kwijt en zijn woonhuizen geworden, gelukkig zijn ze ni ook bewaard voor de volgende generaties. Zoals de lemen huizen die in deze streek nog veel voorkomen. De vakwerkhuizen met zorg hersteld en dikwijls zo genoveerd dat het kleine parels in het landschap zijn. Wie ‘Haspengouw’ zegt, denkt meteen ook aan ‘graanzolder’ en tegelijk aan een grote ‘vierkantshoeve’. Toch mogen we niet vergeten dat er naast die grote complexen ook kleinere traditionele exploitaties bestaan die onder het ancien régime de meerderheid uitmaakten. Ze waren meer bescheiden en op schaal van hun eigenaars. Huizen in hout met lemen muren. Er resten vandaag nog weinig vakwerkhuizen. Bij dit bouwprocedé was hout het belangrijkste materiaal en het werd gebruikt als raamwerk. Daartussen bevond zich een vlechtwerk met een invulling van stro en leem. Enkel een stenen sokkel scheidde de bodem van de vergankelijke materialen. Voor het gebruik van baksteen gemeengoed werd en het oude procedé verving, waren de meeste woningen in onze dorpen in vakwerk gebouwd en dat bleef zo tot de helft van de 19e eeuw. Er zijn nog enkele zeldzame voorbeelden te vinden, bijna uitsluitend schuren. Sommige zijn slechts gedeeltelijk bewaard gebleven.